Uzak Bir Sahada Hizmet Edebilir misiniz?

“HER zaman uzak bir sahada dolgun vakitli hizmeti düşlemişimdir. Bekâr biri olarak daha çok vaize ihtiyaç duyulan bir yerde, Texas’ta (ABD) hizmet ettim. Evlendikten sonra karım da oradaki hizmette bana katıldı. Kızımız doğduğunda, ‘artık bu düşlerimi unutmalıyım,’ diye düşündüm. Fakat Yehova düşleri gerçekleştirir, özellikle de O’nun iradesiyle ilgiliyse.”—Jesse, şu anda karısı ve üç çocuğuyla birlikte Ekvador’da hizmet ediyor.

“Böyle bir şeyi Gilead programına katılmadan yapabileceğimi asla düşünmemiştim. Kendisiyle Mukaddes Kitabı tetkik ettiğim birini cemaatte konuşma yaparken ya da vaaz ederken gördüğümde heyecan duyarım ve bana bu fırsatı verdiği için Yehova’ya teşekkür ederim.”—Karen, sekiz yıldır Güney Amerika’da öncülük yapan bekâr bir kadın.

“Amerika Birleşik Devletleri’nde 13 yıl dolgun vakitli olarak vaaz ettikten sonra, karım ve ben bizi canlandıracak yeni bir göreve ihtiyacımız olduğunu hissettik. Daha önce hiç olmadığı kadar mutluyuz; bu gerçekten harikulade bir yaşam tarzı.”—Tom, karısı Linda ile birlikte Amazon bölgesinde öncülük yapıyor.

Bu takdir dolu ifadeler, koşulları Gilead programına katılmalarına izin vermeyen kişilere aittir. Onlar yine de uzak bir yerde hizmet etmenin zorluklarını ve sevinçlerini tattılar. Bu nasıl oldu? Siz de böyle bir hizmette çalışabilir misiniz?

Doğru Nedenlerle Başlamak Gerek

Uzak bir sahada başarılı olmak için maceracı bir ruhun ötesinde bir şeye ihtiyaç var. Bu işte sebat edenler onu doğru nedenlerle yapan kişilerdir. Onlar resul Pavlus gibi, yalnızca Tanrı’ya değil, insanlara da borçlu olduklarını düşünüyorlar. (Romalılar 1:14) Vaaz etmekle ilgili Tanrısal emri kendi yaşadıkları yerde hizmete katılarak da yerine getirebilirlerdi. (Matta 24:14) Fakat iyi haberi duyma fırsatı çok az olan kişilere ulaşıp yardım etmeye kendilerini borçlu ve zorunlu hissettiler.

Bu işi yapmanın diğer bir nedeni de çoğu kez daha verimli bir sahada çalışma arzusudur ki, bu da yerindedir. Hangimiz iyi balık tutan bir balıkçı gördüğümüzde onun avlandığı bölgenin yakınına gitmeyiz? Benzer biçimde başka ülkelerdeki olağandışı artışlarla ilgili yüreklendirici haberler birçoklarını “pek çok balık” bulunan yerlere gitmeye teşvik ediyor.—Luka 5:4-10.

Bedeli Hesaplayın

Uzak bir sahada hizmet etmek isteyenlerin genellikle maddi açıdan bağımsız olmaları gerekir. Ekonomik zorlukla nasıl başa çıkılabilir? Bazıları gerekli parayı bulabilmek için evlerini sattı ya da kiraya verdi. Başkaları işyerlerini sattı. Bazıları hedeflerine ulaşabilmek için para biriktiriyorlar. Başkaları da bir ya da iki yıl uzak bir yerde hizmet ettikten sonra, çalışıp biraz para biriktirmek amacıyla ülkelerine dönüyor ve sonra hizmet etmek üzere aynı sahaya tekrar gidiyorlar.

Gelişmekte olan bir ülkede oturmanın tartışmasız bir avantajı, geçim masraflarının genellikle daha gelişmiş bir ülkeye göre önemli ölçüde düşük olmasıdır. Böylece bazıları nispeten az da olsa emeklilik parasıyla geçinebiliyorlar. Elbette, kişinin harcamaları büyük ölçüde seçtiği yaşam standardına bağlıdır. Gelişmekte olan ülkelerde bile son derece konforlu koşullarda yaşanabilir; ancak bunun için oldukça büyük paralar ödemek gerekir.

