Aynı Düzenle “Yürümeğe Devam Edin”
“Ne ölçüde ilerlemiş isek, aynı düzenle yürümeğe devam edelim.”—Filipililer 3:16
1, 2. (a) Örnek olan çocuklar nasıl birer teşvik kaynağıdırlar? (b) Bununla birlikte, onlarla ilgili ne gibi sorular akla geliyor?
ALİSA iki yaşındayken Mukaddes Yazıların 66 kitabının isimlerini baştan sona şarkı söyler tarzda sayarak 12 resulün isimlerini ezbere söyleyerek ve Tanrı’nın ruhunun dokuz meyvesini jestlerle tasvir ederek herkesi hayran bırakıyordu. (Matta 10:2-4; Galatyalılar 5:22, 23) Okul hayatında beşinci sınıfa geldiğinde ise, üçüncü sınıfa devam eden başka bir kızla haftalık ev Mukaddes Kitap tetkiki idare etmeğe başlamıştı ve bu küçük kız da sonraları ağabeyinin Mukaddes Kitaba karşı ilgisini çekmeyi başarabildi. Alisa ve küçük arkadaşının şimdi kendileri için koydukları bir hedefleri var. Onlar, gelecekte öncü olmayı ve vaaz etme işinde iş arkadaşları olarak dolgun vakitli çalışmayı özlemle beklemektedirler.
2 Elbette bunlar gibi düşünen çocukları tanımak, her birimiz için bir zevktir; ihtimal sen de böyle kişileri tanıyorsun. Fakat aynı zamanda şunları da düşünmemek elde değil: Büyüdükleri zaman acaba nasıl davranacaklar? Hedeflerine erişene dek ruhen gelişmeye devam edecekler mi? Yoksa zihinleri başka tarafa çekilerek yoldan sapacaklar mı?
DEVAMLI İLERLEMEK
3. Kimler ilerleme kaydetmelidirler?
3 Elbette bu gibi çocuklar, hedeflerine erişmeden önce, ruhen gelişmelidirler. Fakat ilerlemeleri gerekenler, acaba yalnız genç veya hakikatte yeni olanlar mıdır? Gerçekte, sadece ruhi olgunluğa erişene veya belirli bir imtiyaz alana kadar mı ilerlemek gerekir? Bunun böyle olmadığı muhakkaktır. Resul Pavlus’un örneğini düşünelim. Filipililere yazdığı mektubunda, o zamana kadar elde ettikleriyle tatmin olup yetinmektense şunu söyledi: “Zaten almış, yahut zaten kemale ermiş değilim, fakat Mesih İsa tarafından tutulduğum şeye erişmek için arkasından koşuyorum.”—Filipililer 3:12.
4. Resul Pavlus’un, ardından koştuğu “hedef” neydi?
4 Pavlus’un burada olgunluğa erişmekten söz etmediği açıktır, zira o kuşkusuz Mesih’in zaten olgun bir takipçisiydi. Bununla birlikte henüz “almış” olmadığı bir şeyin “arkasından koş”tuğunu söylüyordu. Acaba bu şey neydi? Pavlus, devamen bunu şöyle açıkladı: “Mesih İsada Allahın yüksek davetinin mükâfatı için hedefe doğru koşuyorum.” (Filipililer 3:14) Resul Pavlus’un ardınca koştuğu hedef, sadece Hıristiyan olgunluğuna erişmek veya belirli bir imtiyaz için yeterli olmaktan daha büyük bir şeydi. Ona ve meshedilmiş iman kardeşlerine göre bu hedef, “yüksek davet” yani dirilme vasıtasıyla gerçekleşecek olan semavi hayatın ümidiydi.
5. (a) Devamlı büyümek neden gereklidir? (b) ‘Arkada olan şeyleri unutmak’ neleri kapsamına alabilir?
