Özgür Fakat Sorumlu Bir Kavim

“Siz hakikati bileceksiniz; ve hakikat sizi azat edecektir (özgür kılacaktır).”—YUHANNA 8:32.

1, 2. (a) Özgürlük, insan tarihinde nasıl önemli bir rol oynadı? (b) Sadece kim gerçekten özgürdür? Açıkla.

ÖZGÜRLÜK. Ne güçlü bir söz! İnsanlık, özgürlük uğruna, sayılmayacak kadar çok savaş ve devrimlere ve haddi hesabı olmayan sosyal karışıklıklara katlanmıştır. Gerçekten de, Encyclopedia Americana’nın dediği gibi: ‘Uygarlığın evrimleşmesinde hiçbir kavram özgürlükten daha önemli olmamıştır.’

² Bununla birlikte, acaba kaç kişi gerçekten özgürdür? Hatta kaç kişi özgürlüğün ne anlama geldiğini biliyor? The World Book Encyclopedia şunları der: “İnsanların tam özgürlüğe sahip olabilmesi için, düşünce, konuşma ve davranışları üzerinde hiçbir kısıtlamanın olmaması gerekir. Hangi seçeneklerin kendilerine açık olduğunun bilincinde olmalı ve bu seçenekler arasında karar verme hakkına sahip olmalıdırlar.” Bu açıdan, gerçekten özgür olan bir kimse tanıyor musun? Acaba kim “düşünce, konuşma ve davranışları üzerinde hiçbir kısıtlamanın olma”dığını söyleyebilir? Doğrusu, tüm evrende bu tanıma uygun sadece tek bir kişi vardır: Yehova Tanrı. Sadece O, mutlak özgürlüğe sahiptir. Sadece O, istediğini seçebilir ve tüm muhalefete karşın onu yerine getirebilir. Kadirimutlak Olan, O’dur.—Vahiy 1:8; İşaya 55:11.

3. İnsanlar, genelde hangi şartla özgürlüğe sahiptirler?

³ Aşağı seviyede olan insanların özgürlüğü ise, sadece nispi olabilir. Bu özgürlük, genelde bir otorite tarafından bağışlanır veya garanti edilir ve bizim bu otoriteye tabiiyetimize bağlı olur. Aslında bir kişi ancak, kendisine özgürlüğü garanti eden otoriteyi kabul ettiği takdirde özgür olabilir. Örneğin, “özgür dünyada” yaşayan kişiler, hareket özgürlüğü, konuşma özgürlüğü ve din özgürlüğü gibi birçok nimetlere sahiptir. Bu özgürlükleri ne garanti eder? Ülkenin yasası. Kişi bu yasaya uyduğu sürece bu özgürlüklere sahip olabilir. Eğer özgürlüğünü kötüye kullanır ve yasayı çiğnerse, otoriteler tarafından sorumlu tutulup, hapis cezasıyla özgürlüğü sertçe kısıtlanabilir.—Romalılar 13:1-4.

Tanrısal Özgürlük—Hesap Verme Sorumluluğuyla

4, 5. Yehova’ya tapınanlar hangi özgürlüğe sahiptir ve O, onları hangi şeyle ilgili sorumlu tutacak?

⁴ Birinci yüzyılda, İsa özgürlük hakkında konuştu. Yahudilere: “Eğer siz benim sözümde durursanız, gerçekten benim şakirtlerimsiniz; siz hakikati bileceksiniz; ve hakikat sizi azat edecektir (özgür kılacaktır)” dedi. (Yuhanna 8:31, 32) İsa, bu sözleriyle, konuşma özgürlüğünden ya da din özgürlüğünden söz etmiyordu. Birçok Yahudinin özlediği, Roma boyunduruğundan kurtulmaktan da muhakkak söz etmiyordu. Hayır, söz ettiği özgürlük, çok daha değerli bir özgürlük, yani insan yasalarınca ya da bir yöneticinin keyfince bağışlanan değil, evrenin Yüce Egemeni Yehova tarafından bağışlanan bir özgürlüktü. Batıl inançlardan, dinsel cehaletten ve daha birçok şeyden özgürlüktü. Yehova tarafından bağışlanan özgürlük gerçek özgürlüktür ve sonsuza dek sürer.

