Okuyucuların Soruları

Bazı yılların raporları, Anma Yemeği sembollerinden alanların sayısında küçük bir artış olduğunu gösteriyor. Bu, birçok yeni kişinin mukaddes ruhla meshedildiği anlamına mı gelir?

Sayıları 144.000 olan İsa’nın meshedilmiş takipçilerinin sayısının onlarca yıl önce tamamlandığına inanmak için sağlam nedenler var.

Resullerin İşleri 2:1-4’te bu sayısı sınırlı gruptan olan ilk kişiler hakkında şöyle okuyoruz: “Pentikost günü olduğu zaman, hepsi bir arada toplu idiler. Zorlu bir yel esiyormuş gibi ansızın gökten bir ses geldi, ve bütün oturdukları evi doldurdu. Ve ateşten imiş gibi bölünen diller onlara görünüp onların her biri üzerine kondu. Hepsi Ruhülkudüsle doldu, ve kendilerine Ruhun verdiği söyleyişe göre başka başka dillerle söylemeğe başladılar.”

Bu olaydan sonra Yehova başkalarını da seçti ve onları da mukaddes ruhu ile meshetti. Hıristiyanlığın hemen ilk yıllarında onlara binlerce kişi eklendi. Çağımızdaki Anma Yemeği kutlamalarında konuşmacı, resul Pavlus’un, meshedilmiş olanların ‘oğulluk ruhunu aldığını’ anlatan Romalılar 8:15-17’deki sözlerine sık sık dikkat çeker. Pavlus, onların alacağı mukaddes ruhun ‘Tanrı’nın evladı ve Mesih’in hemvarisleri olduklarına kendi ruhlarıyla beraber şahitlik ettiğini’ sözlerine ekler. Gerçekten de, bu ruhla meshedilmiş olanlar bunu kesin olarak bilirler. Bu, yalnızca bir arzu veya kendileri hakkındaki duygusal, gerçekçilikten uzak bir görüşün yansıması değildir.

Karanlık Çağ diye bilinen dönemde meshedilmiş olanların sayısının çok az olduğu bir zaman belki olduysa da, anlıyoruz ki, bu semavi çağrı yüzyıllar boyu devam etmiştir.a Geçen yüzyılın sonlarına doğru hakiki Hıristiyanlığın yeniden kurulmasıyla daha fazla kişi çağrılıp seçildi. Ancak görülüyor ki, 1930’ların ortalarında 144.000 sayısı aslında tamamlandı. Bu nedenle, yerde yaşamayı ümit eden İsa’nın sadık takipçilerinden oluşan bir grup ortaya çıkmaya başladı. İsa onları, onaylanmış bir sürü olarak, tapınmada meshedilmiş olanlarla birleşen “başka koyunlar” diye tanımladı.—Yuhanna 10:14-16.

Geçen onlarca yıl boyunca görülen gerçekler, meshedilmiş olanların çağrılmasının tamamlandığını hem de Yehova’nın bereketinin, “büyük sıkıntıda” yeryüzünde hayatta kalmayı ümit eden ve sayısı giderek artan ‘büyük kalabalığın’ üzerinde olduğunu gösterir. (Vahiy 7:9, 14) Örneğin, 1935 yılındaki Anma Yemeği kutlamasında hazır bulunan 63.146 kişiden, meshedilmiş olduklarına ilişkin inançlarının bir ifadesi olarak sembollerden alanların sayısı 52.465 idi. Otuz yıl sonra, yani 1965’te, sembollerden alanların sayısı 11.550’ye düşerken, hazır bulunanların sayısı 1.933.089 oldu. Otuz yıl sonra, yani 1995’te hazır bulunanların sayısı 13.147.201’e çıktı, fakat ekmek ve şaraptan alanlar sadece 8.645 kişiydi. (I. Korintoslular 11:23-26) Açıkça anlaşıldığı gibi, yıllar geçtikçe artakalana ait olduğuna inananların sayısı büyük oranda azaldı—1935’te yaklaşık 52.400; 1965’te 11.500; 1995’te 8.600. Bununla birlikte, yerde yaşamayı ümit edenler bereketlendi ve sayıları oldukça arttı.

En son yayımlanan rapor 1995 Anma Yemeğininkidir ve bu rapor, sembollerden alanların sayısının geçen yıla oranla 28 kişi daha fazla olduğunu gösterir; buna karşın, sembollerden alanların sayısı hazır bulunanlara oranla düştü. Bütün bunlar dikkate alındığında, sembollerden almayı seçmiş kişilerin sayısının biraz artması bizi rahatsız etmemeli. Geçmiş yıllarda bazıları, hatta yeni vaftiz edilmiş olanlar hemen sembollerden almaya başlamıştır. Birçokları bunun kendileri adına bir hata olduğunu bir süre sonra kabul ettiler. Bazıları, sembollerden almalarının, belki çekilen fiziksel veya ruhsal sıkıntıya karşı duygusal bir cevap olduğunu fark etti. Fakat onlar gerçekte semavi hayata çağrılmamış olduklarının farkına vardılar. Tanrı’nın merhamet dolu anlayışına başvurdular. Ve O’na, İsa’nın yeryüzünde ebediyen yaşama ümidine sahip iyi, vefalı takipçileri olarak hizmet etmeye devam ediyorlar.

Eğer bir kimse sembollerden almaya başlar ya da onlardan almayı bırakırsa hiçbirimizin endişelenmesi gerekmez. Birinin gerçekten mukaddes ruh tarafından meshedilerek semavi hayata çağrılmış olup olmadığı aslında bizim kararımıza bağlı değildir. İsa’nın sağlam güvencesini hatırlayın: “Ben iyi çobanım; benimkileri tanırım.” Kuşku yok ki, Yehova ruhi oğulları olarak kimleri seçtiğini bilir. Yaşlarının ilerlemesi ve beklenmedik olaylar yüzünden yerdeki yaşamlarının sona ermesiyle, meshedilmiş olanların sayısının azalmaya devam edeceğine inanmamız için pek çok neden var. Bununla birlikte, gerçekten meshedilmiş olan bu kimseler, hayat tacını alma beklentisine sahip olarak ölüme kadar sadık olduklarını gösterirken, kaftanlarını Kuzu’nun kanında yıkamış başka koyunlar da yakında gelecek büyük sıkıntıda sağ kalmayı bekleyebilirler.—II. Timoteos 4:6-8; Vahiy 2:10.

[Dipnot]