‘Gidin Onları Öğrencim Olarak Yetiştirin ve Vaftiz Edin’
“Siz gidin bütün milletlerden insanları öğrencim olarak yetiştirin; onları . . . . vaftiz edin. Size emrettiğim her şeye uymalarını onlara öğretin” (MATTA 28:19, 20).
1. İsrail ulusu Sina Dağı’nın eteklerinde hangi kararı verdi?
BUNDAN yaklaşık 3.500 yıl önce, tüm bir ulus Tanrı’nın huzurunda yemin etti. Sina Dağı’nın eteklerinde toplanmış İsrailoğulları açıkça “RABBİN bütün söylediklerini yapacağız” dediler. İsrail o andan itibaren Tanrı’ya adanmış özel bir toplum, O’nun ‘has kavmi’ oldu (Çıkış 19:5, 8; 24:3). Onlar Tanrı’nın korumasını ve “süt ve bal akan” bir ülkede nesiller boyu yaşamayı özlemle beklediler (Levililer 20:24).
2. Bugün insanlar Tanrı’yla nasıl bir ilişkiye sahip olabilir?
2 Ancak mezmur yazarı Asaf’ın da kabul ettiği gibi İsrailoğulları “Allahın ahdini tutmadılar, ve onun şeriatinde yürümek istemediler” (Mezmur 78:10). Onlar, atalarının Yehova’ya verdiği yemini tutmadılar. Sonunda ulus Tanrı’yla eşsiz ilişkisini kaybetti (Vaiz 5:4; Matta 23:37, 38). Tanrı da “Kendi ismini taşıyan bir topluluk oluşturmak için diğer milletlerden insanlarla . . . . ilgilenmeye başladı” (Elçiler 15:14). Ve bu son günlerde “her milletten, her kabileden, her halktan ve her dilden, kimsenin sayamayacağı bir büyük kalabalık” topluyor. Bu kalabalık sevinçle şunu kabul ediyor: “Kurtuluşu tahtta oturan Tanrımıza ve Kuzuya borçluyuz” (Vahiy 7:9, 10).
3. Tanrı’yla kişisel ilişkiye sahip olmak isteyen biri hangi adımları atmalıdır?
3 Tanrı’yla bu değerli ilişkiye sahip kişilerden olmak isteyen biri, kendini O’na adamalı ve suda vaftiz edilerek adağını açıkça göstermelidir. Kendini adama ve vaftiz, İsa’nın öğrencilerine verdiği şu açık emre uygundur: “Siz gidin bütün milletlerden insanları öğrencim olarak yetiştirin; onları Babanın, Oğlun ve kutsal ruhun adıyla vaftiz edin. Size emrettiğim her şeye uymalarını onlara öğretin” (Matta 28:19, 20). “Ahit kitabı” okunurken İsrailoğulları dinlemişti (Çıkış 24:3, 7, 8). Böylece Yehova’ya karşı sorumluluklarını anlamışlardı. Benzer şekilde bugün de, vaftiz adımını atmadan önce Tanrı’nın isteği hakkında tam bilgi almak şarttır. Bu bilgi O’nun Sözü olan Mukaddes Kitapta bulunur.
4. Vaftize yeterli olmak isteyen biri ne yapmalıdır? (Cevabınızda yukarıdaki çerçeveye de değinin.)
4 Belli ki İsa, öğrencilerinden vaftiz edilmeden önce imanlarını sağlam bir temele dayandırmalarını istedi. Takipçilerinden sadece gidip öğrenci yetiştirmelerini değil, ‘emrettiği her şeye uymayı’ öğretmelerini de istedi (Matta 7:24, 25; Efesoslular 3:17-19). Dolayısıyla vaftize yeterli olanlar genellikle Mukaddes Kitabı aylarca, hatta bir veya iki yıl incelemiş, bu sayede kararlarını aceleye getirmeden ve yeterli bilgiyle vermiş olurlar. Adaylar, vaftizden önce iki kilit soruya ‘evet’ diye cevap verir. İsa “Evet dediyseniz Evet olsun, Hayır dediyseniz Hayır olsun” dediğinden, bu iki vaftiz sorusunun önemini dikkatle gözden geçirmemiz hepimiz için yararlı olacak (Matta 5:37).
Tövbe ve Kendini Adama
5. İlk vaftiz sorusu hangi iki temel adıma dikkat çeker?
5 İlk vaftiz sorusunda adaya, eski yaşam tarzında işlediği “günahlarından tövbe edip kendini Yehova’ya isteğini yapmak üzere adadın mı?” diye sorulur. Bu soru, vaftizden önce atılması gereken çok önemli iki adıma dikkat çeker; bunlar tövbe ve kendini adamadır.
6, 7. (a) Neden tüm vaftiz adaylarının tövbe etmesi şarttır? (b) Kişi tövbe ettikten sonra hangi değişiklikleri yapmalıdır?
