‘Ufağının Kuvvetli Bir Millet’ Oluşunu Gördüm

WILLIAM DINGMAN TARAFINDAN ANLATILMIŞTIR

Yıl 1936; yer, ABD’nin Oregon eyaletinin Salem şehri. Yehova’nın Şahitlerinin bir toplantısında hazır bulunuyordum. Şu soru soruldu: “Büyük kalabalık nerede?” (Vahiy 7:9) Yeni olan bir tek ben vardım, bu yüzden herkes beni gösterip, “İşte orada!” dedi.

YEHOVA’NIN ŞAHİTLERİNİN arasında, Mukaddes Kitabın sunduğu, yerdeki Cennette sonsuza dek yaşama ümidini taşıyan kişilerin sayısı 1930’ların ortasında nispeten azdı. (Mezmur 37:29; Luka 23:43) Ondan sonra her şey çarpıcı şekilde değişti. Fakat önce, Salem’deki (Oregon) o toplantıda bulunmama yol açan olayları anlatayım.

Babam The Golden Age dergisine aboneydi; bu, Awake! dergisinin önceki adıydı. Gençken onları okumaktan hoşlanırdım; bu derginin Mukaddes Kitabın önemli hakikatlerini içerdiğine emin oldum. Böylece, bir gün Golden Age’in arka sayfasında çıkan bir kuponu doldurup gönderdim. Bununla okuyucuya 20 küçük kitap, bir kitap ve Yehova’nın Şahitlerinin en yakın cemaatinin adını gönderiyorlardı. Yayınları alır almaz, evden eve dolaşarak bütün küçük kitapları ve kitabı verdim.

O zamanlar benimle Mukaddes Kitabı tetkik eden kimse yoktu. Aslında, Yehova’nın Şahitlerinden biriyle bile konuşmamıştım. Fakat en yakın İbadet Salonunun adresi elime geçince, Oregon’un Salem şehrine kadar 40 kilometrelik yol giderek bir toplantıya katıldım. Daha 18 yaşındayken, ‘büyük kalabalıktan’ biri olarak gösterildiğim yer orasıydı.

Hizmet için neredeyse hiçbir hazırlığım olmamasına rağmen, Salem Cemaatiyle birlikte vaaz etmeye başladım. Şahitlik ederken üç temel noktayı ele almam teşvik edildi. Birincisi, Yehova’nın Tanrı olduğu; ikincisi, İsa Mesih’in O’nun tayin edilmiş Kralı olduğu; üçüncüsü, dünya için tek ümidin Gökteki Krallık olduğu. Bütün kapılarda bu mesajı anlatmaya çalıştım.

Yehova’nın Salem’deki Şahitleriyle birlikte iki yıl geçirdikten sonra 3 Nisan 1938’de vaftiz edildim. Salem’deki kardeşler “büyük kalabalıktan” olan birkaç kişinin vaftiz edilişini görmekten mutluluk duydu. Şubat 1939’da öncü, yani dolgun vakitli hizmetçi oldum. O yılın Aralık ayında Gökteki Krallığın müjdecilerine ihtiyacın büyük olduğu Arizona’ya taşınmak üzere yapılan daveti kabul ettim.

Arizona’da Öncülük

Arizona’da Yehova’nın Şahitlerinin işi yeniydi ve birçok açıdan yanlış tanınıyorduk; bu yüzden Amerika Birleşik Devletleri II. Dünya Savaşına girdiğinde çok zulüm gördük. Söz gelimi, 1942’de Arizona’nın Stafford kasabasında hizmet ederken bir grup Mormon’un bize karşı ayaktakımı saldırısı planladığına ilişkin söylentiler çıktı. Ben ve öncü arkadaşlarım bize saygı duyan bir Mormon piskoposun evine yakın oturuyorduk; o şöyle derdi: “Mormon misyonerleri Şahitler kadar faal olsaydı, Mormon Kilisesi bir yerlere gelebilirdi.” Bu nedenle kilisede yüksek sesle şöyle demiş: “Şahit çocuklara karşı bir ayaktakımı saldırısıyla ilgili söylentiler duyuyorum. Ben o çocukların yakınında oturuyorum, eğer bir ayaktakımı saldırısı olursa, evimin çitinin hemen arkasından doğrultulmuş bir av tüfeği olacak. Bu av tüfeği ateşlenecek—fakat Şahitlere değil saldırganlara karşı. Şimdi, bir ayaktakımı saldırısı istiyorsanız, neyle karşılaşacağınızı biliyorsunuz.” Ayaktakımı hiçbir zaman gelmedi.

Arizona’da geçen üç yıl boyunca, birkaç kere tutuklandık ve hapse atıldık. Bir keresinde 30 gün tutuklu kaldım. Hizmetimiz sırasında polisin saldırılarını atlatmak üzere yıldırım birliği dediğimiz bir ekip oluşturduk. Sorumlu olan Şahit bize şöyle dedi: “Adımız nasılsa öyle olacağız. Sabah beş veya altıda işe başlayacağız, her kapıda bir broşür ya da küçük kitap bırakacağız ve sonra yıldırım gibi ayrılacağız.” Bu “yıldırım birliği” Arizona eyaletinin büyük bölümünü taradı. Ancak, sonradan buna son verildi, çünkü bu tür bir vaaz faaliyeti ilgi gösteren kişilere yardım etmemize olanak vermiyordu.

