Anma Yemeğini Uygun Şekilde Kutlayın

İSA, Anma Yemeğini başlattığında MS 33 yılının 14 Nisan akşamıydı.a Bu tarihten emin olabiliriz; çünkü İsa 12 resulü ile birlikte Fıshı kutlamayı henüz bitirmişti. Hain Yahuda’yı dışarı çıkardıktan sonra İsa, “ekmek aldı, şükran duası edip kırdı, ve onlara vererek dedi: Alın, bu benim bedenimdir. Ve bir kâse aldı, şükredip onlara verdi; hepsi de ondan içtiler. Ve onlara dedi: Bu benim kanım, bir çokları için dökülen ahdin kanıdır.”—Markos 14:22-24.

İsa, ölümü çok önemli olduğundan öğrencilerine bunu anmalarını emretti. (Luka 22:19; I. Korintoslular 11:23-26) O, insanlığı miras alınan günah ve ölüm belasından kurtarabilecek tek kurbandı. (Romalılar 5:12; 6:23) Kullandığı ekmek ve şarap onun kusursuz bedeninin ve kanının sembolüydü. Asıl tarihi bildiğimizden, tıpkı Yahudi Fısıh yemeğinde yapıldığı gibi her yıl buna denk gelen günde bu özel olayı kutlayabiliriz. Ancak bunu uygun şekilde yapmalıyız. Neden?

Resul Pavlus ekmek ve şarap sembollerinden alanların “kendisi gelinciye kadar Rabbin ölümünü ilân” edeceklerini söyledi. (I. Korintoslular 11:26) Böylece kutlamanın odak noktası İsa’nın ölümü ve bunun insanlık için anlamıdır. Bu, Tanrı’nın iyiliği ve Yehova ile Oğluna beslememiz gereken takdir konusunda dikkatle düşünme zamanı olduğundan ciddi bir kutlamadır. (Romalılar 5:8; Titus 2:14; I. Yuhanna 4:9, 10) Bu yüzden Pavlus şöyle uyardı: “Bunun için her kim lâyık olmıyan tarzda ekmeği yerse, yahut Rabbin kâsesinden içerse, Rabbin bedenine ve kanına karşı suçlu olur.”—I. Korintoslular 11:27.

Uygun Şekilde—Nasıl?

Eğer şüpheli uygulamaları karıştırarak ya da putperest gelenekleri benimseyerek bu kutlamayı kutsal amacı dışında kullanırsak, Tanrı’nın bundan memnun olmayacağı açıktır. (Yakub 1:27; 4:3, 4) Bu, geniş çapta kabul gören Paskalya geleneklerinin uygulanmasını olanaksızlaştırır. İsa’nın, “bunu benim anılmam için yapın” emrine göre, Anma Yemeğini tıpkı onun başlattığı gibi kutlamak istiyoruz. (Luka 22:19; I. Korintoslular 11:24, 25) Bu, Hıristiyan âlemi kiliselerinin yaptığı kutlamalara eklenen süslerin kullanımına olanak vermez. New Catholic Encyclopedia şunu belirtiyor: “Günümüzde yapılan Ayin, Mesih ve Resullerinin yaptığı çok sade törenden büyük ölçüde farklıdır.” Hıristiyan âlemi, bu ayini sık sık, hatta her gün kutlayarak İsa’nın söylemek istediği şeyden sapıp onu sıradan bir olaya dönüştürdü.

Pavlus, İsa’nın Korintos’taki takipçilerine, Rabbin Akşam Yemeğiyle ilgili ortaya çıkan bir sorun nedeniyle, cemaatte sembollerden uygun olmayan tarzda alanlar hakkında yazdı. Bazıları onun kutsallığına saygı göstermedi. Akşam yemeklerini yanlarında getirip toplantıdan önce veya toplantı sırasında yiyorlardı. Çoğu kere aşırı şekilde yiyip içiyorlardı. Bu onları uyuşuk duruma getirdi ve duygularını körletti. Zihnen ve ruhen uyanık kalmayıp ‘bedeni ayırt edemediler’ ve böylece “Rabbin bedenine ve kanına karşı suçlu” oldular. Bu arada yemeği olmayanlar aç kaldı ve onların da dikkatleri dağıldı. Hemen hemen hiç kimse bu olayın, yani Rabbin ölümünün anılmasıyla ilgili kutlamanın ciddiyetinin tam bilincinde olup sembollerden takdirle alacak durumda değildi. Saygı göstermediklerinden, hatta onu hor gördüklerinden bu, onlara karşı bir hükümle sonuçlandı.—I. Korintoslular 11:27-34.

