Doğuda ve Batıda, Yehova Kavmini Kuvvetlendiriyor
VAAZ etme faaliyetinin yasak olduğu yerlerde, şiddet yüzünden bölünmüş memleketlerde ve yasaklamaların yakın geçmişte kaldırıldığı ülkelerde—aslında dünya çapındaki sahanın her yerinde—Yehova, Şahitlerine “kuvvetin aşırı büyüklüğü”nü vermeye devam etmektedir.—II. Korintoslular 4:7.
Yasak Altındaki Gelişme
Uzak Doğu’daki takımadaların birinde, vaaz etme faaliyeti 17 yıldan beri yasaktı. Acaba bu, Şahitlerin cesaretini kırdı mı? Asla! Geçen mayıs ayında 10.756 müjdeciden oluşan yeni bir zirveye ulaştılar; onlardan 1.297’si dolgun vakitli hizmette çalışan vaizlerdir. Dünyada şartlar kötüye gittikçe, ada halkı hakikati dinlemeye daha çok eğilimli oluyor. Böylece, ilgi gösteren kişilerin evlerinde 15.654 Mukaddes Kitap tetkiki idare edildiği bildiriliyor. Bundan önce de, İsa’nın ölümünün anılması amacıyla çevrenin dikkatini çekmeden düzenlenen ibadetlerde 25.397 kişi hazır bulundu.
Kardeşler, “Tanrısal Öğretim” Bölge Toplantısı için—gene yöresel şartlara uyarak tedbirli şekilde—biraraya geldiklerinde ve Amerika Birleşik Devletlerinde çıkmış yeni yayınların aynını kendi dillerinde de aldıklarında çok sevindiler. Tercümanlar, düzeltmenler ve diğer kardeşler, yüzlerce sayfadan oluşan ve toplantıda sunulan en önemli yayın olan bu kitabı vaktinde yetiştirebilmek üzere gönüllü olarak fazla mesai yaptılar. Yehova’nın Şahidi olmadığı halde işbirliği yapmaya hazır bir matbaacı da, bu yayının basımında ve ciltlenmesinde güzel bir iş başarmaktan memnun oldu. Bölge Toplantısına katılanlar binden fazla renkli resmi olan bu yayını almaktan büyük sevinç duydular. Birçok hükümet yetkilisi Yehova’nın Şahitlerine saygı duymaktadır; muhalefet ise, özellikle Hıristiyan âleminin ruhanilerinden geliyor. Yasağın yakında kaldırılacağı ümit ediliyor.
Amerika Kıtalarında Neler Oluyor?
Bu Batı ülkelerindeki Yehova’nın Şahitleri, sorunları cesaretle çözmek konusunda Doğudaki kardeşleriyle birleşmiş durumdadırlar ve Yehova’nın mukaddes ruhu zor şartların üstesinden gelmelerine yardım ediyor. Örneğin, Latin-Amerika’da, kanunsuz olarak uyuşturucu madde imal edip satan grupların ormanlarda kol gezdiği bir ülkeden gelen raporu ele alalım.
Bir grup Şahit tecrit edilmiş bir sahaya gitmek üzere otobüsle yola çıktı. Otobüsten indiklerinde, köyden ayrılan küçük bir yan yol dikkatlerini çekti. Beş birader, hemşirelerin ve çocukların köyün içinde çalışmasını kararlaştırarak, bu küçük toprak yolun nereye çıktığına bakmaya gittiler. Biraderlerden biri şunları anlatıyor:
İki saatlik “yürüyüşümüz boyunca yolda çok az eve rastladık. Sonra, aniden ağaçların arasından başlarında kukuleta bulunan sekiz silahlı adam çıktı. Bazısının makinalı tüfeği bazısının da palası vardı. Acaba karşımıza çıkan bu insanlar kimdi? Ne istediklerini sormaya başladık, fakat sadece sesimizi çıkarmayıp ileri doğru yürümemizi söylediler. Biz de öyle yaptık! Ormandaki sık çalıların arasında iki saat daha yürüdükten sonra, silahla donatıldığı belli olan bir kampın bulunduğu açıklık bir yere geldik. Her yerde silahlı nöbetçiler vardı. Ortada bulunan, düzgün şekilde inşa edilmiş bir eve götürüldük.
