Tufan Geçmişten Gelen Bir Uyarı
İNSANLIĞIN uzun tarihinde St. Helens Dağı’nın patlaması kadar büyük veya daha da büyük birçok doğal felaket olmuştur. Fakat hiçbiri Nuh’un günlerindeki muazzam Tufan’a benzememiştir. Bu Tufan, o kadar büyük, kapsamlı ve harap ediciydi ki, insanlık üzerinde küre çapında silinmez bir etki bıraktı.
Yeryüzünün birçok farklı kısmında Babil, Roma, Hindistan, Avustralya ve Amerikalılar da içinde olmak üzere Tufan’la ilgili 150 ayrı efsane vardır. Bu efsanelerin ayrıntıları değişik olmakla beraber, onların arasında, Tufan’nın ahlaksal bir nedenle olduğuna, insanlığın küresel harabiyetine ve tek bir ailenin bir gemide hayatta kaldığına dair genel bir görüş birliği vardır. Ancak küresel boyutta olan bir felaket, bu kadar yaygın ve kalıcı bir etki bırakmış olabilir.
Bir Mukaddes Kitap bilgini şöyle yazdı: “Tüm bu kayıtlardaki uyum, efsanenin asılsız bir uydurma olmadığına dair inkâr edilemez bir teminattır; düzme bir masal evrensel olamaz, sadece kişiseldir; bundan dolayı tufan efsanesinin tarihsel bir temeli vardır; insanlık tarihinin ilk çağlarında gerçekten cereyan etmiş bir olayın sonucudur.” Fakat uzak geçmişteki bu felaket, şimdi yaşayan nesil için acaba neden bir uyarı olmaktadır?
Bizim için, Tufan’ı oluşturan koşullara dikkat etmek, özellikle önemlidir. Günümüzdeki durum benzerliği, bizim için Tufan’ı anlamlı kılar. Mukaddes Kitabın şu tarihsel kaydı bu koşulları anlatır: “RAB (Yehova) gördü ki, yeryüzünde adamın kötülüğü çoktu, ve her gün yüreğinin düşünceleri ve kuruntuları ancak kötü idi. Ve Allah yeryüzünü gördü, ve işte, bozulmuştu; çünkü yeryüzünde bütün beşer yolunu bozmuştu.”—Tekvin 6:5, 12.
İnsanlık dünyası ahlaken çökmüştü ve düşüncesinin eğilimleri ise, ancak kötüydü. Sonuç olarak “yeryüzü zorbalıkla dolmuştu.” (Tekvin 6:11) İnsanlar, tamamen maddi şeylerin ve cinsel arzularının peşinde koşmakla ilgileniyorlardı. İsa şöyle diyerek buna dikkat çekti: “Nuhun günleri nasıl idi ise, İnsanoğlunun gelişi de öyle olacaktır. Çünkü Nuhun gemiye girdiği güne kadar, tufandan evelki günlerde, insanlar yerler, içerler, evlenirler, ve kocaya varırlardı; ve tufan gelip hepsini alıncaya kadar nasıl bilmedilerse (önemsemedilerse), İnsanoğlunun gelişi de öyle olacaktır.” (Matta 24:37-39) Onların tek uğraşısı, bedensel arzularını doyurmaktı.
O nesil, Nuh tarafından birçok yıl önceden uyardı, fakat inanmak istemedi. Onlar, şüphesiz böyle bir tufanı hiç görmemişlerdi. Böylece, onlar için her şey önceki durum gibi devam edeceğinden, yapılan uyarıyla sanki sağır kulaklara seslenilmiş oldu. Onlar “önemsemediler.” Nuh tarafından yapılan uyarının, Yaratıcı’dan gelmesi onlar için önemli değildi.
Fakat Tanrı, Nuh’a şöyle dedi: “Önüme bütün beşerin sonu geldi; çünkü onların sebebile yeryüzü zorbalıkla doldu, ve işte, ben onları yeryüzü ile beraber yok edeceğim.” (Tekvin 6:13) Tufan geldiği zaman, Nuh ve ailesi uyarıya önem verdikleri ve Tanrı’nın talimatlarını tuttukları için korundular. Fakat bütün bunlar, acaba neden özellikle bizi ilgilendirmelidir?
