Kendinizi Kötü Ruhlardan Koruyun

JAMES, Solomon Adalarından Malaita Adasının ücra bir bölgesinde doğup büyüdü. Ona küçüklüğünden itibaren ruhlara saygı duyması öğretildi. Şöyle diyor: “Ruhlardan, başkalarına zarar vermelerini istemek aklımın ucundan geçmezdi. Fakat rarafono [ruhlardan yardım istemek için başvurulan geleneksel uygulamalar] ile kötülüklerden korunmazsam mutlu bir hayata sahip olamayacağımı düşünürdüm.”

Dünyanın birçok yerinde olduğu gibi Solomon Adalarında da insanlar ruhların kendilerine yardım edebileceğine ya da zarar verebileceğine inanıyor. Aslında birçok Melanezyalı iyi olarak gördüğü ruhlardan korkuyla değil sevgiyle bahsediyor.

Ruhlarla ilgili bu inancın etkisi hayatın birçok alanında görülüyor. Örneğin James, küçükken köyündeki kadınların korokoro (koel) kuşunun ötüşünü duyduklarında çocuklarını aceleyle eve soktuklarını hatırlıyor. Bunu neden yapıyorlardı? Kuşun ötüşünün birinin başına kötü bir şey geleceğinin habercisi olduğuna inanıyorlardı.

Bazı köylüler kapılarının üzerine özel bir beyaz taş koyuyorlar. James de bu taşın kendini kötü ruhlardan koruyacağına inanarak böyle yapmış. İşteyken yemeğinden artanları toplayıp daha sonra atmak üzere bir torbanın içine koyarmış. Çünkü bir büyücünün kalanları bulup onlarla büyü yaparak kendisini hasta edeceğinden korkarmış.

Sizin yaşadığınız yerde bu uygulamalar olmasa da, James gibi siz de kötü ruhlardan korunmak için bazı âdetleri yerine getirmeniz gerektiğini düşünüyor olabilirsiniz. Bunları uygulamanın kendi iyiliğiniz için şart olduğunu düşünebilirsiniz.

Kutsal Kitaba değer veriyorsanız şu sorulara ne cevap verdiğini muhakkak öğrenmek istersiniz: (1) Kötü ruhlar size nasıl zarar verebilir? (2) Bazı geleneklere uymak kötü ruhların etkisi altına girmenize yol açabilir mi? (3) Onlardan korunmanın ve mutlu olmanın asıl yolu nedir?

Kötü Ruhlar Nasıl Zarar Verebilir?

Kutsal Kitap kötü ruhların, ölmüş insanların ruhları olamayacağını kesin bir şekilde açıklar. Tanrı’nın Sözü “Yaşayanlar öleceklerinin farkındadır, ölüler ise hiçbir şeyin farkında değildir” der (Vaiz 9:5). Kötü ruhlar aslında, İblis Şeytan’la birlikte insanları saptırmaya çalışan isyan etmiş meleklerdir (Vahiy 12:9).

Kutsal Yazılar kötü ruhlardan korunmamız gerektiğini açıkça söyler. İsa’nın elçisi Pavlus, Efesos’taki Hıristiyanlara şöyle yazmıştı: “Mücadelemiz etten kemikten insanlarla değil, gökteki kötü ruhlardan oluşan kuvvetlerle[dir].” Elçi Petrus da tüm kötü ruhların hükümdarı İblis Şeytan’ı, ‘yutacak birini bulmak için dolanan, kükreyen bir aslan’ olarak tarif ediyor (Efesoslular 6:12; 1. Petrus 5:8).

Şeytan insanlara en çok, Tanrı’yı üzecek şeyler yapmaları için kandırarak ya da ayartarak zarar vermeye çalışıyor. Kutsal Kitap Şeytan’ın ‘ışık meleği kimliğine büründüğünü’ söyler (2. Korintoslular 11:14). O, kendini koruyucu bir ruhmuş gibi gösterir, fakat aslında niyeti kötüdür. Şeytan insanların zihinlerini körelterek kendisiyle ve Tanrı’yla ilgili gerçekleri görmelerini engellemeye çalışır (2. Korintoslular 4:4). Peki tüm bunları neden yapıyor?

Şeytan kendisine tapınılması için yanıp tutuşuyor. O, insanların bilerek ya da bilmeyerek kendine tapınmasını istiyor. Tanrı’nın Oğlu İsa’dan bile yeryüzündeyken ‘yere kapanıp önünde bir tapınma hareketi yapmasını’ istemişti. İsa ona şöyle cevap vermişti: “Çekil git, Şeytan! Çünkü, ‘Tanrın Yehova’ya tapınacak ve yalnız O’na ibadet edeceksin’ diye yazılmıştır” (Matta 4:9, 10). İsa, Şeytan’a herhangi bir şekilde boyun eğmeyi reddetti, çünkü bu ona tapınmak anlamına gelecekti.

Yehova en güçlü Ruhtur ve Kendisine itaat edenlerin kalıcı bir zarar görmesine izin vermeyecektir (Mezmur 83:18; Romalılar 16:20). Ancak İsa’nın yaptığı gibi biz de Yehova Tanrı’yı hoşnut etmek istiyorsak, Şeytan ya da cinlerine boyun eğmek anlamına gelebilecek herhangi bir şey yapmaktan uzak durmalıyız. Bunun için, kötü ruhları yücelten âdetleri saptamalıyız. Bunu nasıl yapabiliriz?

Tanrı’yı Üzen Âdetleri Saptayın

Yehova Tanrı eski toplumu olan İsrailoğullarını çevrelerindeki ulusların âdetlerine karşı uyarmıştı. Şöyle demişti: “Aranızda . . . . kehanette bulunan, büyücü, falcı ya da sihirbaz, insanı büyüyle bağlayan . . . . bulunmayacak.” Kutsal Kitap bu âdetleri yerine getiren kişiler hakkında şöyle der: “Bunları yapan herkes Yehova için iğrençtir” (Tekrar 18:10-12).

