Geleceğiniz Ne Olacak?

EĞER Tanrı her şeyi bilmeye kadirse, yani geçmişi, bugünü ve geleceği tümüyle biliyorsa, her şeyin O’nun tarafından önceden görülüp kesin olarak belirlendiği gibi gerçekleşmesi gerekmez mi? Tanrı her insanın yaşamda izleyeceği yolu ve nihai akıbetini önceden görüp kararlaştırmışsa, yolumuzu ve geleceğimizi seçmekte özgür olduğumuz gerçekten söylenebilir mi?

Bu sorular yüzyıllardır tartışılmıştır. Bu tartışma büyük dinleri bölmeye devam etmektedir. Acaba Tanrı’nın geleceği önceden bilme yeteneği insanın özgür iradesi ile bağdaşabilir mi? Yanıtları bulmak için nereye bakmalıyız?

Küre çapında milyonlarca insan, Tanrı’nın insanlıkla iletişim kurmak için, sözcüsü olan peygamberler tarafından oluşturulmuş yazılı Sözünü kullandığını kabul edecektir. Sözgelimi Kuran, Tevrat (Kanun, Musa’nın beş kitabı olan Tora), Zebur (Mezmurlar), İncil (Yunanca Kutsal Yazılar, “Yeni Ahit”) ve eski İsrail peygamberlerine açıklanmış bilgilere, Tanrı’dan gelen vahiyler olarak değinir.

Yunanca Kutsal Yazılarda şöyle okuyoruz: “Kutsal Yazıların tümü Tanrı esinidir ve öğretmek, azarlamak, yola getirmek ve doğruluk konusunda eğitmek için yararlıdır.” (II. Timoteos 3:16, Müjde) Açıkça görülüyor ki, aldığımız her rehberlik ve aydınlanma tümüyle Tanrı’nın Kendisinden gelmelidir. Öyleyse, Tanrı’nın daha önceki peygamberlerinin yazdıklarını incelemek akıllıca olmaz mı? Bu kayıtlar geleceğimiz hakkında acaba neler açıklar?

Önceden Yazılmış Gelecek

Kutsal Yazıları okumuş olan biri, bu kayıtlarda kelimenin tam anlamıyla yüzlerce peygamberlik bulunduğunu bilir. Eski Babil’in düşüşü, Yeruşalim’in yeniden inşa edilmesi (MÖ 6. yy.’dan 5. yy.’a), eski Med-Pers ve Yunan krallarının yükseliş ve düşüşleri gibi tarihsel olaylar önceden ayrıntılarıyla bildirilmiştir. (İşaya 13:17-19; 44:24–45:1; Daniel 8:1-7, 20-22) Gelecekte olacakları önceden görme ve belirleyebilme gücü yalnızca Tanrı’da bulunduğundan, böyle peygamberliklerin gerçekleşmesi Kutsal Yazıların gerçekten Tanrı’nın Sözü olduğunun en güçlü kanıtlarından biridir. Bu anlamda, Kutsal Yazıların önceden yazılmış geleceğe ait bir kayıt olduğu gerçekten söylenebilir.

Bizzat Tanrı şunu bildirmiştir: “Allah benim, ve başkası yoktur; ben Allahım, ve benim gibisi yoktur; sonu başlangıçtan, ve henüz olmıyan şeyleri kadimden bildiren: Öğüdüm duracak, ve bütün muradımı yapacağım diyerek . . . . ben söyledim ve yerine getireceğim; ben tasarladım, ve onu yapacağım.” (İşaya 46:9-11; 55:10, 11) Tanrı’nın Kendini eski peygamberlerine tanıttığı şekliyle adı Yehova’dır ve bu ad “O, Olmasına Neden Olur” anlamına gelir.a (Tekvin 12:7, 8; Çıkış 3:13-15; İşaya 42:8) Tanrı Kendini, sözünün Gerçekleştiricisi ve amaçlarını her zaman gerçekleştiren Kişi olarak açıklar.

Bu nedenle, Tanrı önceden bilme gücünü Kendi amaçlarını yerine getirmek üzere kullanır. Kendisi bu gücü çoğu kez gelmekte olan hükme karşı kötüleri uyarmak ve hizmetçilerine kurtuluş ümidi vermek üzere kullanmıştır. Fakat Tanrı bu gücünü sınırsız ölçüde mi kullanır? Kutsal Yazılarda, Tanrı’nın önceden bilmemeyi tercih ettiği şeylere dair bir kanıt var mı?

