Ehud—İmanlı ve Cesur Bir Adam

İSRAİLLİLERİN Vaat Edilen Diyara ilk kez ayak basmalarının üzerinden yıllar geçmişti. Musa ve ardılı Yeşu çoktan ölmüştü. Böyle imanlı adamların yokluğunda, pak tapınmaya duyulan takdir hızla azalmıştı. İsrailliler, Baallere ve kutsal direklere bile hizmet etmeye başlamışlardı.a Sonuç olarak, Yehova kavmini sekiz yıl süreyle Suriyelilerin eline verdi. Sonra İsrailliler yardım için Tanrı’ya feryat ettiler. O da merhamet gösterip onları dinledi. Yehova, kavmini kurtarması için Otniel adlı hâkimi görevlendirdi.—Hâkimler 3:7-11.

Bu olaylar İsraillilere temel bir hakikati öğretmeliydi—Yehova’ya itaat bereketler getirir, itaatsizlik ise lanetlerle sonuçlanır. (Tesniye 11:26-28) Oysa, İsrail kavmi bu dersi almadı. Kırk yıllık bir barış döneminden sonra pak tapınmayı yine bıraktılar.—Hâkimler 3:12.

Moab’ın Elinde

Yehova kavminin bu kez de Moablı Kral Eglon’un eline düşmesine izin verdi. Mukaddes Kitap onu “çok şişman bir adam” olarak tarif ediyor. Ammon ve Amalek’in yardımıyla, Eglon İsrail’e saldırıp sarayını “hurma ağaçları şehri” olan Eriha’da kurdu. İsrail tarafından fethedilen ilk Kenan şehrinin şimdi sahte tanrı Kemoş’a tapınan birinin karargâhını barındırması ne tuhaftı!b—Hâkimler 3:12, 13, 17.

Sonraki 18 yıl boyunca Eglon İsraillileri sömürdü ve anlaşıldığı kadarıyla onlardan ağır bir vergi talep etti. İstediği periyodik haraçla, Moab kendi ekonomisini güçlendirmesinin yanı sıra, İsrail’in kaynaklarını da tüketiyordu. Doğal olarak, Tanrı’nın kavmi kurtuluş için yalvardı ve Yehova bir kez daha dinledi. Onlar için başka bir kurtarıcı görevlendirdi; bu kez de Ehud adlı bir Benyaminliyi. Eglon’un İsrail üzerindeki zorbalığına bir son vermek üzere, Ehud bir sonraki haraç ödeme gününde harekete geçmeyi planladı.—Hâkimler 3:14, 15.

Cesur eylemine hazırlık olarak, Ehud bir arşın uzunluğunda çift ağızlı bir kılıç yaptı. Eğer söz konusu arşın kısa arşınsa, silahın uzunluğu yaklaşık 38 santimetreydi. Bazılarına göre bu bir hançerdi. Anlaşıldığı gibi, kılıç namlusuyla kabzası arasında balçak denen kısım yoktu. Dolayısıyla, Ehud küçük kılıcını giysisinin kıvrımları arasına saklayabilecekti. Ayrıca, Ehud solak olduğuna göre, kılıcını sağ tarafına bağlayabilirdi ki, bu da silah yerleştirmek için alışılmış bir yer değildi.—Hâkimler 3:15, 16.

Ehud’un stratejisinin tehlikesiz olduğu söylenemez. Örneğin, kralın hizmetçileri Ehud’un üzerinde silah araması yapsalardı ne olacaktı? Bunu yapmasalar bile, herhalde krallarını bir İsrailliyle yalnız bırakmayacaklardı! Yalnız bıraksalar ve Eglon öldürülebilse bile, Ehud nasıl kaçacaktı? Eglon’un hizmetçileri olan biteni görmeden ne kadar uzağa koşabilirdi?

Kuşku yok ki Ehud böyle ayrıntılar üzerinde uzun uzadıya düşünüp belki de bir takım kötü sonuçları zihninde canlandırdı. Buna rağmen, planını uygulamaya koyarak cesaret ve Yehova’ya iman gösterdi.

Ehud, Eglon’la Karşı Karşıya

Haracın sunulması gereken gün geldi. Ehud ve adamları kralın sarayına girdiler. Çok geçmeden, bizzat Kral Eglon’un huzuruna çıktılar. Fakat Ehud’un saldırıya geçme zamanı henüz gelmemişti. Haracı teslim ettikten sonra, Ehud haracı taşıyanları yolcu etti.—Hâkimler 3:17, 18.

Ehud Eglon’u öldürmeyi neden geciktirdi? Korkuya mı kapıldı? Kesinlikle hayır! Planını gerçekleştirmek için, Ehud’un kralla özel bir görüşme yapması gerekiyordu; bu fırsat ona ilk karşılaşmalarında tanınmamıştı. Ayrıca, Ehud’un hızla kaçması gerekecekti. Tek bir adamın kaçması, haracı taşıyan kafilenin tümünün kaçmasından çok daha kolay olacaktı. Dolayısıyla, Ehud acele etmedi. Eglon’a yaptığı kısa ziyaret, sarayın planını öğrenip kralın güvenlik önlemlerinin boyutlarını değerlendirmesini mümkün kıldı.

‘Gilgal yanında olan taş ocaklarına’ ulaştıktan sonra, Ehud adamlarını bırakıp Eglon’un sarayına geri gitti. Yaklaşık iki kilometrelik mesafeyi yürümesi Ehud’a görevi hakkında düşünmek ve Yehova’nın bereketi için dua etmek üzere biraz zaman tanıdı.—Hâkimler 3:19.