⁵ Resul Pavlus: “Ve Rab (Yehova) Ruhtur ve Rabbin Ruhu nerede ise, hürriyet (özgürlük) oradadır” dedi. (II. Korintoslular 3:17) Sonunda, sadık olanların, insanın sahip olabileceği en mükemmel, en büyük özgürlüğe, yani ‘Tanrı’nın çocuklarının izzetli özgürlüğüne’ kavuşması için, Yehova yüzyıllardan beri insanlıkla ilgileniyor. (Romalılar 8:21) Bu arada, Yehova, Mukaddes Kitap hakikati vasıtasıyla bize bir derece özgürlük bağışlıyor ve bu özgürlüğü kötüye kullanırsak, bizi sorumlu tutuyor. Resul Pavlus şunları yazdı: “Onun nazarında belli olmıyan bir mahlûk yoktur; fakat işimiz kendisile olan zatın gözlerine her şey çıplaktır ve açılmıştır.”—İbraniler 4:13.

6-8. (a) Âdem ve Havva hangi özgürlüklere sahipti ve bu özgürlükleri hangi şartla koruyabileceklerdi? (b) Âdem ve Havva, hem kendileri, hem de zürriyetleri için neyi yitirdiler?

⁶ Yehova’ya hesap verme sorumluluğu, ilk ana-babamız, Âdem ile Havva hayattayken ön plana çıktı. Yehova, onları değerli özgür irade vergisiyle yarattı. Bu özgür iradeyi sorumlu şekilde kullandıkları sürece, korkudan özgürlük, hastalıktan özgürlük, ölümden özgürlük ve semavi Babalarına temiz bir vicdanla yaklaşma özgürlüğü gibi başka nimetlere de sahiptiler. Fakat özgür iradelerini kötüye kullandıkları zaman, bütün bunlar değişti.

⁷ Yehova, Âdem ile Havva’yı Aden bahçesine koydu ve sevinç duymaları için onlara bahçenin—biri hariç—bütün ağaçlarının meyvelerini verdi. O ağacı Kendisine ayırdı; o “iyilik ve kötülüğü bilme ağacı” idi. (Tekvin 2:16, 17) Âdem ve Havva, bu ağacın meyvesinden yememekle, neyin iyi ve neyin kötü olduğuna dair standart koymak konusunda ancak Yehova’nın özgür olduğunu kabul etmiş olacaktı. Eğer sorumlu davranıp kendilerini yasaklanan meyveyi yemekten uzak tutarlarsa, Yehova onların diğer özgürlüklerini sağlamaya devam edecekti.

⁸ Ne yazık ki, Havva, Yılan’ın, ‘iyiyi ve kötüyü’ kendisinin bilmesi gerektiğine dair kurnazca ileri sürdüğü teklifini dinledi. (Tekvin 3:1-5) Önce o, sonra da Âdem yasaklanan meyveyi yedi. Sonuç olarak, Yehova Tanrı onlarla konuşmak üzere Aden bahçesine geldiğinde, utandılar ve kendilerini gizlediler. (Tekvin 3:8, 9) Onlar artık, temiz bir vicdandan oluşan Tanrı’ya yaklaşmakta özgür olma duygusunu yitirmiş olan günahkârlardı. Bundan dolayı hem kendileri, hem de zürriyetleri için hastalık ve ölümden özgür olmayı da yitirdiler. Pavlus: “Nasıl günah bir adam [Âdem] vasıtası ile, ve ölüm günah vasıtası ile dünyaya girdiyse, böylece ölüm de bütün insanlara geçti; çünkü hepsi günah işlediler” dedi.—Romalılar 5:12; Tekvin 3:16, 19.