Taşınmadan önce masrafların hesaplanması gerektiği açıktır. Yine de, ekonomik açıdan bedeli hesaplamaktan daha fazlası söz konusudur. Güney Amerika’da hizmet etmiş olan bazılarının sözleri bu konuda aydınlatıcı olabilir.

En Büyük Zorluk

Finlandiyalı Markku, “İspanyolca öğrenmek için gerçek bir savaş verdim,” diyor. “Dili bilmediğimden, hizmet-yardımcısı olarak hizmet edebilmem için bir süre geçeceğini sanmıştım. Yalnızca iki ay sonra bir kitap tetkikini idare etmem istenince çok şaşırdım! Tabii, mahcup düştüğüm anlar çok oldu. Özellikle isimler konusunda güçlük çekiyordum. Bir gün birader Sancho’ya ‘Birader Chancho (domuz)’ dedim; Hemşire Salamea’ya ‘Malaesa (kötü)’ deyişimi de hiç unutamam. Neyse ki kardeşler çok sabırlıydı.” Sonunda Markku çevre nazırı oldu ve karısı Celine’yle birlikte o ülkede sekiz yıl hizmet etti.

Daha önce sözleri alıntılanan Jesse’nin karısı Chris şunları anlatıyor: “Çevre nazırının ilk ziyaretini hatırlıyorum; buraya gelişimizden yalnızca üç ay sonraydı. Biraderin yüreklerimizi etkilemeye çalışarak benzetmeler kullanıp güzel sözler söylediğini fark ediyordum, ancak onu anlayamıyordum. Daha salondayken ağlamaya başladım. Usul usul gözyaşı dökmüyordum; hüngür hüngür ağlıyordum. İbadetten sonra, çevre nazırına durumu açıklamaya çalıştım. Çok anlayışlıydı ve bana diğer herkesin de sürekli söylediği şeyi söyledi: ‘Ten paciencia, hermana’ (‘Sabırlı ol, hemşire’). İki ya da üç yıl sonra yeniden karşılaştık ve iletişim kurabilmenin mutluluğuyla 45 dakika konuştuk.”

Başka bir birader “çalışmak şart,” diyor. “Yeni bir dil öğrenmek için çaba harcadıkça iletişim becerilerimizi daha da geliştiriyoruz.”

Bu tür çabaların çok yararlı olduğunda herkes görüş birliğindedir. Yeni bir dil öğrenmeye uğraşırken insanda alçakgönüllülük, sabır ve sebat nitelikleri gelişir. İyi haberi başkalarına vaaz etmek üzere büyük bir fırsat kapısı açılır. Örneğin İspanyolca öğrenmek kişinin tüm dünyada 400 milyondan fazla insan tarafından konuşulan bir dilde iletişim kurabilmesini sağlar. Daha sonra ülkelerine dönmek zorunda kalan birçokları orada da ana dili İspanyolca olan kişilere yardım etmek için bu dil becerilerinden yararlanabilirler.

Memleket Özlemi Hakkında Ne Denebilir?

Kocası Gary ile birlikte Amazon bölgesinde hizmet eden Deborah şöyle diyor: “Ekvador’a ilk kez geldiğimiz 1989 yılında çok fazla memleket özlemi çekiyordum. Cemaatteki kardeşlere daha yakınlaşıp onlardan güç almayı öğrendim. Onlar ailem gibi oldular.”

Başta söz edilen Karen şunları söylüyor: “Her gün hizmete katılarak memleket özlemi duygusuyla mücadele ettim. Bu sayede memleketimi düşünmüyordum. Ayrıca ana-babamın uzak bir sahada hizmet etmemden gurur duyduğunu aklımdan çıkarmıyordum. Annem beni her zaman şöyle teşvik etti: ‘Yehova sana benden çok daha iyi bakabilir.’”

