Yehova—Doğruluğu ve Adaleti Seven Bir Tanrı
SARAYBOSNA’DA küçük bir kız, şehrindeki çocukların neden bu kadar çok acı çekmesi gerektiğini kendine soruyor. “Biz bir şey yapmadık ki. Masumuz,” diyor. Oğullarının ortadan kaybolması karşısında üzüntüden deliye dönmüş olan Arjantinli anneler bu olayı protesto etmek amacıyla yaklaşık 15 yıldır Buenos Aires’teki bir meydanda toplanıyor. Bir etnik çatışma patlak verdiği sırada annesi ve üç kızkardeşi zalimce öldürülen Emmanuel adlı bir Afrikalı ısrarla şöyle diyor: “Herkes hak ettiği karşılığı almalı . . . . Adalet istiyoruz.”
Adalet, Yehova Tanrı’nın başlıca özelliklerinden biridir. Mukaddes Kitap, “bütün yolları haktır” der. Gerçekten de Yehova, “salâh ve adalet sever” bir Tanrı’dır. (Tesniye 32:4; Mezmur 33:5) Tanrı’yı iyi tanımak için O’nun adalet anlayışını kavrayıp örnek almayı öğrenmeliyiz.—Hoşea 2:19, 20; Efesoslular 5:1.
Adalet anlayışımızı şekillendiren, büyük olasılıkla insanların bu nitelikle ilgili görüşleridir. Dünyanın bazı bölgelerinde adalet çoğunlukla, bir kılıçla terazi taşıyan gözleri bağlı bir kadın şeklinde resmedilir. İnsan adaletinin, zenginliğe veya itibara gözlerini kapayarak tarafsız olduğu farz edilir. Suçlanan kişinin suçunu veya masumiyetini terazide dikkatlice tartmalıdır. Adalet, kılıcıyla, masumları koruyup suçluları cezalandırmalıdır.
Right and Reason—Ethics in Theory and Practice kitabının söylediği gibi, “adalet yasayla, yükümlülükle, haklarla ve ödevlerle bağlantılıdır; eşitlik ve hakkaniyet ölçüsüne göre hükümlerini verir.” Oysa Yehova’nın adaleti bundan çok daha üstündür. Bunu, semavi Babasına çok benzeyen İsa Mesih’in işleri ve niteliklerini ele alarak görebiliriz.—İbraniler 1:3.
İncil yazarı Matta, İşaya 42:3’teki sözleri İsa’ya uygulayarak şöyle yazdı: “Hükmü zafere eriştirinciye değin, ezilmiş kamışı kırmıyacak, ve tüten fitili söndürmiyecek.” İsa, boynu bükülmüş hatta ayaklar altında ezilmiş bir kamışa benzeyen insanlara teselli edici bir mesaj verdi. Onlar son yaşam kıvılcımları da neredeyse sönmüş, tüten bir kandil fitili gibiydiler. İsa mecazi olarak ezilmiş kamışları kırmak ve tüten fitilleri söndürmek yerine, kederli olanlara acıdı, onları iyileştirdi ve onlara bilgi verdi; Yehova Tanrı’nın adaletini onlara açıkça gösterdi. (Matta 12:10-21) İşaya’nın peygamberliğinde önceden bildirildiği gibi, bu tür bir adalet ümit vericiydi.
Merhamet ve Yehova’nın Adaleti
Merhamet, Tanrı’nın adaletinin ayrılmaz bir parçasıdır. Bu, İsa yeryüzündeyken göze çarpar şekilde ortaya çıkmıştır. O, Tanrı’nın doğruluk ve adalet standartlarını kusursuz şekilde ortaya koydu. Bununla birlikte, Yahudi yazıcılar ve Ferisiler adalete, çoğunu kendilerinin yaptığı katı bir kanunlar sistemini izleyerek ulaşmayı umdular. Kuralcı adalet uygulamaları çoğunlukla merhameti yok etti. İsa ile Ferisiler arasında çıkan birçok çatışma şu meselenin etrafında dönüyordu: Gerçek doğruluk ve adalet nedir?—Matta 9:10-13; Markos 3:1-5; Luka 7:36-47.