6 Vaftiz edilmeden önce neden tövbe etmek gerekir? Elçi Pavlus “hepimiz bir zamanlar . . . . beden arzularına göre davranmıştık” diyerek bunu açıklıyor (Efesoslular 2:3). Tanrı’nın isteğiyle ilgili tam bilgiyi almadan önce, dünyanın değerlerine ve standartlarına göre yaşıyorduk. Yaşam tarzımız, bu ortamın tanrısı Şeytan’ın kontrolündeydi (2. Korintoslular 4:4). Ancak Tanrı’nın isteğini öğrendikten sonra “insanların arzularını değil, Tanrı’nın isteğini yerine getirmek için” yaşamaya karar verdik (1. Petrus 4:2).
7 Bu yeni yaşam tarzı, beraberinde birçok ödül getirir. Her şeyden önce Yehova’yla değerli bir ilişkiye sahip olabiliriz. Davud bunu Tanrı’nın ‘çadırına’ ve ‘Mukaddes dağına’ konuk olma davetine benzetti; bu gerçekten çok büyük bir ayrıcalıktır (Mezmur 15:1). Mantıken Yehova herkesi değil, yalnızca “kemal ile yürüyen ve salâh işliyen, ve yüreğinden hakikati söyliyen” kişileri davet eder (Mezmur 15:2). Bu talepleri karşılamak, hakikati öğrenmeden önceki durumumuza bağlı olarak, hem davranışlarımızda hem de kişiliğimizde kesin değişiklikler yapmamızı gerektirebilir (1. Korintoslular 6:9-11; Koloseliler 3:5-10). Bu değişikliklerin ardında tövbe, yani eski yaşam tarzımız nedeniyle derin bir pişmanlık ve Yehova’yı memnun etmek üzere kesin bir kararlılık vardır. Tövbe kesin bir dönüşe yol açar. Bu, bencil ve dünyaya özgü yaşam tarzını terk edip Tanrı’yı memnun etmeyi amaç edinmektir (Elçiler 3:19).
8. Kendimizi nasıl Yehova’ya adarız? Bunun vaftizle bağlantısı nedir?
8 İlk vaftiz sorusunun ikinci kısmında, adaya, “kendini Yehova’ya isteğini yapmak üzere adadın mı?” diye sorulur. Kendini adama, vaftizden önce atılması gereken önemli bir adımdır. Bunu bir duada, İsa Mesih’in aracılığıyla yaşamımızın Yehova’ya ait olmasını istediğimizi söyleyerek yaparız (Romalılar 14:7, 8; 2. Korintoslular 5:15). Yehova böylece Efendimiz ve Sahibimiz olur, İsa gibi biz de Tanrı’nın isteğini yapmaktan zevk alırız (Mezmur 40:8; Efesoslular 6:6). Bu ciddi söz Yehova’ya sadece bir kez verilir. Kendimizi Yehova’ya adamamız sadece O’nunla bizim aramızda olduğundan, vaftiz günü bunu açıkça bildirerek, gökteki Babamıza bu ciddi adakta bulunduğumuzu herkesin öğrenmesini sağlarız (Romalılar 10:10).
9, 10. (a) Tanrı’nın isteğini yapmak neler içerir? (b) Nazi yöneticileri bile adağımızın ciddiyetini anladıklarını nasıl gösterdiler?
9 Tanrı’nın isteğini yapma konusunda İsa’nın örneğini izlemek neler içerir? İsa öğrencilerine “biri benim arkamdan gelmek isterse, kendini reddetsin; işkence direğini alsın ve hep beni izlesin” demişti (Matta 16:24). Bu sözlerle, yapmamız gereken üç şeyi belirtti. İlk olarak, kendimizi ‘reddederiz.’ Başka sözlerle, bencil, kusurlu eğilimlerimizi terk eder, Tanrı’nın öğüdünü ve yönlendirmesini kabul ederiz. İkincisi, ‘işkence direğimizi alırız.’ İsa’nın zamanında işkence direği utanç ve sıkıntının simgesiydi. İsa’nın takipçileri olarak biz, iyi haber uğrunda başımıza gelebilecek sıkıntıları kabul ederiz (2. Timoteos 1:8). Dünya bizimle alay edebilir ve bizi aşağılayabilir. Ancak Mesih gibi biz de ‘utancı hiçe sayar,’ Tanrı’yı memnun ettiğimizi bilmekten mutlu oluruz (İbraniler 12:2). Son olarak, ‘hep İsa’yı izleriz’ (Mezmur 73:26; 119:44; 145:2).
