Koşuyu Tahammülle Koşmak
“Önümüze konulan koşuyu sabırla (tahammülle) koşalım.”—İBRANİLER 12:1.
1. (a) Kendimizi Yehova Tanrı’ya vakfettiğimiz zaman önümüze ne konulur? (b) İsa’nın bir takipçisi ne tür bir koşuya hazırlanmalı?
İSA MESİH vasıtasıyla kendimizi Yehova’ya vakfettiğimiz zaman, Tanrı, önümüze sembolik anlamda bir koşu koydu. Koşunun sonunda, onu başarıyla bitirenlerin hepsine bir ödül verilecek. Hangi ödül? Ebedi hayat! Bu fevkalade ödülü kazanabilmek için İsa’nın takipçisi olan koşucu kısa değil, uzun süren bir koşuya hazırlanmalı. Bunun için tahammüle ihtiyacı var. Hem koşunun zahmetli ve uzun oluşu, hem de koşu boyunca önüne çıkacak olan ve aşması gereken engeller nedeniyle tahammül etmelidir.
2, 3. (a) Hangi şey, İsa’nın takipçisine özgü koşuyu sona kadar koşmamıza yardım edecek? (b) Sevinç, İsa’ya koşuyu tahammülle koşmasında nasıl yardım etti?
2 Hangi şey, böyle bir koşuyu sonuna kadar koşmamıza yardım edecek? Acaba İsa, bir insan olarak yeryüzünde bulunduğu zaman hangi şey onun tahammül etmesine yardım etti? O, içten gelen kuvvetini sevinç niteliğinden aldı. İbraniler 12:1-3’te şunları okuyoruz: “İmdi bu kadar büyük şahitler bulutu etrafımızı kuşatmış olduğundan, her ağırlığı ve bizi kolayca saran günahı bırakarak, imanı başlıyan ve tamamlıyan İsaya bakarak biz de önümüze konulan koşuyu sabırla koşalım; o, önüne konulan sevinç uğruna utancı hiçe sayıp haça tahammül etti, ve Allahın tahtının sağında oturdu. İmdi canlarınızda gevşiyerek yorulmıyasınız diye, günahkârlar tarafından kendisine karşı olan bu kadar muhalefete karşı dayananı düşün.”
3 Aleni vaaz faaliyeti boyunca, İsa, Yehova’nın sevinci sayesinde koşuya devam edebildi. (Nehemya 8:10 ile karşılaştır.) Onun sevinci, işkence direğinde alçaltıcı bir ölüme bile tahammül etmesine yardım etti. Ondan sonra ölülerden diriltilmekle ve Babasının sağına çıkıp O’nun işini tamamlanıncaya kadar yerine getirmekle tanımlanamaz bir sevince kavuştu. İnsan olarak Tanrı’nın tarafında tahammül ettiği için ebedi hayat hakkını korumuştu. Evet, Luka 21:19’un söylediği gibi: “Sabrınızla (tahammülünüzle) canlarınızı kazanacaksınız.”
4. İsa, koşuda bulunan takipçilerine hangi örneği bıraktı ve zihnimizi neyin üzerinde toplamalıyız?
4 İsa Mesih, koşuda bulunan takipçilerine en mükemmel örneği bıraktı ve onun örneği bizim de başarılı olabileceğimizi kanıtlar. (I. Petrus 2:21) İsa’nın bizden talep ettiği her şeyi yapabiliriz. Kendisi nasıl dayandıysa, biz de aynı şekilde dayanabiliriz ve sebat ederek onu örnek almaya devam ederken, zihnimizi, sevinmek için sahip olduğumuz nedenler üzerinde toplamalıyız. (Yuhanna 15:11, 20, 21) Sevinç, izzetli ebedi hayat ödülüne erişinceye kadar, Yehova’nın hizmetindeki koşuyu sebatla koşmak için bizi kuvvetlendirecektir.—Koloseliler 1:10, 11.
5. Önümüze konulan koşu için nasıl sevinçli ve kuvvetlenmiş olabiliriz?
