İhtiyarlar ile Hizmet-Yardımcıları Arasında Uyumu Korumak

İSA’NIN TAKİPÇİLERİNİN yeni kurulan cemaatinde, MS 33 yılının Pentikost gününden kısa süre sonra acil bir durum ortaya çıktı. Muhtaç durumdaki dullara bakmak üzere bir düzenleme yapılmıştı. Fakat bir süre sonra “Yunanca konuşan Yahudilerden İbranîlere karşı mırıldanma oldu; çünkü kendi dullarına gündelik yardımda bakılmıyordu.”—Resullerin İşleri 6:1.

Bu yakınmalar resullerin kulağına ulaştı. “Ve Onikiler, şakirtler cemaatini yanlarına çağırıp dediler: Allahın sözünü bırakıp sofralara hizmet etmemiz iyi değil. İmdi ey kardeşler, haklarında iyi şehadet olunan Ruh ve hikmetle dolu yedi kişi aranızda araştırın; onları bu işe tayin edelim.”—Resullerin İşleri 6:2, 3.

Bu olay, İsa’nın takipçilerinin cemaatindeki teşkilatlanmayla ilgili önemli bir prensibi ortaya koyar. Bazı sorumlu erkekler günlük meselelerle ilgilenmek üzere kullanılırken, diğerleri daha önemli olan ruhi konularla ilgilenir. Bu, geçmişte örneği olmayan bir uygulama değildir. Eski İsrail’de Harun ve zürriyeti Tanrı’ya kurban sunmak üzere kâhinler olarak hizmet etmeleri için tayin edilmişlerdi. Bununla birlikte, Yehova Levililerin ‘toplanma çadırının bütün takımlarının bakımını yaparak’ onlara yardım etmeleri talimatını verdi. (Sayılar 3:5-7) Benzer şekilde, bugün de hizmet-yardımcıları nazırlara yardım eder.

İhtiyarların ve Hizmet-Yardımcılarının Rolü

Mukaddes Kitap hem ihtiyarlar hem de hizmet-yardımcılarıyla ilgili yüksek standartlar sıralar. (I. Timoteos 3:1-10, 12, 13; Titus 1:6-9) Onlar birbirlerine rakip değildir, aynı amaç uğrunda, yani cemaatin gelişmesinin sağlanması yönünde çalışırlar. (Efesoslular 4:11-13 ile karşılaştırın.) Bununla birlikte, cemaatte yerine getirdikleri işler konusunda bazı farklılıklar vardır. I. Petrus 5:2’de nazırlara şunlar söylenir: “Aranızda olan Allahın sürüsünü, mecburiyetle değil, fakat rıza ile, yakışıksız kazanç için değil, fakat istekle . . . . güdün.” Bu kutsal emanetle nasıl ilgilendikleri konusunda Tanrı’ya hesap verirler.—İbraniler 13:17.

Hizmet-yardımcıları hakkında ne denebilir? Mukaddes Kitap onlardan öğretme konusunda aynı ölçüde yeterlik talep etmez. Onların görevleri ihtiyarlarınkinden biraz farklıdır. MS birinci yüzyılda şüphesiz dikkat gerektirmekle birlikte, alışılagelmiş şekilde, mekanik olarak yapılabilen, maddi nitelikte birçok şey vardı; bunlar arasında belki Mukaddes Yazıların kopya edilmesi için malzeme satın alınması, hatta bizzat kopyalama işinin yapılması da bulunuyordu.

Bugün, hizmet-yardımcıları, cemaatin hesaplarıyla ve sahalarla ilgilenmek, dergileri ve kitapları dağıtmak ve İbadet Salonunun bakımı gibi, cemaat içindeki çeşitli önemli görevleri yerine getirmeye devam ediyorlar. Bu konuda yetenekli hizmet-yardımcıları, bazen Cemaat Kitap Tetkikleri idare ederek, Hizmet İbadetinin belirli kısımlarını ele alarak ve umumi konuşmalar vererek, öğretme işinde de kullanılabilirler.

