‘Yehova’nın Gününde’ Hayatta Kalmak

“RABBİN günü büyük ve çok korkunç; kim ona dayanabilir?”—YOEL 2:11.

1. ‘Yehova’nın korkunç günü’ neden sevinç veren bir olay olmalıdır?

“KORKUNÇ”! Tanrı’nın peygamberi Yoel ‘Yehova’nın büyük gününü’ böyle tanımlar. Bununla birlikte, Yehova’yı seven ve İsa’nın fidye kurbanlığına dayanarak O’na kendini vakfeden bizlerin, Yehova’nın günü yaklaştıkça korkudan sinmemiz gerekmez. O gerçekten dehşetli bir gün, fakat aynı zamanda büyük bir kurtuluş günü, yani binlerce yıl boyunca insanlığın başına bela olan kötü ortamdan kurtulma günü olacak. Yoel, Tanrı’nın kavmine bu günün beklentisiyle ‘coşup sevinmesini, çünkü Yehova’nın büyük işler ettiğini’ söyleyip, sözlerine “vaki olacak ki, her kim RABBİN ismini çağırırsa (Yehova’ya adıyla yakarırsa) kurtulacak” güvencesini de ekler. Bu nedenle, Tanrı’nın Gökteki Krallık düzenlemesinde, “RABBİN dediği gibi, . . . . kaçıp kurtulanlar, ve artakalanlar arasında RABBİN çağırdığı kimseler olacak.”—Yoel 2:11, 21, 22, 32.

2. Tanrı’nın amacı yerine gelirken, (a) ‘Rabbin gününde’ (b) ‘Yehova’nın gününde’ neler olur?

² Yehova’nın korkunç günü, Vahiy 1:10’daki ‘Rabbin günüyle’ karıştırılmamalı. “Rabbin günü,” Vahiy’in 1’den 22. babına dek anlatılan 16 rüyetin gerçekleştiği zamanı kapsar. İsa’nın, öğrencilerinin “bu şeyler ne zaman olacak ve senin hazır bulunuşunun ve bu ortamın sona erişinin alameti ne olacak?” sorusuna cevaben önceden bildirdiği bütün olayların gerçekleştiği zamanı da kapsar. Yeryüzündeki dehşet verici ‘savaşlar, açlık, nefret, hastalıklar ve kanunsuzluk’ İsa’nın semavi hazır bulunuşunun işaretidir. Bu acılar çoğalırken, İsa çağdaş öğrencilerini “bu iyi haberi, bütün milletlere bir şahitlik amacıyla dünyanın oturulan her yerinde” vaaz etmeye göndererek, Tanrı’dan korkar insanlara teselli vermektedir. Sonra, Rabbin gününün doruğunda bugünkü ortamın ‘sonu,’ başka sözlerle Yehova’nın korkunç günü patlak verecek. (Matta 24:3-14; Luka 21:11) Bu, Yehova’nın, Şeytan’ın yoz dünyası üzerinde hükmünü hızla icra edeceği gün olacak. “Gökle yer sarsılacak; fakat RAB kendi kavmı için sığınacak yer . . . . olacak.”—Yoel 3:16.

Nuh’un Günlerinde Yehova Harekete Geçiyor

3. Bugünkü koşullar nasıl Nuh’un günlerindekine benzer?

³ Bugün dünya koşulları 4.000 yılı aşkın bir zaman önce ‘Nuh’un günlerindekine’ benzer bir durumdadır. (Luka 17:26, 27) Tekvin 6:5’te şunları okuyoruz: “RAB gördü ki, yeryüzünde adamın kötülüğü çoktu, ve her gün yüreğinin düşünceleri ve kuruntuları ancak kötü idi.” Bugünkü dünyaya ne kadar da benziyor! Kötülük, açgözlülük ve sevgisizlik her yerde bol bol görülüyor. Zaman zaman insanlığın ahlaksal açıdan en düşük düzeye ulaştığını düşünebiliriz. Fakat resul Pavlus’un ‘son günlerle’ ilgili peygamberliğinin gerçekleşmesi henüz devam ediyor: “Kötü ve sahte adamlar aldatarak ve aldanarak fenalıkta daha ileri gideceklerdir.”—II. Timoteos 3:1, 13.

4. İlk zamanlarda sahte tapınmanın nasıl bir etkisi oldu?

