İşiniz Ateşe Dayanacak mı?

“Herkes [temel] üzerine nasıl bina ettiğine dikkat etsin.”—I. KORİNTOSLULAR 3:10.

1. İsa’nın sadık takipçileri ileride İsa’nın öğrencisi olması beklenen kişiler hakkında hangi ümidi taşır?

İSA’NIN takipçisi evli bir çift, yeni doğmuş yavrularını seyrediyor. Gökteki Krallığın bir müjdecisi, Mukaddes Kitabı birlikte tetkik ettiği kişinin yüzünde istek ve ilgi dolu bir ifade yakalıyor. Kürsüden öğretim veren bir ihtiyar dinleyiciler arasında yeni ilgi gösteren birinin Mukaddes Kitap ayetlerini büyük hevesle açtığını fark ediyor. Yehova’nın bu sadık hizmetçilerinin yürekleri ümit doludur. Fakat ister istemez şunu da merak ederler: ‘Bu kişi Yehova’yı sevip O’na hizmet edecek mi—ve sadık kalacak mı?’ Tabii, böyle bir sonuç otomatik olarak gerçekleşmez. Çaba gerektirir.

2. Resul Pavlus öğretme işinin önemini İsa’nın İbrani takipçilerine nasıl hatırlattı; bu bizi kendimizi sınamaya nasıl teşvik eder?

² Resul Pavlus, yetenekli bir öğretmen olarak, öğretme ve öğrenci yapma işinin önemini vurgulayıp şunları yazdı: “Geçen zaman göz önüne alındığında sizin öğretmenler olmanız gerekirdi.” (İbraniler 5:12) Hitap ettiği İsa’nın takipçileri, iman etmelerinden sonra geçen zaman dikkate alındığında çok az ilerleme göstermişlerdi. Başkalarına öğretmeye hazır olmak bir yana, hakikatin temel yönlerinin kendilerine hatırlatılmasına ihtiyaçları vardı. Bugün her birimizin öğretme yeteneğini zaman zaman gözden geçirip nasıl ilerleme kaydedebileceğini saptaması iyi olur. Hayatlar söz konusudur. Neler yapabiliriz?

3. (a) Resul Pavlus bir kişiyi İsa’nın öğrencisi yapma sürecini neyle karşılaştırdı? (b) İsa’nın takipçileri bina yapanlar olarak hangi muhteşem ayrıcalığa sahiptir?

³ Pavlus, uygulama alanı geniş olan bir benzetmede öğrenci yapmayı bina inşa etmeyle karşılaştırdı. Sözlerine şöyle başladı: “Allahın iş arkadaşlarıyız; Allahın ziraati, Allahın binasısınız.” (I. Korintoslular 3:9) Öyleyse insanlarla ilgili bir inşa işine katılıyoruz; onların İsa’nın öğrencileri olma yönünde gelişmelerine yardım ediyoruz. Böylece “her şeyi yapan” Kişinin iş arkadaşları olarak çalışıyoruz. (İbraniler 3:4) Ne büyük bir ayrıcalık! Pavlus’un ilham altında Korintoslulara verdiği öğüdün, işimizde daha becerikli olmamıza nasıl yardım edebileceğini görelim. Dikkatimizi özellikle “öğretme sanatı” üzerinde yoğunlaştıracağız.—II. Timoteos 4:2.

Doğru Temel Atmak

4. (a) İsa’nın takipçilerinin yaptığı inşa işinde Pavlus nasıl bir rol oynadı? (b) Hem İsa’nın hem de dinleyicilerinin iyi temelin önemini bildikleri neden söylenebilir?

⁴ Sağlam ve dayanıklı bir bina için iyi bir temel gereklidir. Bu nedenle Pavlus şöyle yazdı: “Bana verilen Allahın inayetine göre, hikmetli mimar gibi, temel koydum.” (I. Korintoslular 3:10) İsa Mesih benzer bir örnekleme kullanarak, yapıcısı sağlam bir temel seçtiği için fırtınada ayakta kalan bir evden söz etti. (Luka 6:47-49) İsa temelin önemi hakkında her şeyi biliyordu. Yehova dünyanın temelini kurarken o da hazır bulunmuştu.a (Süleymanın Meselleri 8:29-31) İsa’nın dinleyicileri de iyi temelin değerinin farkındaydı. Zaman zaman Filistin’de gerçekleşen ani su baskınları ve depremlerde sadece temeli iyi olan evler ayakta kalabilirdi. Bununla birlikte Pavlus’un düşündüğü temel neydi?

