Onlar Yehova’nın İradesini Yaptı

İsa 70 Öğrenci Gönderiyor

MS 32 yılının sonbaharıydı. İsa’nın ölümüne sadece altı ay kalmıştı. Bu nedenle, vaaz etme işini hızlandırmak ve takipçilerinden bazılarının eğitimini ilerletmek için 70 öğrenci görevlendirdi ve “kendisinin gitmek üzre olduğu her şehre ve yere, onları ikişer ikişer, önü sıra gönderdi.”—Luka 10:1.a

İsa, öğrencilerini “önü sıra gönderdi,” böylece insanlar, daha sonra bizzat İsa geldiğinde Mesih’in tarafında mı, ona karşı mı olacaklarına daha çabuk karar verebileceklerdi. Fakat İsa onları neden “ikişer ikişer” gönderdi? Belli ki, muhalefetle karşılaştıkları zaman birbirlerine cesaret verebilmeleri için böyle yapmıştı.

İsa, vaaz etme işlerinin acilliğini vurgulayarak takipçilerine şunu söyledi: “Gerçek hasat bereketli fakat işçiler azdır. İmdi, hasadın Rabbine yalvarın ki, kendi hasadına işçiler çıkarsın.” (Luka 10:2) Bu işi hasada benzetmek uygundu, çünkü hasat zamanındaki herhangi bir gecikme değerli ürünün ziyan olmasıyla sonuçlanabilirdi. Benzer şekilde, öğrenciler de vaaz etme görevlerini ihmal ederlerse, değerli yaşamlar kaybedilebilirdi!—Hezekiel 33:6.

Dikkatleri Dağılmamış Hizmetçiler

İsa öğrencilerine şu sözlerle öğretim vermeyi sürdürdü: “Ne kese, ne torba, ne de çarık taşıyın; yolda kimseye selâm vermeyin.” (Luka 10:4) Bir yolcunun sadece torba ve yiyecek değil, yedek bir çarık taşıması da âdetti, çünkü çarığının tabanları yırtılabilir ve bağları kopabilirdi. Fakat İsa’nın öğrencileri böyle şeyler için kaygı çekmemeliydi. Bunun yerine, Yehova’nın, konukseverlik geleneğine sahip İsrailli kardeşleri aracılığıyla kendilerine bakacağına güvenmeliydiler.

Fakat İsa, takipçilerine neden kimseyle selamlaşmamalarını söyledi? Soğuk, hatta kaba mı davranacaklardı? Kesinlikle hayır! Türkçe Kitabı Mukaddes’te ‘selam vermek’ olarak çevrilen Yunanca aspaʹzomai sözcüğü ‘kucaklaşarak selamlaşmak’ anlamına gelir ve kibar bir “merhaba,” ya da “iyi günler” ifadesinden daha fazlasını kapsayabilir. Geleneksel öpüşmeleri, kucaklaşmaları ve iki tanıdığın karşılaşmasının sonucu olan uzun sohbetleri de içerebilir. Bir yorumcu şunları belirtiyor: “Doğulular arasındaki selamlaşmalar bizde olduğu gibi hafif bir reverans veya tokalaşmadan ibaret değildi; kucaklaşma, eğilme ve hatta yere kapanmalar gibi birçok hareketle gerçekleştirilirdi. Bütün bunlar çok zaman gerektirirdi.” (II. Kırallar 4:29 ile karşılaştırın.) İsa böylece dikkatlerini âdet bile olsa aslında gereksiz olan şeylerle dağıtmamaları konusunda takipçilerine yardım etti.

Son olarak İsa, takipçilerine, bir eve girdiklerinde ve orada iyi karşılandıklarında ‘o evde kalmalarını, ne verirlerse onu yiyip içmelerini’ söyledi. Fakat bir kente girdiklerinde ve orada iyi kabul görmediklerinde şunu yapmalarını söyledi: “O şehrin meydanlarına çıkın ve diyin: Şehrinizden ayaklarımıza yapışan tozu da size karşı silkiyoruz.” (Luka 10:7, 10, 11) Ayaktaki tozu silmek veya silkelemek, öğrencilerin kendilerini kabul etmeyen evi ya da kenti, sonunda Tanrı’dan gelecek olan sonuçlarla baş başa bırakarak, barışçı bir şekilde ayrıldıklarını ifade eder. Fakat İsa’nın öğrencilerini iyilikle kabul edenler bereketler alabilecek duruma gelirler. İsa, resullerine başka bir keresinde şunları söyledi: “Sizi kabul eden beni kabul eder; ve beni kabul eden beni göndereni kabul eder. Ve kim bu küçüklerin birine şakirt olduğu için ancak bir bardak soğuk su içirirse, doğrusu size derim ki, karşılığını hiç kaybetmiyecektir.”—Matta 10:40, 42.

Bizim İçin Dersler

Tanrı’nın Gökteki Krallığının iyi haberini vaaz etme ve insanları İsa’nın öğrencisi yapma görevi şimdi dünya çapında, Yehova’nın 5.000.000’u aşan Şahidi tarafından yerine getirilmektedir. (Matta 24:14; 28:19, 20) Onlar mesajlarının acil olduğunun bilincindedirler. Bu nedenle, onlar bu önemli görevlerine tüm dikkati vermelerini engelleyecek, oyalayıcı şeylerden kaçınarak zamanlarını en iyi şekilde kullanırlar.

Yehova’nın Şahitleri karşılaştıkları tüm insanlara içten davranmaya çaba harcarlar. Bununla birlikte, onlar ne boş gevezeliklerle meşgul olurlar ne de toplumsal sorunlar ya da bu dünyanın adaletsizlikleri düzeltmek üzere yaptığı başarısız girişimler hakkındaki tartışmalara karışırlar. (Yuhanna 17:16) Bunun yerine, konuşmaları insanlığın sorunlarına yönelik tek uzun vadeli çözüm, yani Tanrı’nın Gökteki Krallığı üzerinde yoğunlaşır.

Yehova’nın Şahitleri genellikle ikişer ikişer çalışırken görülürler. Her biri yalnız çalışsa daha çok iş başarılmaz mı? Belki. Yine de, İsa’nın takipçileri bugün bir iman kardeşleriyle birlikte çalışmanın yararının farkındadırlar. Bu, tehlikeli bölgelerde şahitlik ederken bir ölçüde korunma sağlar. Ayrıca, biriyle beraber çalışmak, yeni olanların iyi haberin daha deneyimli müjdecilerinin becerisinden yararlanmasını mümkün kılar. Gerçekten de, her ikisi de birbirlerini karşılıklı olarak teşvik edebilirler.—Süleymanın Meselleri 27:17.

Kuşkusuz, vaaz etme işi bu “son günlerde” yerine getirilen en acil iştir. (II. Timoteos 3:1) Yehova’nın Şahitleri, “incil imanı için bir can ile,” birlikte çalışarak içinde bulundukları dünya çapındaki kardeşlik birliğinin desteğine sahip olmaktan mutludurlar.—Filipililer 1:27.

[Dipnot]