⁴ Din, Nuh’un zamanındaki insanlara kurtuluş getirebilmiş miydi? Tam tersine, o zaman da irtidatın sonucunda var olmuş dinin, yıkıcı koşullara büyük katkısı olmuştu. İlk ana-babamız, ‘İblis ve Şeytan denilen eski yılanın’ sahte öğretimine kapılmıştı. Âdem’den gelen ikinci kuşak, “RABBİN ismini o zaman çağırmağa başladı;” bunu küfredercesine yaptıkları anlaşılıyor. (Vahiy 12:9; Tekvin 3:3-6; 4:26) Daha sonra, Tanrı’ya özel bağlılık göstermekten vazgeçen isyankâr melekler, güzel insan kızlarıyla yasak cinsel ilişkilerde bulunmak üzere insan bedeni alarak maddeleştiler. Bu kadınlar, insanları ezip onlara zorbalık eden, Nefilim diye adlandırılan melez devler doğurdu. Cinlerin bu etkisi altında “yeryüzünde bütün beşer yolunu bozmuştu.”—Tekvin 6:1-12.

5. İsa, Nuh’un günlerindeki olaylara değinerek bize hangi tehlike uyarısını verir?

⁵ Bununla birlikte, bir aile Yehova önünde bütünlüğünü korudu. Bu nedenle, Tanrı “fasıkların (Tanrı’dan uzak insanların) dünyası üzerine tufanı getirdiği zaman, salâh vaizi Nuh’u diğer yedi kişiyle hıfzetti.” (II. Petrus 2:5) O Tufan, bu ortamın sonunu işaretleyen Yehova’nın korkunç gününü temsil ediyordu, ki İsa o gün hakkında şu peygamberlikte bulundu: “O gün ve saat hakkında ne göklerin melekleri, ne de Oğul, yalnız Babadan başka kimse bir şey bilmez. Nuhun günleri nasıl idi ise, İnsanoğlunun gelişi de öyle olacaktır. Çünkü Nuhun gemiye girdiği güne kadar, tufandan evelki günlerde, insanlar yerler, içerler, evlenirler, ve kocaya varırlardı; ve tufan gelip hepsini alıncıya kadar nasıl bilmedilerse, İnsanoğlunun gelişi de öyle olacaktır.” (Matta 24:36-39) Bugün biz de buna benzer bir durumdayız, bu nedenle İsa bize, ‘sakınmamızı, bütün bu olacaklardan kaçabilmek için her an dua ederek uyanık durmamızı’ tembih eder.—Luka 21:34-36.

Yehova’nın Sodom ve Gomorra’ya Verdiği Adli Ceza

6, 7. (a) Lût’un zamanındaki olaylar neyi önceden gösterdi? (b) Bu bize hangi açık uyarıyı verir?

⁶ Tufan’dan yüzlerce yıl sonra, yeryüzünde Nuh’un soyu çoğaldığında, sadık İbrahim ve yeğeni Lût, Yehova’nın başka bir korkunç gününe tanık oldu. Lût ve ailesi Sodom kentinde yaşıyordu. Bu kent komşusu Gomorra ile birlikte tiksindirici bir cinsel ahlaksızlığa dalmıştı. Sonunda Lût’un karısını bile etkileyen maddecilik de bu şehirlerin başlıca ilgi odağıydı. Yehova İbrahim’e, “Sodom ve Gomorranın feryadı büyük, ve onların günahı çok ağır” demişti. (Tekvin 18:20) İbrahim, bu kentleri içlerindeki adil kişiler uğruna esirgemesi için Yehova’ya yalvardı, fakat Yehova ona orada on adil kişi bile bulamayacağını bildirdi. Tanrı’nın gönderdiği melekler, Lût ve iki kızının yakındaki Tsoar kentine kaçmasına yardım ettiler.

⁷ Sonra neler oldu? İçinde bulunduğumuz ‘son günleri’ Lût’unkilerle karşılaştıran Luka 17:28-30 şunları bildirir: “Lûtun günlerinde de böyle oldu; yerler, içerler, satın alırlar, satarlar, dikerler, bina ederlerdi; fakat Lût Sodomdan çıktığı gün, gökten ateş ve kükürt yağdı, ve hepsini helâk etti; İnsanoğlunun göründüğü gün de böyle olacaktır.” Sodom ve Gomorra’nın, Yehova’nın bu dehşetli gününde gerçekleşen feci sonu, İsa’nın hazır bulunduğu bu zamanda yaşayan bizler için açık bir uyarı teşkil eder. İnsanlığın bugünkü nesli de ‘aynı surette zina etmiş ve başka beden ardına düşmüştür.’ (Yahuda 7) Üstelik, zamanımızda cinsel alanda görülen ahlaksızca tutumlar, İsa’nın günümüzle ilgili önceden bildirdiği birçok ‘vebanın’ çıkışından da sorumludur.—Luka 21:11.