5. İsa’nın takipçilerinin cemaatinin temeli kimdir; bu daha önceden nasıl bildirilmişti?

⁵ Pavlus şöyle yazdı: “Konulan temelden, yani, İsa Mesihten başka, kimse diğer temel koyamaz.” (I. Korintoslular 3:11) Bu ayet, temel benzetmesinin İsa için ilk kullanıldığı yer değildir. Aslında İşaya 28:16 önceden şunu bildirmişti: “Rab Yehova da şöyle diyor: İşte, Sionda temel olarak bir taş, denenmiş bir taş, temeli emniyetli değerli köşe taşını koydum.” Yehova uzun zamandan beri Oğlunun cemaatin temeli olmasını amaçlamıştı.—Mezmur 118:22; Efesoslular 2:19-22; I. Petrus 2:4-6.

6. Pavlus İsa’nın Korintos’taki takipçilerine nasıl iyi bir temel koydu?

⁶ İsa’nın takipçisi olan bireyler için temel nedir? Pavlus’un dediği gibi, İsa’nın hakiki bir takipçisi için Tanrı’nın Sözünde bulunan tek temel İsa Mesih’tir, başka temel yoktur. Pavlus da kuşkusuz böyle bir temel koymuştu. Felsefenin çok üstün tutulduğu Korintos’ta, insanları dünyevi hikmetle etkilemek istemedi. Bunun yerine milletlerin “akılsızlık” olarak görüp reddettiği ‘direğe gerilmiş Mesih’i’ vaaz etti. (I. Korintoslular 1:23) Pavlus İsa’nın, Yehova’nın amaçları açısından temel kişi olduğunu öğretti.—II. Korintoslular 1:20; Koloseliler 2:2, 3.

7. Pavlus’un kendisinden “hikmetli mimar” olarak söz etmesinden neler öğrenebiliriz?

⁷ Pavlus böyle bir öğretim işini “hikmetli mimar gibi” yaptığını belirtti. Pavlus bu sözleri kendini övmek amacıyla söylememişti. Sadece, Yehova tarafından kendisine verilen muhteşem bir hediyeyi—teşkilatlanma ya da yönlendirme işini—kabul ettiğini dile getiriyordu. (I. Korintoslular 12:28) Elbette ki, bugün İsa’nın ilk yüzyıldaki takipçilerine verilen mucizevi mevhibelere sahip değiliz. Ayrıca kendimizi ayrıcalıklı öğretmenler olarak görmeyebiliriz. Fakat önemli bir açıdan bu durumdayız. Şunu düşünün: Yehova bize yardım etmek için mukaddes ruhunu veriyor. (Luka 12:11, 12 ile karşılaştırın.) Yehova’ya sevgimiz ve O’nun Sözünün temel öğretilerine ilişkin bilgimiz var. Bunlar başkalarına öğretim verirken kullanabileceğimiz gerçekten muhteşem hediyelerdir. Bunları sağlam bir temel koymak için kullanmaya kararlı olalım.

