Yehova’nın Teşkilatıyla Birlikte Vefayla Hizmet Etmek
“İnayetli (vefalı) ile inayetli (vefalı) olursun.”—II. SAMUEL 22:26.
1, 2. Hepimizin cemaatte görebileceği bazı vefa örnekleri nelerdir?
GECENİN geç saatlerinde bir ihtiyar cemaat ibadeti için konuşma hazırlıyor. İşe ara verip dinlenmek isterdi; ancak o, yüreklere erişip sürüyü teşvik edecek Kutsal Yazılara dayalı örnekler ve örneklemeler araştırarak çalışmayı sürdürüyor. İbadet akşamı, aynı cemaatten yorgun bir ana-baba evde güzel bir akşam geçirmek isterdi; bunun yerine, sabırla çocuklarını hazırlayıp ibadete gidiyorlar. İbadetten sonra, bir grup İsa’nın takipçisi, ihtiyarın konuşması üzerinde konuşuyor. Bir hemşirede aynı biraderin bir keresinde duygularını incittiğinden söz etme isteği uyanıyor; fakat bunun yerine, ihtiyarın konuşmasındaki noktalardan biri hakkında coşkuyla konuşuyor. Bu olaylar zincirindeki ortak noktayı görüyor musunuz?
2 Bu ortak nokta vefadır. İhtiyar, Tanrı’nın sürüsüne hizmet etmek için vefayla çalışıyor; ana-baba cemaat ibadetlerinde vefayla hazır bulunuyor; hemşire, ihtiyarları vefayla destekliyor. (İbraniler 10:24, 25; 13:17; I. Petrus 5:2) Evet, yaşamın tüm alanlarında Tanrı’nın kavminin Yehova’nın teşkilatıyla birlikte vefayla hizmet etmeye kararlı olduğunu görüyoruz.
3. Yehova’nın yeryüzündeki teşkilatına vefalı kalmamız neden çok önemlidir?
3 Yehova, yozlaşmış bu dünyaya baktığında, çok az vefa görüyor. (Mika 7:2) Kavminin vefasını gördüğü zaman yüreği ne kadar seviniyor olmalı! Evet, sizin vefanız O’nu sevindiriyor. Bununla birlikte vefa, ilk asiyi, yani Şeytan’ı öfkelendiriyor ve onun bir yalancı olduğunu kanıtlıyor. (Süleymanın Meselleri 27:11; Yuhanna 8:44) Şeytan, Yehova’ya ve O’nun yeryüzündeki teşkilatına olan vefanızı zayıflatmaya çalışacaktır. Şeytan’ın bunu yapma yollarından bazılarını ele alalım. Böylece nasıl sona kadar vefalı kalabileceğimizi daha iyi görebiliriz.—II. Korintoslular 2:11.
Dikkati Kusurlar Üzerinde Toplamak Vefayı Aşındırabilir
4. (a) Neden otorite sahibi kişiler hakkında eleştirici bir bakış açısına sahip olmak kolaydır? (b) Korah, Yehova’nın teşkilatına vefasız olduğunu nasıl gösterdi?
4 Bir birader sorumluluk gerektiren bir konumdaysa, kusurları daha çok göze batabilir. ‘Kendi gözümüzdeki merteğe aldırmayarak kardeşimizin gözündeki çöpü’ eleştirmek çok kolaydır! (Matta 7:1-5) Fakat kusurlar üzerinde düşünüp durmak vefasızlığa neden olabilir. Örneğin, Korah ve Davud arasındaki karşıtlığı düşünün. Korah çok sorumluluk taşıyordu ve büyük olasılıkla yıllarca vefa göstermişti, fakat zamanla yükselme hırsı geliştirdi. Birinci derecede kuzenleri olan Musa ve Harun’un otoritesine içerlemeye başladı. Musa çok alçakgönüllü bir adam olmasına rağmen, Korah’ın ona eleştirici gözle baktığı anlaşılıyor. Büyük olasılıkla Musa’da kusurlar gördü. Bununla birlikte, bu kusurlar Korah’ın, Yehova’nın teşkilatına olan vefasızlığını haklı çıkarmıyordu. Korah, cemaatin ortasında yok edildi.—Sayılar 12:3; 16:11, 31-33.
