Hoşnutsuzluk Ruhuna Karşı Koyuyor musun?
MUKADDES KİTABIN henüz başlarında dikkatimiz, şikâyet ruhuna sahip olarak mırıldanan kişilere çekilmektedir. (Çıkış 15:24) Bugün etrafımızda böyle mırıldananları çok görüyoruz ve bu kişilerin söylenmeleri artıp, gerçek bir uğultu haline gelmektedir. Bu mırıldanışın, güçlü bir etki yaptığı için, herkese geçme tehlikesi vardır. Arkasındaki ruh durumu ise, sık sık, şikâyet etmekle kendini gösterir. Kişi alçak sesle mırıldanabilir, hoşnutsuzlukla veya huzursuzlukla homurdanabilir. İsa’nın gerçek takipçileri böyle mırıldanmalara karşı koymalıdırlar. Bu hoşnutsuzluk ruhuna acaba nasıl karşı koyabiliriz?
HOŞNUTSUZLUK NASIL BAŞLADI?
Bazı durumlardan hoşnut olmamak için haklı nedenler var. “Sodom ve Gomorranın” sakinlerinin kötülüğünden dolayı, “feryadın” büyük olduğu anlaşılır. (Tekvin 18:20, 21) Fakat gereksiz yere şikâyet etmek ve mırıldanmak, hoşnutsuzluktan kaynaklanır. Başlangıçta hoşnutsuzluk ruhunu kışkırtan ise, “bütün dünyayı saptıran” İblis Şeytan olmuştur. (Vahiy 12:9) Aden bahçesinde, önce Havva’da, daha sonra ise Âdem’de hoşnutsuzluk yaratan bir durum meydana getirdi. (Tekvin 3:1-7) O zamandan beri Şeytan, hoşnutsuzluk yaratan durumları meydana getirmekte başarılı olmaktadır.
Aden bahçesindeki isyandan yüzyıllar sonra, İsraillileri Mısır’dan kurtarmak ve onları bir millet haline getirmekle Yehova, Kendine bir isim yaptı. (Çıkış 9:16) Acaba İsrailliler, Kurtarıcılarına karşı minnettarlık duydular mı? Çölde dolaştıkları 40 yıl boyunca onlar, Musa ve Harun’da kusur bulmakla, dolaylı ve dolaysız olarak sık sık Yehova’ya karşı mırıldandılar! Bir keresinde Yehova şöyle sordu: “Bana karşı söylenen bu kötü cemaate ne vakte kadar dayanacağım?” (Sayılar 14:26, 27; Çıkış 16:2, 7) Tüm tarihi boyunca, İsrail kavminde bu hoşnutsuzluk ruhu görülmeye devam etti.—Hezekiel 18:25.
HAYAT DURUMLARINDAN ŞİKÂYET EDENLER
Tabii, bir kişi, nakâmilliğinden dolayı içinde bulunduğu şartların kendisi için yersiz olarak bir şikâyet konusu olmasına izin verebilir. Doğru bir kişi olan Eyub korkunç denemelerle karşılaştığında o kadar mutsuz oldu ki, doğduğu güne lanet etti. (Eyub 3:1-3) İsa’nın bir takipçisi olduğunu söyleyen kişi durumundan hoşnut olmayabilir mi? Evet, olmayabilir, bazıları bu duruma düştüler.
Şakirt Yahuda, birinci yüzyılda Hıristiyan cemaatinin içine sokulan “Tanrı’dan korkmaz adamlar”la ilgili şunları yazdı: “Bunlar söylenen, durumlarından şikâyet eden, şehvetlerine göre yürüyenlerdir, ve onların ağzı büyük şişkin sözler söyler; kazanç için şahsa itibar edenlerdir.” (Yahuda 3, 4, 16) Mesih’in takipçileri olarak sadık kalmak istersek, bu gibi şikâyet edenlerden kaçınmalıyız. Yehova’nın hizmetçileri olarak elde ettiğimiz nimetleri hatırlamamız ne kadar daha iyidir; böylece, Tanrısal tasvibe sahip olup, ruhi durumumuzu koruyabiliriz.—Galatyalılar 6:18.