8. Gelecekte öğrencileri olması beklenen kişilerin yüreğine temel olarak Mesih’i nasıl koyabiliriz?

⁸ Temel olarak Mesih’i koyduğumuzda, onu yemlikte yatan çaresiz bir bebek gibi ya da Üçlük kavramı içinde Yehova’ya eşit biri olarak göstermiyoruz. Hayır, Kutsal Yazılara uymayan böyle fikirler sahte Hıristiyanlar için bir temel oluşturur. Biz ise, onun dünyada yaşamış en büyük adam olduğunu, bizim uğrumuza kusursuz yaşamını verdiğini ve şimdi Yehova’nın tayin edilmiş Kralı olarak gökte hüküm sürdüğünü öğretiyoruz. (Romalılar 5:8; Vahiy 11:15) Aynı zamanda birlikte tetkik yaptığımız kişileri de İsa’nın izinde yürümek ve onun niteliklerini örnek almak konusunda isteklendirmeye çalışıyoruz. (I. Petrus 2:21) Onların İsa’nın hizmetteki gayretinden, hor görülen ve ezilmiş durumdaki kişilere olan şefkatinden, suçlarının ağırlığıyla ezilmiş günahkârlara gösterdiği acıma duygusundan ve denemeler karşısında sergilediği değişmez cesaretten derin şekilde etkilenmelerini isteriz. Gerçekten de İsa muhteşem bir temeldir. Fakat daha sonra ne gelmeli?

Doğru Malzemeyle İnşa Etmek

9. Pavlus öncelikle temel atan biri olmasına rağmen, öğretimiyle hakikati kabul etmiş olanlara nasıl özen gösterdi?

⁹ Pavlus şöyle yazdı: “Fakat eğer bir kimse bu temel üzerine altın, gümüş, kıymetli taşlar, tahta, ot, kamış bina ederse, herkesin işi zahir olacaktır; zira gün onu beyan edecektir, çünkü ateşle keşfolunacaktır; herbirinin işi ne çeşit olduğunu ateş kendisi ispat edecektir.” (I. Korintoslular 3:12, 13) Pavlus ne demek istedi? Bunları söylemesine yol açan nedenleri ele alalım. Pavlus öncelikle temel atan biriydi. Vaizlik turlarında şehir şehir dolaşarak daha önce Mesih’i hiç duymamış birçok kişiye vaaz etti. (Romalılar 15:20) İnsanlar onun öğrettiği hakikati kabul ettikçe cemaatler oluştu. Pavlus bu sadık kişilerle yakından ilgilendi. (II. Korintoslular 11:28, 29) Bununla birlikte, işi gereği devamlı olarak seyahat etmeliydi. Bu nedenle Korintos’ta bir temel atmak için 18 ay geçirdikten sonra, başka şehirlerde vaaz etmek amacıyla oradan ayrıldı. Yine de, orada yaptığı işi başkalarının nasıl sürdürdüğüyle yakından ilgileniyordu.—Resullerin İşleri 18:8-11; I. Korintoslular 3:6.

10, 11. (a) Pavlus yapı malzemelerinin farklı türlerini nasıl karşılaştırdı? (b) Eski Korintos’ta büyük olasılıkla hangi bina türleri bulunuyordu? (c) Daha çok hangi tür binaların ateşe dayanması beklenir; bu, öğrenci yapma işinde çalışanlar açısından nasıl somut bir derstir?

¹⁰ Pavlus’un Korintos’ta atmış olduğu temel üzerine inşa eden bazılarının işlerinin yetersiz kaldığı anlaşılıyor. Sorunu ortaya koymak üzere Pavlus iki tür yapı malzemesini karşılaştırır: altın, gümüş ve değerli taşlar bir tarafta; tahta, ot ve kamış diğer tarafta. Bir bina iyi, sağlam, ateşe dayanıklı malzemeden yapılabilir; ya da aceleyle dayanıksız, geçici ve yanabilir malzemeden oluşturulabilir. Korintos gibi büyük bir şehirde kuşkusuz her iki türden de bol bol bina vardı. Belki de bazı kısımları altın ve gümüşle kaplanmış ya da süslenmiş büyük ve pahalı taş bloklardan yapılan heybetli mabetler vardı.b Bu dayanıklı yapılar büyük olasılıkla, iskeleti kaba tahtalardan yapılmış ve samanla kaplanmış kulübeler, barakalar ve küçük dükkânlar arasından görkemli şekilde yükseliyordu.