Oturduktan sonra, kampın sorumlusu olduğu anlaşılan bir adam bizimle konuşmaya başladı. Temiz giyimli, iyi eğitim görmüş ve oldukça kibar biriydi. Grubumuzdaki biraderlerden birine işaret ederek ayağa kalkmasını söyledi. Sonra ona şunu sordu: ‘Grubumuz hakkında ne düşünüyorsunuz?’ Birader, nerede bulunduğumuzun tamamen bilincinde olarak şöyle cevap verdi: ‘Aslında sizin grubunuzu biliyoruz, fakat ne sizinki ile ne de başka bir siyasal grupla ilgilenmiyoruz. Burada bulunmamızın tek nedeni Yehova Tanrı’nın, Mesih İsa vasıtasıyla getireceği Gökteki Krallığını vaaz etmektir. O, bu şeyler sisteminin bütün siyasal hükümetlerini yakında yok edecek ve bu yeryüzündeki insanlara Cennet koşullarında harikulade bereketler getirecektir; bunu hiçbir insan ya da insan grubu yapamaz.’
Adamın tavrı değişti. ‘Bütün bunları nerede öğrendiniz? Böyle konuşmak üzere nasıl eğitildiniz?’ gibi sorular sormaya başladı. Bir buçuk saat boyunca, dünya durumu hakkında iyi bir şahadet verip, insanlığın tek ümidinin ne olduğunu Mukaddes Kitabın açıkladığını gösterebildik. Ayrıca Romalılar 13. bapta geçtiği gibi, yönetici durumundaki otoritelere itaat ettiğimizi, fakat Yehova’nın Sözü ile onlarınki ters düştüğü zaman, öncelikle Tanrımıza, Yehova’ya itaat ettiğimizi de anlattık. En sonunda da, yanımızdaki kitapları ona sunduk. Onlardan üçünü ve Mukaddes Kitabı aldı ve hepimizi şaşırtarak yayınlar için tebberruda bulundu. Onları okuyacağını da söyledi.
Lider olan bu kişi, sonra, adamlarından birine bizi kamptan çıkarmasını işaret etti. Çok geçmeden hepimiz, Şahadet işinin farklı bir yönünde verdiği zafer için Yehova’ya teşekkür ederek dönüş yoluna koyulmuştuk.”
Çatışmalarla Parçalanmış Afrika’da
Uzakdoğu ile uzak Batının tam ortasında Afrika kıtası bulunur. Kabile savaşları yüzünden oradaki bazı ülkeler şiddet girdabına tutuldu. Liberya’da, iç savaş dalgasının yükselişi Yehova’nın kavmini tekrar etkiledi. 1992 yılının ekim ve kasım ayları boyunca önce başkent ve çevresinde çatışmalar oldu. Sonra savaş bütün ülkeye yayıldığında kardeşler de orada oturan halkla birlikte ormanlık bölgeye kaçtıklarından bütün cemaatler dağıldı. Bununla beraber gayretleri hiç eksilmedi. Kaçarken bile vaaz ettiler ve bu, ülkenin iç kısımlarındaki en uzak yerlere kadar büyük bir şahadet verilmesiyle sonuçlandı.
Bir cemaatte, evlerini terk etmek zorunda bırakılan kardeşler, kauçuk fidanlığının ortasında geçici bir İbadet Salonu inşa ettiler. Cepheye yakın bir kentte yaşayan sivil halk, gün boyunca hava bombardımanından kaçmak için kauçuk fidanlığına sığınıyordu. O yöredeki biraderler (başkent Monrovia’dan gelen, savaş sebebiyle yerlerini terk etmiş birçok müjdeci de dahil) tarla hizmeti düzenlediler; kardeşleri, kauçuk ağaçlarının altına sığınmış binlerce kişiye düzenli olarak vaaz ederken görmek mümkündü! Ne zaman bir uçak yaklaşsa, birader ve hemşireler yakındaki bir hendeğe atlıyor ve sonra, tehlike geçtiğinde şahadet etmeye devam ediyorlardı.