İhtiyarlar ve hizmet-yardımcıları birlikte uyumlu şekilde çalıştığında, cemaatin hem ruhi alandaki hem de teşkilatlanmayla ilgili ihtiyaçları dengeli şekilde ele alınır. O zaman cemaat üyeleri de sevinçli, güçlü ve ruhen verimli olur. Pavlus’un Efesos’taki meshedilmiş olanlara yazdıklarını hatırlayın: “Ondan bütün beden, birlikte terkip ve birlikte teşkil olunarak, her kısmının işlemek ölçüsüne göre bedenin her mafsalının yardımı ile kendisinin sevgide bünyanı için nema buluyor.”—Efesoslular 4:16.

İhtiyarlar ve hizmet-yardımcıları anlaşma, uyuşma, işbirliği ve birlikten kaynaklanan benzer bir uyumu geliştirmek üzere gayret etmelidir. Fakat böyle bir uyum kendiliğinden oluşmaz. Bu geliştirilmeli ve dikkatle korunmalıdır.

İhtiyarların Yapabilecekleri

Bir ihtiyarın bir hizmet-yardımcısıyla ilişkisinin, bir efendi-köle ya da işveren-işçi ilişkisi olmadığını fark etmek önemli bir adımdır. Gerçek uyumun olduğu yerde, ihtiyarlar hizmet-yardımcılarını kendileri gibi Tanrı’ya hizmet edenler olarak görür. (I. Korintoslular 3:6-9 ile karşılaştırın.) Romalılar 12:10 şöyle der: “Hürmette diğerlerini tercih edin.” Bu nedenle ihtiyarlar hizmet-yardımcılarına küçük düşürücü veya tepeden bakar şekilde davranmaktan kaçınırlar. Gösterilen sağlıklı bir inisiyatifi ezmektense teşvik ederler. Hizmet-yardımcılarına saygıyla davranmak onlardaki en iyi niteliklerin ortaya çıkmasını sağlar ve cemaatte yaptıkları hizmetten zevk duymalarına yardım eder.

İhtiyarlar aynı zamanda, sorumlu oldukları Tanrı’nın sürüsüne çobanlık etme görevlerinin, hizmet-yardımcıları olarak hizmet eden biraderleri de kapsadığını akılda tutmalıdır. Böyle sorumlu biraderlerden İsa’nın olgun takipçileri olmalarının beklendiği doğrudur. Bununla birlikte, sürünün geri kalanı gibi onlar da zaman zaman kişisel ilgiye ihtiyaç duyar. İhtiyarlar onların ruhi gelişimiyle yakından ilgilenmelidir.

Örneğin, resul Pavlus genç Timoteos’a rastladığında ondaki potansiyeli hemen fark etti ve “kendisile beraber gelmesini istedi.” (Resullerin İşleri 16:3) Timoteos, Pavlus’un seyahat arkadaşı olarak hizmet etti ve sonuç olarak paha biçilmez bir eğitim aldı. Evet, Pavlus yıllar sonra, İsa’nın Korintos’taki takipçilerine şunları yazabildi: “Bunun için Rabde sevgili ve sadık çocuğum Timoteosu size gönderdim . . . . Mesihte olan yollarımı o size hatırlatacaktır”!—I. Korintoslular 4:17.

İhtiyarlar, cemaatinizdeki hizmet-yardımcılarının potansiyelinden tam olarak yararlanmaya başladınız mı? Umumi konuşma ve Mukaddes Kitaba dayalı araştırmalar konusunda onları kişisel olarak eğitip ilerlemelerine yardım ediyor musunuz? Yeterlik sahibi olanları çobanlık ziyaretlerinde size eşlik etmeye davet ettiniz mi? Tarla hizmetinde onlarla çalışıyor musunuz? İsa’nın talantlar meselinde, efendi sadık hizmetçilerine şöyle dedi: “Aferin, iyi ve sadık hizmetçi.” (Matta 25:23) Benzer şekilde siz de, görevlerini alçakgönüllü ve mükemmel şekilde yerine getiren hizmet-yardımcılarına beğeni ve övgü dolu sözler söyleme konusunda cömert misiniz? (Süleymanın Meselleri 3:27 ile karşılaştırın.) Bunu yapmıyorsanız, onlar işlerinin takdir edilmediğini düşünmezler mi?

