Daha İyi Bir Yol

YEHOVA’NIN ŞAHİTLERİ, dünyada ruhi değerlere bağlılığın zayıflamasından ve toplumda yayılan ahlaksızlık ve dinsel belirsizlikten kaygı duyarlar. Bunun sonucu olarak da kimi zaman fundamentalist olarak adlandırılırlar. Acaba böyle midirler? Hayır. Güçlü dinsel inançlara sahip olmakla birlikte, bu terimin hangi anlamda kullanılageldiğine bakılırsa, fundamentalist değildirler. Siyasal liderlere belirli bir görüşü desteklemeleri yönünde baskı yapmazlar ve görüşlerini paylaşmadıkları kimselere karşı gösterilere ve şiddet eylemlerine başvurmazlar. Onlar daha iyi bir yol bulmuşlardır. Önderleri İsa Mesih’i örnek alırlar.

Yehova’nın Şahitleri, dinsel hakikatin var olduğu ve Mukaddes Kitapta bulunduğu inancındadırlar. (Yuhanna 8:32; 17:17) Mukaddes Kitap ise, İsa’nın takipçilerine nazik, iyi, yumuşak huylu ve makul olmalarını öğretir, ki bu nitelikler bağnazlığa izin vermez. (Galatyalılar 5:22, 23; Filipililer 4:5) Kutsal Yazıların Yakub kitabında, İsa’nın takipçileri, ‘her şeyden önce iffetli, ondan sonra barışçı, makul, itaate hazır, merhametle ve iyi meyvelerle dolu’ olarak tanımlanan ‘yukarıdan inen hikmeti’ geliştirmeye teşvik edilirler. Yakub şunları da ekledi: ‘Adalet meyvesi barışçı olanlar için barış ortamında ekilir.’—Yakub 3:17, 18

Yehova’nın Şahitleri, İsa’nın hakikatle yakından ilgilendiğini unutmazlar. İsa, Pontius Pilatus’a şunları söylemişti: “Ben bunun için doğmuşum, ve bunun için dünyaya geldim ki, hakikate şehadet edeyim.” (Yuhanna 18:37) İsa hakikati korkusuzca savunmuşsa da, kendi inançlarını başkalarına zorla kabul ettirmeye çalışmamıştı. Bunun yerine, onların zihin ve yüreklerine hitap etmişti. “İyi ve doğru” bir Tanrı olan gökteki Babasının, yeryüzünden yalancılığın ve adaletsizliğin nasıl ve ne zaman kaldırılacağına karar vereceğini biliyordu. (Mezmur 25:8) Bu nedenle, kendisiyle aynı görüşte olmayanları bastırmaya kalkışmadı. Tam tersine, o zamanki tutucu dinsel liderler İsa’yı susturmaya çalışıyorlardı.—Yuhanna 19:5, 6.

Yehova’nın Şahitlerinin dinsel öğretiler hakkında güçlü inançları vardır ve sağlam ahlaksal değerler sergilerler. Resul Pavlus gibi, onlar da “Rab bir, iman bir, vaftiz bir” görüşüne inanırlar. (Efesoslular 4:5) İsa’nın şu sözlerinin de bilincindedirler: “Hayata götüren kapı dar, ve yol sıkışıktır, ve onu bulanlar azdır.” (Matta 7:13, 14) Yine de, başkalarını kendi inançlarına uymaya zorlamazlar. Bunun yerine, Pavlus’u örnek alır ve arzu edenlere ‘Tanrı ile barışmaları’ için ‘yalvarırlar.’ (II. Korintoslular 5:20) Bu daha iyi bir yoldur. Tanrı’nın yoludur.