İsa başkalarına nasıl doğru ve adil şekilde davranılacağını örnekledi. Bir keresinde, kanun hakkında bilgi sahibi bir adam İsa’ya sonsuz yaşam elde etmek için ne yapılması gerektiğini sordu. Buna karşılık İsa ona bir soru sordu ve adam en önemli iki emrin, kişinin Tanrı’yı bütün yüreğiyle, canıyla, zihniyle ve gücüyle sevmesi ve komşusunu kendisi gibi sevmesi olduğu yanıtını verince İsa onu övdü. Adam daha sonra şöyle sordu: “Benim komşum kimdir?” İsa merhametli Samiriyeli örneklemesini anlatarak yanıt verdi.—Luka 10:25-37.
Yehova’nın adaleti ve merhamet dolu doğruluğu, İsa’nın Samiriyeli ile ilgili örneklemesinde gösterildi. Samiriyeli tanımadığı yaralı bir adama bencillikten uzak bir tutumla yardım ederek doğru, adil ve merhametli bir iş yaptı. İsa yeryüzündeyken kendisi de aynı ruhu yansıttı. O adil ve doğruydu. Üstelik, muhtaç durumda olan insanlar için, acı, hastalık ve ölüme maruz kalan, günahkâr ve kusurlu insanlık için hayatını verdi. Resul Pavlus adalet ile fidye düzenlemesi arasında bağlantı kurdu. Şöyle yazdı: “Bir suç vasıtası ile bütün insanlara mahkûmiyet için hüküm geldiği gibi, böylece de hayatın salih sayılması için bir salâh fi’li [veya “adil bir eylem”] vasıtası ile bütün insanlara atiye geldi.” (Romalılar 5:18) Bu “adil bir eylem,” Tanrı’nın itaatli insanlığı doğrudan sorumlu olmadıkları Âdem’in günahının feci sonuçlarından kurtarma yoluydu.
Tanrı’nın adaleti günahkâr insanları fidye ile kurtarmayı, aynı zamanda adil ilkeleri desteklemeyi amaçlar. Günahı görmezlikten gelmek kanunsuzluğu özendireceğinden hem doğru olmaz hem de sevgisizlik olurdu. Öte yandan, Tanrı’nın adaleti ödül ya da ceza dağıtmakla sınırlı olsaydı, insanlığın durumu ümitsiz olurdu. Mukaddes Kitaba göre, “günahın ücreti ölüm”dür ve “hiç salih (adil) yok, bir kişi bile yoktur.” (Romalılar 3:10; 6:23) Kendisi ve sevgili Oğlu açısından büyük bir paha ödeyerek Yehova günahlara kefaret eden bir kurbanlık sağladı.—I. Yuhanna 2:1, 2.
Fidye, Tanrısal adaletin ilkelere dayanan sevgi (Yunanca agaʹpe) ile iç içe olduğunu gösterir. Gerçekten de, Tanrı’nın adaleti O’nun adil ilkelerinin ortaya koyulması ve ahlak konusunda temsil ettiği şeylerin bir yansımasıdır. Bu nedenle, Tanrı tarafından uygulandığında agaʹpe, Tanrısal adaletin dayandığı sevgidir. (Matta 5:43-48) Öyleyse Yehova’nın adaletini gerçekten kavrarsak, O’nun adli kararlarına mutlak bir güvenimiz olacak. “Bütün dünyanın Hâkimi” olarak O, her zaman doğru olanı yapar.—Tekvin 18:25; Mezmur 119:75.
Yehova’nın Adaletini Örnek Alın
Mukaddes Kitap bizi ‘Tanrı’ya uyanlar olmaya’ teşvik eder. (Efesoslular 5:1) Bu O’nun sevgisinin yanında adaletini de örnek almak demektir. Bununla birlikte, kusurlu olduğumuzdan, yollarımız Yehova Tanrı’nınkiler kadar yüce değerlere sahip değildir. (İşaya 55:8, 9; Hezekiel 18:25) Öyleyse, adaleti ve doğruluğu seven kişiler olduğumuzu nasıl gösterebiliriz? “Hakiki adalet ve vefada Tanrı’nın iradesine göre yaratılmış olan yeni kişiliği” giyerek. (Efesoslular 4:24) O zaman Tanrı’nın sevdiği şeyleri sevip nefret ettiği şeylerden nefret edeceğiz. “Hakiki adalet” şiddetten, ahlaksızlıktan, kirlilikten ve irtidattan uzak durur, çünkü bunlar kutsal olanı bozar. (Mezmur 11:5; Efesoslular 5:3-5; II. Timoteos 2:16, 17) Tanrısal adalet aynı zamanda bizi başkalarına samimi bir ilgi göstermeye yöneltir.—Mezmur 37:21; Romalılar 15:1-3.
