Disiplini Kabul Edebilir misin?
‘GÜNLERİMİZDE ana-babalar çocuklarına değil, sadece davullara vuruyorlar.’ Bu sözler, Afrika’da bir yüksek okuldaki bazı kız öğrenciler tarafından söylendi. Acaba bu sözlerle ne demek istediler? Disiplin modasının geçmiş olduğunu. Ana-babalar, disiplin etmek istemiyor ve çocukları da disiplin edilmekten hoşlanmıyorlar.
Bu tutum hikmetli bir tutum mudur? Bir sözlüğe göre, disiplin, esas olarak “zihni yetenekleri veya ahlaksal karakteri doğrultan ve şekillendiren veya tamamlayan eğitimdir.” Herhangi bir kimse gerçekten bu tür disiplinden yoksun olarak yaşayabilir mi? Bu Afrikalı kız öğrenciler—ve onların ana-babaları—neden acaba bundan yoksun olarak yaşayabileceklerini düşündüler?
Aslında disipline karşı olumsuz bir tutum, sadece Afrikalı kız öğrencilere ve ana-babalarına özgü değildir. Günlerimizde insanların çoğu, herhangi bir öğüde veya disipline, özgürlüklerine karşı haksız bir müdahale olarak, sanki hakları kısıtlanıyormuş gibi bakmaktadırlar. Bununla beraber böyle bir tutum sadece 20. yüzyıla özgü değildir. Binlerce yıl önce, bizzat Tanrı, ‘adamın yüreğinin tasavvurunun gençliğinden beri kötü’ olduğuna dikkat çekti. (Tekvin 8:21) Resul Pavlus da, binlerce yıllık bu gibi kötü eğilimin sonucuna işaret ederek şunları yazdı: “İnsanlar, kendilerini seven, parayı seven, övünücü, mağrur, küfürbaz, ana babaya itaatsiz, nankör, murdar, şefkatsiz, amansız, iftiracı, nefsine mağlup, azgın, iyilik düşmanı, hain, inatçı, kibirli olacaklardır.” (II. Timoteos 3:2-4) Disiplinin, herkes tarafından istenilmemesine şaşmamalı!
DİSİPLİN GERÇEKTEN O KADAR KÖTÜ MÜDÜR?
Mesih’in ardınca giden bir kişinin gerçekten disipline ihtiyacı var mıdır? İsa hayata götüren yolun “sıkışık” olduğunu söyledi. (Matta 7:13, 14) Ondan sapmak kolaydır. Bundan dolayı disiplini veya bir sözlüğün dediği gibi, eğitimi kabul etmek hikmetlilik olmayacak mı? İstemeyerek yoldan sapan ve bu yüzden tehlikeli bir bölgeye yaklaşan bir yolcunun durumunu ele alalım. Şayet bir yabancı ona, bu yoldan nasıl geri döneceğini göstermeyi teklif etseydi, acaba o kişi nasıl bir tepki gösterecekti? Kızarak yardımı reddedip istediği yere gitmeye hakkı olduğunda ısrar mı edecekti? Dostça davranan yabancıyı, kendi haklarını kısıtlamakla mı suçlayacaktı? Herhalde hayır. Kendisine sunulan yardım için minnettar olacaktı?
Bundan dolayı, Mesih’in hikmetli bir takipçisi de, yardım için iyilikle disiplin edildiği zaman minnettar olur. Yaşımız ve tecrübemiz ne olursa olsun, peygamberin şu sözleri ne kadar gerçektir: “Ya Yehova, bilirim ki, insanın yolu kendi elinde değildir; adımlarını doğrultmak yürüyen insanın elinde değildir.” (Yeremya 10:23) Bu nedenle hepimizin disipline ihtiyacı var.
DİSİPLİNİ REDDETTİLER
Disiplini reddedenlerden biri, kardeşi Habil’i kıskanan Kain idi. Kain’in doğru yoldan sapmaya başladığını gören Yehova, şöyle sorarak onu uyardı: “Niçin öfkelendin? ve niçin çehreni astın? Eğer iyi davranırsan, o yükseltilmiyecek mi? ve eğer iyi davranmazsan, günah kapıda pusuya yatmıştır; ve onun istediği sensin; fakat sen ona üstün ol.” (Tekvin 4:6, 7) Kain Tanrı’yı dinlemedi. Kardeşi Habil’i öldürdü ve böylece insanın tarihine cürmü soktu.—Tekvin 4:8-16.