5. Neden Davud’da Saul’a isyan etme isteği uyanabilirdi?
5 Diğer taraftan Davud, Kral Saul’un buyruğu altında hizmet etti. Saul bir zamanlar iyi bir kralken, sonra kötü bir kral oldu. Kıskanç Saul’un saldırılarından kurtulmak için Davud’un iman, sebat ve hatta biraz yaratıcılığa ihtiyacı vardı. Ancak, Davud bir misilleme fırsatı yakaladığında, Yehova’nın meshettiği kişiye karşı vefasız bir hareket yapmasının, ‘Yehova’nın bakış açısından kabul edilemez’ olduğunu söyledi.—I. Samuel 26:11.
6. İhtiyarlarda zayıflıklar ve kusurlar gözlemlesek de, asla ne yapmamalıyız?
6 Aramızda önderlik eden bazıları yargıda hata yapıyor, incitici sözlerle konuşuyor ya da adam kayırıyor gibi göründüğünde, belki de cemaatte eleştirici bir ruhun oluşmasına katkıda bulunarak onlardan yakınacak mıyız? Bir tür tepki olarak ibadetlerden uzak kalacak mıyız? Kesinlikle hayır! Bir başkasının kusurlarının bizi Yehova ve teşkilatına karşı vefasız olmaya itmesine Davud gibi asla izin vermeyeceğiz!—Mezmur 119:165.
7. Yeruşalim’deki mabetle ilgili gelişen bazı yoz uygulamalar nelerdi ve İsa bunun hakkında ne hissetti?
7 İnsanlar arasında en büyük vefa örneği, önceden Yehova’nın “mukaddesi (vefalı olanı)” diye adlandırılan İsa Mesih’tir. (Mezmur 16:10) Yeruşalim’deki mabedin kullanımındaki yozlaşma, vefa göstermeyi bir deneme haline getirmiş olmalı. İsa, başkâhinin işinin ve kurbanlarının, kendi hizmetiyle kurban niteliğindeki ölümünü temsil ettiğini ve insanların bunlardan ders almasının ne kadar yaşamsal olduğunu biliyordu. Bu nedenle o, mabedin “haydut ini” haline gelmiş olduğunu gördüğünde haklı bir öfkeyle dolmuştu. Tanrı vergisi yetkiyle, iki kez mabedi temizleme girişiminde bulundu.a—Matta 21:12, 13; Yuhanna 2:15-17.
8. (a) İsa mabet düzenlemesine nasıl vefa gösterdi? (b) Yehova’ya, temiz teşkilatıyla birlikte tapınmayı takdir ettiğimizi nasıl gösterebiliriz?
8 Yine de, İsa mabet düzenlemesini vefayla destekledi. Çocukluktan itibaren mabetteki bayramlara katıldı ve çoğu kez orada öğretim verdi. Aslında yapmak zorunda olmadığı halde, mabet vergisini bile ödedi. (Matta 17:24-27) Mabedin hazine sandığına “geçinmek için elinde bulunanın tümünü” attığından fakir dulu övdü. Bundan kısa bir süre sonra, Yehova bu mabedi sonsuza dek reddetti. Fakat o zamana kadar İsa mabet düzenlemesine vefalı kaldı. (Markos 12:41-44, Müjde; Matta 23:38) Bugün Tanrı’nın yeryüzündeki teşkilatı, mabedi de içeren Yahudi sisteminden çok daha üstündür. Kusursuz olmadığı doğrudur; bu nedenle zaman zaman düzeltmeler yapılıyor. Fakat yozlaşmamıştır; ayrıca Yehova onu bir başkasıyla değiştirecek de değildir. Onda gözlemlediğimiz hiçbir kusurun bizi acı duygularla doldurmasına ya da eleştirici, şikâyetçi bir tutum benimsemeye itmesine asla izin vermemeliyiz. Bunun yerine, İsa Mesih’in vefasını örnek alalım.—I. Petrus 2:21.
Kendi Kusurlarımız
9, 10. (a) Şeytan’ın ortamı, bizi vefasız davranışlara çekmek için kusurlarımızı nasıl kullanabilir? (b) Ciddi günah işlemiş bir kimse ne yapmalıdır?