KOŞULLARDA PARALELLİK
Özellikle I. Dünya Savaşından beri şiddet olayları Tufan öncesi günlerdeki gibi hayatın bir parçası oldu. Ülkeler arasındaki siyasal şiddet olayları, insanlık tarihinde en harap edici ve en korkunç savaşlarla sonuçlandı. Bu şiddet, şehirlere, sokaklara hatta evlere kadar yayıldı ve yolculuk edenleri bile tehdit etmektedir. Bundan başka bu şiddet, televizyon, film ve romanlarda bile hâkimdir.
Bir başka paralellik ise, çağdaş yaşam tarzıdır. Günümüz neslinin tüm ilgisi, cinsel ve maddi şeylere karşı nefsini doyurmaktır. Dünya çapında, seks yoluyla bulaşan ve salgın hale gelen hastalıklarla sonuçlanan bir ahlak çöküntüsü görmekteyiz. Zina, fuhuş ve eşcinsel ilişkiler artık olağan şeyler olarak kabul edilmektedir. Tufan öncesi nesil gibi şimdiki nesil de, zevki ve maddi zenginliği Tanrı’dan çok sevmektedir.
Tufan’dan önce yaşayan insanların son derece kötü davranışlarından dolayı “acı” duyduğu gibi, bugün de genel kötü davranıştan, Tanrı’nın aynı acıyı duyacağını düşünmek makul değil midir? O’nun Nuh’un günlerindeki dünyaya yapmış olduğu şey, şimdiki nesil için de bir uyarı olmamalı mı? Tanrı’nın, Tekvin 6:5-7’de okuduğumuz sonuca yine varacağını düşünmek, akla yakın değil midir? Tanrı, insanlığın kötü davranışını gördüğü zaman, “yüreğinde acı duydu. Ve RAB (Yehova) dedi: Yarattığım adamı, . . . . toprağın yüzü üzerinden sileceğim.” Tanrı, ilham verdiği Mukaddes Kitap yazarları vasıtasıyla, bugün yaşayan nefsine düşkün nesil üzerine de, benzer bir hüküm getireceğini bildirmiştir. İnsanlık tarihindeki en büyük felaket böylece yaklaşmaktadır.
SON GÜNLER
İlham altında Timoteos’a ikinci mektubu yazan yazar, günlerimize bakarak şimdi dünya çapında gördüğümüz soysuzlaşmış durumu aynen tarif eder. II. Timoteos 3:1-5 ayetlerinde şöyle okuyoruz: “Bunu bilki, son günlerde çetin anlar gelecektir. Çünkü insanlar, kendilerini seven, parayı seven, övünücü, mağrur, küfürbaz, ana babaya itaatsiz, nankör, murdar, şefkatsiz, amansız, iftiracı, nefsine mağlup, azgın, iyilik düşmanı, hain, inatçı, kibirli, zevki Allahtan ziyade seven . . . . olacaklardır.”
İsa Mesih de, bu şeyler sisteminin son günlerine dair peygamberlik etti. Peygamberliğinde “millet millete karşı, ülke ülkeye karşı kalkacaktır” diyerek I. Dünya Savaşından beri gördüğümüz büyük şiddet olayları hakkında konuştu. (Matta 24:7) O, aynı zamanda, bugün her yerde yaygın olan kanunsuzluk ve gelecekle ilgili insanlardaki korku hakkında da konuştu. İsa şöyle dedi: “Ve kanunsuzluk çoğalacağından ötürü, bir çokların sevgisi soğuyacak.” (Matta 24:12) Aynı zamanda insanların “korkudan, ve dünyaya gelmekte olan şeyler için beklemekten bayılacaklar”ını da söyledi.—Luka 21:26.
“Son günler” ifadesi, Tufan öncesi nesil için o zamanki insanlığın şeyler sistemine hâkim olan kısmın sonu anlamına geldiği gibi, şimdiki nesil için de aynı anlama gelir. İlham altında Mukaddes Kitap yazarı olan Pavlus, II. Selânikliler 1:6, 10 ayetlerinde, Tanrı’nın İsa Mesih vasıtasıyla “Allahı bilmiyenlerden ve Rabbimiz İsa’nın inciline itaat etmiyenlerden intikam ala”cağını ve “onlar Rabbin yüzünden ve kudretinin izzetinden ebedî helâk cezasını çekecekler”ini söyler.
