Gökteki Krallığın Müjdecilerinden Haberler

Sıkıntılı Dönemde Vaaz Etmek

RESUL Pavlus ‘son günlerde çetin anların geleceğini’ önceden bildirdi. (II. Timoteos 3:1) Bu sözlerin ne kadar doğru olduğu görülmüştür! Orta Amerika’daki El Salvador’da insanlar bu acı gerçeği uzun süre yaşadı. On yıldan fazla bir süre boyunca ülkeyi saran iç savaş binlerce insana acı ve ölüm getirdi. İç savaş şimdi sona erdi, fakat acılar devam ediyor. Savaştan sonra suç işleme oranında hızlı bir artış oldu. Kısa bir süre önce, yerel bir televizyonun haber yorumcusu şunu söyledi: “Şiddet ve soygunculuk şimdi günlük yaşamımızın bir kısmıdır.”

Yehova’nın Şahitleri de bu suç dalgasından etkilendi. Soyguncular, birçok İbadet Salonuna girip ses donanımını çaldılar. Birkaç defa, silahlı gençlerin oluşturduğu çeteler, ibadet sırasında Salonlara hücum ettiler ve hazır bulunanlardan para, saat ve başka değerli şeyler aldılar. Hatta birkaç Şahit günlük işleriyle ilgilenirken soyguncular tarafından öldürüldü.

El Salvador’daki Yehova’nın Şahitleri bu engellere rağmen, iyi haberi vaaz etme işinde gayretle çalışmaya devam ediyorlar. Onlar bunu Mukaddes Yazılardaki şu emre itaat ederek yapıyorlar: “Önce bütün milletlere iyi haber vaaz edilmelidir.” (Markos 13:10) Bu ülkede, Mukaddes Kitabın sunduğu Gökteki Krallık ümidine özlem duyan hâlâ birçok insan var ve Şahitler onların her birine ulaşmak için ellerinden gelen çabayı gösteriyorlar. Rastlantıda şahitlik etmenin etkili bir yöntem olduğu görülüyor.

Tedavi olmak amacıyla hastanede bulunan bir Şahit, Tanrı’nın gelecekle ilgili Mukaddes Kitapta bulunan vaatleri hakkında diğer hastalarla konuşmak üzere her fırsatı değerlendirdi. Durumu ciddi olan bir hasta kederini şöyle ifade etti: “Yakında öleceğim!” Fakat hastanın bakış açısındaki umutsuzluk, bu Şahidin Tanrı’nın Gökteki Krallığının iyi haberini onunla paylaşma yönündeki cesaretini kırmadı. Aksine, ona Yehova’nın Şahitlerinin bir yayınından yüksek sesle okudu. Birkaç gün sonra, hastanın ölüm döşeğinde olduğu düşüncesiyle üzgün bir şekilde hastaneden ayrıldı.

Dört yıl sonra bu Şahit başka bir hastanede tedavi olmak zorundaydı. Oradayken bir hasta ona yaklaşarak “Beni hatırlıyor musunuz?” diye sordu. Bu adam dört yıl önce tanıştığı, ölmek üzere olduğunu sandığı hastaydı! Adamın ona sarılıp şu sözleri söylemesi Şahit için ne sevindirici bir sürprizdi: “Şimdi ben de Yehova’nın bir Şahidiyim!” O, Mukaddes Kitabın gelecekle ilgili ümidini yürekten benimsemiş, Mukaddes Kitabı Yehova’nın Şahitleriyle tetkik edip hayatını Yehova’ya vakfetmişti. Yehova’nın bir Şahidi olmakla kalmayıp, daimi öncü olarak iki yıl kadar da dolgun vakitli hizmete katılmıştı.

Bu durumda, rastlantıda ekilen hakikat tohumları olumlu karşılık veren bir yüreğe erişmişti. Yaşadığımız bu ‘çetin anlara’ rağmen, insanların hakikat bilgisine gelmesine yardım etme imtiyazı, İsa’nın hakiki takipçilerini vaaz etme işine devam etmek üzere harekete geçirir.