9 Şeytan ayrıca kusurlarımızı kullanarak vefasızlığı teşvik etmeye çalışır. Onun idaresindeki ortam zayıflıklarımızdan yararlanarak bizi Yehova’nın gözünde yanlış olanı yapmaya ayartır. Ne yazık ki, her yıl binlerce kişi ahlaksızlığa yenik düşüyor. Bazıları ikili bir yaşam sürdürerek bu vefasızlığa katkıda bulunuyorlar; kötülük işlemeyi bir yaşam tarzı olarak sürdürürken, İsa’nın sadık takipçileriymiş gibi görünüyorlar. Uyan! dergisindeki “Gençler Soruyor . . .” dizisinin bu konudaki makalelerine yanıt olarak bir genç kadın, “bu makaleler benim hayatımı anlatıyordu,” diye yazdı. Yehova’ya sevgi duymayan gençlerle gizli arkadaşlıklar geliştirmişti. Sonuç ne oldu? Şunları yazıyor: “Yaşamımda her şey baş aşağı gitti, ahlaksızlığa düştüm ve tedip edilmem gerekti. Yehova ile olan ilişkim zarar gördü; ana-babamın ve ihtiyarların güvenini kaybettim.”
10 Bu genç kadın ihtiyarlardan yardım aldı ve tekrar Yehova’ya vefayla hizmet etmeye döndü. Bununla birlikte, birçoklarının daha kötü sonuçlarla karşılaşması ve bazılarının cemaate bir daha geri dönmemesi üzücüdür. Vefalı olmak ve bu kötü dünyanın ayartmalarına karşı koymak çok daha iyidir! Kule ve Uyan! dergilerinin dünyevi arkadaşlıklar ve alçaltıcı eğlence gibi konulardaki uyarılarına kulak verin. Hiçbir zaman vefasızlık içeren bir duruma düşmeyin. Eğer düşerseniz, asla olduğunuzdan farklı görünmeyin. (Mezmur 26:4) Bunun yerine, yardım alın. İsa’nın takipçisi ana-babalar ve ihtiyarlar bunun için vardır.—Yakub 5:14.
11. Kendimizi ümitsiz derecede kötü durumda görmek neden yanlış olur; hangi Mukaddes kitap örneği bu görüşümüzü düzeltmemize yardım edebilir?
11 Kusurlarımız bizi başka bir şekilde de tehlikeye sokabilir. Vefasızlık hareketinde bulunan bazıları Yehova’yı memnun etmeye çalışmaktan vazgeçerler. Davud’un çok ciddi günahlar işlediğini hatırlayın. Yine de, Davud’un ölümünden uzun bir süre sonra, Yehova onu sadık bir hizmetçi olarak hatırladı. (İbraniler 11:32; 12:1) Neden? Çünkü o hiçbir zaman Yehova’yı memnun etmeye çalışmaktan vazgeçmedi. Süleymanın Meselleri 24:16 şunu söyler: “Salih olan yedi kere düşer de, yine kalkar.” Savaştığımız bir zayıflık yüzünden küçük günahlara—evet tekrar ve tekrar—düştüğümüzde, ‘kalkmaya’ devam edersek, yani içtenlikle tövbe edip vefalı bir hizmete yeniden başlarsak, Yehova’nın gözünde hâlâ adil olabiliriz.—II. Korintoslular 2:7 ile karşılaştırın.
Vefasızlığın Kurnazca Biçimlerinden Sakının!
12. Ferisilerin durumunda, katı, kuralcı bir bakış açısı vefasızlığa nasıl yol açtı?
12 Vefasızlık daha kurnazca biçimlerde de kendini gösterir. Hatta vefa gibi görünebilir! Örneğin, İsa’nın zamanındaki Ferisiler büyük olasılıkla kendilerini olağanüstü vefalı olarak düşündüler.b Fakat onlar vefalı olmakla insan yapısı kuralların katı bir destekçisi olmak arasındaki farkı göremediler; çünkü katı ve acımasızca hükmeden kişilerdi. (Vaiz 7:16 ile karşılaştırın.) Bu anlamda gerçekte onlar, hizmet etmeleri gereken insanlara, öğrettiklerini iddia ettikleri Kanunun ruhuna ve bizzat Yehova’ya vefasızdılar. Bunun tersine İsa, sevgiye dayanan Kanunun ruhuna vefalıydı. Bu nedenle o, tıpkı Maşiah’la ilgili peygamberliklerin önceden bildirdiği gibi insanları ruhi yönden güçlendirdi ve yüreklendirdi.—İşaya 42:3; 50:4; 61:1, 2.