Bu nedenle, yaşadığınız yerde yaygın olan âdetleri gözden geçirirken kendinize şunları sorun: Bu âdet fala inanmaya teşvik ediyor mu? Cansız nesnelerin koruyucu, doğaüstü bir güce sahip olduğu düşüncesine dayanıyor mu? Büyü yapmakla ya da büyüden korunmakla bir ilgisi var mı? Bu âdete uymak, Yehova ya da O’nun temsilcisi olarak atadığı İsa dışındaki bir varlığa boyun eğmek anlamına gelecek mi? (Romalılar 14:11; Filipililer 2:9, 10).

Bu tür şeyleri içeren herhangi bir âdetten uzak durmanız yaşamsaldır. Çünkü elçi Pavlus ilhamla şöyle yazdı: “‘Yehova’nın sofrasına’ katılırken cinlerin sofrasına da katılamazsınız.” O, hem Tanrı’yı hem de başka ruhları memnun etmeye çalışanların ‘Yehova’yı kıskandırmaya kalkıştığını’ söyledi (1. Korintoslular 10:20-22). Yehova Tanrı tam bağlılık talep eder ve buna layıktır (Çıkış 20:4, 5).

Şunu da düşünün: Bu âdet kişinin kendi davranışlarından sorumlu olmadığı fikrini destekliyor mu? Örneğin zina yapmak ve evlenmeden önce cinsel ilişkiye girmek çoğu toplumda uygun görülmez, Kutsal Kitapta da mahkûm edilir (1. Korintoslular 6:9, 10). Ancak Pasifik adalarındaki bazı kültürlerde bir kız “yeşil yaprakla büyülendiğini”,a yani yapılan bir büyünün cinsel ilişkiye girmesine yol açtığını iddia ederse çevresi onu mazur görebilir.

Fakat Kutsal Kitap yaptıklarımızdan sorumlu olduğumuzu söyler (Romalılar 14:12; Galatyalılar 6:7). Örneğin ilk kadın Havva “Yılan, beni o kandırdı, ben de yedim” diyerek Tanrı’ya itaatsizlik etmesine Şeytan’ın yol açtığını ileri sürmüştü. Ancak Yehova Havva’yı yaptıklarından sorumlu tuttu (Başlangıç 3:13, 16, 19). O bizi de davranışlarımızdan sorumlu tutar (İbraniler 4:13).

Ne Yapmalısınız?

Tanrı’yı memnun etmek ve Kutsal Kitaptaki ilkelere uygun yaşamak istiyorsanız kararlılıkla harekete geçmelisiniz. Birinci yüzyılda Efesos’ta yaşayan doğruluğu seven kişiler bu konuda iyi bir örnektir. Onlar kötü ruhların etkisinden kurtulmak için ruhçulukla ilgili bütün kitaplarını toplayıp “herkesin önünde yaktılar” (Elçiler 19:19).

Bu kişiler kitapları yakmadan önce ‘yaptıkları kötü işleri açıkça itiraf edip anlattılar’ (Elçiler 19:18). Pavlus’un Mesih’le ilgili söylediklerinden o kadar etkilendiler ki ruhçulukla ilgili kitaplarını yok ettiler. Ayrıca bir zamanlar uydukları âdetlerle ilgili duygularını değiştirmeyi de başardılar.

Kişinin geleneklerini bırakması kolay olmayabilir. Daha önce sözünü ettiğimiz James bu zorluğu yaşadı. O, Yehova’nın Şahitleriyle Kutsal Kitabı incelemeye başladı ve öğrendikleri onu mutlu etti. Yine de rarafono’ya devam etti. James bu âdetlerle ilgili duygularını çözmeye çalıştı; aslında o, Yehova’nın gelecekle ilgili vaatlerine inansa da, şu anda kötülüklerden korunmak için âdetlerini yerine getirmesi gerektiğini düşünüyordu.

James’in görüşünü değiştirmesine ne yardım etti? Şöyle diyor: “Yehova’ya beni koruması ve Kendisine güvenmeme yardım etmesi için dua ettim. Aynı zamanda âdetlerimi bıraktım.” Peki başına bir şey geldi mi? James “Hayır” diyor. “Yehova’ya güvenmeyi öğrendim. O’nun ne kadar yakın bir dost olabildiğini gördüm.” James yedi yıldır tamgün hizmet ederek başkalarının Kutsal Kitaptaki hakikatleri öğrenmesine yardımcı oluyor.

James’in yaptığını siz de yapabilirsiniz. Yaşadığınız toplumda yaygın olan âdetleri gözden geçirin ve “akıl gücünü”zü kullanarak bunların “Tanrı’nın isteği”yle uyumlu olup olmadığına karar verin (Romalılar 12:1, 2). Sonra da batıl inançlarla bağlantılı uygulamaları bırakma cesaretini gösterin. Bunu yaparsanız Yehova’nın sizi ‘kabul edeceğine’ ve koruyacağına güvenebilirsiniz (2. Korintoslular 6:16-18). James gibi siz de Kutsal Kitaptaki şu vaadin doğruluğunu kendi yaşamınızda göreceksiniz: “Yehova ismi güçlü kuledir; doğru insan onun içine koşar ve korunur” (Özdeyişler 18:10).

[Dipnot]

[Sayfa 19’daki resim]

“Korokoro”

[Tanıtım notu]

Dr. Bakshi Jehangir’in izniyle

[Sayfa 19’daki resim]

Büyü yapmakta kullanılmasın diye yemeğinden artanları toplayan bir kız