Raporlarını Teşkilata gönderebilen binden fazla cemaat müjdecisinin, iç savaş şartlarına rağmen, her ay ortalama 18.1 saat tarla hizmetinde çalışıp, 3.111 Mukaddes Kitap tetkiki idare etmesi şaşırtıcıdır.
Afrika’da, geçen dört yıl boyunca, 18 ülkede Yehova’nın Şahitlerinin faaliyetine konulan kısıtlamalar kaldırıldı. Sevinçlerin en büyüğü ise, Malavi’de Şahitlere Ekim 1967’de konulan yasağın 12 Ağustos 1993’te kaldırılması idi. Gerçi iyi haberin yeraltı faaliyeti şeklinde vaaz edilmesi her zaman artışla sonuçlanmıştı, fakat Şahitler, zulmedenler tarafından öldürülen sevgili kardeşlerini tekrar görmek üzere diriltilmelerini beklemek zorunda kalsalar da, şimdi özgürce ilerleyebilmektedirler.
Mozambik’te, 4 Ekim 1992’de bir barış anlaşması yürürlüğe girdi. Böylece geçen 16 yıl boyunca devam eden ve yıkım getiren savaş yüzünden daha önce erişilemeyen sahalara ulaşılıyor. Carioco bölgesinde, geçen yedi yıl boyunca teşkilatla bütün bağlantıları kesilmiş olan 375 birader ve hemşire ile tekrar iletişim kuruldu. Eskiden, çoğunluğunu Malavi’den kaçıp sığınanların oluşturduğu Yehova’nın Şahitlerini “yeniden eğitme” merkezi olarak kullanılan bir toplama kampının bulunduğu, o bölgenin başkenti Milange’da özel ibadet günü yapıldı. Yehova’nın Şahitlerini memnuniyetle karşılayan kentin yöneticisi de dahil olmak üzere, toplam 2.915 kişinin hazır bulunması hayret vericiydi. Böylece eski “yeniden eğitme” merkezi, o gün için Tanrısal öğretimin merkezi oldu.
Dolgun hizmetteki bir birader şöyle yazdı: “Tete Province’deki mülteci kamplarında bulunan kardeşlerimizle ilgili, UNHCR’in (United Nations High Commissioner for Refugees—Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komisyonu) bir temsilcisi ilginç bir gözlemde bulundu. Yehova’nın Şahitlerinin, diğer gruplardan ayrı olarak kamplarını kendilerinin düzenlediklerini söyledi. ‘Onların kampı uygun şekilde işletilen tek kamptı’ dedikten sonra şunları ekledi: ‘Yehova’nın Şahitleri temiz, teşkilatlanmış ve eğitilmiş kişilerdir.’ Sonra bizzat görebilmem için, uçakla çalılık araziye götürmeyi teklif etti. Pilot, havadan iki kampı da gösterdi. Biri, plansız şekilde birbirine bitişik inşa edilmiş kerpiçten kulübeleri ile dağınık ve kirliydi. Diğer kamp ise, birbirinden sokaklarla ayrılan sıra halindeki evleriyle iyi planlanmış durumda idi. Evlerin süpürülmüş avluları ile temiz bir görünüşü vardı. Hatta bazıları, evde yapılan boya ile boyanmıştı. Pilot şöyle dedi: ‘Bunlardan hangisinin sizin kardeşlerinize ait olduğunu tahmin edebilir misiniz?’ Bu kampta kardeşlerle karşılaşmak benim için büyük sevinç oldu. Şahitlerin bulunduğu bu köyde şimdi sekiz cemaat var.”