¹¹ Bir yangında bu binalara ne olacaktı? Bunun cevabı Pavlus’un günlerinde olduğu kadar günümüzde de açıktır. Aslında Korintos şehri MÖ 146’da Romalı General Mummius tarafından fethedilip yakılmıştı. Tahta, ot ya da kamışla inşa edilmiş birçok yapı kuşkusuz tamamen yok oldu. Ya gümüş ve altınla süslü dayanıklı taş binalara ne oldu? Bunlar kuşkusuz ayakta kaldı. Korintos’ta Pavlus’un yetiştirdiği kişiler böyle binaları—daha az dayanıklı komşularını çoktan yerle bir etmiş olan felaketlerde ayakta kalan gururlu taş binaları—her gün görüyorlardı. Öyleyse Pavlus belirtmek istediği noktayı ne kadar açık şekilde vurguladı! Öğretirken kendimizi inşa işi yapan kişiler olarak görmeliyiz. Mümkün olan en iyi, en dayanıklı malzemelerle çalışmak istiyoruz. Bu şekilde işimizin kalıcı olması daha muhtemeldir. Sözü edilen dayanıklı malzemeler nelerdir ve bunları kullanmak neden yaşamsaldır?

İşiniz Ateşe Dayanacak mı?

12. İsa’nın Korintos’taki takipçilerinden bazıları inşa işinde nasıl baştan savma çalışıyordu?

¹² Pavlus’un, Korintos’taki bazı takipçilerin inşa işinde zayıf olduğunu fark ettiği açıktır. Yanlış olan neydi? Bağlamın gösterdiği gibi, cemaatin birliğini tehlikeye atma pahasına bazı kişilere hayranlık duyma şeklinde görülen bölücülük, ciddi bir sorun olmuştu. Bazıları ‘Ben Pavlus’unum’ derken başkaları ‘Ben Apollos’unum’ diye ısrar ediyordu. Bazılarınınsa kendi hikmetleriyle fazla övündükleri anlaşılıyor. Sonuçta cemaatin genel havasında bedeni düşünüş, ruhi konularda gelişmeme, “kıskançlık ve çekişme” gibi özellikler görülmesi şaşırtıcı değildi. (I. Korintoslular 1:12; 3:1-4, 18) Kuşkusuz bu tutumlar cemaatte ve hizmet sırasında verilen öğretime yansıdı. Sonuç olarak onların öğrenci yapma işi, sanki değersiz malzemelerle bina yapmak gibi baştan savma olmuştu. Bu iş “ateşe” dayanmayacaktı. Pavlus hangi ateşten söz etti?

13. Pavlus’un benzetmesinde ateş neyi temsil eder; İsa’nın bütün takipçileri neyin bilincinde olmalıdır?

¹³ Hepimizin yaşam boyu karşılaştığı bir ateş var; bu imanımızı deneyen durumlardır. (Yuhanna 15:20; Yakub 1:2, 3) Bugün bizim için de geçerli olduğu gibi, İsa’nın Korintos’taki takipçileri hakikati öğrettikleri herkesin deneneceğini bilmeliydi. Eğer zayıf bir öğretim verilirse üzücü sonuçlar olabilir. Pavlus şöyle uyardı: “Eğer onun üzerine bir kimsenin bina ettiği iş durursa, ücret alacaktır. Eğer bir kimsenin işi yanarsa, zarar çekecek; fakat kendisi kurtulacaktır; ancak ateş içinden geçer gibi.”c—I. Korintoslular 3:14, 15.

14. (a) Öğrenci yapma işinde çalışanlar nasıl ‘zarar çekebilir;’ bununla birlikte nasıl ateş içinden geçer gibi kurtuluş elde edebilirler? (b) Zarar görme riskini nasıl azaltabiliriz?