10 Yehova’nın Şahitlerinin kendilerini kayıtsız şartsız hizmet etmek üzere Tanrı’ya adadığını bazı muhaliflerin bile anlamış olması ilginçtir. Örneğin Nazi Almanya’sındaki Buchenwald toplama kampında, imanlarını inkâr etmeyi reddeden Şahitlerden şu ifadeyi imzalaması istendi: “Hâlâ sadık bir Mukaddes Kitap tetkikçisiyim ve Yehova’ya yeminimi asla bozmayacağım.” Bu ifade kendini Tanrı’ya adamış tüm sadık Şahitlerin tutumunu çok net bir şekilde anlatıyor (Elçiler 5:32).
Yehova’nın Şahidi Olarak Tanınırlar
11. Vaftiz edilen kişi hangi ayrıcalığa sahip olur?
11 İkinci vaftiz sorusunda adaya, vaftiz edilmekle “Yehova’nın bir Şahidi olarak tanınacağının farkında mısın?” diye sorulur. Kişi vaftiz edildikten sonra, Yehova’nın ismini resmen taşıyan bir vaiz olur. Bu hem büyük bir ayrıcalık hem de ciddi bir sorumluluktur. Ayrıca vaftiz edilen kişi sonsuz kurtuluş ümidine sahip olur, ancak Yehova’ya sadık kalması şartıyla bu geçerlidir (Matta 24:13).
12. Yehova’nın ismini taşıma ayrıcalığı beraberinde hangi sorumluluğu getirir?
12 Mutlak Güce Sahip Tanrı Yehova’nın ismini taşımak olağanüstü bir ayrıcalıktır. Mika peygamber şöyle demişti: “Bütün kavmlar, her biri kendi ilâhının ismile yürüyor; biz de daima ve ebediyen Allahımız RABBİN ismile yürürüz” (Mika 4:5). Ancak bu ayrıcalık beraberinde bir sorumluluk da getirir. Taşıdığımız ismi yücelten bir hayat sürmeye çalışmalıyız. Pavlus’un Roma’daki İsa’nın takipçilerine hatırlattığı gibi, eğer biri duyurduğu sözleri kendi uygulamazsa, Tanrı’nın ismine ‘küfredilmiş,’ yani leke sürülmüş olur (Romalılar 2:21-24).
13. Kendini Yehova’ya adamış kişilerin neden O’nun hakkında şahitlik etme sorumluluğu var?
13 Biri Yehova’nın Şahidi olduğunda, Tanrısı hakkında şahitlik etme sorumluluğunu da kabul etmiş olur. Yehova, hayatlarını Kendisine adamış İsrail ulusunu, sonsuz Tanrılığına tanıklıkta bulunmaları için şahitleri olmaya çağırmıştı (İşaya 43:10-12, 21). Fakat ulus bu sorumluluğunu yerine getirmedi ve sonunda Yehova’nın onayını tamamen kaybetti. Bugün İsa’nın gerçek takipçileri Yehova’ya şahitlik etme ayrıcalıklarıyla gurur duyuyorlar. Çünkü O’nu seviyoruz ve isminin kutsal kılınmasını içtenlikle istiyoruz. Gökteki Babamız ve O’nun amacı hakkındaki hakikati bilip de nasıl sessiz kalabiliriz? Kendimizi, “bu benim yükümlülüğüm. Evet, eğer iyi haberi bildirmezsem vay halime!” diyen elçi Pavlus gibi hissediyoruz (1. Korintoslular 9:16).
14, 15. (a) Ruhi gelişimimizde Tanrı’nın teşkilatının nasıl bir rolü var? (b) Ruhen gelişmemize yardım eden hangi düzenlemeler var?
14 Bu ikinci soru, vaftiz adayına Yehova’nın ruhuyla yönettiği teşkilatla işbirliği yapma sorumluluğunu da hatırlatır. Tanrı’ya tek başımıza hizmet etmiyoruz, ‘bütün kardeşler topluluğunun’ yardımına, desteğine ve teşvikine ihtiyacımız var (1. Petrus 2:17; 1. Korintoslular 12:12, 13). Tanrı’nın teşkilatının ruhen gelişmemizde çok önemli bir rolü var. Bu teşkilat, tam bilgimizin artmasına, sorunlarımız olduğunda hikmetli davranmamıza ve Tanrı’yla yakın bir ilişki geliştirmemize yardım eden, Mukaddes Kitaba dayalı bol bol yayınlar sağlar. Nasıl bir anne çocuğunu iyi besler ve ona iyi bakarsa, “sadık ve sağgörülü hizmetkâr” da ruhen ilerlememiz için zamanında zengin ruhi gıda sağlar (Matta 24:45-47; 1. Selanikliler 2:7, 8).