KARDEŞLERE VEYA ARKADAŞLARA KARŞI SÖYLENMEK
Yehova’nın hizmetçileri, birbirlerine karşı sevgi dolu, işbirliği yapmağa hazır bir tutumu korumağa istekli olmalıdırlar. Bununla beraber başka kişilere karşı söylenmek, onlarla kurulan iyi ilişkiye zarar verebilir. Levili Korah ve taraftarları, Musa ve Harun’a karşı söylendiler ve kıskançlık ruhunu gösterdiler. Yehova, bu durumdan hiç de hoşlanmadığı için, mırıldanan bu kişiler öldüler.—Sayılar 16. bap.
Yüzyıllar sonra resul Yuhanna, ‘kendisine karşı fena sözlerle gevezelik eden’ Diotrefis’ten söz etti. Diotrefis, mevki peşinde koşan biriydi. Eğer Yuhanna o cemaate gelebilseydi, mırıldanan bu kişi ile gerekli tarzda ilgilenmeye niyetli idi.—III. Yuhanna 9, 10.
Bundan dolayı, cemaatteki imtiyazlarımız yüzünden mırıldanıp, hoşnutsuzluk göstermeye karşı uyanık olmalıyız. Örneğin, bazı sorumlulukları yerine getirmede, kendimizi daha uygun gördüğümüz durumlar olabilir. Fakat başka birinin tayin edilmesinden duyduğumuz hoşnutsuzluk hislerini frenlersek iyi ederiz. Duygularımızda yanılabiliriz ve muhakkak, Korah’ın veya Diotrefis’inki gibi bir ruha sahip olmak istemeyeceğiz.
MUKADDES KİTAPTA ÇARE ARAMAK
Hem nakâmiliz, hem de çetin anlarda yaşıyoruz, bundan dolayı, şüphesiz bazen hepimiz hoşnutsuzluk duyarız. Fakat gereken yardımı elde edebiliriz; çünkü Mukaddes Yazılar hoşnutsuzluk ruhunun ve yakınma eğiliminin üstesinden nasıl geleceğimizi bize gösterir.
Kabul etmemiz gereken temel nokta, mırıldanma, Yehova’ya karşı iman ve sevgi noksanlığından kaynaklandığı için, O’nun tarafından tasvip edilmez. Bunun için resul Pavlus şöyle uyardı: “Ve söylenmeyin, nitekim onlardan [çöldeki İsraillilerden] bazıları söylendiler ve helâk edici tarafından helâk edildiler.” (I. Korintoslular 10:10; Sayılar 14:35-38) Pavlus şunları da yazdı: “Her şeyi söylenmeden ve çekişmeden yapın.” (Filipililer 2:14) Aslına bakılırsa, bir kimse devamlı şikâyet ederken, nasıl bütün canıyla “mubarek (mutlu) Tanrı”ya hizmet edebilir? (I. Timoteos 1:11) Dolayısıyla, meselelerde Yehova’nın bakış açısını benimsemeli ve O’nun bizi hoşnut ve mutlu etme yeteneğine karşı tam bir güven duymalıyız. O’nun ruhunun meyvelerinin, sevinci de kapsadığını unutmayalım.—Galatyalılar 5:22, 23.
Hoşnutsuzluk ruhuna karşı koyarken bu yaşamda durumların sürekli değiştiğinin farkında olmak da yardımcı bir etkendir. Dolayısıyla şikâyete yol açan herhangi bir neden kesinlikle geçicidir. (II. Korintoslular 4:17 ile karşılaştır.) Bunun farkında olmak, Yehova’nın hizmetinde her zaman sevinçli olmamıza yardım edecektir. Kendimizi endişeye veya hoşnutsuzluğa kaptırmaktansa, “yiyeceğimiz ve örtüneceğimiz oldukça, onlarla kanaat ede”lim. (I. Timoteos 6:8) Yehova’nın bize verdiği şu güvenceyi fark etmek yüreği sevindirir: “Seni hiç boşa çıkarmam, ve seni hiç bırakmam.” Bundan ötürü, semavi Babamızın koruması altında, emniyet ve güvenlik içinde bulunurken, durumumuzdan şikâyet etmeyelim, ‘fakat bizde olan şeylerle kanaat edelim.’—İbraniler 13:5.