5 Bu sözler, ne kadar zamandan beri hakikatte olursak olalım, ruhen büyüyüp gelişmeye devam etmenin nedenini görmemize yardım eder. Sadece olgunluk sayılan bir düzeye gelene kadar veya sadece özel bir imtiyaz alana kadar ilerleme kaydeden bir kişi, bu durumda nasıl kalıcı bir yarar görebilir? Olgunluğa erişmi ve bazı özel imtiyazlar almış olmamız, nihai hedefimiz olan ebedi hayatı elde edeceğimize dair bir garanti değildir. Bu nedenle, resul Pavlus’un yaptığını yapmalıyız. ‘Arkada olan şeyleri unut ve ileride olan şeylere uzan.’ (Filipililer 3:13) Böylece, hakikat bilgisine gelmeden önceki yararsız işlerimizi geride bırakmakla kalmayarak, aynı zamanda şimdiye kadar hakikatte yaptıklarımızla yetinmemek için de dikkatli olmamız gerekir. Başka sözlerle, geçmişteki başarılarımıza güvenerek gevşemektense, hedefe doğru kuvvetle ilerlemeye teşvik ediliyoruz. Sen bunu yapıyor musun? Yoksa şu veya bu nedenle yavaşlıyor musun?—I. Korintoslular 9:26’ya bak.
6. Filipililer 3:12 ile 3:16 ayetleri karşılaştırıldığında ilerleme kaydetmekle ilgili ne söylenebilir?
6 Bunu gözönünde bulunduran Pavlus sözlerine şöyle devam etti: “O halde, bizden ne kadar olgun olanlar varsa, bu zihni tutuma sahip olalım; ve eğer herhangi bir yönden farklı düşünürseniz, Tanrı size belirtilen o tutumu açıklayacaktır.” (Filipililer 3:15) Pavlus, 12. ayette, kendisini “zaten kemale ermiş” saymadığını belirtiyordu. Şimdi ise “bizden ne kadar olgun olanlar [kâmil olanlar, Kingdom Interlinear] varsa” demektedir. Bu bir çelişki değildir. Daha ziyade, Pavlus gibi Mesih’in olgun takipçilerinin bile henüz nihai hedefe erişmediklerini ve bu hedefe erişmek üzere ilerlemeye devam etmenin önemini daima akılda tutmaları gerektiğine değinilmektedir. Bunun için meseleyi şöyle özetlemiştir: “Bununla beraber her ne ölçüde ilerlemiş isek, aynı düzenle yürümeye devam edelim.”—Filipililer 3:16.
“AYNI DÜZENLE İLERLEMEK”
7. Pavlus, iman kardeşlerini hangi düzenle yürümeğe teşvik ediyordu?
7 Pavlus, iman kardeşlerini “aynı düzenle yürümeye devam” etmeleri için teşvik ettiği zaman, acaba onlara, kendilerine rahat bir faaliyet programı hazırlayıp, mükâfatlarını alana kadar geçecek zaman boyunca faaliyetsiz kalmalarını mı öğütlüyordu? Aslında böyle yapmak, İsa’nın meselindeki, efendisinin verdiği bir talantı toprağa gömerek sadece onun dönüşünü bekleyen kölenin yaptığını örnek almak demektir. (Matta 25:14-30) Söz konusu köle, talantını kaybetmediği veya hizmetini elden bırakmadığı halde, “yaramaz” olarak adlandırıldı ve efendisi tarafından reddedildi. Pavlus, şüphesiz, sadece elimizdekini kaybetme korkusu yüzünden sahip olduğumuz şeyi sıkı tutmamızı söylemedi. O, ilerleme kaydetmenin gerekliliğine dikkati çekti. Anlaşılan, Pavlus, “aynı düzenle” ifadesini kullanırken, nöbet tutup duran değil, devamlı olarak, ileriye doğru adımlarla yürüyen bir askerinkine benzeyen ve rotası önceden tayin edilmiş olan sürekli bir yürüyüşü düşünüyordu.
8. Tanrı’ya sunduğumuz hizmetle ilgili olarak hangi şeye dikkat etmeliyiz?
8 Pavlus’un öğüdü, Yehova’nın hizmetinde ilerlemek, artmak ve daha iyisini yapmak için, devamlı ve faal bir çaba harcamanın önemini takdir etmemize yardımcı olmalıdır. İster ihtiyar ve hizmet-yardımcısı, ister öncü veya müjdeci olalım, “her ne ölçüde ilerlemiş isek”de, başlıca gayemiz, hizmetimizin kalitesini ve mümkünse miktarını artırmak olmalıdır. Yehova’ya düşük kaliteli kurbanlar arz ederek suça düşen ve cezadan kurtulacaklarını sanan Malaki’nin günlerindeki İsraillilerin sahip oldukları zihni tutumdan kaçınmak için çok dikkat etmeliyiz. Yehova o zaman acaba ne düşünmüştü? “Topalı ve hastayı getiriyorsunuz, takdimeyi böyle getiriyorsunuz” dedikten sonra sözlerine şöyle devam etmişti: “Onu rıza ile elinizden alır mıyım?”—Malaki 1:13.