¹⁴ Gerçekten ciddi sözler! Bir kişinin İsa’nın öğrencisi olmasına yardım etmek üzere çok çalışmak, fakat sonra onun bir ayartma veya ezaya yenilip zamanla hakikat yolunu bıraktığını görmek çok acı verebilir. Pavlus böyle durumlarda zarar görüleceğini söylerken bunu dile getirir. Böyle bir deneyim öyle acı verebilir ki, kurtuluşumuzun “ateş içinden geçer gibi” olacağı belirtiliyor; bu, bir yangında her şeyini kaybedip sadece kendisi kurtulmuş bir adamın durumuna benzer. Acaba bizler bu zarar riskini nasıl azaltabiliriz? Dayanıklı malzemelerle bina ederek! Tetkik yaptığımız kişilere, yüreklerine ulaşabilecek, onları hikmet, ayırt etme gücü, Yehova korkusu ve gerçek iman gibi değerli Tanrısal niteliklere önem vermeye yöneltecek şekilde öğretim veriyorsak, sağlam, ateşe dayanır malzemeyle inşa ediyoruz demektir. (Mezmur 19:9, 10; Süleymanın Meselleri 3:13-15; I. Petrus 1:6, 7) Bu nitelikleri edinenler Tanrı’nın iradesini yapmaya devam edecek; böyle kişiler sonsuza dek yaşamak üzere sağlam bir ümide sahiptir. (I. Yuhanna 2:17) Bununla birlikte, Pavlus’un benzetmesini hayatımızda nasıl uygulayabiliriz? Bazı örnekleri ele alalım.

15. Mukaddes Kitabı birlikte tetkik ettiğimiz kişilerle ilgili baştan savma bir inşa işi yapmaktan kaçınmak üzere neler yapabiliriz?

¹⁵ Tetkik ettiğimiz kişilere Mukaddes Kitabı öğretirken asla insanları Yehova Tanrı’dan daha çok yüceltmemeliyiz. Amacımız bizi başlıca hikmet kaynağı olarak görmelerini öğretmek değildir. Onların Yehova’nın, Sözünün ve teşkilatının rehberliğine başvurmalarını istiyoruz. Bu amaçla sorularına karşılık olarak kendi görüşlerimizi belirtmiyoruz. Bunun yerine onlara Mukaddes Kitabı ve ‘sadık ve basiretli kölenin’ sağladığı yayınları kullanarak cevapları bulmayı öğretiyoruz. (Matta 24:45-47) Benzer nedenlerle, Mukaddes Kitabı tetkik ettiğimiz kişileri sahiplenmemek üzere de dikkatli davranıyoruz. Başkaları onlara ilgi gösterdiğinde içerlemektense, tetkik yaptığımız kişileri sevgi gösterme konusunda ‘geniş olmaya’ ve cemaatte mümkün olduğu kadar çok kişiyi tanıyıp takdir etmeye teşvik etmeliyiz.—II. Korintoslular 6:12, 13.

16. İhtiyarlar nasıl ateşe dayanır malzemeyle inşa edebilir?

¹⁶ Cemaatteki ihtiyarlar da öğrenciler ‘inşa etme’ konusunda yaşamsal bir rol oynar. Cemaate öğretim verdiklerinde, ateşe dayanır malzemeyle inşa etmeye çalışırlar. İhtiyarların öğretme yetenekleri, deneyimleri ve kişilikleri çok farklı olabilir, fakat bu farklılıkları insanları kendi peşlerine takmak için kullanmazlar. (Resullerin İşleri 20:29, 30 ile karşılaştırın.) Korintos’taki bazı kişilerin neden “Ben Pavlusun” ya da “Ben Apollosunum” dediklerini tam olarak bilmiyoruz. Fakat bu sadık ihtiyarların hiçbirinin kesinlikle böyle bölücü bir düşünüşü desteklemediğinden emin olabiliriz. Böyle düşünceler Pavlus’un gururunu okşamadı; bunlara şiddetle karşı çıktı. (I. Korintoslular 3:5-7) Benzer şekilde bugün ihtiyarlar “Allahın sürüsünü” güttüklerini akıllarında tutar. (I. Petrus 5:2) Bu sürü hiçbir insana ait değildir. Bu yüzden onlar, bir kişinin sürüyü ya da ihtiyarlar kurulunu egemenliği altına alma eğilimine karşı kararlı bir tavır takınırlar. İhtiyarlar, cemaate hizmet etmek, yüreklere erişmek ve koyunların Yehova’ya tüm benlikleriyle hizmet etmelerine yardım etmek yönünde alçakgönüllü bir arzu duydukları sürece ateşe dayanır malzemeyle inşa ederler.

17. İsa’nın takipçisi ana-babalar ateşe dayanır malzemeyle inşa etmek üzere nasıl gayret gösteriyor?