Gilead Okulu ve Özel Hizmet

Dolgun vakitli vaizler için Yehova’nın Şahitleri tarafından kurulan yeni bir okula katılmak üzere Aralık 1942’de bir davet mektubu alan Arizona’daki bazı öncüler arasında ben de vardım. Bu okul önce Gilead Mukaddes Kitap Koleji idi. Daha sonra bu isim Gilead Mukaddes Kitap Okulu olarak değiştirildi. Kampus yaklaşık 4.800 kilometre uzaklıkta, yani yukarı New York’un Ithaca şehrinin yakınında kurulmuştu.

Oregon’a kısa bir ziyaretten sonra Ocak 1943’te birkaç öncüyle birlikte bir Greyhound otobüsüyle Arizona Çölünün sıcağını geride bıraktık. Birkaç gün sonra gideceğimiz yere ulaştık ve yukarı New York kışının karıyla tanıştık. Okul 1 Şubat 1943’te açıldı; okulun başkanı Nathan H. Knorr açılış konuşmasında yüz öğrenciye şunları söyledi: “Bu okulun amacı sizi görevli vaizler olarak donatmak DEĞİLDİR. Siz zaten vaizlersiniz ve yıllardır hizmette etkin durumdasınız. . . . . Kolejde verilen öğretim programının başlıca amacı sizi gittiğiniz sahalarda daha yeterli vaizler olmaya hazırlamaktır.”

Dünyevi eğitimim sınırlı olduğu için başlangıçta Gilead’da kendimi rahatsız hissettim. Fakat öğretmenler bana çok iyi davrandı ve derslerimi çok sevmeye başladım. Sınıfımız beş aylık yoğun bir eğitimden sonra mezun oldu. Daha sonra, bazılarımız Yehova’nın Şahitlerinin Brooklyn, New York’taki dünya merkez bürolarına gönderildik, orada çevre nazırı olarak hizmet etme işine hazırlanmak üzere ek bir eğitim aldık. İlk görevim Kuzey ve Güney Carolina’daydı.

O ilk günlerde, çevre nazırları hemen her zaman hareket halindeydi. Cemaat küçükse bir gün, büyükse iki gün kalırdık. O zamanlar cemaatlerin çoğu küçüktü. Bu yüzden, gece yarısına kadar süren ziyaretlerle ve soruların cevaplandırılmasıyla geçirilen bir günden sonra ertesi sabah saat beş civarında kalkıp bir sonraki cemaate gitmek üzere yola çıkardım. Yaklaşık bir yıl çevre nazırlığı işinde hizmet ettim ve daha sonra Tennessee ve New York’ta bir süre öncülük yaptım.

Küba’ya ve Porto Riko’ya Gidiş

Mayıs 1945’te başka birkaç kişiyle birlikte hizmet etmek üzere ilk kez yabancı bir ülkeye, Küba’ya gittim! Küba’nın başkenti Havana’ya vardığımız gece dergi faaliyetine çıktık. Santa Clara’da bir ev bulana kadar Havana’da kaldık. Aylık gelirimiz, yiyecek ve kira dahil bütün ihtiyaçlarımız için sadece 25 dolardı. Elimizdeki malzemelerden yatak ve mobilyalar yaptık ve elma kasalarını çekmece olarak kullandık.

Ertesi yıl çevre hizmetine tayin edildim. O zamanlar bütün Küba bir çevreden oluşuyordu. Benden önceki çevre nazırı uzun bacaklı olduğu ve yürümeyi sevdiği için kardeşler ona yetişmek üzere gerçek anlamda koşmak zorunda kalmışlar. Anlaşılan benim onun gibi olacağımı düşündüklerinden ziyaretimle ilgili her şeyi planlamışlardı. Hepsi aynı gün hizmete çıkmıyordu, gruplara ayrılarak benimle sırayla çalışıyorlardı. Birinci gün bir grup beni uzak bir sahaya götürdü; ertesi gün başka bir grupla uzak bir sahaya gittik ve böyle sürdü. Ziyaretin sonunda çok yorulmuştum, fakat zevkli geçti. Bu cemaatle ilgili güzel anılarım var.

Küba’da 1950’de Gökteki Krallığın 7.000’den fazla müjdecisi vardı; Meksika’daki sayıyla hemen hemen aynıydı. O yılın Temmuz ayında, New York City’deki Yankee Stadyumunda Teokrasinin Yükselişi adlı uluslararası kongreye katıldım. Daha sonra, dolgun vakitli vaizlik hizmetini Porto Riko’da sürdürmem önerildi. Gilead’ın 12. sınıfından olan yeni dolgun vakitli vaizlerden Estelle ve Thelma Weakley, Porto Riko’ya uçarken yanımdaydı.