9. Pavlus’un Romalılar 12:6-8, 11’deki öğüdünün, ilerleme kaydetmekle nasıl bir ilgisi var?
9 Bunun tersine, Tanrı’ya sunduğumuz hizmeti ciddiye almalıyız. Pavlus’un Romalılara hatırlattığı gibi, hangi hizmet imtiyazını almış olursak olalım, o hizmeti “gayretle” yapmalı, vazifemizde “gevşek” olmamalıyız. (Romalılar 12:6-8, 11) Gevşek olmak, belirli bir hedefe, ileriye doğru yönelmeksizin yavaş, cansız, iradesiz olmak demektir. Burada kullanılan Yunanca sözcük harfiyen “tembel” anlamına gelir. Eğer bir “tembel hayvanı” düşünürsek, bu terim çok yerindedir. Bir rapor, bir tembel hayvan, hızlı hareket edebilmesine rağmen, 168 saatlik bir dönemden 139 saat boyunca, yani bu müddetin yüzde 83’ünde uykuda veya tamamen hareketsiz kaldığını gösteriyor. “Tembel” olmamak, fakat “ruhta hararetli” olup, “Yehova’ya kulluk” etmek üzere bize nasihat edilmesi şaşılacak bir şey olmasa gerek. Bunu yapmamıza acaba neler yardım edebilir?
10. Pavlus’un I. Timoteos 4:12-16’da kayıtlı olan Timoteos’a verdiği öğütle neden yakından ilgilenmeliyiz?
10 Resul Pavlus, I. Timoteos 4:12-16’da, Timoteos’un ilerlemesinin “tüm insanlara belli” olabilmesi için, yapması gereken şeyleri ayrıntılı olarak belirtti. İsa Mesih’in bir şakirdi olan Timoteos, o sırada ne bir delikanlı, ne de hakikatte yeni olan biriydi. Aslında, o zamana kadar yaklaşık on yıldan fazla bir zamandan beri Pavlus ile yakın bir iş arkadaşlığı yapmış, şüphesiz, kaydettiği ilerlemeden dolayı da kendisine Hıristiyan cemaatinde büyük sorumluluklar ve yetkiler emanet edilmişti. Böyle olmakla birlikte Pavlus, Timoteos’a böyle bir öğüt verdi. Açıkçası, Pavlus’un söylediklerine hepimizin önemle kulak vermesi gerekir.
KONUŞMA VE DAVRANIŞTA İYİ BİR ÖRNEK OL!
11, 12. (a) İlerleme konusunda dikkat etmemiz gereken ilk alan nedir? (b) Bu, bilgi ve beceride ilerleme kaydetmekten neden daha önemlidir?
11 Pavlus, 12. ayette ilk olarak şunları söyledi: “Senin gençliğini kimse hor görmesin, fakat sözde, yaşayışta, sevgide, imanda, iffette iman edenlere örnek ol.” Bu sıralama, Pavlus’un Galatyalılar 5:22, 23’de saydığı “ruhun semere”lerini bize hatırlatmaktadır. Her birimizin, bu meyveleri artan ölçüde yaşamında göstermesi gerektiğini kim inkâr edebilir? Çoğumuz ruhun dokuz meyvesini öğrenmek ve ezberlemek için büyük çaba harcıyor; çocuklar ve yeni olanlara da aynı şeyi yapmalarını teşvik ediyoruz. Fakat bu meyveleri geliştirmek için de en azından o kadar çaba gösteriyor muyuz? Pavlus, olgun olanların, bu konuda örnek olmaları gerektiğini vurguladı. Bu, muhakkak hepimizin hâlâ bir ilerleme kaydedebileceği alanlardan biridir.
12 Belki bilgi ve beceriden çok, bu nitelikler, ruhen geliştiğimizi gösterir; zira onlar Tanrı’nın ruhunun meyveleridir, bilgi ve beceri ise, çok defa kişinin doğal yetenek ve eğitim düzeyi ile ilgili şeylerdir, İsa’nın günündeki yazıcı ve Ferisiler, Mukaddes Yazılar hakkında çok bilgili ve Kanun ahdinin ince ayrıntılarını tutmakta çok titizdiler. Buna rağmen İsa, onları şu sözlerle mahkûm etti: “Vay başınıza, yazıcılar ve Ferisiler, ikiyüzlüler! çünkü nânenin, anasonun, ve kimyonun ondalığını veriyorsunuz, ve şeriatın (kanunun) daha ağır işlerini, adaleti, merhameti, ve imanı bırakıyorsunuz.” (Matta 23:23) İsa’nın sözünü ettiği “daha ağır işleri” yaşamımızda geliştirmekte ilerlemeye devam etmemiz ne kadar önemlidir!