İsrail “Kasırga” Biçiyor

8. İsrail, Yehova ile arasındaki ahdi ne ölçüde tuttu?

⁸ Zamanı gelince, Yehova İsrail’i, Kendisine ‘bütün kavimlerden has kavim, kâhinler krallığı ve mukaddes millet’ olması için seçti. Fakat bu onların ‘gerçekten O’nun sözünü dinleyip ahdini tutmaları’ koşuluna bağlıydı. (Çıkış 19:5, 6) Onlar bu büyük ayrıcalığa saygı duydular mı? Kesinlikle hayır! Gerçi bu milletin içinde, başka sadık erkek ve kadın peygamberlerle birlikte Musa, Samuel, Davud, Yehoşafat, Hizkiya, Yoşiya gibi sadık kişiler de Yehova’ya vefayla hizmet ettiler. Fakat onlar milletçe sadakatsizdiler. Zamanla, krallık İsrail ve Yahuda olarak ikiye bölündü. Genelde, her iki halk da, komşu ülkelerin putperest tapınmasının ve Tanrı’nın onurunu zedeleyen diğer âdetlerinin ağına düştü.—Hezekiel 23:49.

9. Yehova, on sıptlık asi krallığa nasıl hükmetti?

⁹ Yehova bu durum karşısında nasıl bir hüküm verdi? Amos’un, “gerçek Rab Yehova peygamber kullarına sırrını açmadıkça bir şey yapmaz” diyerek bildirdiği ilkeye uygun olarak, her zaman olduğu gibi yine bir uyarıda bulundu. Amos’un kendisi kuzeydeki İsrail krallığının başına felaket geleceğini duyurdu: “RABBİN gününü niçin istiyorsunuz? O ışık değil, karanlıktır.” (Amos 3:7; 5:18) Amos gibi peygamber olan Hoşea da, “yel ekiyorlar, kasırga biçecekler” diye bildiride bulundu. (Hoşea 8:7) MÖ 740’da, Yehova kuzeydeki İsrail krallığını tek hamlede sonsuza dek yıkmak üzere Asur ordusunu kullandı.

Yehova’nın İrtidat Eden Yahuda’dan Hesap Sorması

10, 11. (a) Yehova, neden Yahuda’yı bağışlamak istemedi? (b) Millet hangi iğrenç işleri yaparak yozlaşmıştı?

¹⁰ Yehova güneydeki Yahuda krallığına da peygamberlerini gönderdi. Manasse ve ardılı Amon gibi Yahuda kralları da yine ‘pek çok suçsuz kan dökerek ve putlara kulluk edip tapınarak’ O’nun gözünde kötü olanı yapmaya devam ettiler. Amon’un oğlu Yoşiya Yehova’nın gözünde doğru olanı yaptıysa da, hem ondan sonraki krallar hem de halk yeniden kötülüğe battı, bu nedenle “RAB bağışlamak istemedi.”—II. Kırallar 21:16-21; 24:3, 4.

¹¹ Yehova peygamberi Yeremya aracılığıyla şunları bildirdi: “Memlekette şaşkınlık ve dehşet oldu; peygamberler hile ile peygamberlik ediyorlar, ve kâhinler onların elile hâkim oluyorlar; kavmım da böyle seviyor; ve bunun sonunda ne yapacaksınız?” Yahuda halkının işlediği kan suçu son derece büyüktü; insanlar çalarak, adam öldürerek, zina ederek, yalan yere and ederek, başka ilâhların ardınca yürüyerek ve başka iğrenç işler yaparak yozlaşmıştı. Tanrı’nın mabedi “haydut ini” haline gelmişti.—Yeremya 2:34; 5:30, 31; 7:8-12.