¹⁷ İsa’nın takipçisi olan ana-babalar da bu meseleyle yakından ilgilenir. Onlar çocuklarının sonsuza kadar yaşadıklarını görmeyi çok isterler! Bu nedenle Tanrı’nın Sözündeki ilkeleri çocuklarının yüreklerine ‘iyice koymak’ için çok çalışırlar. (Tesniye 6:6, 7) Onlar çocuklarının hakikati sadece bir kurallar listesi ya da tekrarlanan bilgiler olarak değil, dolu dolu, ödüllendirici ve mutlu bir yaşam yolu olarak tanımalarını ister. (I. Timoteos 1:11) Çocuklarını Mesih’in sadık öğrencileri olarak yetiştirmek amacıyla sevgi dolu ana-babalar ateşe dayanır malzemeler kullanmaya çalışır. Onlar çocuklarıyla sabırla ilgilenir, kişiliklerinden Yehova’nın nefret ettiği nitelikleri ayıklamalarına ve O’nun sevdiği nitelikleri geliştirmelerine yardım ederler.—Galatyalılar 5:22, 23.

Kim Sorumlu?

18. İsa’nın bir öğrencisi sağlıklı öğretimi reddettiğinde, bunun ona öğretim vermeye ve onu yetiştirmeye çalışan kişinin hatası olması neden şart değildir?

¹⁸ Bu irdeleme önemli bir soru doğuruyor. Yardım etmeye çalıştığımız biri hakikat yolundan ayrılırsa, bu, öğretmenler olarak başarısız olduğumuz ya da kalitesiz malzemelerle inşa ettiğimiz anlamına mı gelir? Mutlaka böyle olması gerekmez. Pavlus’un sözleri kuşkusuz bize öğrenciler ‘inşa etme’ işine katılmanın büyük bir sorumluluk olduğunu hatırlatır. İnşa işini iyi yapmak için gücümüzün yettiği her şeyi yapmak isteriz. Fakat Tanrı’nın Sözü, yardım etmek istediğimiz kişiler hakikatten ayrılırsa bütün sorumluluğu üstlenip suçu kendimizde görmemizi söylemez. İnşa işinde çalışanlar olarak oynadığımız rolün yanı sıra başka etkenler de söz konusudur. Örneğin, bu işte yetersiz kalmış bir öğretmen hakkında bile Pavlus’un neler söylediğine dikkat edelim: “Zarar çekecek; fakat kendisi kurtulacaktır.” (I. Korintoslular 3:15) Tetkik yaptığı kişide oluşturmaya çalıştığı İsa’nın örneğine dayalı kişilik ateşli bir denemede ‘yandığı’ halde, o öğretmenin sonunda kurtuluşu elde edebildiği söyleniyorsa bundan hangi sonuca varmalıyız? Kuşkusuz, Yehova’nın sadık bir yol izleyip izlemeyeceği konusunda verdiği kararlardan öncelikle Mukaddes Kitabı tetkik eden kişiyi sorumlu tuttuğu sonucuna varabiliriz.

19. Sonraki makalede neyi ele alacağız?

¹⁹ Kişisel ya da bireysel sorumluluk çok önemli bir konudur. Bu her birimizi yakından ilgilendirir. Mukaddes Kitap bu konuda tam olarak ne öğretir? Sonraki makalede bu konu ele alınacak.

[Dipnotlar]

Nasıl Cevap Verirsiniz?

◻ İsa’nın hakiki bir takipçisi için “temel” nedir; nasıl atılır?

◻ Farklı yapı malzemeleriyle ilgili benzetmeden neler öğrenebiliriz?

◻ “Ateş” neyi temsil eder; bu bir kişinin ‘zarar görmesine’ nasıl neden olabilir?

◻ Mukaddes Kitap öğretmenleri, ihtiyarlar ve ana-babalar ateşe dayanır malzemeyle nasıl inşa edebilir?

[Sayfa 9’daki resim]

Eski şehirlerin çoğunda ateşe dayanıklı binalar dayanıksız yapılarla bir arada bulunurdu