“Kartal Ülkesi”nde
Hayır, bu Amerika Birleşik Devletlerinin kartalı değildir! Doğu ile Batı arasında, ismi, resmi dilinde Shqipëria olup, “Kartal Ülkesi” anlamına gelen bir Avrupa ülkesi, Arnavutluk bulunur. Bu ülkede Yehova’nın Şahitlerine 50 yıldan beri konulmuş olan acımasız yasak geçenlerde kaldırıldı. Onlar, artık Doğu ve Batıdaki kardeşleri ile tapınma özgürlüğünden sevinç duyma konusunda birleşebiliyorlar. Gerçekten ‘fırsatı satın alıyorlar.’ (Efesoslular 5:16) Arnavutluk’un tarihindeki ilk büyük Toplantı olan bir günlük bir ibadet, 21 Mart Pazar günü başkent Tiran’da bulunan Ulusal Tiyatroda yapıldı. Cumartesi öğleden sonra gönüllü Şahitlerden oluşan 75 kişilik bir grup, bakımsızlıktan harap olmuş toplantı yerini parlak ve temiz bir Büyük İbadet Salonuna dönüştürdüler. Tiyatronun yöneticileri hayretler içinde kaldı. 75 kişi olan gönüllülerden ancak yaklaşık 20’sinin vaftiz edilmiş olması da dikkate değer!
Hava bundan daha iyi olamazdı. Denizaşırı ülkelerden delegeler geldikçe—çoğunlukla belirli hareketler ve sıkı kucaklaşmalarla ifade edilen—selamlaşmalar bu özel ibadet gününü çok özel hale getirdi. Birader Nasho Dori, ellerini göğe doğru uzatmış durumda açılış duasını yaptı. O, 1930 yılında vaftiz edilmişti ve şimdi hemen hemen kördür. Program Arnavutça olarak ve büyük bölümü yabancı olan özel öncüler tarafından sunuldu. 41 yeni birader ve hemşire, özel ibadete gelen Yunanlı kardeşlerin yöresel İbadet Salonunda sevgiyle kurmuş oldukları havuza doğru yürürken, hazır bulunan 585 kişi “İsa’nın Takipçisinin Vakfı” adlı ilahiyi—Bölge Toplantısı nedeniyle Arnavutçaya tercüme edilen altı ilahiden biri—söyledi. Ne büyük bir değişiklik! Eskiden bir Mukaddes Kitaba sahip olmak çalışma kamplarına gönderilmek anlamına gelirdi ve ibadetler iki veya üç kişiyle sınırlıydı.
Toplantının ertesi günü, tiyatronun müdürü Teşkilatın bürosuna telefon etti. Müdür genellikle tiyatroyu kimin kullandığıyla pek ilgilenmezdi. Bu onun yardımcısının görevi idi. Fakat o şunları söyledi: “Size teşekkür etmek için telefon etmeliydim. Bu yeri hiçbir zaman böyle temiz görmedim. Şöyle ifade edebilirim, dün tiyatromuza sanki gökten bir meltem esmişti. Bizim tiyatromuzdan ne zaman yararlanmak isterseniz, lütfen gelin, size öncelik vereceğiz. Aslında her üç ayda bir kira bedeli almadan sizi buraya çağırmalıyız.”
Şahitler kendi şehirlerine kuvvetlenmiş olarak ve şükrederek dönüp, İsa’nın ölümünün anılması için hazırlıklara başladılar. Tam 15 gün sonra, 6 Nisan Salı günü, Rabbin Akşam Yemeği ilk kez serbestçe yedi yerde kutlandı.
Berat kentinde, ibadette hazır bulunanların sayısı yaklaşık 170 kişiye yükseldi ve yörenin papazı çok öfkelendi. Berat’taki Gökteki Krallığın 33 müjdecisinin 21’i Toplantıda vaftiz edilmişti. Orada Rabbin Akşam Yemeğinde 472 kişinin hazır bulunduğu rapor edildi. Başka yerlerde de Akşam Yemeğinde hazır bulunanların sayısı göze çarpar nitelikteydi ve bu genellikle özel öncülerin iyi önderliğinin sonucuydu.