Uyumlu bir iş ilişkisinde, iletişim de bir o kadar önemlidir. (Süleymanın Meselleri 15:22 ile karşılaştırın.) Görevler tayin etme ve geri alma tarzı keyfi veya gelişigüzel olmamalıdır. İhtiyarlar bir biraderin yeteneklerinin cemaatte en iyi şekilde nasıl kullanılabileceğini dua ederek görüşmelidir. (Matta 25:15 ile karşılaştırın.) Bir görev tayini yapıldığında, o biradere kendisinden tam olarak ne beklendiği ile ilgili geniş bir açıklama yapılmalıdır. Süleymanın Meselleri 11:14 şöyle uyarır: “Sağlam öğütler olmayınca kavm düşer.”

Bir biradere hesapları, dergiler veya yayınlarla ilgili bölümün sorumluluğunu başka bir biraderden almasını sadece söylemek iyi bir yöntem değildir. Bazen yeni tayin edilen birader doğru olmayan veya tamamlanmamış kayıtlar devralıyor. Ne kadar cesaret kırıcı bir durum! I. Korintoslular 14:40 şu yönlendirmeyi verir: “Her şey münasip surette ve nizamla olsun.” İhtiyarlar cemaatle ilgili işlerin yürütülüş tarzı hakkında bilgi vererek ve bu düzenlemelere uyma konusunda kendileri bir örnek oluşturarak, biraderleri eğitmek üzere inisiyatif kullanmalıdırlar. Örneğin, ihtiyarlar cemaat hesaplarının her üç ayda bir gözden geçirilmesi için düzenleme yapmalıdır. Böylesine önemli bir düzenlemeyi ihmal etmek sorunlara yol açabilir ve hizmet-yardımcılarının teşkilatlanmayla ilgili talimatlara karşı saygısını azaltabilir.

Fakat bir biraderin belirli bir görevi ele alırken ihmalci göründüğünü farz edelim. O zaman ne olacak? İhtiyarlar, onu bu görevden hemen almak yerine, meseleyi onunla konuşmalıdır. Belki de sorun, bu işle ilgili eğitim eksikliğidir. Birader görevini yerine getirmekte zorlanmaya devam ediyorsa, belki başka bir görevde daha iyi çalışabilir.

İhtiyarlar aynı zamanda alçakgönüllülük göstererek bu uyumu destekleyebilirler. Filipililer 2:3 İsa’nın takipçilerini ‘hiçbir şeyi fırkacılıkla, ne de boş övünmekle yapmıyarak, fakat alçakgönülle, her biri diğerini kendinden üstün saymaya’ teşvik eder. Böylece teşrifatçı birader bir ihtiyarı salonda belirli bir yere oturması için yönlendiriyorsa, o işbirliği yapmaya çalışmalı ve kendisi ihtiyar olduğundan ona itaat etmesinin gerekmediğini düşünmemelidir. Teşrifatçıya gelince, belki de sadece salonun değişik kısımlarında oturmakla ilgili tavsiyeye uyuyor olabilir, fakat herkesin bunu yapması gerektiğine dair bir kural olmadığını unutmamalıdır.a Bir ihtiyar, bir hizmet-yardımcısının görevlendirildiği konularla ilgili verdiği kararları gereksiz yere iptal etmekten kaçınmalıdır.

Uyum İçin Çalışan Hizmet-Yardımcıları

Resul Pavlus şunu belirtiyor: “Ayni suretle şemmaslar . . . . vekarlı olsunlar.” (I. Timoteos 3:8, 9) Onların, görevlerini kutsal hizmetin bir kısmı olarak ciddiye almaları gerginliklerin gelişmesini engelleme yönünde çok şey başarır. Bir hizmet-yardımcısı isen, görevlerini coşkuyla yerine getiriyor musun? (Romalılar 12:7, 8) Görevlerini yerine getirirken, beceri kazanmak üzere kendini bu görevlere verdin mi? Güvenilir ve emniyet edilir biri misin? Sana bir görev tayin edildiğinde istekli bir ruh gösteriyor musun? Afrika ülkelerinden birinde bir hizmet-yardımcısı cemaatte üç ayrı görevi birden yerine getiriyor. Onun tutumu nedir? Şöyle diyor: “Evet aslında bu sadece daha fazla ağır iş demektir ve ağır iş insanı öldürmez.” Gerçekten, kendiliğinden verenler en büyük mutluluğu tadarlar.—Resullerin İşleri 20:35.