13. (a) İsa’nın takipçisi ana-babalar nasıl vefasız olabilir? (b) Neden ana-babalar, çocuklarını terbiye ederken aşırı derecede sert, eleştirici ya da olumsuz olmaktan kaçınmalılar?
13 Belli ölçüde otoriteye sahip İsa’nın takipçileri, İsa’nın bu konudaki örneğinden çok yararlanırlar. Örneğin, vefalı ana-babalar çocuklarını terbiye etmeleri gerektiğini biliyorlar. (Süleymanın Meselleri 13:24) Ancak onlar çocuklarını öfkeyle ya da sürekli eleştiri yağmuruyla verilen katı bir terbiyeyle çileden çıkarmaktan kaçınırlar. Ana-babalarını hiçbir zaman memnun edemeyeceklerini düşünen ya da benimsedikleri dinin ana-babalarını sadece kusur bulup duran eleştirici insanlar yaptığı duygusuna kapılan çocuklar mutsuz olabilir ve sonuç olarak hakiki imana yabancılaşabilirler.—Koloseliler 3:21.
14. İsa’nın takipçisi çobanlar hizmet ettikleri sürüye vefalı olduklarını nasıl gösterebilirler?
14 Benzer şekilde, İsa’nın takipçisi ihtiyarlar ve seyahat eden nazırlar, sürünün karşılaştığı sorunlara ve tehlikelere dikkat ederler. Vefalı çobanlar olarak, gerektiğinde öğüt verirler; bunu, ilk önce tüm bilgilere sahip olduklarından emin olup söyleyeceklerini dikkatle Mukaddes Kitaba ve Teşkilatın yayınlarına dayandırarak yaparlar. (Mezmur 119:105; Süleymanın Meselleri 18:13) Koyunların ruhen güçlenme ve beslenme açısından kendilerine güvendiklerini de biliyorlar. Bu nedenle onlar İyi Çoban İsa Mesih’i örnek alırlar. Her hafta ibadetlerde koyunlara vefayla hizmet ederler; bunu, onları yıkarak değil, pekiştirerek ve imanlarını güçlendirerek yaparlar.—Matta 20:28; Efesoslular 4:12, 13; İbraniler 13:20, 21.
15. İlk yüzyılda bazı kişiler vefalarının yanlış yönde olduğunu nasıl gösterdiler?
15 Vefasızlığın başka kurnazca bir şekli yanlış yönde gösterilen vefadır. Mukaddes Kitaptaki anlamıyla hakiki vefa, hiçbir bağlılığı, Yehova Tanrı’ya olan vefamızın önüne koymamıza izin vermez. İlk yüzyılda birçok Yahudi Musa Kanununa ve Yahudi ortamına inatla bağlı kaldı. Ancak Yehova’nın, bereketini bu asi milletten çekip ruhi İsrail’e verme zamanı gelmişti. Nispeten çok az kişi Yehova’ya vefalı kalıp bu önemli değişime uyum sağladı. İsa’nın hakiki takipçileri arasında bile, Yahudileştirme çabalarında bulunan bazıları, Mesih’te yerine gelmiş olan Musa Kanununun ‘zayıf ve hakir iptidailiğine’ dönmekte direttiler.—Galatyalılar 4:9; 5:6-12; Filipililer 3:2, 3.