5 Koşuda sebat etmemize yardım etmek üzere Yehova bize normalin ötesinde güç verir. Eza edildiğimiz zaman, bu güç ve eza altında bulunma imtiyazının nedenini bilmemiz, bizi kuvvetlendirir. (II. Korintoslular 4:7-9) Tanrı’nın ismini izzetlendirmek ve onun egemenliğini desteklemek için çektiğimiz her şey, kimsenin bizden alamayacağı bir sevinç nedenidir. (Yuhanna 16:22) Bu gerçek, resullerin Yehova Tanrı’nın İsa ile ilgili yaptığı harikulade şeyler hakkında şahadette bulunduklarından dolayı, Yahudi Sanhedrin’in emri üzerine dövüldükten sonra, “o isim için hakaret görmeğe lâyık sayıldıklarına sevin”melerinin nedenini açıklar. (Resullerin İşleri 5:41, 42) Sevinçleri, aslında eza görmelerinden değil, Yehova ile İsa’yı memnun ettiklerini bilmenin verdiği içten gelen derin tatminden geliyordu.
6, 7. İsa’nın takipçisi olan koşucu sıkıntılar altında bulunduğu zaman dahi, neden sevinçli olabilir ve hangi sonuçla?
6 Hayatımızda başka destekleyici bir kuvvet de Tanrı’nın önümüze koyduğu ümittir. Pavlus’un açıkladığı gibi: “İmdi biz imanla salih sayılmış olup Rabbimiz İsa Mesih vasıtası ile Allah indinde selâmetimiz vardır; onun vasıtası ile de içinde sabit olduğumuz inayete iman ile methal elde ettik; ve Allahın izzeti ümidile övünüyoruz. Ve yalnız bu değil, fakat sıkıntı metaneti, metanet de tecrübeyi, ve tecrübe ümidi hasıl ettiğini bilerek sıkıntılarla dahi övünürüz; ve ümit utandırmaz.”—Romalılar 5:1-5
7 Sıkıntılar bizatihi sevinçli olaylar değildir. Fakat sonra oluşturduğu barış meyveleri sevinç vericidir. Bu meyveler tahammül, tasvip edilmiş bir durum, ümit ve ümidin gerçekleşmesidir. Tahammülümüz, bize Tanrısal tasvibi kazandırır. Tanrı’nın tasvibine sahip olduğumuz takdirde, O’nun verdiği vaatlerin üzerimizde gerçekleşeceğini güvenle ümit edebiliriz. Gerçekleşinceye kadar bu ümit bize rehberlik edip sıkıntılara dayanmamızı sağlayacaktır.—II. Korintoslular 4:16-18.
Tahammül Edenlere Ne Mutlu!
8. Bu bekleme devresi neden boşa harcanan bir vakit değildir?
8 Koşuculara ödüllerini dağıtmak için Tanrı’nın belirlediği vakti beklerken, çeşitli değişimler geçiriyoruz. Bunlar, başarıyla geçirdiğimiz denemelerin bizde meydana getirdiği ruhi gelişmelerdir ve Tanrı’nın gözünde bize büyük lütuf kazandırır. Bunlar ne tür bir insan olduğumuzu kanıtlar ve örneğimiz İsa Mesih dahil, eski zamanda yaşamış sadık kişilerin sergilemiş oldukları mükemmel niteliklerin aynını göstermemize olanak sağlar. Şakirt Yakub şunları diyor: “Ey kardeşlerim, ne zaman çeşit çeşit tecrübelere düşerseniz, imanınızın imtihanı sabır hasıl ettiğini bilerek, bunu tam bir sevinç sayın. Ve sabır kendi işini ikmal etsin ki, bir şeyde eksiğiniz olmıyarak, kâmil ve tam adamlar olasınız.” (Yakub 1:2-4) Evet, başımıza değişik denemelerin gelmesini bekleyebiliriz, fakat bunlar, doğru nitelikler geliştirmemize yardım edecek. Böylece karşılaştığımız engeller ne olursa olsun, ödülü kazanıncaya kadar bu koşuda kalacağımızı gösteriyoruz.
9, 10. (a) Denemelere tahammül edenler neden mutludur ve biz, denemeleri nasıl karşılamalıyız? (b) Önceki devirlerde mutlu olanlar kimlerdi ve biz nasıl onlar arasında sayılabiliriz?
9 Bu nedenle, Yakub’un şu sözlerine şaşmamalıyız: “Tecrübeye tahammül eden adam ne mutludur; çünkü makbul olduğu zaman, Rabbin kendisini sevenlere vadettiği hayat tacını alacaktır.” (Yakub 1:12) Denemeleri, onları yenmek üzere bizi kuvvetlendiren Tanrısal niteliklerle silahlanmış olarak karşılayalım.—II. Petrus 1:5-8.