Bugünkü anlamıyla fundamentalizm ise bundan çok farklıdır. Fundamentalistler ilkelerini topluma zorla kabul ettirmek üzere şiddet de dahil birçok strateji kullanırlar. Böyle yapmakla, siyasal sistemin ayrılmaz bir parçası haline gelirler. Oysa, İsa takipçilerinin “dünyanın bir kısmı” olmaması gerektiğini söylemişti. (Yuhanna 15:19; 17:16; Yakub 4:4) Yehova’nın Şahitleri bu sözlerle uyumlu olarak siyasal çekişmelerde kesin tarafsızlıklarını korurlar. Ayrıca, İtalyan Fuoripagina gazetesinin doğruladığı gibi, “kimseye zorla bir şey benimsetmezler; herkes onların söylediklerini kabul etmekte ya da reddetmekte serbesttir.” Sonuç nedir? Şahitlerin Mukaddes Kitaptan verdiği barışçı mesaj her tür insana, hatta bir zamanlar fundamentalist olanlara bile çekici gelir.—İşaya 2:2, 3.

Sağlam Değerleri Olan Bir Dünya

Şahitler, fundamentalistlerin ilgilendiği sorunları insanların çözemeyeceğinin farkındadırlar. Bir insan Tanrı’ya inanmaya ya da belirli dinsel inançları kabul etmeye zorlanamaz. Böyle bir şeyin mümkün olduğunu düşünmek, Haçlı Seferleri, ortaçağ engizisyonu ve Amerikan Kızılderililerinin “din değiştirmesi” gibi tarihin en korkunç olaylarından bazılarına yol açtı. Oysa, Tanrı’ya güvenirseniz sorunları O’nun eline bırakmaya istekli olursunuz.

Mukaddes Kitaba göre, Tanrı, insanların Kendi yasalarını çiğneyerek yol açtıkları ıstırap ve acılara bir süre izin verdi. Ancak bu izin süresine bir sınır da koydu. Bu süre dolmak üzere. İsa, Tanrı’nın Gökteki Krallığında Kral olarak zaten hüküm sürüyor ve bu Krallık pek yakında insan hükümetlerini ortadan kaldırmak üzere harekete geçerek insanlığı günbegün yönetme işini üstlenecek. (Matta 24:3-14; Vahiy 11:15, 18) Bunun sonucu, bol bol barış ve adaletle dolu dünya çapında bir cennet olacak. O zaman, hakiki Tanrı’ya nasıl tapınılacağı konusunda hiçbir belirsizlik söz konusu olmayacak. “Salihler (adiller) yeri miras alır, ve onda ebediyen otururlar.” (Mezmur 37:29) Sevgi dolu inayet, hakikat, adalet ve iyilik gibi kalıcı değerler, tüm itaatli insanlığın iyiliği için zafere ulaşacak.

Bu zamanı iple çeken mezmur yazarı şiirsel bir dille şunları der: “İnayet ve hakikat kavuştular; salâh ve selâmet öpüştüler. Hakikat yerden bitecektir; ve adalet gökten bakacak. Gerçek, RAB iyilik verecektir; diyarımız da mahsulünü verecek. Adalet onun önünde yürüyecektir, ve adımlarının izini bize yol edecek.”—Mezmur 85:10-13.

Dünyayı değiştiremesek de, bireysel olarak bugün bile Tanrısal değerleri geliştirebiliriz. Böylece, Tanrı’nın bu yeni dünyada Kendisine tapınmasını isteyeceği türden insanlar olmaya çalışabiliriz. Bunu yaparsak, mezmur yazarının değindiği şu yumuşak huylu kişiler arasında bulunacağız: “Halimler (yumuşak huylular) dünyayı miras alacaklar, ve selâmet (barış) bolluğunda lezzet bulacaklardır.” (Mezmur 37:11) Tanrı iradesini yapanları destekleyip bereketler ve onların geleceği için şahane vaatlerde bulunur. Resul Yuhanna şunları demişti: “Dünya ve onun şehveti geçer, fakat Allahın iradesini yapan ebediyen durur.”—I. Yuhanna 2:17.

[Sayfa 7’deki resim]

Yehova’nın Şahitleri herkesi Tanrı’nın Gökteki Krallığının iyi haberini öğrenmeye davet ederler

[Sayfa 6’daki resim tanıtım notu]

3, 4, 5 ve 6. sayfalar üzerindeki kandil: Printer’s Ornaments/Carol Belanger Grafton tarafından/Dover Publications, Inc.