İhtiyarlarla tam bir işbirliği yaparak uyumu desteklemek üzere siz de çok şey yapabilirsiniz. İbraniler 13:17 şöyle der: “Size riyaset edenlere itaat edin ve tâbi olun, çünkü onlar hesap verecek olanlar gibi canlarınız uğrunda bekçilik ediyorlar; ta ki bunu inliyerek değil (çünkü bu size faidesiz olurdu), ancak sevinçle yapsınlar.” İhtiyarların nakâmil erkekler olduğu doğrudur ve onları eleştirmek kolay olabilir. Bununla birlikte, eleştirici bir tutum güvensizlik doğurur. Sevincinizi yok edebilir ve cemaatteki diğer kişileri olumsuz yönde etkileyebilir. Bu nedenle resul Petrus şu öğüdü verdi: “Siz de, ey gençler, ihtiyarlara tâbi olun. Ve hepiniz birbirinize karşı alçak gönüllülüğü takının . . . . İmdi vaktinde sizi yükseltsin diye, Allahın kudretli eli altında nefsinizi alçaltın.”—I. Petrus 5:5, 6.

Özellikle hizmet imtiyazları konusunda gözardı edildiğinizi düşünüyorsanız böyle bir öğüt yerindedir. Belki siz ‘nazırlık görevine erişmeye çalıştınız’ fakat böyle bir tayin yapılmadı. (I. Timoteos 3:1) Alçakgönüllü bir zihni tutum ‘sabırla beklemeye’ devam etmenize yardım edecek. (Yeremyanın Mersiyeleri 3:24) İhtiyarlara gücenmek yerine—ki bunun iyi ilişkinize mutlaka zararı dokunur—onlara ilerleme gösterebileceğiniz alanların olup olmadığını sorun. Öğüt almak ve uygulamak üzere gösterdiğiniz samimi istek şüphesiz ruhi gelişmenin bir kanıtı olarak görülecektir.

Bir hizmet-yardımcısı eğitim ve sosyal durum açısından bazı üstün özelliklere sahipse, Tanrısal alçakgönüllülük ve mütevazılık dengesini korumasına yardım edebilir. İhtiyarları gölgede bırakmaya çalışması veya dikkati kendi yeteneklerine çekmesi kendisi için ne kadar ayartıcı olabilir! Süleymanın Meselleri 11:2 bize şunu hatırlatıyor: “Hikmet alçak gönüllüler iledir.” Mütevazı bir birader kendi sınırlarının farkındadır. Arka planda kalarak sessizce çalışmaya ve yeteneklerini ihtiyarları desteklemek üzere kullanmaya isteklidir. Mütevazılık, aynı zamanda, dünyevi alanda çok bilgiye sahip olabilirse de, ruhi hikmet ve ayırt etme yeteneği gibi önemli alanlarda—ki bu noktalarda ihtiyarlar çok üstün olabilirler—hâlâ eksikleri olabileceğini fark etmesine yardım edebilir.—I. Korintoslular 1:26–2:13; Filipililer 1:9, 10.

İhtiyar ve hizmet-yardımcılarının önemli rolleri olduğu açıktır. Birlikte, cemaatteki herkesin gelişmesine katkıda bulunmak konusunda çok şeyler başarabilirler. Fakat bunu yapmak üzere birlikte uyumlu şekilde çalışmalı, “bütün alçak gönüllülük ve hilimle, tahammülle, sevgide birbirinize sabrederek, selâmet kaydında Ruh birliğini tutmağa gayret” etmelidirler.—Efesoslular 4:1, 2.

[Dipnotlar]

[Sayfa 27’deki resimler]

İhtiyarlar, hizmet-yardımcılarını alt düzeyde kişiler olarak değil, kendileri gibi Tanrı’ya hizmet edenler olarak görürler