9. Kimler, belirli derecede sahip oldukları özgürlüğü iyi kullanmalarıyla tanınırlar?

⁹ Ne var ki, insanlık hâlâ özgür iradeye sahipti ve geçen zaman boyunca bazı nakâmil insanlar bu özgürlüklerini Yehova’ya hizmet etmek için sorumlu şekilde kullandılar. Onlardan bazılarının isimleri eski çağlardan bizim için muhafaza edildi. Örneğin, Habil, Hanok, Nuh, İbrahim, İshak ve (İsrail de denilen) Yakub, Tanrı’nın iradesini yapmak üzere hâlâ sahip oldukları özgürlüğün tümünü kullanan adamlar konusunda örneklerdir. Bu da onların iyiliği içindi.—İbraniler 11:4-21.

Tanrı’nın Seçilmiş Kavminin Özgürlüğü

10. Yehova’nın özel kavmiyle yaptığı ahdin koşulları nelerdi?

¹⁰ Musa’nın günlerinde, Yehova o zaman sayıları milyonlara ulaşan İsrail oğullarını Mısır’daki kölelikten kurtardı ve onlarla bir ahit kesti; böylece onlar O’nun özel kavmi oldular. Bu ahit altında, İsrailliler bir kahinliğe ve sembolik anlamda günahlarını örten bir hayvan kurbanı sistemine sahiptiler. Böylece onlar tapınmada Tanrı’ya yaklaşma özgürlüğüne sahip oldular. Kendilerini batıl davranışlardan ve sahte tapınmadan uzak tutan bir kanun ve yönetmelik sistemleri de vardı. Daha sonra Vaat Edilen Diyarı miras alacaklardı ve Tanrı onlara, düşmanlarına karşı kendilerine yardım edeceği konusunda güvence verdi. Ahitteki payları, İsraillilerin Yehova’nın Kanununu tutmalarını zorunlu kılıyordu. İsrailliler gönüllü olarak: “RABBİN (Yehova’nın) bütün söylediklerini yapacağız” diyerek, bu durumu kabul ettiler.—Çıkış 19:3-8; Tesniye 11:22-25.

11. İsrail, Yehova ile yapılan ahitte kendi üstüne düşeni tutmadığından sonuç ne oldu?

¹¹ İsrailliler, 1500 yıldan uzun bir süre, Yehova ile bu özel ilişki içinde bulundular. Fakat tekrar tekrar ahdi tutmayı ihmal ettiler. Tekrar tekrar sahte din tarafından ayartılıp putperestlik ve batıl inançların esareti altına girdiler; bu nedenle Tanrı, onların, düşmanlarına bedenen köle olmasına izin verdi. (Hâkimler 2:11-19) Ahdi tutmaktan gelen özgürlük verici nimetlere sahip olacakları yerde, ahdi bozdukları için cezalandırıldılar. (Tesniye 28:1, 2, 15) En sonunda, M.Ö. 607’de, Yehova, bu milletin Babil’de köle olmasına izin verdi.—II. Tarihler 36:15-21.

12. Musa Kanun ahdiyle ilgili sonunda ne belli oldu?

¹² Bu çok zor bir dersti. Bu dersten, Kanunu tutmanın önemini öğrenmeliydiler. Bununla beraber, 70 yıl sonra, kendi topraklarına geri döndüklerinde, Kanun ahdini uygun şekilde tutmakta yine eksik bulundular. Geri dönüşlerinden yüz yıl kadar sonra, Yehova İsrailli kâhinlere: “Siz yoldan saptınız; ve çok adamları şeriatte sürçtürdünüz; Levinin ahdini bozdunuz” dedi. (Malaki 2:8) Aslında, İsrailliler arasında en samimi olanları bile kâmil Kanun standartına erişemedi. Kanun bir nimet olacağı yerde, resul Pavlus’un dediği gibi, bir “lânet” oldu. (Galatyalılar 3:14) Nakâmil, sadık insanları Tanrı’nın çocuklarının izzetli özgürlüğüne kavuşturmak için, Musa Kanun ahdinden daha fazla bir şeyin gerekli olduğu belliydi.

