Bazılarının Doğru Din Arayışı

BAZI insanlar, çocukluklarından beri hayat hakkındaki sorularına doyurucu cevaplar aradı. Onlar gençken dinsel ayinlerde hazır bulunmuş olabilir. Fakat çoğu, verilen cevapların ve kilise ayinlerinin, hayatın problemleriyle başa çıkmak üzere kendilerine gerçekten yardım etmediğini fark etti.

Böyle kişiler, dinsel ayinlerde nadiren hazır bulunmalarına rağmen, hâlâ ana-babalarının dinine mensup olduklarını söyleyebilirler. İngiltere Kilisesinin bir piskoposuna göre, onlarınki kalıntı halinde bir imandır. Dini arka plana attılar. Diğerleri ise, dinsel ortamlarda gördükleri ikiyüzlülükten tiksindikleri için dini tamamen reddettiler. Bununla birlikte, hâlâ hayat hakkında soruları var.

Bazılarının Ciddi Şüphelere Sahip Olmasının Nedeni

Çoğu insan, birçok kilisenin evsiz olanlara yardım etmek, ihtiyacı olanlara yiyecek dağıtmak ve kültürel olayları desteklemek amacıyla bazı kuruluşlara sahip olduğunu bilir. Fakat hemen hemen her gün, sadece Hıristiyan olmayanlar arasında değil, Hıristiyan olduğunu iddia edenler arasında da görülen, temelinde dinin olduğu şiddetle ve kan dökmeyle ilgili haberleri de duyarlar. İnsanlar böyle şiddete karışan grupların doğru dini uyguladıklarından şüphe ederlerse, bu bizi şaşırtmalı mı?

Dinsel eğitim alarak yetişmiş birçok kişi, kiliselerin yetiştirme yurtlarını desteklemesinin iyi bir şey olduğunu düşünürdü. Bununla birlikte, son yıllarda ardı ardına birçok yerde din adamlarının kendilerine emanet edilen çocukları cinsel bakımdan kötüye kullanmakla suçlanması, onları dehşete düşürdü. İnsanlar önce sadece birkaç papazın suçlu olduğunu düşündü. Şimdi ise, bunlardan bazıları kilisenin kendisinde bazı temel yanlışlar olup olmadığını merak ediyor.

Eugenia gibi bazı kişiler, geçmişte kendi dinlerine derin bir ilgi duydu. O, Arjantin’de yaşayan bir genç olarak, İtatí Bakiresine tapınmak üzere hac turları yapanlardan biriydi. 14 yıl boyunca rahibe olarak bir manastırda yaşadı. Sonra, toplumun sosyoekonomik yapısında devrimci yollarla hızlı ve radikal bir değişiklik yapmayı savunan uluslararası dinsel-politik bir gruba katılmak üzere manastırı terk etti. Gördüğü ve yaşadığı olayların sonucunda, Tanrı’ya olan inancını ve güvenini yitirdi. O aslında inanabileceği bir din aramıyordu. Onun istediği şey, fakir olanlara adaleti getirmek için bir yol ve güvenebileceği bir dost bulmaktı.

Başkaları, içlerinde olup bitenleri gözlemleyerek kiliselerden uzak durur. 1991 yılında Sputnik adlı dergide görüşleri yayımlanan Tanrıtanımaz biri tarafsız şekilde şunları söyledi: “Putperest ve Hıristiyan mitolojilerinin özellikleri arasında önemli bir fark göremiyorum.” Lahit içindeki bir mumyanın altın işlemeli cüppeler giymiş papazlar tarafından Moskova sokaklarında ağır ağır taşındığı bir tören alayını örnek olarak gösterdi. Bu, bir müzeden kiliseye nakledilen ‘Hıristiyan Ortodoks bir azizin’ bedeniydi ve yazarda eski Mısır’ın kâhinlerini ve mumyalarını çağrıştırdı. O, Moskova’daki alaya katılanların ‘Hıristiyan Üçlüğüne’ inandığını, Mısırlıların ise—Osiris, İsis ve Horus adlı—üçlü tanrıya tapındıklarını hatırladı.

Aynı yazar putperest Mısır’da benzeri bulunmayan, ‘Tanrı sevgidir’ ve “komşunu kendin gibi sev” şeklinde ifade edilen, İsa’nın takipçilerine özgü sevgi kavramına değindi. Bununla birlikte şu gözlemde de bulundu: “Kardeş sevgisi dünyada, hatta dünyanın kendini Hıristiyan olarak adlandıran kısmında bile zafer kazanamadı.” Kilisenin Devlet işlerine karışmak konusundaki ısrarından doğan kötü meyveler hakkındaki eleştirileriyle konuya devam etti. Gördükleri, onda, Hıristiyan âleminin kiliselerinin kendisinin aradığı şeyi sunduğu duygusunu uyandırmamıştı.

Buna karşıt olarak, başka insanlar, Hıristiyan âleminin içinde olmasa da, doyurucu cevaplar buldular.