Japonya’dan Makiko esprili bir şekilde şunları ekliyor: “Bütün bir günü tarla hizmetinde geçirdikten sonra iyice yorulmuş oluyorum. Böylece eve gidip memleket özlemi çekmeye başladığımda genellikle uykuya dalıyorum. Sonuçta özlem duygusu fazla uzun sürmüyor.”

Çocuklar Hakkında Ne Denebilir?

Çocuklar varsa, onların eğitim gibi ihtiyaçlarının dikkate alınması gerekir. Bazıları okul eğitimini evde sürdürmeyi seçerken diğerleri çocuklarını yöresel okullara kaydettirdiler.

Al, karısı, iki çocuğu ve annesiyle birlikte Güney Amerika’ya taşındı. Şöyle diyor: “Çocukları okula vermenin dil öğrenmelerini çabuklaştırdığını gördük. Üç ay içinde gayet akıcı konuşmaya başladılar.” Öte yandan, Mike ve Carries’in ergenlik çağındaki iki oğlu resmi makamlarca onaylanmış bir öğretim kurumunda mektupla eğitim görüyorlar. Anne ve babaları şöyle diyor: “Bu tür çalışmaları tümüyle çocuklarımıza bırakamayacağımızı gördük. Biz de derslere katılmalı ve oğullarımızın belirlenmiş ders programını günü gününe izlediklerinden emin olmalıydık.”

Avustralya’dan David ve Janita iki oğullarıyla ilgili duygularını şöyle dile getiriyor: “Oğullarımızın başkalarının nasıl yaşadığını kendi gözleriyle görmelerini istedik. İnsan kolayca, içinde büyüdüğü koşulların normal bir yaşam tarzı için ölçüt alınabileceğini sanabiliyor; oysa aslında biz azınlığı oluşturuyoruz. Onlar ayrıca Tanrısal ilkelerin, hangi ülke ya da kültür olursa olsun, dünyanın her yerinde nasıl geçerli ve yararlı olduğunu da gördüler.”

Ken, geçmişinden söz ederek şöyle diyor: “Ailem 1969’da İngiltere’den taşındığında ben yalnızca dört yaşındaydım. Gelmeden önce düşündüğüm gibi çatısı ottan yapılmış bir çamur kulübede oturmadığımız için düş kırıklığına uğradımsa da, yetişme dönemimi bir genç için olabilecek en heyecanlı şekilde yaşadığımı sanıyorum. Aynı fırsata sahip olmayan çocuklar için hep üzülmüşümdür! Dolgun vakitli vaizler ve özel öncülerle sıkı bir arkadaşlığımız olduğundan dokuz yaşında öncü yardımcılığına başladım.” Ken şimdi seyahat eden bir nazır.

Jesse’nin kızı Gabriella “Ekvador artık bizim asıl memleketimiz,” diyor. “Annem ve babam buraya gelmeye karar verdiği için öyle mutluyum ki.”

Öte yandan, çeşitli nedenlerle uyum sağlayamayan çocuklar olmuş ve aileleri memleketlerine dönmek zorunda kalmıştır. Bu nedenle, uzak bir sahaya taşınmadan önce orayı ziyaret etmek salık verilir. Böylece doğrudan alınan bilgi temelinde kararlar verilebilir.

Taşınmanın Nimetleri

Gerçekten de, uzak bir sahaya taşınmak birçok zorluk ve özveri içerir. Taşınanlar buna değdiğini gördüler mi? Bırakalım kendileri anlatsın.

Jesse: “Ambato kentinde bulunduğumuz on yıl içinde cemaat sayısının 2’den 11’e çıktığını gördük. Bunlardan beşine başlangıç döneminde yardımcı olma ayrıcalığına sahiptik ve iki İbadet Salonunun yapımında çalıştık. Ayrıca yılda ortalama olarak iki Mukaddes Kitap tetkikinin vaftize yeterlik kazanmasına yardımcı olmanın sevincini de yaşadık. Tek bir üzüntüm var, o da buraya bir on yıl daha önce gelmemiş olmak.”