Tanrı Her Şeyi Önceden Bilir mi?

Kader öğretisini destekleyen tüm iddialar şu varsayıma dayanır: Mademki Tanrı’nın gelecekteki olayları önceden bilme ve kararlaştırma gücü inkâr edilemez, öyleyse O her bireyin gelecekte yapacakları da dahil her şeyi önceden bilmelidir. Peki ama bu sağlam bir varsayım mıdır? Tanrı’nın Kendi Kutsal Yazılarında bulunan açıklamalar böyle olmadığını gösterir.

Örneğin Kutsal Yazılar, Tanrı’nın İbrahim’e oğlu İshak’ı yakılan takdime olarak kurban etmesini emrederek onu ‘denediğini’ söyler. İbrahim, İshak’ı kurban etmek üzereyken Tanrı onu durdurarak şöyle demiştir: “Şimdi bildim ki, sen Allahtan korkuyorsun, ve kendi biricik oğlunu benden esirgemedin.” (Tekvin 22:1-12) İbrahim’in bu emre itaat edeceğini Tanrı önceden biliyor olsaydı, yukarıdaki sözleri söyler miydi? Ve bu dürüst bir deneme olur muydu?

Buna ek olarak, Tanrı’nın, yapmış olduğu ya da yapmayı düşündüğü bir şeyden ‘nadim olduğunu’ defalarca söylediğini eski peygamberler bildirmişlerdir. Örneğin Tanrı, “Saulu İsrail üzerine kıral etmiş olduğuna nadim” olduğunu [İbranice nahamʹ] söylemişti. (I. Samuel 15:11, 35; ayrıca Yeremya 18:7-10; Yunus 3:10 ile karşılaştırın.) Tanrı kusursuz olduğundan, bu ayetler O’nun Saul’u İsrail’in ilk kralı olarak seçmekle hata yaptığı anlamına gelmez. Aslında bu sözler Tanrı’nın, Saul’un sadakatsiz ve itaatsiz biri haline gelmesinden duyduğu üzüntüye işaret ediyor olmalı. Eğer Saul’un neler yapacağını Tanrı önceden bilmiş olsaydı, kendisi hakkında yukarıdaki sözleri söylemesi anlamsız olurdu.

Aynı terim Kutsal Yazıların en eski kısımlarında, Nuh’un günlerine değinilirken de görülür: “RAB yeryüzünde adamı yaptığına nadim oldu, ve yüreğinde acı duydu. Ve RAB dedi: Yarattığım adamı . . . . toprağın yüzü üzerinden sileceğim; çünkü onları yaptığıma nadim oldum.” (Tekvin 6:6, 7) Yine bu sözler de insanın yapacaklarının Tanrı tarafından önceden belirlenmediğine işaret etmektedir. Tanrı’nın pişmanlık, üzüntü ve hatta acı duymasının nedeni, Kendi yaptıklarının hatalı olması değil, insan kötülüğünün salgın hale gelmesiydi. Yaratıcı, Nuh ve ailesi dışındaki tüm insanlığı yok etmek gerekli hale geldiği için pişmanlık duymuştu. Tanrı bize şöyle bir güvence verir: ‘Kötünün ölümünden zevk almam.’—Hezekiel 33:11; ayrıca Tesniye 32:4, 5 ile karşılaştırın.

Öyleyse Tanrı, hem Âdem’in günaha düşeceğini hem de bu olayın insan ailesinin başına getireceği feci sonuçları önceden bilmiş ve hatta kararlaştırmış mıydı? Şimdi ele aldıklarımız bunun doğru olamayacağını gösteriyor. Daha da önemlisi, Tanrı tüm bunları önceden bilmiş olsaydı, insanı yaratmakla günahın kaynağı olur ve insanların yaptığı tüm kötülüklerin ve çektikleri acıların da kasıtlı sorumlusu haline gelirdi. Bunun, Tanrı’nın Kutsal Yazılarda Kendisi hakkındaki açıklamalarıyla bağdaşamayacağı açıktır. Kendisi kötülükten nefret eden, bir sevgi ve adalet Tanrısıdır.—Mezmur 33:5; Süleymanın Meselleri 15:9; I. Yuhanna 4:8.