12. Yehova, dönek Yeruşalim’i nasıl cezalandırdı?

¹² Yehova “ben şimalden [Kildanîler diyarından] belâ, ve büyük kırgın getireceğim” diye bildirdi. (Yeremya 4:6) Böylece O, dönek Yeruşalim’e ve mabedine bir darbe indirmek üzere o sırada “bütün dünyanın çekici” olan Babil dünya kudretini getirdi. (Yeremya 50:23) MÖ 607’de kent ağır bir kuşatmadan sonra, Nebukadnetsar’ın güçlü ordusu önünde yenilgiye uğradı. “Ve Riblada Babil kıralı [Kral] Tsedekiyanın gözü önünde oğullarını öldürdü; Babil kıralı bütün Yahuda ileri gelenlerini de öldürdü. Ve Tsedekiyanın gözlerini kör etti; ve onu Babile götürmek için zincire vurdu. Ve Kildanîler kıral evini, ve kavmın evlerini yaktılar, ve Yeruşalim duvarlarını yıktılar. Ve muhafız askerin başı Nebuzaradan şehirde kalan kavmın bakiyesini, ve kendi tarafına geçmiş olanları, ve artakalan kavmın bakiyesini Babile sürdü.”—Yeremya 39:6-9.

13. Yehova’nın MÖ 607’deki gününde kimler kurtuldu, neden?

¹³ Gerçekten de korkunç bir gündü! Fakat Yehova’ya itaat eden birkaç can bu ateşli hükümden kurtulanlar arasındaydı. Yahudilerin tersine, alçakgönüllülük ve itaat ruhu gösteren İsrailli olmayan Rekabiler de kurtulanlar arasında bulunuyordu. Yeremya’yı balçık dolu sarnıçta ölmekten kurtarmış olan sadık hadım Ebed-melek ve Yeremya’nın saray kâtibi Baruk da kurtuldu. (Yeremya 35:18, 19; 38:7-13; 39:15-18; 45:1-5) Yehova bu gibi kimselere, “sizin için düşünmekte olduğum düşünceleri ben bilirim, . . . . kötülük düşünceleri değil, ancak sonunuzda size ümit vermek için selâmet düşünceleridir” diyerek açıklamada bulundu. Bu vaat, Tanrı’dan korkar Yahudiler MÖ 539’da Babil fatihi Koreş tarafından kurtarıldıklarında ve Yeruşalim kentini ve mabedini onarmak üzere geri döndüklerinde küçük çapta gerçekleşmişti. Bugün de Babili dinden çıkan ve Yehova’ya sunulan pak tapınmaya geri döndürülenler, benzer şekilde, Yehova’nın yeniden kuracağı Cennette sonsuz barış içinde parlak bir geleceği özlemle bekleyebilirler.—Yeremya 29:11; Mezmur 37:34; Vahiy 18:2, 4.

Birinci Yüzyıldaki “Büyük Sıkıntı”

14. Yehova, İsrail’i neden sonsuza dek reddetti?

¹⁴ MS birinci yüzyıla gelelim. Eski durumlarına kavuşmuş Yahudiler o sıralarda yine irtidata yenik düşmüşlerdi. Yehova, biricik Oğlunu, Meshedilmiş Olanı veya Mesihi olması için yeryüzüne gönderdi. İsa, MS 29’dan MS 33’e dek bütün İsrail diyarında “tövbe edin, çünkü göklerin melekûtu yakındır” diyerek vaaz etti. (Matta 4:17) Ayrıca, Gökteki Krallığın iyi haberini kendisiyle birlikte duyurmaları için öğrenciler toplayıp onları eğitti. Yahudi yöneticiler buna nasıl karşılık verdiler? İsa’ya kara çaldılar ve sonunda onu işkence direği üzerinde acılar içinde öldürerek iğrenç bir suç işlediler. Yehova, Yahudilere kavmi olarak davranmaktan vazgeçti. Bu millet artık sonsuza dek reddedilmişti.

15. Tövbe eden Yahudiler hangi işi başarma ayrıcalığına sahip oldular?

¹⁵ Diriltilmiş İsa, MS 33 Pentikost gününde mukaddes ruhu döktü; bu onun öğrencilerine, hemen oraya toplanmış olan Yahudilerle ve Yahudiliği benimsemiş kişilerle kendi dillerinde konuşma gücü verdi. Resul Petrus, kalabalığa hitaben, “bu İsayı Allah kıyam ettirdi; ve biz hepimiz bunun şahitleriyiz. . . . İmdi bütün İsrail evi gerçekten bilsin ki, kendisini haça gerdiğiniz bu İsayı Allah hem Rab hem Mesih etmiştir” diyerek açıklamada bulundu. Dürüst Yahudiler nasıl tepki gösterdiler? “Yürekleri iğnelenip” günahlarından tövbe ettiler ve vaftiz edildiler. (Resullerin İşleri 2:32-41) Gökteki Krallığı vaaz etme işi hız kazandı ve 30 yıl içinde “gök altında olan bütün hilkate” yayıldı.—Koloseliler 1:23.