16. Yehova’nın vefalı hizmetçileri düzeltmelere nasıl karşılık verirler?
16 Buna tezat olarak, Yehova’nın çağdaş zamandaki kavmi, değişiklik zamanları boyunca vefalı olduğunu kanıtlamıştır. Açıklanan hakikat ışığı parlamaya devam ettikçe düzeltmeler yapılıyor. (Süleymanın Meselleri 4:18) Son zamanlarda, ‘sadık ve basiretli köle,’ belirli sivil hizmetlerle ilgili görüşümüzün yanında, Matta 24:34’te kullanılan “nesil” terimi ve Matta 25:31-46’da sözü edilen ‘koyunlar ve keçilere’ verilecek hükmün zamanı hakkındaki anlayışımızı düzeltmemize de yardım etti. (Matta 24:45) Yehova’nın Şahitlerinin birçoğunun bu konulardaki önceki anlayışa katı bir şekilde bağlı kalması ve ilerlemeyi reddetmesi, kuşkusuz irtidat eden bazılarını sevindirirdi. Böyle bir şey olmadı. Neden? Çünkü Yehova’nın kavmi vefalıdır.
17. Sevdiğimiz kişiler zaman zaman vefamız açısından nasıl bir deneme oluşturabilir?
17 Bununla birlikte, vefayı yanlış yönde gösterme konusu bizi kişisel olarak etkileyebilir. Sevdiğiniz bir arkadaş veya bir aile üyesi Mukaddes Kitap ilkelerini çiğneyen bir davranış tarzı seçtiğinde, vefa duygusu konusunda bocaladığınızı hissedebilirsiniz. Aile üyelerine vefa duymamız doğaldır. Fakat onlara duyduğumuz bağlılığı, asla Yehova’ya olan vefamızın önüne koymamalıyız! (I. Samuel 23:16-18 ile karşılaştırın.) Ciddi bir günahı saklamak üzere kötülük işleyenlere yardım etmeyeceğiz ve kendilerini ‘hilim ruhuyla ıslah etmeye’ çalışan ihtiyarlara karşı onların tarafını tutmayacağız. (Galatyalılar 6:1) Böyle yapmak, Yehova’ya, teşkilatına ve sevdiğimiz kişiye vefasızlık olur. Unutulmamalı ki, araya girip ihtiyacı olan terbiyeyi almasını önlemek, Yehova’nın sevgisinin bir ifadesinin günahkâr kişiye ulaşmasını engellemek anlamına gelir. (İbraniler 12:5-7) ‘Dostun açtığı yaraların sadık’ olduğunu da hatırlayın. (Süleymanın Meselleri 27:6) Tanrı’nın Sözüne dayalı içten, sevgi dolu öğüt hata yapan sevdiğimiz kişinin gururunu incitebilir; fakat bunun uzun vadede hayat kurtardığı görülebilir!
Vefa Zulme Dayanır
18, 19. (a) Ahab, Nabot’tan ne yapmasını istedi ve Nabot bunu neden reddetti? (b) Nabot’un vefası ödediği bedele değdi mi? Açıklayın.
18 Bazen Şeytan vefamıza doğrudan saldırır. Nabot’un durumunu ele alın. Kral Ahab, bağını kendisine satması için baskı yapınca, Nabot şu yanıtı verdi: “Sana atalarımın mirasını vermekten RAB beni esirgesin.” (I. Kırallar 21:3) Nabot’un yaptığı inatçılık değildi; o vefa gösteriyordu. Musa Kanunu, bir İsraillinin aile mirası olan toprağını daimi olarak satmasını yasaklıyordu. (Levililer 25:23-28) Nabot bu kötü kralın kendisini öldürebileceğini kesinlikle biliyordu; çünkü Ahab zaten karısı İzebel’in, Yehova’nın peygamberlerinden birçoğunu öldürmesine izin vermişti! Fakat Nabot kararlılığını korudu.—I. Kırallar 18:4.
19 Vefa bazen bir bedel gerektirir. İzebel, bazı ‘yaramaz adamların’ yardımıyla Nabot’un işlemediği bir suçu onun üzerine attı. Sonuç olarak, o ve oğulları idam edildi. (I. Kırallar 21:7-16; II. Kırallar 9:26) Bu, Nabot’un vefa göstermesinin yanlış olduğu anlamına mı gelir? Hayır! Nabot şu anda Yehova’nın hafızasında ‘canlı’ olan vefalı birçok erkek ve kadının arasındadır; onlar dirilme zamanına dek mezarda güvenlik içinde uyuyor.—Luka 20:38; Resullerin İşleri 24:15.