Ayırt Etme Yeteneği Gerekli

Bazıları, Anma Yemeği sembollerinden almış, ancak daha sonra, bunu yapmamaları gerektiğini fark etmiştir. Anma Yemeği sembollerinden haklı olarak alanlar Tanrı tarafından seçilmiştir ve Tanrı’nın ruhunun bunu doğrulayan tanıklığına sahiptirler. (Romalılar 8:15-17; II. Korintoslular 1:21, 22) Onları layık duruma getiren, kişisel kararları ya da yargıları değildir. Tanrı, gökte Mesih’le birlikte hüküm sürecek olanların sayısını 144.000’le sınırladı; bu, Mesih’in fidyesinden yararlananların tümüyle karşılaştırıldığında oldukça küçük bir sayıdır. (Vahiy 14:1, 3) Seçim İsa’nın günlerinde başladı, bu nedenle günümüzde sembollerden alan çok az kişi var. Onlardan bazıları öldükçe, bu sayının azalması beklenir.

Birinin sembollerden yanlışlıkla almasına hangi şey neden olabilir? Tüm sadık insanların göğe gideceği şeklindeki eski dini görüşleri olabilir. Ya da yükselme hırsı veya bencillik, yani diğerlerinden daha çok kendisinin bunu hak ettiği duygusu ve ün kazanma arzusu da olabilir. Belki de bu, ağır sorunlardan kaynaklanan aşırı duyguların ya da birinin yeryüzündeki yaşama karşı ilgisini kaybetmesine neden olan üzücü bir olayın sonucudur. Aynı zamanda, göğe çağrılan biriyle yakın arkadaşlık da bir neden olabilir. Hiçbirimiz kararın bize değil, yalnızca Tanrı’ya ait olduğunu unutmamalıyız. (Romalılar 9:16) Böylece biri kendini ‘imtihan ettikten’ sonra sembollerden almaması gerektiğini anlarsa, artık almaktan vazgeçmelidir.—I. Korintoslular 11:28.

Tanrı, insanlığın büyük bir kısmının önüne yeryüzü cennetinde sonsuz yaşam ümidini koyuyor. Bu, can atarak bekleyebileceğimiz ve kolayca bağlanabileceğimiz büyük bir nimettir. (Tekvin 1:28; Mezmur 37:9, 11) Sadık olanlar, diriltilen sevdiklerine bu yeryüzünde kavuşacak ve İsa’nın gökteki yaşam kapısını açmasından önce ölen İbrahim, Sara, Musa, Rahab, Davud ve Vaftizci Yahya gibi eski devirlerde yaşamış adil kişilerle burada birlikte olacaklar.—Matta 11:11; ayrıca I. Korintoslular 15:20-23 ile karşılaştırın.

Yeryüzünde yaşama ümidi olanlar ekmek ve şaraptan almasalar bile, hazır bulunarak ve uygun şekilde saygıyla dikkat göstererek Rabbin Akşam Yemeğini kutlarlar. Onlar da Tanrı’nın önünde lütuf kazanacak bir durumda olmalarını sağlayan Mesih’in kurbanlığından yararlanır. (Vahiy 7:14, 15) Verilen konuşmayı dinlediklerinde kutsal şeylere olan takdirleri artar ve Tanrı’nın her yerdeki kavmiyle birlik içinde kalma arzuları gelişir.

Bu yıl Anma Yemeği, 2 Nisan Salı günü günbatımından sonra, dünya çapında Yehova’nın Şahitlerinin 78.000’den fazla cemaatinin hepsinde kutlanacak. Siz de hazır bulunanlar arasında olacak mısınız?

[Dipnot]

[Sayfa 8’deki resim]

Yehova’nın Şahitleri, Anma Yemeğini her yıl bir kere kutlar