15 Yehova’nın toplumu haftalık ibadetlerde O’nun sadık Şahitleri olabilmek için gereken eğitimi ve teşviki alır (İbraniler 10:24, 25). Vaizlik İbadetinde topluluk önünde konuşmayı öğreniriz, Hizmet İbadetinde mesajımızı etkili şekilde sunabilmek için eğitiliriz. Hem ibadetlerimizde hem de Mukaddes Kitaba dayalı yayınları kişisel olarak incelediğimizde Yehova’nın ruhunun işlediğini ve teşkilatını yönlendirdiğini görebiliriz. Tanrı, hiç aksamadan süren bu düzenlemelerle bizi tehlikelere karşı uyarıyor, etkili vaizler olabilmemiz için eğitiyor ve ruhen uyanık kalmamıza yardım ediyor (Mezmur 19:7, 8, 11; 1. Selanikliler 5:6, 11; 1. Timoteos 4:13).
Kararın Ardındaki Güdü
16. Hangi güdüyle kendimizi Yehova’ya adıyoruz?
16 Bu iki vaftiz sorusu, adaylara vaftiz edilmenin ve bunun getirdiği sorumlulukların önemini hatırlatır. Peki, onların vaftiz edilme kararlarının ardındaki güdü ne olmalı? Biz, birinin zoruyla değil, Yehova bizi ‘çektiği’ için vaftiz edilmiş öğrenciler olduk (Yuhanna 6:44). Tanrı, evreni zor kullanarak değil, sevgiyle yönetiyor, çünkü O “sevgidir” (1. Yuhanna 4:8). Yehova’nın değerli nitelikleri ve bizimle ilgilenme tarzı bize çekici geliyor. O bizim için biricik Oğlunu verdi ve en iyi geleceği sağladı (Yuhanna 3:16). Bunun karşılığında biz de O’na yaşamımızı sunma, yani adama arzusu duyduk (Süleyman’ın Meselleri 3:9; 2. Korintoslular 5:14, 15).
17. Kendimizi nelere adamadık?
17 Biz kendimizi bir ideale veya bir işe değil, Yehova’ya adadık. Tanrı’nın toplumuna verdiği iş değişecek, fakat onların adağı aynı kalacak. Örneğin Yehova’nın İbrahim’den istedikleri ile Yeremya’dan istedikleri çok farklıydı (Tekvin 13:17, 18; Yeremya 1:6, 7). Ancak her ikisi de Yehova’yı sevdiklerinden ve O’nun isteğini sadakatle yapmayı istediklerinden, kendilerine verdiği özel görevleri yerine getirdiler. Sonun bu vaktinde Mesih’in vaftiz edilmiş tüm takipçileri, onun iyi haberi duyurma ve öğrenci yetiştirme emrini yerine getirmeye çalışıyorlar (Matta 24:14; 28:19, 20). Bu işe yürekten katılmak, gökteki Babamızı sevdiğimizi ve kendimizi O’na gerçekten adadığımızı göstermenin en iyi yoludur (1. Yuhanna 5:3).
18, 19. (a) Vaftiz edilmekle açıkça ne demiş oluruz? (b) Gelecek makalede neler ele alınacak?
18 Vaftiz şüphesiz birçok nimetlere erişme imkanı sağlasa da hafife alınmaması gereken bir adımdır (Luka 14:26-33). Bu adımla, adağımızın tüm diğer sorumluluklarımızdan daha öncelikli olduğunu ifade etmiş oluruz (Luka 9:62). Vaftiz edildiğimizde aslında açıkça şunu demiş oluruz: “Bu Allah daima ve ebediyen bizim Allahımızdır; ölüme kadar o bize yol gösterecektir” (Mezmur 48:14).
19 Gelecek makalede, vaftizle bağlantılı olarak ortaya çıkabilecek başka sorular incelenecek. Bir kişinin vaftiz edilmekten kaçınması için geçerli nedenler olabilir mi? Yaş etken midir? Vaftiz olayının saygınlığına nasıl herkes katkıda bulunabilir?
Açıklayabilir misiniz?
• İsa’nın her takipçisi vaftiz edilmeden önce neden tövbe etmelidir?
• Kendimizi Tanrı’ya adamamız neleri içerir?
• Yehova’nın ismini taşıma ayrıcalığı beraberinde hangi sorumlulukları getirir?
• Vaftiz edilme kararımızın ardındaki güdü ne olmalı?
[Sayfa 22’deki çerçeve/resim]
İki Vaftiz Sorusu
İsa Mesih’in fidyesine dayanarak, günahlarından tövbe edip kendini Yehova’ya isteğini yapmak üzere adadın mı?
Vaftiz edilmekle, Tanrı’nın ruhuyla yönettiği teşkilatın bir ferdi ve böylece Yehova’nın bir Şahidi olarak tanınacağının farkında mısın?
[Sayfa 23’teki resim]
Kendini adama Yehova’ya duada verilen ciddi bir sözdür
[Sayfa 25’teki resim]
Duyuru işimiz kendimizi Tanrı’ya adadığımızı gösterir