20. Ümit vefamızı korumamıza nasıl yardım edebilir?
20 Aynı vaat bugün de Yehova’nın vefalı kullarına güvence vermektedir. Vefamızın bu dünyada bize pahalıya mal olabileceğini biliyoruz. İsa Mesih vefasını yaşamıyla ödedi ve takipçilerine, kendilerine de daha iyi davranılmayacağını söyledi. (Yuhanna 15:20) Gelecekle ilgili ümidinin ona güç vermesi gibi, bizim ümidimiz de bizi güçlendiriyor. (İbraniler 12:2) Bu nedenle her tür zulüm karşısında vefalı kalabiliriz.
21. Yehova, vefalı kullarına hangi güvenceleri veriyor?
21 Bugün nispeten çok azımızın vefa konusunda böyle direkt saldırılarla karşılaştığı doğrudur. Fakat Tanrı’nın kavmi son gelinceye dek daha da fazla zulümle karşılaşabilir. Vefamızı koruduğumuzdan nasıl emin olabiliriz? Şimdi vefalı kalmayı sürdürerek. Yehova bize büyük bir görev verdi; bu, O’nun Gökteki Krallığı hakkında vaaz etmek ve öğretmektir. Bu yaşamsal işi yapmayı vefayla sürdürelim. (I. Korintoslular 15:58) İnsan kusurlarının Yehova’nın teşkilatına olan vefamızı aşındırmasına izin vermezsek ve yanlış yönde gösterilen vefa gibi vefasızlığın kurnazca biçimlerinden sakınırsak, vefamızın çok daha şiddetli denendiği zamanlara daha hazırlıklı olacağız. Ne olursa olsun, Yehova’nın vefalı hizmetçilerine karşı sürekli vefalı olduğundan her zaman emin olabiliriz. (II. Samuel 22:26) Evet, O vefalı kullarını koruyacaktır!—Mezmur 97:10.
[Dipnotlar]
a İsa son derece kârlı bir iş alanının üstüne gitmek konusunda cesaret gösterdi. Bir tarihçiye göre, mabet vergisi belirli bir eski Yahudi sikkesiyle ödenmek zorundaydı. Bu nedenle, mabede gelen birçok ziyaretçi bu vergiyi ödemek için parasını değiştirmek zorunda kalırdı. Mabette bu para değiştirme işini yapanların değiş tokuş için belirli bir ücret almalarına izin verilmişti; böylece o kişiler büyük miktarlarda paralar elde ediyorlardı.
b Aralarındaki kardeşlik birliği Hasidim mezhebinden geliyordu; bu mezhep Yunan etkisiyle mücadele etmek için yüzyıllar önce ortaya çıkmıştı. Hasidim mezhebi, adını “vefalı olanlar” ya da “dindarlar” anlamına gelen İbranice hasidimʹ sözcüğünden aldı. Yehova’nın ‘müttakilerinden (vefalı olanlarından)’ söz eden ayetlerin, özel bir şekilde kendilerine uygulandığını düşünmüş olabilirler. (Mezmur 50:5) Onlar ve onlardan sonraki Ferisiler kendi kendilerini Kanunun sözlerinin savunucusu konumuna getirmiş fanatiklerdi.
Nasıl Yanıtlardınız?
◻ Başkalarının kusurlarının bizi vefasızlığa yöneltmesinden nasıl kaçınabiliriz?
◻ Kendi kusurlarımız ne şekilde bizi vefasız davranışlara yöneltebilir?
◻ Yanlış yönde vefa gösterme eğilimine nasıl karşı koyabiliriz?
◻ Zulüm zamanlarında bile vefamızı korumamıza ne yardım edecek?