Sekiz yıl sonra Estelle ve ben Porto Riko’nun Bayamón şehrinde yapılan çevre toplantısında verilen arada, sahnede yapılan sade bir törenle evlendik. Evlenmeden önce ve daha sonra çevre hizmetinde çalıştım. Porto Riko’da geçen ondan fazla yıl boyunca Estelle ve ben büyük artışlar gördük—500’den az olan müjdeci sayısı 2.000’in üstüne çıktı. Birçok kişiye vakf ve vaftiz noktasına kadar yardım edebildik ve birkaç yeni cemaatin kurulmasına yardımcı olabildik.

Aralık 1960’ta, Yehova’nın Şahitlerinin Brooklyn, New York’taki dünya merkez bürolarından Milton Henschel Porto Riko’yu ziyaret edip dolgun vakitli vaizlerle konuştu. Başka bir hizmet için hazır olabilecek kimse olup olmadığını sordu. Gönüllü olanlar arasında Estelle ve ben de vardık.

Dominik Cumhuriyetindeki Evimiz

Yeni hizmetimiz Dominik Cumhuriyetindeydi; oraya gidiş tarihimizi 1 Haziran 1961 olarak belirledik. Otuz Mayıs’ta Dominik diktatörü Rafael Trujillo bir suikast sonucunda öldürüldü ve ülkeye yapılacak uçuşlar iptal edildi. Fakat kısa süre sonra uçuşlar yeniden başladı ve Dominik Cumhuriyetine planladığımız gibi 1 Haziran’da uçabildik.

Oraya vardığımızda ülke bir kargaşa içindeydi ve askerler oldukça hareketliydi. Bir devrimden korkuluyordu ve askerler yoldan her geçeni arıyordu. Birkaç kontrol noktasında durdurulduk ve her birinde valizimiz arandı. En küçük eşyaya kadar valizimizdeki her şey çıkarılıyordu. Dominik Cumhuriyetiyle tanışmamız böyle oldu.

İlk hizmet yerimiz olan La Romana’ya gitmeden önce birkaç hafta başkent Santo Domingo’da kaldık. Trujillo’nun diktatörlüğü boyunca halka Yehova’nın Şahitlerinin Komünist ve en kötü insanlar olduğu söylenmişti. Sonuç olarak Şahitler çok zulüm görmüştü. Fakat yavaş yavaş önyargıları yıkabildik.

La Romana’da kısa süre çalıştıktan sonra, yeniden çevre hizmetine başladık. Sonra, 1964’te dolgun vakitli vaizler olarak Santiago şehrine tayin edildik. Ertesi yıl Dominik Cumhuriyetinde bir devrim oldu ve ülke bir kez daha kargaşaya düştü. Bu karışıklık sırasında siyasi etkinlikleriyle tanınan San Francisco de Macorís kasabasına gönderildik. Yine de, engellenmeden serbestçe vaaz ettik. Siyasi huzursuzluğa rağmen yeni bir cemaat bile oluşturduk. Bunu izleyen yıllar boyunca, başka görev değişiklikleri de yaşadıktan sonra tekrar Santiago’daki şimdiki evimize tayin edildik.

Dominik Cumhuriyetinde yapılan hizmeti Yehova’nın bereketlediğini kesinlikle gördük. Buraya 1961’de geldiğimizde yaklaşık 600 Şahit ve 20 cemaat vardı. Şimdi ise 300’den fazla cemaatte Tanrı’nın Gökteki Krallığının iyi haberini vaaz eden 20.000’e yakın müjdeci var. Daha büyük gelişmelerle ilgili muhteşem beklentiler var; Mesih’in ölümünün 1996’daki Anma Yemeğine 69.908 kişinin katılması bunun kanıtıydı. Bu sayı müjdecilerin yaklaşık üç buçuk katıdır!

Şimdi Kuvvetli Bir Millet

Dünya sahnesi değişmeye devam etse de, Yehova’nın Şahitlerinin vaaz ettiği Mukaddes Kitap mesajı aynı kalır. (I. Korintoslular 7:31) Yehova hâlâ Tanrı’dır, Mesih hâlâ Kraldır ve Gökteki Krallık her zamankinden daha açık şekilde görüldüğü gibi dünyanın tek ümididir.

Aynı zamanda, yaklaşık 60 yıl önce Oregon’un Salem şehrinde katıldığım o toplantıdan beri Yehova’nın kavmi içinde de büyük bir değişim oldu. Büyük kalabalık beş milyonu geçen sayısıyla gerçekten büyük oldu. Tıpkı, Yehova’nın kavmine önceden bildirdiği gibi: “Küçüğü bin kişi, ve ufağı kuvvetli bir millet olacak; ben, RAB, vakit gelince bunu tezlendireceğim.”—İşaya 60:22.

Dolgun vakitli hizmette geçirdiğim yaklaşık 60 yıldan sonra, dolgun vakitli vaizlik görevimde vaaz edip öğretmeyi sürdürmenin sevincine sahip olmaktan mutluyum. Bu işte bir payımın olması ve ‘ufağının kuvvetli bir millet’ oluşunu görmek büyük bir ayrıcalık!

[Sayfa 21’deki resim]

Dominik Cumhuriyetinde, karımla birlikte