Onlar Yehova’nın İradesini Yaptı

Bağışlamaya Hazır Bir Baba

BU, TARİHTE yazılmış en güzel kısa hikâye olarak bilinir ve bunu hak eder. Bir babanın kaybolmuş oğluna duyduğu sevgiyle ilgili İsa’nın anlattığı örnekleme, tövbe eden günahkârlara karşı Tanrı’nın gösterdiği acıma duygusuyla ilgili muhteşem bir anlayış kazanmamızı sağlayan bir pencere gibidir.

Kaybolmuştu, Bulundu

Bir adamın iki oğlu vardı. Küçük oğul babasına, ‘Sen ölünceye kadar beklemek yerine ben mirasımı şimdi istiyorum’ dedi. Babası buna razı olarak herhalde ona bütün varlığının üçte birini verdi—iki oğuldan küçüğüne düşen yasal pay buydu. (Tesniye 21:17) Genç, mallarını aceleyle topladı, uzak bir memlekete gitti ve sefahat içinde yaşayarak bütün parasını harcadı.—Luka 15:11-13.

Sonra, büyük bir kıtlık oldu. Genç adam çaresizlik içinde, domuz çobanlığı yapmayı kabul etti; oysa bu bir Yahudi için adi bir işti. (Levililer 11:7, 8) Yiyeceği o kadar azdı ki, domuzlara yiyecek olarak verilen keçiboynuzlarını canı çekmeye başladı! Sonunda, genç adam kendine geldi. ‘Babamın hizmetçileri benden daha iyi besleniyor!’ diye düşündü. ‘Eve geri döneyim, günahlarımı itiraf edeyim ve babamın paralı işçilerinden biri gibi olmak için yalvarayım.’a—Luka 15:14-19.

Genç adam eve zar zor döndü. Kuşkusuz görünümü oldukça değişmişti. Yine de babası, “henüz uzakta iken” onu tanıdı. Ona acıyarak oğluna koştu, boynuna sarıldı ve onu şefkatle “öptü.”—Luka 15:20.

Bu sıcak karşılama genç adamın içini dökmesini kolaylaştırdı. “Baba,” dedi “ben göke karşı, ve senin gözünde suç işledim; artık senin oğlun denilmeğe lâyık değilim; beni işçilerinden biri gibi et.” Baba hizmetçilerini topladı. “En iyi kaftanı çabuk getirin, ona giydirin; parmağına bir yüzük takın, ayaklarına çarık giydirin; ve besili danayı getirip kesin, yiyelim ve eğlenelim; çünkü benim bu oğlum ölmüştü, dirildi; kaybolmuştu, bulundu,” dedi.—Luka 15:18, 19, 22-24.

Özenle hazırlanmış bir şölen başladı; müzik ve dans da vardı. Büyük oğul tarladan dönerken sesleri duydu. Kardeşinin eve döndüğünü ve eğlencenin bu nedenle yapıldığını öğrenince buna içerledi. Babasına, “Bunca yıldır sana hizmet ediyorum, hiç bir vakit senin emrinden çıkmadım; ve hiç bir vakit dostlarımla eğleneyim diye bana bir oğlak vermedin” diyerek yakındı. ‘Fakat şimdi, senin malını israf eden oğlun gelir gelmez, onun için bir şölen yaptın.’ Babası şefkatle “Oğul,” dedi “sen daima benimle berabersin, ve her nem varsa senindir. Fakat eğlenmek ve sevinmek gerekti, çünkü senin bu kardeşin ölmüştü, dirildi; kaybolmuştu, bulundu.”—Luka 15:25-32.

Alacağımız Dersler

İsa’nın örneklemesindeki baba, merhametli Tanrımız Yehova’yı temsil eder. Kaybolan oğul gibi, bazı kişiler bir süre için Tanrı’nın evinin güvenli ortamını terk eder, sonra geri dönerler. Yehova böylelerine ne gözle bakar? İçten bir tövbeyle Yehova’ya dönenler O’nun “daima azarlamaz; ebediyen öfke tutmaz” biri olduğundan emin olabilir. (Mezmur 103:9) Meselde, baba oğlunu karşılamak üzere koştu. Aynı şekilde Yehova da, tövbe eden günahkârları bağışlamaya gönüllü olmaktan öte, bu konuda yoğun bir istek duyar. O ‘bağışlamaya’ hazırdır ve bunu “bol bol” yapar.—Mezmur 86:5; İşaya 55:7; Zekarya 1:3.

İsa’nın meselinde, babanın içten sevgisi, oğlun dönme cesareti bulmasını kolaylaştırdı. Fakat şunu düşünün: Baba oğlunu reddetmiş olsaydı veya büyük bir öfkeyle, bir daha geri dönmemesini söyleseydi ne olacaktı? Böyle bir tutum herhalde oğlu tamamen uzaklaştıracaktı.—II. Korintoslular 2:6, 7 ile karşılaştırın.

Öyleyse bir bakıma, oğlu daha ayrılırken babası onun dönüşü için yolu hazırlamıştı. Günümüzde kimi zaman, İsa’nın takipçisi ihtiyarlar tövbe etmeyen günahkârları cemaatten uzaklaştırmak zorunda kalırlar. (I. Korintoslular 5:11, 13) Bunu yaparken, gelecekte cemaate geri alınmak için hangi adımları atabileceğini sevgiyle belirterek, günah işleyen kişinin dönüşü için yolu hazırlamaya başlayabilirler. Yürekten gelen böyle ricaların hatırlanması, ruhen kaybolmuş birçok kişiyi daha sonra tövbe etmek için harekete geçirdi ve Tanrı’nın evine geri dönmeye yöneltti.—II. Timoteos 4:2.

Ayrıca baba, oğlu döndüğünde de şefkat gösterdi. Oğlunun içten tövbesini sezinlemesi uzun sürmedi. Sonra, oğlunun işlediği suçların bütün ayrıntılarını ona söyletmek için ısrar etmektense, onu karşılama işiyle ilgilenmeye başladı ve bunu yaparken büyük sevinç duydu. İsa’nın takipçileri de bunu örnek alabilir. Kaybolan birinin bulunmasına sevinmelidirler.—Luka 15:10.

Babanın davranışları, onun dik başlı oğlunun dönüşünü uzun zamandır beklediği konusunda kuşkuya yer bırakmıyor. Tabii bu, evinden ayrılanlar için Yehova’nın duyduğu özlemin sadece bir gölgesidir. O, ‘kimsenin helâk olmasını istemiyor ancak bütün insanlar tövbeye dönsünler’ istiyor. (II. Petrus 3:9) Böylece, günahlarından tövbe edenler “Rabbin önünden tazelenmek vakitleri” ile bereketleneceklerinden emin olabilirler.—Resullerin İşleri 3:19.

[Dipnot]