Samuel’in günlerinde Eli’nin oğulları da disiplini kabul etmediler. Babaları, başkâhin olarak Yehova’nın makdisinde hizmet ediyordu; fakat oğulları mevkiilerini, kurbanlardan çalmak ve kadınları kendileri ile ahlaksızlık yapmak için kullandılar. Babaları onları azarladıysa da bunu gerekli şekilde yapmadı, onlar ise dinlemediler. Acaba sonuç ne oldu? Disiplini reddetmeleri onların savaşta öldürülmelerine ve oğullarının ölüm haberinin şokuyla da bizzat Eli’nin ölümüne neden oldu.—I. Samuel 2:12-17, 22-25; 3:11-18; 4:1-4, 10-18.
BAZILARI DİSİPLİNİ KABUL ETTİLER
Bununla beraber başka kişiler disiplini kabul ettiler. Bir kral ve savaş adamı olan Davud, karısıyla zina işlediği adamın, yani Uriya’nın ölümüne sebep olduğu zaman korkunç bir cürüm işledi. Fakat Davud, Tanrı’nın, peygamber Natan vasıtasıyla verdiği disiplini kabul etti ve böylece Yehova onu Kendisinden tamamen atmadı. (II. Samuel 12:1-14) Evet, disiplin, çok ciddi suçlardan bile şifa bulmamız için, bize yardım edebilir.
Genç Elihu tarafından Eyub’a nasihat verildi ve Eyub, öfkeli şekilde bu nasihati reddedebilirdi. Eyub, Şeytan’ın elinden korkunç şekilde ıstırap çekmiş olmasına rağmen, ‘Tanrı’ya lânet etmeyi ve ölmeyi’ reddetti. Bu işlerine bakarak bir genç adamın nasihatini dinlemek için hiç bir neden görmeyebilirdi. Bununla beraber Eyub dinledi ve bütünlüğünü korumasına rağmen, az da olsa tutumunun düzeltilmeye ihtiyacı olduğunu öğrendi. Daha sonra bizzat Yehova’dan nasihat almakla da, imtiyazlandırıldı ve nihayet birçok nimetlerle ödüllendirildi. (Eyub 2:9, 10; 32:6; 42:12-16) Böylece disiplin, göze çarpan tahammül ve iman işleri olanlara bile yardım edebilir.
Resul Petrus da disiplini kabul etti. Petrus, İsa Mesih’in bir resulü idi. İsa’nın suret değişiminin bir görgü tanığıydı ve İsa’nın “göklerin krallığının anahtarlarını” kendisine vermeyi uygun gördüğü biriydi. (Matta 16:18, 19) Böyle olmakla beraber, bir keresinde İsa’nın henüz yeni bir takipçisi olan resul Pavlus, davranışı yüzünden Antakya’daki cemaatin önünde Petrus’u alenen disiplin etti. Petrus bu disiplini herhalde kabul etti; zira daha sonra “sevgili kardeşimiz Pavlus” diye ondan söz etti. (II. Petrus 3:15; Galatyalılar 2:11-14) Dolayısıyla, birçok imtiyazı olan İsa’nın bir takipçisi de disiplin edilmeye hazır olmalıdır.
MESİH’İN ÇAĞDAŞ TAKİPÇİLERİ VE DİSİPLİN
Cemaatin içinde, herhangi olgun birinden nasihat almayı hayretle karşılamamalıyız. Fakat, özellikle çıkarlarımızı gözetme sorumluluğuyla yükümlü olan kişiler, tayin edilmiş ihtiyarlardır. Mukaddes Kitap bu ruhi çobanlara şöyle der: “Davarının halini iyice bil, ve sığırlarına dikkat et.”—Süleymanın Meselleri 27:23.