16. Yehova, olayları bedeni İsrail’e hükmü infaz etmesine yol açacak şekilde nasıl yönlendirdi?

¹⁶ Yehova’nın, reddettiği kavmi olan bedeni İsrail’e hükmünü infaz etme zamanı geldi. O zamanlar bilinen dünyanın her tarafındaki milletlerden binlerce kişi İsa’nın takipçilerinin cemaatine akın etmiş ve ‘Tanrı’nın ruhi İsraili’ olarak meshedilmişti. (Galatyalılar 6:16) Bununla birlikte, o zamanki Yahudiler nefrete ve mezheplerarası şiddete dayalı bir yol tutmuşlardı. Pavlus’un ‘üstün otoritelere tabiiyet’ konusunda yazdıklarının tersine, üzerlerinde hüküm süren Roma kudretine açıktan açığa başkaldırmışlardı. (Romalılar 13:1) Yehova’nın bundan sonraki olaylara Bizzat yön verdiği anlaşılıyor. MS 66 yılında, General Gallus’un komutasındaki lejyonlar ilerleyip Yeruşalim’i kuşattılar. Hücuma geçen Romalılar kente doğru mabet duvarının altını oyacak kadar ilerlediler. Josephus’un tarihinde belirtildiği gibi, kentin ve kavmin üzerine gerçekten sıkıntı geldi.a Fakat hücuma geçmiş olan askerler aniden kaçmaya başladılar. Bu durum, İsa’nın Matta 24:15, 16’da kayıtlı peygamberliğinde uyardığı gibi, öğrencilerinin ‘dağlara kaçmalarına’ olanak verdi.

17, 18. (a) Yehova, hangi sıkıntı vasıtasıyla Yahudilerden öç aldı? (b) Kimler ‘kaçıp kurtuldu’ ve bu neyin bir gölgesiydi?

¹⁷ Bununla birlikte, Yehova’nın hükmü daha ilerde sıkıntının doruğunda tam anlamıyla infaz edilecekti. MS 70’te, artık General Titus’un komutasındaki Roma lejyonları saldırıya geçmek üzere geri döndüler. Bu keresinde savaş kesin sonuç verdi! Kendi aralarında bile savaşmakta olan Yahudiler Romalılara karşı koyacak güçte değillerdi. Kent ve mabedi yerle bir edildi. Bir deri bir kemik kalmış bir milyondan fazla Yahudi ıstırap içinde öldü ve 600.000 ceset kent kapılarından dışarı atıldı. Şehir düştükten sonra, 97.000 Yahudi tutsak alınıp götürüldü; bunlardan birçoğu daha sonra gladyatör oyunlarında öldü. Gerçekten de, bu sıkıntı yıllarında kurtulanlar, yalnızca Erden’in ötesindeki dağlara kaçmış olan İsa’nın itaatli takipçileriydi.—Matta 24:21, 22; Luka 21:20-22.

¹⁸ Böylece, İsa’nın bu ortamın sona erişiyle ilgili peygamberliğinin ilk gerçekleşmesi MS 66-70 yılları arasında Yehova’nın asi Yahudi milletine karşı öç günüyle doruğa ulaşarak tamamlandı. (Matta 24:3-22) Fakat bu, bütün dünyayı sarmak üzere olan son sıkıntının, başka sözlerle ‘Yehova’nın gelmekte olan büyük ve korkunç gününün’ sadece bir gölgesiydi. (Yoel 2:31) Siz nasıl ‘kaçıp kurtulabilirsiniz’? Bu gelecek makalede anlatılacak.

[Dipnot]

Tekrarlama Soruları

◻ “Rabbin günü” ile ‘Yehova’nın günü’ arasında ne ilişki var?

◻ Nuh’un günlerini gözden geçirirken hangi uyarıya kulak vermeliyiz?

◻ Sodom ve Gomorra olayından nasıl güçlü bir ders alınabilir?

◻ Birinci yüzyıldaki ‘büyük sıkıntıda’ kimler kurtuldu?

[Sayfa 15’teki resimler]

Yehova, Nuh ve Lût’un ailelerine yaptığı gibi, MÖ 607’de ve MS 70’te de kaçıp kurtulma olanağı sağladı