İnsanın İki Farklı Akıbeti

Kutsal Yazılar kişisel geleceğimizin Tanrı tarafından önceden bir şekilde belirlenmiş ya da kararlaştırılmış olduğunu açıklamaz. Bunun yerine, bu kayıtlardaki açıklamalara göre, Tanrı’nın insan için önceden bildirdiği, olası iki farklı akıbet vardır. Tanrı her insana kendi akıbetini seçmesi için irade özgürlüğü vermiştir. Peygamber Musa uzun zaman önce İsraillilere şunları bildirmişti: “Senin önüne hayatla ölümü . . . . koyduğuma, . . . . bunun için hayatı seç, ta ki, Allahın RABBİ sevmek, onun sözünü dinlemek, ve ona bağlanmak için, zürriyetinle sen yaşıyasın; çünkü senin hayatın, ve günlerinin uzunluğu odur.” (Tesniye 30:19, 20) Tanrı’nın peygamberi İsa, önceden şöyle bir uyarıda bulundu: “Dar kapıdan girin; zira helâke götüren kapı geniş, ve yol enlidir; ve ondan girenler çoktur. Çünkü hayata götüren kapı dar, ve yol sıkışıktır, ve onu bulanlar azdır.” (Matta 7:13, 14) İki ayrı yol, iki ayrı akıbet. Geleceğimiz kendi yaptıklarımıza bağlıdır. Tanrı’ya itaat yaşam, itaatsizlik ise ölüm anlamına gelir.—Romalılar 6:23.

Tanrı “her yerde hepsinin tövbe etmelerini insanlara emrediyor; çünkü Allah bir gün tespit eyledi . . . . dünyaya adaletle hükmedecektir.” (Resullerin İşleri 17:30, 31) Nuh’un günlerindeki insanların büyük çoğunluğu Tanrı’ya itaatsizliği seçip yok edilmişti ve aynı şekilde günümüzde de çoğunluk Tanrı’nın emirlerine itaatsizlik ediyor. Ancak, Tanrı kimlerin yok edilip kimlerin kurtuluşa erişeceğini önceden belirlememiştir. Aslında Tanrı’nın Sözü O’nun, ‘bazılarının helâk olmalarını istemeyerek bütün insanların tövbeye dönmelerini’ istediğini söylüyor. (II. Petrus 3:9) Çok kötü insanlar bile tövbe edip itaatli kişiler haline gelebilir ve Tanrı’nın lütfunu kazanmak üzere gerekli değişiklikleri yapabilirler.—İşaya 1:18-20; 55:6, 7; Hezekiel 33:14-16; Romalılar 2:4-8.

Kendisine itaatli olan kişilere Tanrı, tüm kötülüklerden, şiddetten, savaştan arınmış bir yeryüzünde, artık açlığın, acıların, hastalığın ve ölümün olmadığı bir dünyadaki barış dolu cennette sonsuz yaşam vaat ediyor. (Mezmur 37:9-11; 46:9; İşaya 2:4; 11:6-9; 25:6-8; 35:5, 6; Vahiy 21:4) Hatta ölüler de diriltilecek ve kendilerine Tanrı’ya hizmet etme fırsatı verilecek.—Daniel 12:2; Yuhanna 5:28, 29.

Mezmur yazarı, “kâmil insana göz koy” diyor, “ve doğru adama bak; çünkü akıbet selâmet ehlinindir. Fakat âsiler birlikte yok olacaklar; kötülerin sonu kesilecektir.” (Mezmur 37:37, 38) Sizin geleceğiniz ne olacak? Bu size bağlı. Bu derginin yayımcıları, mutlu, barış dolu bir geleceğe erişmenize yol açabilecek ek bilgiyi size ulaştırmaktan mutlu olacaktır.

[Dipnot]

[Sayfa 6’daki pasaj]

Tanrı önceden bilme gücünü Kendi amaçlarını yerine getirmek üzere kullanır

[Sayfa 8’deki pasaj]

Tanrı “bazılarının helâk olmalarını istemiyerek ancak bütün insanlar tövbeye dönsün” istiyor. II. Petrus 3:9

[Sayfa 7’deki resim]

İbrahim’in, oğlunu kurban etmeye gönüllü olduğunu Tanrı önceden biliyor olsaydı, bu dürüst bir deneme olur muydu?