Linda: “İnsanların iyi habere ve bizim çabalarımıza gösterdiği takdir bizi çok teşvik ediyor. Örneğin, orman içindeki küçük bir kasabada Mukaddes Kitabı tetkik eden Alfonso, kendi yaşadığı yerde umumi konuşmalar düzenlenmesinin ne kadar yararlı olacağını fark etti. Yeni inşa edilen ahşap evine henüz taşınmıştı; köyde böyle sadece birkaç ev vardı. Evinin kasabada Yehova’ya layık tek bina olduğuna karar vererek, ottan kulübesine geri taşındı ve evini İbadet Salonu olarak kullanmaları için kardeşlere verdi.”

Jim: “Tarla hizmetinde insanlarla gerçekten konuşarak harcadığımız zaman, Amerika Birleşik Devletleri’ndekinin on katı. Ayrıca burada yaşam temposu çok daha rahat. İnceleme ve tarla hizmeti için kuşkusuz daha çok vakit var.”

Sandra: “Mukaddes Kitap hakikatinin insanları iyi yönde nasıl değiştirebildiğini görmek bana büyük doyum veriyor. Küçük bir bakkal dükkânı olan 69 yaşındaki Amada ile Mukaddes Kitabı incelemiştim. Düzenli olarak her on ölçek süte iki ölçek su eklerdi. Ayrıca sulandırılmış bu sütü eksik ölçüp satarak müşterilerini iyice dolandırırdı. Fakat Sonsuz Yaşama Götüren Bilgi kitabının 13. bölümündeki ‘Dürüstlük Mutlulukla Sonuçlanır’ arabaşlığı altındaki malzemeyi inceledikten sonra Amada bu yanlış davranışına son verdi. Bundan bir süre sonra vaftiz edilişini görmek ne büyük bir sevinçti!”

Karen: “Hiçbir zaman Yehova’ya buradaki kadar güvenmem gerekmemişti ve O’nun tarafından hiç bu kadar çok kullanılmamıştım. Yehova ile dostluğum derinleşti ve güçlendi.”

Sizin İçin Ne Denebilir?

Yıllar boyunca binlerce Şahit hizmet etmek üzere uzak sahalara taşındı. Bazıları bir ya da iki yıl, diğerleri süresiz kaldılar. Uzak bir sahada gökteki Krallığın çıkarlarını ilerletme hedefiyle beraberlerinde deneyimlerini, ruhi olgunluklarını ve maddi kaynaklarını götürdüler. İş bulma sıkıntısı nedeniyle yöresel müjdecilerin hizmet edemediği sahalarda hizmet edebildiler. Dört çeker jipler satın alarak başka türlü erişilemeyen sahaları taradılar. Diğerleri, kent yaşamını tercih ederek yalnızca birkaç ihtiyarın bulunduğu büyük cemaatlerde bir denge unsuru oldular. Ve istisnasız hepsi, verdiklerinden çok daha fazlasını, ruhi nimetler olarak aldıklarını üzerine basa basa söylediler.

Uzak bir sahada hizmet etme ayrıcalığını siz de paylaşabilir misiniz? Eğer koşullarınız izin veriyorsa böyle bir yer değişikliği olasılığını neden soruşturmayasınız? Atılması gerekli ilk adım, teşkilatın hizmet etmeyi düşündüğünüz yerdeki bürosuna yazmaktır. Alacağınız özel bilgi, girişiminizin başarılı olma olasılığını belirlemenize yardımcı olacak. Doğru bir planlamayla ve Yehova’nın bereketiyle belki siz de uzak bir sahada hizmet etmenin sevincini tadabilirsiniz.

[Sayfa 24’teki resim]

TOM VE LINDA SHUAR, KIZILDERİLİ TOPLUMUNUN YAŞADIĞI YERE DOĞRU SAPA BİR PATİKADA İLERLİYORLAR

[Sayfa 25’teki resim]

BİRÇOK KARDEŞ EKVADOR’UN BAŞKENTİ QUITO’DA HİZMET EDİYOR

[Sayfa 25’teki resim]

MAKIKO AND DAĞLARINDA VAAZ EDERKEN

[Sayfa 26’daki resim]

HILBIG AİLESİ SON BEŞ YILDIR EKVADOR’DA HİZMET EDİYOR