İsa’nın Takipçilerinin Sahip Olduğu Özgürlüğün Mahiyeti

13. Sonunda, özgürlük için hangi daha iyi temel sağlandı?

¹³ Bu daha fazla olan şey, İsa Mesih’in fidye kurbanlığıydı. M.S. 50 yılı dolaylarında, Pavlus, Galatya’daki İsa’nın meshedilmiş takipçilerinin cemaatine yazdı. Yehova’nın onları Kanun ahdine kölelikten nasıl azat ettiğini anlattıktan sonra şunları dedi: “Mesih bizi hürriyet için azat etti; imdi sabit durun, ve tekrar kulluk boyunduruğuna tutulmayın.” (Galatyalılar 5:1) İsa, insanları acaba ne bakımdan özgür kıldı?

14, 15. İsa, iman eden Yahudiler ile Yahudi olmayanları, hangi şahane yönlerden özgür kıldı?

¹⁴ İsa’nın ölümünden sonra, onu Mesih olarak kabul edip şakirtleri haline gelen Yahudiler, eski Kanun ahdinin yerini alan yeni bir ahit altına girdiler. (Yeremya 31:31-34; İbraniler 8:7-13) Bu yeni ahit altında, onlar—ve daha sonra onlara katılan Yahudi olmayan imanlılar—Tanrı’nın özel kavmi olarak bedeni İsrail’in yerini alan yeni, ruhi bir milletin bir kısmı oldular. (Romalılar 9:25, 26; Galatyalılar 6:16) Bu kimseler, İsa’nın “Hakikat sizi azat edecektir” sözleriyle, vaat ettiği özgürlüğe sahip oldular. Hakikat, İsa’nın Yahudi takipçilerini, Musa Kanununun lanetinden özgür kılmaktan başka, dinsel liderlerin sırtlarına yüklediği zahmetli geleneklerden de azat etti. İsa’nın Yahudi olmayan takipçilerini ise, eski tapınmalarının putperestlik ve batıl inançlarından özgürlüğe kavuşturdu. (Matta 15:3, 6; 23:4; Resullerin İşleri 14:11-13; 17:16) Dahası da vardı.

¹⁵ İsa, insanı özgür kılan hakikatten söz ederken, şunları da dedi: “Doğrusu ve doğrusu size derim: Günah işliyen herkes günahın kölesidir.” (Yuhanna 8:34) Âdem ve Havva günah işlediğinden, dünyada yaşamış her insan günahkâr ve günahın kölesi olmuştur. Tek istisna İsa idi ve İsa’nın kurbanlığı imanlıları bu kölelikten kurtardı. Gerçi onlar hâlâ nakâmil ve doğuştan günahkârdılar. Fakat artık günahlarından tövbe edebilir ve yakarışlarının işitileceğine güvenerek İsa’nın kurbanlığı temeline dayanarak bağışlanma dileyebilirlerdi. (I. Yuhanna 2:1, 2) Tanrı, İsa’nın fidye kurbanlığının temeline dayanarak onları adil beyan edebildi ve onlar da temiz bir vicdanla Tanrı’ya yaklaşabildiler. (Romalılar 8:33) Üstelik, fidye sonsuz hayata götüren bir dirilme ümidine yol açtığından, hakikat onları ölüm korkusundan da kurtardı.—Matta 10:28; İbraniler 2:15.

16. İsa’nın takipçilerinin sahip olduğu özgürlük, dünyanın sunduğu her özgürlükten nasıl daha kapsamlıdır?