KENDİNİ OKUMAĞA, TEMBİH ETMEĞE VE ÖĞRETMEĞE VERMEK
13. Tayin edilen nazırlar, Pavlus’un I. Timoteos 4:13’deki öğüdünden nasıl yararlanabilirler?
13 Pavlus, devamen Timoteos’a “okumağa, tembih etmeğe ve öğretmeğe [kendini] vermeye devam” etmesini öğütledi. (I. Timoteos 4:13) Başka mektuplarında ise, övgüyle yetenekli ve sadık bir hizmetçi olarak Timoteos’tan söz etti. (Filipililer 2:20-22; II. Timoteos 1:4, 5) Bununla beraber, Timoteos’a bir nazırın sahip olduğu esaslı sorumluluklara dikkatini vermeye devam etmesini de öğütledi. Şayet sen de cemaatte tayin edilen bir nazır isen, acaba bu şeylere “kendini vermeye devam” ediyor musun? Örneğin, Konuşma Yeteneğini Geliştirme Rehberi kitabında önerilen teklifleri ciddiye alıp, eksik olduğun hususları düzeltmeye çalışıyor musun? Yoksa bu öğüdün sadece yeni başlayanlar için geçerli olduğunu mu düşünüyorsun? “Bütün tahammül ve talim (öğretme sanatı)” ile “teşvik” (tembih) edebilmek için, Mukaddes Kitabı ve yardımcı yayınları dikkatle tetkik ediyor musun?—II. Timoteos 4:2; Titus 1:9.
HİZMET MEVHİBESİNİ İHMAL ETME!
14. Tarla hizmetimizde nasıl ilerleyebiliriz?
14 Cemaatte öğretme sorumluluğu için sadece birkaç kişi tayin ediliyorsa da, İsa Mesih’in tüm takipçileri, Krallığa şahadet etme ve şakirt etme işine katılmak üzere onun tarafından görevlendirilmişlerdir. (Matta 24:24; 28:19, 20) Bu vazife, samimi yürekli insanlara, Mukaddes Kitabın hakikatlerini öğretmeyi, onlara, yaşamlarında değişiklikler yapmayı ve Yehova’nın tarafında duruş almayı tembih etmeyi de kapsar. Hizmetteki yeteneğini geliştirme işine “kendini vermeye devam” ediyor musun? ‘İncil vaizi işini yapıp, hizmetini tam olarak yerine getirebilmek’ için, Tanrısal Hizmet Programında ve bununla ilgili haftalık ibadette önerilen teklifleri gerektiği şekilde uyguluyor musun?—II. Timoteos 4:5.
15. Timoteos’a verilen “mevhibe” acaba neydi? Bugün için ne denilebilir?
15 Pavlus, Timoteos’a daha önce şu öğüdü verdi: “Peygamberlikle ve ihtiyarlar heyetinin el komaları ile sana verilmiş olan sendeki mevhibeyi ihmal etme.” (I. Timoteos 4:14) Anlaşılan, Timoteos, mukaddes ruhun işlemesi vasıtasıyla Hıristiyan cemaatinde özel bir hizmet imtiyazı için tavsiye edilmiş ve sonra da tayin edilmişti. (I. Timoteos 1:18; II. Timoteos 1:6) Benzer şekilde bugün de Tanrı’nın teşkilatında, Tanrı vergisi yeteneklerini geliştirerek seyahat eden nazır, daimi ya da özel öncü, ihtiyar gibi benzer hizmet imtiyazlarına tayin edilen birçok kişi var. Her ne kadar şimdi özel peygamberlikler ve el komalar söz konusu değilse de, Pavlus’un “sendeki mevhibeyi ihmal etme” öğüdü, geçerliliğini aynen korumaktadır.