Ölüler Hakkındaki Hakikati Öğrendi

Şimdi 37 yaşında olan Magdalena Bulgaristan’da yaşıyor. 1991 yılında kayınpederi öldükten sonra çok karamsar biri olmuştu. Tekrar tekrar kendine şunu sordu: ‘Ölen insanlar nereye gidiyor? Acaba kayınpederim şimdi nerededir?’ Kiliseye gitti, evde bir ikonanın önünde dua etti; yine de sorularına cevap alamadı.

Sonra bir gün, bir komşusu onu telefonla arayıp evine davet etti. Yehova’nın Şahitleri ile tetkik eden genç bir adam komşusunun ziyaretine gelmişti. Magdalena, Tanrı’nın yeryüzünü insanların mutluluk içinde ebediyen yaşayabileceği bir cennet yapmakla ilgili amacı ve Gökteki Krallığı hakkında konuşan genç adamı dinledi. Masanın üstünde You Can Live Forever in Paradise on Earth isimli kitap vardı. Genç adam bu kitabı kullanarak, onun dikkatini Mukaddes Kitabın Vaiz 9:5’teki şu sözlerine çekti: “Ölüler bir şey bilmezler.” O akşam bu kitaptan biraz daha okudu. Ölülerin, gökteki ya da cehennemdeki başka bir yaşama gitmediklerini ve sanki derin bir uykudaymış gibi, hiçbir şeyden haberdar olmadıklarını öğrendi. Yehova’nın Şahitlerinin yöresel cemaatindeki ibadette hazır bulunması için yapılan daveti memnuniyetle kabul etti. İbadetten sonra düzenli bir Mukaddes Kitap tetkiki yapmak üzere anlaştılar. İbadet sırasında Yehova’ya nasıl dua edildiğine dikkat ettiğinden derin şekilde kökleşmiş bir zayıflığını yenmesine yardım etmesi için Yehova’ya dua etmeye başladı. Duası cevaplandırıldığında, doğru dini bulduğundan emindi.

Anlamlı Bir Hayatı Keşfettiler

André, Belçika’da, koyu Katolik bir ailede büyümüştü ve yerel papazın yardımcısı olarak hizmet etmişti. Bununla birlikte, o dönem boyunca kiliseye saygısını azaltan şeyler gördü. Bunun sonucunda, sadece ismen Katolik olarak kaldı.

André, 15 yıl profesyonel olarak futbol oynamıştı. Bir keresinde, takımı İtalya’daki bir turnuvada oynadığında papa ile yapılacak bir görüşmeye davet edilmişlerdi. Bu ziyarette ruhi açıdan yapıcı hiçbir şey yoktu ve papanın çevresindeki dünyevi zenginlik André’yi rahatsız etti. Kilise hakkındaki şüpheleri arttı. İki kez evlenip ayrıldığından, özel hayatında mutsuzdu. Dünyanın durumu da onu üzüyordu. 1989 yılında günlüğüne şunu yazdı: ‘Çevremizde olup biten bütün bu saçma sapan şeylerin anlamı ne?’ Cevabı kendi dininde bulamadı.

André, 1990 yılında, İzlanda’da futbol antrenörü olarak çalışırken, dolgun vakitli bir vaiz olarak çalışan Iiris adındaki bir Yehova’nın Şahidi onunla konuştu. André yayınlar aldı ve tekrar gelmesi için Şahidi davet etti. Iiris, tekrar gidişinde kocası Kjell’i yanında götürdü. Sonunda André ile oturup konuşabildiler; onun Mukaddes Kitabı anlamaya karşı derin bir ilgi duyduğu açıktı. Karısı Ásta da aynı ilgiyi duyuyordu. Öğleyin, iki antrenman arasında üç saat vakti vardı ve bu süreyi Mukaddes Kitap tetkiki için kullanmayı kararlaştırdılar. André, “dinlenmek yerine Mukaddes Kitabı tetkik etmekle kendimi daha canlanmış hissediyorum” dedi. Mukaddes Kitap, sorularına ilerler tarzda cevap verdi. Yehova’ya ve O’nun Gökteki Krallığına imanları yavaş yavaş gelişti. Mukaddes Kitabın, ‘olup biten bütün saçma sapan şeylerden’ arındırılmış, barış dolu yeni bir dünyayla ilgili muhteşem vaatleri onlar için bir gerçek haline gelmeye başladı. Hem André hem de Ásta, şimdi yeni kazandıkları imanlarını başkalarıyla paylaşıyorlar.

Magdalena, André ve Ásta sonunda doğru dini bulduklarından emin oldular. Eugenia da, dünyanın problemlerini siyasi yolla düzeltmeye çalıştıktan sonra, nihayet Yehova’nın Şahitlerinin arasında kendisine doğru gelen dini buldu. Fakat bir dinin gerçekten doğru olup olmadığını hangi şey belirler? Lütfen bir sonraki makaleye bakın.

[Sayfa 7’deki resim]

Mukaddes Kitabın Yehova’nın Şahitleri ile düzenli şekilde tetkik edilmesi, beş milyondan fazla insanın doyurucu bir cevap bulmasına yardımcı oluyor