10 Tanrı’nın bize davranış tarzının yeni veya olağandışı olmadığını unutmayalım. Tanrı’ya sebatlarını kanıtlamış olan eski zamanların sadık “şahitler bulutu”na aynı şekilde davranıldı. (İbraniler 12:1) Tanrı tarafından tasvip edildiklerini gösteren kayıtlar, O’nun Sözünde bulunmaktadır ve denemelere dayandıklarından dolayı hepsini mutlu sayıyoruz. Yakub şöyle diyor: “Rabbin ismile söylemiş olan peygamberleri meşakkat ve sabır örneği olarak alın. İşte, sabredenlere mutlu deriz; Eyubun sabrını işittiniz, ve Rabbin takdir ettiği akibeti gördünüz; çünkü Rab çok acır ve merhamet eder.” (Yakub 5:10, 11) Tıpkı o peygamberlerin geçmiş yüzyıllarda yaptıkları gibi, kriz dolu bu son günler süresince, dünya sahnesinde Yehova’ya bütünlükle hizmet eden bazı kimselerin olacağı önceden bildirildi. Bunların arasında bulunmak, bizi mutlu etmiyor mu?—Daniel 12:3; Vahiy 7:9.
Yehova’nın Teşvik Edici Sözünden Yararlanmak
11. Tanrı’nın Sözü tahammül etmemize nasıl yardım edebilir ve İsa’nın söylediği meseldeki kayalık toprağa neden benzememeliyiz?
11 Pavlus, “sabırla ve kitapların tesellisi ile ümidimiz olsun” diye yazdığı zaman, tahammül etme konusunda başka bir yardıma dikkati çekti. (Romalılar 15:4) Bizi her durumda doğru biçimde davranmaya isteklendirmesi için, Tanrı’nın Sözü içimizde derin şekilde kök salmalıdır. İsa’nın ekinciyle ilgili meselinde belirttiği kayalık toprağa benzememizin bize yararı olmaz: “Böylece kayalıklar üzerine ekilenler şunlardır: Sözü işittikleri zaman, hemen onu sevinçle alırlar; ve kendilerinde kök yoktur, ancak onlar bir zaman içindirler; sonra sözden dolayı sıkıntı yahut eziyet olunca, hemen sürçerler.” (Markos 4:16, 17) Tanrı’nın Sözündeki hakikat bu gibi kimselerde derin şekilde kök salmaz; bunun için sıkıntı vaktinde bu hakiki kuvvet ve ümit kaynağından yarar sağlayamazlar.
12. İyi haberi kabul ederken, hangi yanılgıya düşmemeliyiz?
12 Gökteki Krallığın iyi haberini kabul eden bir kişi, bundan sonra olacak şeyler hakkında yanılgıya düşmemelidir. Sıkıntı veya eza getirecek olan bir yaşam tarzına başlıyor. (II. Timoteos 3:12) Tanrı’nın Sözüne sıkıca bağlı kaldığı ve başkalarına bunun hakkında konuştuğu için değişik denemelerle karşılaşma imtiyazını “tam bir sevinç say”malıdır.—Yakub 1:2, 3.
13. Pavlus, İsa’nın Selânik’teki takipçileriyle ilgili olarak nasıl ve neden sevinmişti?
13 Birinci yüzyılda, Selânik’te Pavlus’un vaaz faaliyetine muhalefet edenler ayaklandılar. Pavlus, Veria’ya gittiği zaman bu zulmediciler daha çok karışıklık çıkarmak için onun peşinden gittiler. Eza gören resul Selânik’te kalmış olan sadık dostlarına şunları yazdı: “Ey kardeşler, sizin hakkınızda, lâyık olduğu üzre, daima Allaha şükretmeğe borçluyuz, çünkü imanınız ziyadesile büyüyor ve hepinizden her birinin yekdiğerine olan sevgisi çoğalıyor; şöyle ki biz kendimiz, bütün ezalarınızda ve çekmekte olduğunuz sıkıntılardaki sabrınız ve imanınızdan dolayı, Allahın kiliselerinde (cemaatlerinde) sizinle övünüyoruz; bu, Allahın âdil hükmünün alâmetidir; ta ki uğrunda sıkıntı çektiğiniz Allahın melekûtuna (krallığına) lâyık sayılasınız.” (II. Selânikliler 1:3-5) Düşmanlarından çektikleri ezalara rağmen, İsa’nın Selânik’teki takipçileri, Mesih’e benzer şahsiyeti giymekte gelişiyor ve sayıca artıyorlardı. Bu nasıl mümkündü? Çünkü Yehova’nın teşvik edici Sözünden kuvvet alıyorlardı. Rabbin emirlerine itaat edip koşuyu tahammülle koşuyorlardı.—II. Selânikliler 2:13-17.