16. Hangi şey bize verilen “mevhibeyi” ihtimal etmemize yardımcı olabilir?
16 Sözlük tanımına göre, bir şeyi ihmal etmek, ona gereğinden az dikkat etmek veya dikkatsizlik yüzünden onu yapılmamış durumda bırakmak anlamına gelmektedir. Herhangi bir şey basmakalıp bir görünüm alırsa, onu ihmal etmek de kolaylaşır. Gelişme ve ilerleme kaydetmeyi bırakıp, tahsislerimizi olağan bir şey olarak ele aldığımız takdirde, bu bizim de başımıza gelebilir. Bu nedenle, Pavlus’un Koloseliler 3:23, 24’de söylediklerinden biz de yararlanabiliriz: “Rabden (Yehova’dan) miras mükâfatını alacağınızı bilerek, her ne yaparsanız, insanlara değil, Yehova’ya yapar gibi candan işleyin; Rab Mesihe kulluk ediyorsunuz.”
DEVAMLI ÇABA GÖSTERMEK NİMETLER GETİRİR
17. Ancak ne yaptığımız takdirde çabalarımızın sonucunu görebileceğiz?
17 Yukarıda müzakere edilen meselelere titizlikle dikkat ettiğimiz takdirde, kendini beğenme veya kendi halinden memnun olma tuzağına düşmeyeceğimizden emin olabiliriz. Pavlus şöyle dedi: “Bu şeyler üzerinde derin düşün; senin ilerlemenin tüm insanlara belli olması için bunlara kendini ver.” (I. Timoteos 4:15) Elbette, sözü edilen “ilerleme” başkalarına gösteriş yapmak veya onları etkilemek amacını gütmemelidir. Genç veya yaşlı olalım, ruhen büyüyüp geliştiğimiz zaman, bu makalede daha önce sözü geçen Alisa ve arkadaşının durumunda gördüğümüz gibi, bizimle müşareket eden herkese sevinç verecek ve onları teşvik etmiş olacağız.
18. Pavlus’un öğüdünü gayretle uyguladığımız takdirde, bizi bekleyen iki nimet nedir?
18 Pavlus’un öğüdünü gayretle uyguladığımız takdirde, bizi iki nimet beklemektedir. Resul Pavlus şöyle demişti: “Kendine ve öğretişine devamlı olarak dikkat et.” Ve şunu eklemişti: “Onlarda devam et; çünkü bunu yapmakla hem kendini, hem seni dinliyenleri kurtaracaksın.” (I. Timoteos 4:16) Evet, başkalarına yapmalarını öğrettiğimiz şeyleri bizlerin de yapıp yapmadığımıza, yani ruhen ilerleme, büyüme ve gelişme kaydedip kaydetmediğimize dair devamlı kendimizi imtihan etmekle, ‘her hangi bir şekilde reddedilmiş olmanın’ acıklı durumuna düşmekten kaçınmış olacağız. (I. Korintoslular 9:27) Daha ziyade, Tanrı’nın vaat ettiği Yeni Nizam’da yer alacak mutlu hayatın ümidi, bizler için ve kendilerine yardım etmenin sevinç dolu imtiyazına sahip olduğumuz kişiler için de teminatlandırılmış olacaktır. Öyle ise, hem bizlerin, hem de başkalarının nimetlendirilmesi için, ayrıca Yehova Tanrı’nın hamdi için: “Aynı düzenle yürümeye devam edelim!”—Filipililer 3:16.
ŞUNLARI HATIRLIYOR MUSUN?
Aklımızda tutmamız gereken son “hedef” nedir? Bu hedefin ardından nasıl koşuyoruz? (Filipililer 3:12, 13)
Hangi “aynı düzenle” yürümeliyiz? (Filipililer 3:16)
Davranmakta ve konuşmakta neden devamlı gelişme göstermeliyiz? (I. Timoteos 4:12)
İhtiyarlar, hizmet yardımcıları ve diğerleri öğretme yeteneklerini nasıl geliştirebilirler? (I. Timoteos 4:13)
Bize verilen “mevhibeyi” ihmal etmemek için ne yapmalıyız? (I. Timoteos 4:14)
[Sayfa 26’daki pasaj]
“Senden iki şey diledim; ben ölmeden onları benden esirgeme: Sahteliği ve yalan sözü benden uzaklaştır; bana ne fakirlik ve ne zenginlik ver; payıma düşen ekmekle beni besle; ta ki, tok olup da: RAB kimdir? diye seni inkâr etmiyeyim; ta ki, fakir olup da çalmıyayım, ve Allahımın ismini boş yere ağzıma almıyayım.”—Süleymanın Meselleri 30:7-9.