Okuyucuların Soruları

Birinci Yuhanna 4:18 şöyle söylüyor: “Sevgide korku yoktur; ancak kâmil sevgi korkuyu dışarı atar.” Fakat Petrus şunu yazdı: “Kardeşliği sevin. Allahtan korkun.” (I. Petrus 2:17) Bu iki ayeti birbiriyle nasıl bağdaştırabiliriz?

Hem Petrus hem de Yuhanna doğrudan İsa Mesih’in kendisinden bilgi almış resullerdi. Bu nedenle, yazdıklarının uyumlu olduğundan emin olabiliriz. Yukarıda alıntı yapılan ayetlere gelince, kilit nokta, iki resulün farklı korkulardan söz etmesidir.

Önce Petrus’un öğüdünü gözden geçirelim. Bağlamın gösterdiği gibi, Petrus İsa’nın takipçisi kardeşlerine, otorite sahibi kişilere gösterecekleri tutum konusundaki ilham edilmiş öğüdü veriyordu. Başka sözlerle, bazı alanlarda gösterilen tabiiyetle ilgili uygun görüş hakkında açıklamada bulunuyordu. Böylece İsa’nın takipçilerine kral veya vali gibi yetkili konumdaki kişilere tabi olmalarını tavsiye etti. (I. Petrus 2:13, 14) Petrus devamen şöyle yazdı: “Bütün insanlara hürmet edin. Kardeşliği sevin. Allahtan korkun. Kırala hürmet edin.”—I. Petrus 2:17.

Bağlamı düşünecek olursak, Petrus’un İsa’nın takipçilerinin ‘Allahtan korkmaları’ gerektiğini söylediğinde, Tanrı’ya karşı derin saygı ve en büyük otorite olarak O’nu gücendirme korkusu duymamız gerektiğini söylemek istediği ortadadır.—İbraniler 11:7 ile karşılaştırın.

Yuhanna’nın açıklaması için ne denebilir? I. Yuhanna’nın 4. babının başında resul, örneğin sahte peygamberlerden gelen, “ilham edilmiş ifadeleri” sınamanın gereğiyle ilgilendi. Bu ifadeler kesinlikle Yehova Tanrı’dan kaynaklanmaz; kötü dünyadan gelir ya da onu yansıtır.

Buna tezat olarak, İsa’nın meshedilmiş takipçileri “Allahtandır.” (I. Yuhanna 4:1-6) Bu gerçeği göz önünde bulundurarak Yuhanna ısrarla şöyle teşvik etti: “Ey sevgililer, birbirimizi sevelim, çünkü sevgi Allahtandır.” Tanrı sevgi göstermekte ilk adımı attı; “günahlarımıza kefaret olarak Oğlunu gönderdi.” (I. Yuhanna 4:7-10) Biz buna nasıl karşılık vermeliyiz?

Kuşkusuz, sevgi dolu Tanrımız ile birleşmiş olarak kalmalıyız. Duada O’na yaklaşırken, ne dehşete kapılmalı ne de korkudan titremeliyiz. Yuhanna daha önce şu öğüdü verdi: “Eğer yüreğimiz bizi mahkûm etmezse, Allahın indinde cesaretimiz olur; ve her ne dilersek ondan alırız, çünkü onun emirlerini tutuyoruz.” (I. Yuhanna 3:21, 22) Evet, iyi bir vicdan, bizi felce uğratan ya da engelleyen korku olmaksızın Tanrı’ya yaklaşma özgürlüğü verir. Sevgiden dolayı, Yehova’ya duayla seslenmek ve yaklaşmak üzere kendimizi serbest hissederiz. Bu bakımdan “sevgide korku yoktur.”

O halde bu iki düşünceyi birleştirelim. İsa’nın bir takipçisi her zaman Yehova’ya karşı, mevkiinden, gücünden ve adaletinden kaynaklanan saygıya dayalı bir korku duymalıdır. Fakat aynı zamanda Tanrı’yı Babamız gibi severiz, O’na yakınlık duyarız ve yaklaşmak üzere kendimizi serbest hissederiz. Yılgınlığa kapılarak O’ndan çekinmek yerine, sevgi dolu bir ana-babaya yaklaşmakta kendini serbest hisseden bir çocuk gibi, O’na yaklaşabileceğimize güveniriz.—Yakub 4:8.