Ehud Dönüyor

Görüldüğü gibi, Ehud saraya bir daha kabul edildi. Belki daha önce sunduğu cömert haraç Eglon’u yumuşatmıştı. İlk ziyaret kısa olmakla birlikte, kralla diyalog kurmak için Ehud’a muhtemelen yeterince fırsat vermişti. Her nasılsa, Ehud yeniden Eglon’un huzurundaydı.

Ehud şöyle dedi: “Ey kıral, sana gizli bir sözüm var.” Bu noktaya kadar gelebilmiş olması, Yehova’nın onu yönlendirdiğini gösterdi. Fakat bir sorun vardı. Ehud’un iletmek istediği ‘gizli söz’ kralın hizmetçilerinin yanında konuşulamazdı. Eğer Yehova müdahale edecekse, bu hemen o anda gerekliydi. Kral şöyle emretti: “Sus”! Eglon bu ‘gizli sözün’ duyulmasını istemediği için, hizmetçilerini dışarı çıkardı. Ehud’un ne kadar rahatladığını düşünün!—Hâkimler 3:19.

Ehud karşısına geldiğinde, Eglon çatı odasında oturuyordu. Ehud şöyle dedi: “Allahtan sana bir sözüm var.” “Allah” derken, Ehud Kemoş’u mu kastediyordu? Eglon böyle düşünmüş olabilir. Merak içinde ağır vücudunu tahttan kaldırdı ve ayakta bekledi. Ehud, kralda olası bir saldırı kuşkusu uyandırmamak için herhalde dikkatlice hareket ederek ona yaklaştı. Sonra, ani bir hareketle, “Ehud sol elini uzatıp sağ kalçasından kamayı çekti, ve onu kıralın karnına sapladı; ve namlının ardından kabza da girdi; ve namlıyı yağ kapladı, çünkü kamayı karnından çekmedi; ve arkasından çıktı.”—Hâkimler 3:20-22.

Kralın yakınlarda oyalanan hizmetçileri olayın farkına varmadılar. Fakat Ehud hâlâ tehlikedeydi. Eglon’un hizmetçileri her an içeri üşüşüp ölen krallarının cesedini bulabilirlerdi. Ehud’un hızla uzaklaşması gerekiyordu! Kapıları kilitleyip çatı odasının havalandırma deliğinden kaçtı.—Hâkimler 3:23, 24a.

Olayın Ortaya Çıkması ve Yenilgi

Çok geçmeden Eglon’un hizmetçileri meraklanmaya başladılar. Buna rağmen, özel toplantısını bölerek kralın kızgınlığına maruz kalmaya da cesaret edemediler. Sonra, çatı odasının kapılarının kilitli olduğunu fark ettiler. “Mutlaka yukarı odada ayaklarını örtüyor” diye düşündüler. Oysa, zaman geçtikçe, bir endişe dalgası salt merakın yerini aldı. Eglon’un hizmetçileri daha fazla bekleyemedi. “Anahtarı alıp [yukarıdaki odanın kapılarını] açtılar; ve işte, efendileri ölü olarak yere düşmüştü.”—Hâkimler 3:24b, 25.

Bu arada Ehud kaçmıştı. Gilgal’daki taş ocaklarından geçip sonunda Efraim dağlığındaki Seira’ya vardı. Ehud, İsrail’in adamlarını toplayıp Moablılara karşı düzenlediği birleşik saldırıda onlara önderlik etti. Kayda göre, “Moabdan her biri kuvvetli ve her biri yiğit adam olmak üzre on bin kişi kadar vurdular; ve kimse kurtulmadı.” Moab yenilgiye uğratıldıktan sonra, İsrail diyarı artık 80 yıl boyunca rahatsız edilmedi.—Hâkimler 3:26-30.

Ehud’un Örneğinden Ders Almak

Ehud’u, Tanrı’ya olan imanı harekete geçirdi. İbraniler’in 11. babı, “imanla onlar ülkeler fethettiler, . . . . cenkte zorlu oldular, yabancıların ordularını kaçırdılar” derken, burada kendisinden ismen söz edilmiyor. (İbraniler 11:33, 34) Yine de, Ehud imanla davranıp İsrail’i Kral Eglon’un zorba egemenliğinden kurtarırken Yehova onu destekledi.

Cesaret Ehud’un niteliklerinden biriydi. Bir kılıcı etkili biçimde kullanmak için cesur olmalıydı. Tanrı’nın çağdaş hizmetçileri olarak böyle bir kılıç kullanmıyoruz. (İşaya 2:4; Matta 26:52) Ama, “Ruhun kılıcı” olan Tanrı’nın Sözünü kullanıyoruz. (Efesoslular 6:17) Ehud silahını ustalıkla kullanan biriydi. Gökteki Krallığın iyi haberini vaaz ederken, biz de Tanrı’nın Sözünü ustalıkla kullanmalıyız. (Matta 24:14) Kişisel olarak Mukaddes Kitabı incelemek, ibadetlerde düzenli olarak hazır bulunmak, hizmete gayretle katılmak ve dua ederek gökteki Babamıza güvenmek, gerçekten imanlı ve cesur bir adam olan Ehud’un sergilediği nitelikleri örnek almamıza yardım eder.

[Dipnotlar]

[Sayfa 31’deki resim]

Ehud ve adamları Kral Eglon’a haraç sundular

[Tanıtım notu]

Illustrirte Pracht - Bibel/Heilige Schrift des Alten und Neuen Testaments, nach der deutschen Uebersetzung D. Martin Luther’s’tan bir reprodüksiyon.