¹⁶ İsa’nın takipçilerinin sahip olduğu özgürlük her durumdaki kadın ve erkeğe, şahane bir şekilde açıldı. Yoksullar, hapistekiler, hatta köleler bile özgür olabilirlerdi. Öte yandan, Mesih hakkındaki haberi reddeden, milletlerin ileri gelenleri hâlâ batıl inançların, günahın ve ölüm korkusunun kölesiydiler. Sahip olduğumuz bu özgürlük için Yehova’ya teşekkür etmekten asla vazgeçmemeliyiz. Dünyanın sunduğu hiçbir şey ona denk olamaz.

Özgür Fakat Sorumlu

17. (a) Birinci yüzyılda bazıları, İsa’nın takipçilerinin sahip olduğu özgürlüğü nasıl yitirdi? (b) Şeytan’ın dünyasının görünüşteki özgürlüğüne neden aldanmamalıyız?

¹⁷ Birinci yüzyılda, herhalde İsa’nın meshedilmiş takipçilerinin çoğu özgürlüğünden sevinç duydu ve ne pahasına olursa olsun, bütünlüğünü korudu. Ne yazık ki, bazıları, bu özgürlüğü bütün nimetleriyle birlikte tattıktan sonra, onu tepti ve dünyanın köleliğine geri döndü. Neden böyle oldu? Onlardan bazılarının imanı zayıfladı ve ‘uzağa sürüklendiler.’ (İbraniler 2:1) Diğer bazıları ise, “iyi vicdanı reddedip iman hususunda battılar.” (I. Timoteos 1:19) Belki materyalizm veya ahlaksızlık tuzağına düştüler. Öyleyse şahsi tetkik, ibadetler, dua ve Tanrısal hizmetle meşgul olarak, imanımızı koruyup onu bina etmek ne kadar önemlidir! (II. Petrus 1:5-8) İsa’nın takipçileri olarak sahip olduğumuz özgürlüğü takdir etmekten asla vazgeçmeyelim! Gerçi bazıları, dünyevi insanların bizden daha özgür olduğunu sanarak cemaatin dışındakilerin kayıtsızlığı yüzünden ayartılıyor olabilir. Fakat aslında, dünyada özgürlük gibi görünen şey çoğu kez salt sorumsuzluktur. Tanrı’nın kölesi değilsek, günahın kölesiyiz ve bu köleliğin ödediği bedel acıdır.—Romalılar 6:23; Galatyalılar 6:7, 8.

18-20. (a) Bazıları nasıl ‘işkence direğinin düşmanları’ oldu? (b) Bazıları, nasıl ‘özgürlüğünü kötülük yapmak için bir örtü olarak kullandı’?

¹⁸ Ayrıca, Pavlus, Filipililere yazdığı mektupta şunları da belirtti: “Haklarında çok defa size söylemiş olduğum, ve şimdi de ağlıyarak söylediğim bir çok yürüyenler vardır ki Mesihin haçının (işkence direğinin) düşmanlarıdır.” (Filipililer 3:18) Evet, bir zamanlar İsa’nın takipçisi olan bazıları, sonradan imanın düşmanları, belki de irtidat edenler olmuşlardı. Onların örneğini takip etmememiz ne kadar hayatidir! Ayrıca Petrus şunları da yazdı: “Özgür insanlar gibi olun, özgürlüğünüzü ahlaksal kötülük için bir örtü olarak değil, fakat Tanrı’nın köleleri olarak muhafaza edin.” (I. Petrus 2:15, 16) Acaba bir kimse, özgürlüğünü kötülük yapmak için bir örtü olarak nasıl kullanabilir? Cemaatle müşarekette bulunurken —belki gizlice— ciddi günahlar işlemekle.

¹⁹ Diotrefis’i hatırlayalım. Yuhanna onun hakkında şunları dedi: “Fakat aralarında [cemaatte] faik [üstün] olmak sevdasında olan Diotrefis bizi kabul etmiyor . . . . bununla iktifa etmiyerek kendisi kardeşleri kabul etmiyor, ve etmek isteyenlere mani oluyor, ve onları kiliseden dışarı atıyor.” (III. Yuhanna 9, 10) Diotrefis, özgürlüğünü bencil ihtirasına bir örtü olarak kullanmıştı.