Başkalarının Kurtuluşu İçin
14. (a) Zorluklara rağmen, hangi nedenlerden Tanrısal hizmette sevinçle sebat ediyoruz? (b) Neyin hakkında dua ediyoruz ve neden?
14 Başta Tanrı’nın hakkının teyit edilmesi için, sadakatle ve yakınmadan zorluk ve ezalara tahammül ediyoruz. Fakat başka bencil olmayan bir sebepten de bunlara katlanıyoruz: Gökteki Krallığın mesajını başkalarına ulaştırmak için, şöyle ki, Tanrı’nın Gökteki Krallığını “kurtuluş için ağızla ikrar” eden daha çok müjdeci olsun. (Romalılar 10:10) Tanrı’nın hizmetinde çalışanlar, hasat sahibinin Krallığın müjdecilerini çoğaltarak faaliyetlerini bereketlemesi için dua etmelidirler. (Matta 9:38) Pavlus, Timoteos’a şunları yazdı: “Ve çok şahitler arasında benden işitmiş olduğun şeyleri, başkalara da öğretmeğe kifayeti olacak sadık adamlara emanet et. Mesih İsanın iyi askeri gibi benimle beraber güçlük çek.”—II. Timoteos 2:2, 3.
15. Neden “askerler” ve “spor müsabakasına” katılanlar gibi davranmalıyız?
15 Bir asker, kendisine daha fazla serbestlik sağlayan sivil yaşamdan çekilir. Benzer şekilde biz de Rabbin ordusunun dışındakilerin, aslında karşı tarafta bulunanların işlerine karışmamalıyız. Bu nedenle Pavlus, Timoteos’a devamen şunları yazdı: “Askerlik eden bir kimse kendisini askerliğe yazanı hoşnut etmek için bu hayatın işlerine karışmaz. Hem de bir kimse spor müsabakasına girerse, usule göre müsabaka etmedikçe, başına çelenk konmaz.” (II. Timoteos 2:4, 5) “Hayat tacı” için yarışta zafer kazanmaya gayret ederken, zaptı nefs gösterip gereksiz ağırlık ve engellerden kaçınmalıdırlar. Bu şekilde dikkatlerini başkalarına kurtuluş haberini götürmek üzerinde toplayabilirler.—Yakub 1:12; I. Korintoslular 9:24, 25 ile karşılaştır.
16. Hangi şey bağlanamaz ve kimlerin yararına tahammül ediyoruz?
16 Tanrı’yı ve O’nu arayan koyun misali insanları sevdiğimiz için kurtuluşun iyi haberini başkalarına ulaştırmak üzere birçok şeye sevinçle katlanıyoruz. Tanrı’nın Sözünü vaaz ettiğimiz için düşmanlar bizi bağlayabilirler. Fakat Tanrı’nın Sözü bağlanamaz ve başkalarının kurtuluşu için onun hakkında konuşulması durdurulamaz. Pavlus, Timoteos’a denemeyle karşılaşmaya hazır olmasının nedenini şöyle açıkladı: “İncilime göre Davud zürriyetinden olup ölülerden kıyam etmiş (diriltilmiş) olan İsa Mesihi hatırla; bir mücrim gibi bağlanıncaya kadar o incil yolunda güçlük çekiyorum; fakat Allahın sözü bağlı değildir. Bundan dolayı seçilmiş olanlar için her şeye tahammül ediyorum, ta ki, onlar da İsa Mesihte olan kurtuluşa ebedi izzetle erişsinler.” (II. Timoteos 2:8-10) Bugün, yalnız Gökteki Krallığa girmeyi ümit eden küçük mütebakiyi değil, İyi Çoban olan İsa Mesih’in başka koyunlarından oluşan ve Mesih’in Krallığının yeryüzündeki Cennetinde yaşayacak olan büyük kalabalığı da düşünüyoruz.—Vahiy 7:9-17.