Tufan’da sağ kalanlar, Tufan öncesi nesilden yeryüzünün temizlenmiş olduğunu gördüler. O zaman yaşayan insanlar ve hayatlarında önem verdikleri tüm şeyler de yok oldu. Tanrı, şimdiki şiddet dolu bu nesle de bir son vereceği zaman aynısı olacaktır. “Biraz bekle ve kötü yok olacaktır; onun yerini araştıracaksın, ve yok olacaktır.”—Mezmur 37:10.
SAĞ KALMAK MÜMKÜNDÜR
Tufan’dan önce yaşayan nesille şimdiki nesil arasındaki paralellik, sadece kötü insanların ve kötülüğün yok edilişiyle bitmeyecektir. Tufan’da sağ kalan kişiler olduğu gibi, şimdiki şeyler sisteminin sonunda da, sağ kalanlar olacaktır. Tufan’da sağ kalanlar, genel olarak toplumun yaşadığı gibi yaşamayan yumuşak huylu kişilerdi. Onlar, Tanrı’ya itaat edip, O’nun uyarılarına kulak veren, adaleti seven kimselerdi. Tekvin 6:8, 9’da şöyle okuyoruz: “Nuh RABBİN (Yehova’nın) gözünde inayet buldu. . . . . Nuh sadık adamdı, ve kendi devirlerinde kâmildi.” Resul Petrus onunla ve birlikte sağ kalanlarla ilgili Tanrı’nın, o “kadim dünyayı esirgemiyip fakat fasıkların dünyası üzerine tufanı getirdiği zaman, adalet vaizi, Nuhu, diğer yedi kişile hıfzetti”ğini yazdı.—II. Petrus 2:5.
Şimdiki şeyler sistemi üzerine Tanrı tarafından harabiyet geldiğinde, büyük bir kalabalığın sağ kalacağına dair peygamberler tarafından teminatlandırıldık. Onlar da, tıpkı Nuh gibi adaleti seven ve Tanrı’nın talimatlarına itaat eden yumuşak huylu kişiler olacaklar. Mezmur yazarı kötülerin harabiyetini bildirdikten sonra şöyle der: “Fakat halimler dünyayı miras alacaklar, ve barış bolluğunda lezzet bulacaklardır.”—Mezmur 37:11; Vahiy 7:9, 13, 14.
İsa, son günlerde Tanrı’nın gökteki Krallığının iyi haberinin dünya çapında ilan edileceğini bildirdi. Bu iş sayesinde, yeryüzünde adalete susamış kişiler hayatta kalmak üzere toplanmaktadırlar. İsa, bunu, koyunların keçilerden ayrılışıyla ilgili meselinde anlattı. Keçiye benzettiği adaletsiz kişiler “ebedî azaba, fakat salihler [koyun benzeri kişiler] ebedî hayata gideceklerdir” diyerek meselini sonuçlandırdı.—Matta 25:31-46.
Tufan, günümüzden çok uzak bir tarihte olduysa da, uyarıları önemsememenin acı sonuçlarını açıkça hatırlatmaktadır. Mukaddes Kitabın söylediği gibi Tufan’ın kaydı, “bizim öğretilmemiz için” yazıldı. (Romalılar 15:4) Bu kayıt, Yaratıcımıza dikkat etmeyen dünyanın şiddetine, şehevi ve maddiyatçı yaşayışına karşı bir uyarıdır. Tanrı asla değişmez. Tanrı, kötülüğünden dolayı Tufan’dan önce yaşayan nesli yok etti. Aynı nedenle, bugünkü nesli ve onun tüm siyasal yönetim sistemini, maddiyatçı ticaret âlemini ve sahte dinini de yok edecektir.
Bu şeyler sisteminin sonunda sağ kalmak istiyorsak, geçmişten gelen bu uyarıya kulak vermeliyiz. Biz de, Tufan’da sağ kalan sekiz kişinin yaptığı gibi, adaleti seven kişiler olduğumuzu kanıtlamalıyız. Sağ kalmak için de, Tsefanya’nın 2:3 ayetindeki şu öğüdü tutmalıyız: “Adaleti arayın, alçak gönüllülüğü arayın; Yehova’nın öfkesi gününde belki örtülürsünüz.”