Üstelik, Tanrı’nın adaletinin merhametli yapısının farkına varırsak, iman kardeşlerimizi yargılama eğiliminde olmayacağız. Onları Yehova’nın anladığı kadar iyi anlamamız nasıl mümkün olabilir? Onları yargılasaydık, bunu kendi önyargılı görüş açımızla yapmayacak mıydık? Bu nedenle İsa şöyle uyarır: “Hükmetmeyin ki, hükmolunmıyasınız. Çünkü ne hükümle hükmederseniz, onunla hükmolunacaksınız; ölçtüğünüz ölçü ile de size ölçülecektir. Ve niçin kardeşinin gözündeki çöpü görürsün de kendi gözündeki merteği seçmezsin? Yahut nasıl kardeşine: Bırak, gözündeki çöpü çıkarayım, dersin? İşte, mertek senin gözünde! Ey ikiyüzlü, önce kendi gözünden merteği çıkar, o vakit çöpü kardeşinin gözünden çıkarmak için iyi görürsün.” (Matta 7:1-5) Kendi kusurlarımızı dürüstçe değerlendirmek bizi Yehova’nın adil bulmadığı hükümler vermekten alıkoyacaktır.
Cemaatte tayin edilmiş ihtiyarlar ciddi suçlarla ilgili durumlarda yargılara varmak mecburiyetindedir. (I. Korintoslular 5:12, 13) Bunu yaparken, Tanrı’nın adaletinin mümkün olduğu yerde merhamet göstermeyi amaçladığını unutmazlar. Günah işleyip tövbe etmeyenlerin durumunda olduğu gibi, bunun için temel yoksa merhamet gösterilemez. Fakat ihtiyarlar böyle suç işleyen birini cemaatten çıkarırken bunu intikamcı bir tutumla yapmazlar. Müşareket kesiminin kişinin aklını başına getirmesini ümit ederler. (Hezekiel 18:23 ile karşılaştırın.) İhtiyarlar Mesih’in reisliği altında adalet uğruna hizmet ederler ve bu, “yelden saklanacak bir yer” gibi olmayı da içine alır. (İşaya 32:1, 2) Bu nedenle, tarafsızlık ve makullük göstermelidirler.—Tesniye 1:16, 17.
Doğrulukla Ekin
Tanrı’nın adil yeni dünyasını beklerken Tanrısal lütuf elde etmek üzere ‘adaleti aramalıyız.’ (Tsefanya 2:3; II. Petrus 3:13) Bu fikir Hoşea 10:12’de bulunan şu sözlerle çok güzel ifade edilmiştir: “Kendiniz için doğrulukla ekin, iyiliğe göre biçin; işletilmiyen toprağınızı nadas edin; çünkü RAB gelip üzerinize doğruluk yağdırıncıya kadar onu aramak vaktidir.”
İsa’nın merhametli Samiriyeli meselinde örneklediği gibi, günlük yaşamımızda ‘doğrulukla ekmek’ için birçok fırsatımız vardır. Yehova ‘iyiliğe göre biçeceğimize’ ilişkin bize güvence veriyor. “Adalet yolunda” yürümeyi sürdürürsek, Gökteki Krallık yönetimi altında adalet konusunda öğretim almaya devam edeceğiz. (İşaya 40:14) Zaman geçtikçe Yehova’nın doğruluk ve adaleti seven bir Tanrı olduğunu şüphesiz daha da iyi kavrayabileceğiz.—Mezmur 33:4, 5.
[Sayfa 23’teki resim]
Merhametli Samiriyeli Yehova’nın adaletini örnekledi
[Sayfa 23’teki resim]
İsa ezilmiş kamış gibi olan, kederli insanlara acıdı