17. Neden koşuyu terk etmemeliyiz ve koşuyu sonuna kadar koşarsak, neyle sonuçlanacak?
17 Vazgeçenlerden olsaydık, ne kendimize, ne de başkalarına kurtuluş konusunda yardımcı olabilirdik. Karşılaştığımız engellere bakmaksızın İsa’nın takipçilerinin önüne konulan koşuda tahammül etmekle, kuvvet bakımından başkalarına güçlü bir örnek oluyor ve ödül alma ümidiyle kendimizi güçlendiriyoruz. Ümidimiz gökle veya yerle ilgili olsun, Pavlus’un “mükâfatı için, hedefe doğru koşuyorum,” sözleriyle uyumlu tutumu örnek alabileceğimiz mükemmel bir tutumdur.—Filipililer 3:14, 15.
Koşuyu Sebatla Koşmaya Devam Etmek
18. Ödülü kazanmak neye bağlıdır, oysa koşunun sonuna kadar dayanmak için hangi şeyden sakınılmalı?
18 Yehova’nın hakkının teyit edilmesi için, İsa’nın takipçilerinin önüne konulan koşuyu başarıyla bitirmemiz ve bize ayrılan ödülü kazanmamız, tüm koşu boyunca sebatla koşmamıza bağlıdır. Bu nedenle, kendimizi adalet amacına hizmet etmeyen hususların yükü altına sokarsak, sona kadar dayanamayacağız. Bu gibi yükleri kendimizden atmışken bile, konulan şartlar sahip olabileceğimiz bütün kuvveti ister. Bundan dolayı Pavlus şöyle öğütlüyor: “Her ağırlığı ve bizi kolayca saran günahı bırakarak, imanı başlıyan ve tamamlıyan İsaya bakarak biz de önümüze konulan koşuyu sabırla koşalım.” (İbraniler 12:1) İsa gibi, çekmemiz gereken elemlerin önemi üzerinde duracağımıza, onları sevinç veren ödül için ödeyeceğimiz değeri az olan bir karşılık sayalım.—Romalılar 8:18 ile karşılaştır.
19. (a) Pavlus, hayatının sonuna yaklaştığında hangi güvene sahipti? (b) Tahammül koşusunun sonuna yaklaştıkça, vaat edilen ödül hakkında hangi güvenimiz olmalı?
19 Hayatının sonuna yaklaşmışken, Pavlus şöyle diyebildi: “İyi cihadı içtihat ettim, devrimi bitirdim, imanı korudum; bundan böyle, sâlah tacı benim için hazır duruyor.” (II. Timoteos 4:7, 8) Ebedi hayat ödülünü kazanmak üzere tahammül koşusuna giriştik. Koşu başlangıçta sandığımızdan çok daha uzun olduğu için tahammül gücümüz zayıflarsa, vaat edilen ödülü kazanmak üzere hedefe tam yaklaşmışken, başarısızlığa uğrarız. Yanılmayalım! Ödülün hazır olduğuna hiç şüphe yoktur.
20. Koşunun sonuna erişinceye kadar kararımız ne olmalı?
20 Öyle ise, önce büyük Babil’e, sonra da Şeytan’ın teşkilatının geri kalan kısmına harabiyet getirecek olan büyük sıkıntının başlamasına dikkatle bakmaktan gözlerimiz yorulmasın. (II. Petrus 3:11, 12) Etrafımızda işaret veren bütün alametler karşısında geleceği ümitle bekleyelim. Belimizi tahammülün verdiği güçle kuşatıp Yehova Tanrı’nın önümüze koyduğu koşuda cesaretle devam edelim. Sona erişinceye kadar ve Yehova’nın İsa Mesih vasıtasıyla hakkının teyit edilmesi için sevinçli ödülü kazanıncaya kadar yılmadan koşalım.
Sen Nasıl Cevap Verirsin?
◻ İsa’nın bir takipçisi ne tür bir koşuya hazırlanmalı?
◻ Koşuyu koşarken, neden sevinç o kadar önemlidir?
◻ Zorluklara rağmen hangi başlıca nedenlerden Tanrısal hizmette sebat gösteriyoruz?
◻ Tanrı’nın önümüze koyduğu koşuyu neden terk etmemeliyiz?
[Sayfa 15’teki resim]
Bir uzun mesafe koşucusunun yapması gerektiği gibi, İsa’nın takipçileri de tahammül etmelidirler
[Sayfa 16’daki resim]
“Hayat tacını” elde etmek için koşucu zaptı nefs göstermeli