Çok büyük bir kilisenin bulunduğu, Arnavutluk’un koyu bir katolik kenti olan İşkodra’da kilise aylık bir bülten basmaya başladı; bu bültenin her sayısı “Yehova’nın Şahitlerinden Sakınmanın Yolları”nı ele alıyordu. Son çıkan sayısı ise şöyle idi: “Yehova’nın Şahitleri İşkodra’yı istila etti.” İki Şahitten oluşan büyük ordu, bu kentte Anma Yemeğine katılmak üzere saygılı ve olayı ciddiye alan 74 kişiyi biraraya getirdi. Anma Yemeği konuşmasını dinledikten sonra 15 aile ev Mukaddes Kitap tetkiki istedi. Başka bir kentte dört Şahitten oluşan bir ‘ordunun’ bulunduğu Draç’ta da hazır bulunanların sayısı fevkalade idi—79 kişi.
Şahitleri taşlarla kovmakla tehdit eden Katolik gençlerin muhalefeti nedeniyle, dağlık Kalmeti i Vogel köyündeki Anma Yemeği buluşması yöredeki bir biraderin evine alındı ve 22 kişi barış içinde hazır bulundu. O grupta, Tiran’daki Toplantıda vaftiz edilen üç kişiyle birlikte toplam beş müjdeci bulunmaktadır.
Vlorö’de, iki genç adamın eline The Watchtower’ın bir sayısı geçti, onu okuduktan sonra Teşkilata şunları yazdılar: “The Watchtower’da öğrendiğimiz hakikatten dolayı şimdi kendimizi Yehova’nın Şahidi olarak kabul ediyoruz. Lütfen bize yardım edecek birilerini gönderin.” Oraya iki özel öncü tayin edildi, bu genç adamlardan biri kısa zamanda müjdeci olmak üzere yeterlik kazandı ve Vlorö’deki Akşam Yemeğinde hazır bulunan 64 kişinin arasında olmaktan mutluluk duydu.
Hakikati Amerika Birleşik Devletlerinde öğrenen Arnavut bir birader, 1950’lerde, doğum yeri olan Görice kentine döndü ve orada ölünceye kadar elinden geldiği ölçüde hizmet etti. Hakikatin tohumlarını oğlunun yüreğine ekti. Yasak kaldırıldığında, oğlu Teşkilattan yardım istedi. Kuzeydeki bir köyde yaşayan başka ilgili bir kişi de mektupla yardım istedi ve oraya dört özel öncü gönderildi. Rabbin Akşam Yemeğinden sonraki çarşamba sabahı, onlardan biri Teşkilatın Tiran’daki bürosuna telefon edip şunları söyledi: “Yehova’nın ruhunun neler başardığını size anlatmadan yapamayacağım. Çok mutluyuz. Anma Yemeği tam bir başarıydı.” Gökteki Krallığın yedi müjdecisi de dahil olmak üzere 106 kişi hazır bulunmuştu.
Rabbin Akşam Yemeğinde toplam kaç kişi hazır bulundu? 1992 yılında Gökteki Krallığın sadece 30 müjdecisi varken, hazır bulunanlar 325 kişiydi. 1993’te ise, hazır bulunan 1.318 kişi, 131 müjdeci tarafından biraraya getirildi. Her iki yılda da, hazır bulunanların sayısı müjdeci sayısının on katıydı. Bu kadar kısa bir zamanda ‘küçüğün bin kişi olduğunu’ görmek ne kadar heyecan vericidir!—İşaya 60:22.
“Çadırının İplerini Uzat”
Yehova’nın Şahitlerinin vaaz etme işi yerkürenin her köşesine yayılırken şu çağrı yankılanmaktadır: “Çadırının yerini genişlet, ve meskenlerinin eteklerini gersinler; esirgeme; iplerini uzat, ve kazıklarını pekiştir. Çünkü sağa sola yayılacaksın.” (İşaya 54:2, 3) Tapıcılarının dünya çapındaki cemaatini temsil eden Tanrı’nın “mesken”inin yayılması Doğu Avrupa’da, özellikle de eski Sovyetler Birliği ülkelerinde gerçekten görülmektedir. Baskı dolu onlarca yıl boyunca kendi hizmetçilerine destek olduktan sonra Yehova, Şahitlerine şimdi teşkilatı geliştirmek ve kuvvetlendirmek üzere ihtiyaçları olan dinamik enerjiyi vermektedir.