İhtiyarlar için nasihat etmenin gerçek sevgiyi yansıttığı kadar, cesaret talep ettiğini de fark etmek, disiplini kabul etmemize yardım edebilir. İhtiyarlar, yardım etmek üzere gayret ettiklerinde, çok kere reddedilirler. Örneğin, bir ihtiyar, uzun zamandan beri Mesih’in bir takipçisi olan bir kadınla, Tanrı’nın bir hizmetçisine yakışmayan bir işe karışmakta olduğunu bildirerek uyarmak üzere konuştu. Bu nasihati vermek şüphesiz zor bir işti, üstelik kadının buna gücenmiş olması, durumu daha da zorlaştırmıştı. Sonunda nasihat reddedildi, ayrıca nasihat verilen kişi kendisine yardım etmeye çalışan ihtiyarla artık hiç görüşmek istemedi. Eğer “dostun açtığı yaralar sadıktır” sözünü hatırlamış olsaydı, bu ne kadar hikmetli bir davranış olacaktı!—Süleymanın Meselleri 27:6
Disiplin, Mukaddes Kitabın şu meselini uygulamak için de bize yardım edebilir; “Basiretli adam şerri görüp gizlenir; bön adamlar ise, ileri geçip zarar görürler.” (Süleymanın Meselleri 22:3) Bu sözler, Mesih’in ardınca giden aynı ülkedeki bir adama da yardım etmiş olacaktı. O, karısı ve çocuğunu yanına almadan lokantalara gitme alışkanlığı edindi. Bu, bazı kişileri tedirgin etti, çünkü o bölgedeki birçok lokantaların kadın garsonları gerçekte müşteri arayan fahişelerdi. Bundan dolayı, yerel ihtiyarlar, bu hususta bu adamla birkaç kez konuştular. Fakat o, nasihati, bazen de şiddetle reddetti. Sonunda ahlaksızlığın tuzağına düştü. İyi niyetle verilen nasihate kulak asmış olsaydı ne kadar hikmetli davranmış olacaktı!
Şayet kendi görüşümüzü bir an unutup, meselelere Yehova’nın baktığı açıdan bakmaya çalışırsak, disiplini kabul etmeye daha çok hazır olacağız. Disiplin, kusurlarımızın hoşa gitmeyen bir hatırlatıcısıdır. Kendimize karşı duyduğumuz saygınlığı biraz kaybettirebilir. Ama Yehova’nın hizmetçileri hikmetle davrandıkları ve suça düşmekten kaçındıkları zaman, O’nun ne kadar memnun olduğunu lütfen düşün. O’nun Sözü şöyle der: “Oğlum, hikmetli ol ve yüreğimi sevindir, ta ki, beni ayıplıyana cevap vereyim.” (Süleymanın Meselleri 27:11) Eğer gururumuzu kırıp disiplini kabul edebilirsek, Şeytan’ın meydan okumalarına, Yehova’nın cevap vermesini mümkün kılan kişilerin arasında olacağız.
DİSİPLİN İYİ MEYVELER MEYDANA GETİRİR
Görmüş olduğumuz gibi, disiplin hepimizi ilgilendirir. Kadın ve erkek, yaşlı ve genç, uzun süreden beri hakikatte olalım veyahut hakikati yeni kabul edenler olalım, hepimizin disipline ihtiyacı vardır. Bundan dolayı, disiplini beklemeliyiz hatta aramalıyız. Tanrı’nın Sözünü tetkik et ve nasihat olarak senin için ne söylediğine dikkat et. (II. Timoteos 3:16, 17) İbadetlerde hazır bulun ve senin için geçerli olanı anlamak için dikkatle dinle. (İbraniler 10:24, 25) Eğer Mukaddes Yazılardan kişisel olarak sana sevgiyle disiplin verilirse, muhakkak onu böyle kabul et. Yehova’dan gelen herhangi bir düzeltici bir eğitimden yararlan.
Pavlus, İbranilere şöyle yazdı: “Vakıa her disiplin şimdiki zamanda sevinçli değil, fakat hüzünlü görünür; fakat sonra onunla terbiye edilmiş olanlara doğruluğun barış semeresini hâsıl eder.” (İbraniler 12:11) Böylece disiplin bazen bize acı verirse de, iyi şeylerle sonuçlanır. Disiplini kabul etmek, Yehova’yı memnun edenlerin arasında bulunmamıza yardım edebilir. Disiplin, aynı zamanda ‘kusursuzca yürümek ve adil olanı işlemek ve yüreğimizden hakikati söylemek’ için de bize yardım edecektir. (Mezmur 15:1, 2) Bundan dolayı hepimiz disiplini kabul edelim.