²⁰ Şakirt Yahuda şunları yazdı: “Allahımızın inayetini fücura (hafifmeşrep hareket) değişen ve tek Efendimiz ve Rabbimiz İsa Mesihi inkâr eden fasıklar (Tanrıtanımazlar) bu mahkûmiyet için kadim zamandan haklarında önceden yazılmış olan bazı adamlar içeri sokuldular.” (Yahuda 4) Bu adamlar, cemaatle müşareket etmekle beraber, bozucu bir etki oluşturuyorlardı. (Yahuda 8-10, 16) Vahiy kitabında, Bergama ve Tiyatira cemaatlerinde mezhepçilik, putperestlik ve ahlaksızlık olduğunu okuyoruz. (Vahiy 2:14, 15, 20-23) İsa’nın takipçilerinin sahip olduğu özgürlüğün ne büyük kötüye kullanımı!

21. İsa’nın takipçisi olarak sahip olduğu özgürlüğü kötüye kullananların başına ne gelecek?

²¹ İsa’nın takipçisi olarak sahip olduğu özgürlüğü bu şekilde kötüye kullananların başına ne gelecek? İsrail’in başına ne geldiğini hatırla. İsrail, Tanrı’nın seçilmiş milletiydi, fakat Yehova sonunda onu reddetti. Neden mi? Çünkü İsrailliler, Tanrı ile ilişkilerini kötülük yapmak için bir örtü olarak kullandılar. İbrahim’in çocukları olmakla övünüyorlardı, fakat İbrahim’in Zürriyeti ve Yehova’nın seçtiği Mesih olan İsa’yı reddettiler. (Matta 23:37-39; Yuhanna 8:39-47; Resullerin İşleri 2:36; Galatyalılar 3:16) “Allahın İsrail”i ise, bir bütün olarak, onlar gibi sadakatsiz olmayacak. (Galatyalılar 6:16) Fakat İsa’nın ruhsal veya ahlaksal kirliliğe neden olan bir takipçisi, sonunda disiplinle, hatta kendisi için olumsuz bir hükümle yüz yüze gelecektir. Hepimiz İsa’nın takipçisi olarak sahip olduğumuz özgürlüğü nasıl kullandığımız konusunda hesap vereceğiz.

22. İsa’nın takipçilerinin sahip olduğu özgürlüğü Tanrı’ya hizmet etmek üzere kullananlar hangi sevinci tadar?

²² Tanrı’ya hizmet edip bu sayede gerçekten özgür olmak ne kadar daha iyidir. Gerçekten değerli olan özgürlüğü sadece Yehova bağışlar. Mesel şunu der: “Oğlum, hikmetli ol, ve yüreğimi sevindir, ta ki, beni ayıplıyana cevap vereyim.” (Süleymanın Meselleri 27:11) Özgürlüğümüzü, Yehova’nın hakkının teyit edilmesi için kullanalım. Bunu yaparsak, yaşamımız anlam dolu olacak, semavi Babamızı sevindireceğiz ve en sonunda da Tanrı’nın oğullarının izzetli özgürlüğüne kavuşanların arasında olacağız.

Açıklayabilir Misin?

◻ Sadece kim gerçekten özgürdür?

◻ Âdem ve Havva hangi özgürlüklere sahipti ve onları neden yitirdiler?

◻ İsrailliler, Yehova ile yapılan ahdi tuttukları sürede hangi özgürlüklere sahipti?

◻ İsa’yı kabul edenler hangi özgürlüklere kavuştu?

◻ Birinci yüzyılda bazıları, özgürlüklerini nasıl yitirdi veya kötüye kullandı?

[Sayfa 25’teki resim]

İsa’nın verdiği özgürlük, insanların verebileceği her özgürlükten çok daha iyiydi