BEREKETLENMİŞ DURUMUMUZU UNUTMAYALIM
Hayatında yapmış olduğun şeyler için bazen hoşnutsuzluk duyuyor musun? Eğer durum böyle ise, öncekini ve şimdi Mesih’in takipçilerinin içinde bulundukları ruhi cennetteki lütuflu durumunu düşün. (II. Korintoslular 12:1-4 ile karşılaştır.) Mesih’in meshedilmiş takipçileri ‘karanlıktan Tanrı’nın şaşılacak ışığına çağrıldılar.’ Arkadaşları olan “büyük kalabalık” da, şaşılacak hakikat ışığına sahiptir ve önünde harikulade bir ümit var. (I. Petrus 2:9; Vahiy 7:9-14) Ruhi ışığa kavuşmak ve Yehova Tanrı ile Kralımız İsa Mesih’i bilmek ve Onlara hizmet etmek imtiyazına sahip olmak bizi hoşnut kılmaz mı?
Biz, uluslararası bir kardeşler topluluğunun, İsa Mesih’in “sadık ve basiretli köle” sınıfı vasıtasıyla yönettiği büyük teşkilatının bir kısmıyız. Bu dünya çapındaki kardeşler topluluğu, gökteki Krallığın iyi haberini vaaz edip insanları şakirt ederek, Yehova’nın iradesini yerine getirmektedir. (Matta 24:14, 45-47; 28:19, 20; II. Petrus 2:17) Bunlar, hoşnut olmak için ne fevkalade nedenlerdir!
Biz şahsen, cemaatteki bazı çalışmalardan hoşnut değilsek, belki bazı gelişmeleri yanlış anlamış olabilir ve görüş açımızda da yanılabiliriz. Bu, nakâmil insanlar, hatta İsa’nın vakfolmuş takipçileri arasında bile kesinlikle imkânsız bir şey değildir. (Süleymanın Meselleri 16:2; Galatyalılar 2:11-14; Filipililer 4:2 ile karşılaştır.) Öte yandan, eğer haklı isek bile, cemaatin başı olan Oğlu vasıtasıyla Yehova’nın gereken ayarlamaları yapabileceğine güvenimiz olmamalı mı? (Efesoslular 5:22, 23) Hoşnutsuzluk duymaktansa, sabırlı olmak ne kadar daha iyidir!
Bir teşkilat olarak Yehova’nın, kavmine karşı davranışını derin düşündüğümüz zaman, hoşnut olmak için sağlam nedenlerimiz olduğunu fark ederiz. Örneğin, Mukaddes Kitap öğretilerinin açıklamaları, Yehova’nın kavmini ruhen bina etmiştir. Pak tapınma hususunda Tanrı’nın görüşü açıklandı; dolayısıyla kâmil olmadıkları halde Yehova’nın Şahitlerinin çok değerli bir ahlaki durumları var. Hakiki Hıristiyan teşkilatının nasıl çalışması gerektiğine dair anlayışımız tam olarak geliştiğine göre, biz, Mukaddes Kitabın cemaat teşkilatı üzerindeki önerileriyle uyum içinde kalarak, Yehova’ya hizmet ediyoruz. (Filipililer 1:1) Bu gerçek, İsa’nın vakfolmuş takipçileri olarak, hoşnutluk duymamız için ayrı bir neden olmamalı mı?
Bundan başka İsa’nın sadık takipçileri olarak gelecek için sahip olduğumuz parlak ümit, geçici olarak duyduğumuz hoşnutsuzluğun üstesinden gelmemize yardım etmeli. Her nefes sahibinin Yehova’ya hamt edeceği zaman artık çok yakındır! (Mezmur 150) Bu arada söylenmeyelim. Sevgi dolu semavi Babamıza, isminden korkarak hoşnutlukla hizmet edelim.