Moskova’nın (Rusya) Locomotive Stadyumunda, 22-25 Temmuz’da, bir dönüm noktası olan geçen yılın seri halinde yapılan uluslararası “Tanrısal Öğretim” Toplantısında zirve olarak 23.743 kişi hazır bulundu. Sadece iki yıl önce bile bunun mümkün olabileceğini kim düşünebilirdi? Fakat oldu. 1.000’den fazla kişi Japonya ve Kore’den, yaklaşık 4.000 kişi de Amerika Birleşik Devletlerinden ve Kanada’dan geldi, diğer binlercesi ise, Güney Pasifik, Afrika, Avrupa ve diğer 30’dan fazla ülkeden geldi—gerçekten Doğu ile Batı buluştu. Bütün bu kişiler için 15.000’den fazla Rus birader ve hemşireleriyle özgürce kaynaşmak ne kadar teşvik edici oldu! Sevinçten coşuyorlardı.
Toplam 1.489 yeni Şahidin vaftiz edilmesi de şaşırtıcıydı. Baş sayfasında güzel bir resim yayımlayan The New York Times gazetesi de dahil olmak üzere, dünya çapında medya vaftize büyük yer verdi. Vaftiz esnasında alkış tufanı koptu; fakat son konuşmada konuşmacı, böyle başarılı bir toplantı yapmalarına katkıda bulunan ve gönüllü olarak çalışan 4.752 kişiye ve görevlilere teşekkür ettikten sonra, “Bunların hepsinin üstünde Yehova’ya teşekkür ediyoruz!” dediği zaman, çok daha kuvvetli bir alkış oldu. Evet, Yehova’nın ruhu, dindar Ortodokslardan gelen kuvvetli muhalefeti engelleyip, toplantıyı olağanüstü bir olaya dönüştüren hayati enerjiyi sağladı.
Bununla birlikte 5-8 Ağustos tarihlerinde Ukrayna’nın Kiev kentinde daha büyük şeyler olacaktı. Orada da gönüllü çalışanlar stadyumu tamamen yenilediler ve bu dev İbadet Salonuna zirve olarak 64.714 kişi sığdı. Bir kez daha Şahitler Doğudan, Batıdan ve dünyanın her yerinden geldiler. En önemli konuşmalar 12 dile tercüme edildi. Uçak, tren veya otobüsle gelen 53.000 delege istasyonlarda ve havalimanlarında karşılandı, kalacakları otel, okul ve özel evlere, hatta nehirdeki gemilere götürüldü. Bütün bunlar en az masrafla, kent polisinin şaşkınlık ve övgüsüne yol açan pürüzsüz ve etkili bir teşkilatlanmayla gerçekleştirildi.
Heyecan verici toplantı programının zirve noktası iki buçuk saat süren vaftiz programı idi. Alkışlar büyük stadyumun her yerinden sürekli olarak yankılanırken, toplam 7.402 yeni birader ve hemşire Yehova’ya vakflarını vaftizle sembolize etti. Bu, daha önce kaydedilmiş en büyük vaftiz zirvesi olan, 1958 yılında New York şehrinde 253.922 delegenin katıldığı toplantıda vaftiz edilen 7.136 kişiden daha fazla idi.
Bu hüküm dönemi şimdi sona doğru ilerlerken, koyuna benzer insanlar Doğudan, Batıdan ve hatta “dünyanın en uzak yerin”den, insan tarihinde benzeri görülmemiş bir birlik içine toplanıyorlar. Gerçekten “her milletten ve sıptlardan ve kavmlardan ve dillerden büyük [bir] kalabalık,” Yehova’nın egemen hükümdarlığının haklılığının teyit edilmesi konusunda başarılan tüm şeylerin temeli olan İsa’nın değerli fidye kurbanlığına imanlarını ilan etmekte ruhi İsrail ile birleşiyorlar.—Resullerin İşleri 1:8; Vahiy 7:4, 9,10.
[Sayfa 8, 9’daki resimler]
Doğu ve Batı, Moskova’da ve Kiev’de biraraya geldi