[Sayfa 9’daki çerçeve]
Beytel’de Vefayla Hizmet Etmek
“Her şey münasip surette ve nizamla olsun.” Resul Pavlus böyle yazdı. (I. Korintoslular 14:40) Pavlus, bir cemaatin iş görebilmesi için ‘düzene,’ ya da teşkilatlanmaya gerek olduğunu biliyordu. Benzer şekilde bugün de, ihtiyarlar pratik meselelerle ilgili kararlar almak zorundadırlar; bunlar, cemaat mensuplarını çeşitli kitap tetkiki gruplarına tayin etmek, tarla hizmeti için buluşmalar düzenlemek ve sahanın taranmasını denetlemek konularında olabilir. Böyle düzenlemeler bazen vefa denemeleri yaratabilir. Bunlar Tanrı tarafından ilham edilmiş emirler değildir ve her bir bireyden onay görmesi olanaksızdır.
Bazen, cemaatte yapılan bazı pratik düzenlemeleri vefayla uygulamak size zor geliyor mu? Öyleyse Beytel örneğini yararlı bulabilirsiniz. İbranice bir sözcük olan ve “Tanrı’nın Evi” anlamına gelen Beytel adı, ABD’deki merkez büroları da dahil Teşkilatın 104 bürosu için kullanılıyor.* Beytel binalarında oturan ve çalışan gönüllüler, bu yerlerin Yehova’ya duyulan saygıyı ve buna dayalı korkuyu yansıtmasını isterler. Bu, her bir kişi açısından vefa gerektirir.
Beytel’i ziyaret edenler çoğu kez orada gördükleri düzen ve temizlikten söz ederler. Çalışanlar iyi bir düzene sahiptir ve mutludurlar; konuşmaları, davranışları, hatta görünüşleri, olgunlaşmış, Mukaddes Kitap tarafından eğitilmiş vicdanlarını yansıtır. Beytel ailesinin bütün mensupları Tanrı’nın Sözünün standartlarına vefayla bağlı kalırlar.
Ayrıca, Yönetim Kurulu onlar için Birlik İçinde Birarada Oturmak başlıklı notları hazırlamıştır; bu notlar, böyle geniş bir ailenin birlikte uyumlu şekilde çalışması için gerekli bazı pratik düzenlemeleri nezaketle belirtir. (Mezmur 133:1) Örneğin, notlarda oda düzeni, yemekler, temizlik, giyim kuşam ve benzer konulara değinilir. Beytel ailesi mensupları, kişisel tercihleri başka bir yönde olabileceği halde, bu düzenlemeleri vefayla destekleyip onlara bağlı kalırlar. Onlar bu notları katı bir kurallar ve talimatlar yığını olarak değil, birlik ve uyumu sağlamak üzere tasarlanmış yararlı, yol gösterici kurallar bütünü olarak görürler. Nazırlar, Mukaddes Kitaba dayalı bu yöntemleri desteklemekte vefalıdırlar; bunları, Beytel ailesini kutsal Beytel hizmetini sürdürmesi yönünde güçlendirmek ve teşvik etmek üzere olumlu bir şekilde kullanırlar.
* Bu matbaalar, bürolar ve evler Tanrı’nın büyük ruhi mabedini, ya da evini oluşturmaz. Tanrı’nın ruhi mabedi, O’nun pak tapınma için yaptığı düzenlemedir. (Mika 4:1) Bu nedenle, yeryüzündeki herhangi bir fiziksel yapıyla sınırlı değildir.
[Sayfa 10’daki çerçeve]
Vefalı ile Kuralcı
Encyclopædia of Religion and Ethics 1916’da, “vefalı ile kuralcı arasındaki farkın her zaman ve her yerde görülebileceğini” belirtti. Şunu açıkladı: “Kuralcı kişi, kendisine söyleneni yapar, hiçbir kuralı çiğnemez; yazılı söze sadakatle bağlı kalır. Vefalı kişi de bunu yapar fakat onun . . . . daha fazlasını yapacağına güvenilebilir; o tüm zihnini görevine verir, tutumunu hizmet edilecek amacın ruhuyla uyumlu şekilde oluşturur.” Daha sonra, bu aynı eser şunu belirtti: “Vefalı olmak, yasalara itaatli olmaktan çok daha fazlasını kapsar. . . . . Vefalı adam, tüm yüreği ve zihniyle hizmet eden biri olarak, yasalara itaatli adamdan ayırt edilir . . . . O, yanlış bir şey yapmaktan, ihmalden ya da bilgisizlikten doğan hiçbir günaha kasıtlı olarak düşmez.”