Yehova’nın Şahitleri Neden Va’zedip Öğretirler?

¹ İnsanlar sık sık Yehova’nın şahitlerine neden inançları hakkında konuştuklarını sorarlar. Şahitler, onlara inançlarını anlatmalarının nedenini İsa’nın şu sözleriyle izah ederler: “Krallığın bu iyi haberi bütün milletlere bir şahadet olmak maksadıyle, bütün meskûn yerde va’zedilecek; ve son o zaman gelecektir” ve “komşunu kendin gibi seveceksin.” (Mat. 24:14, YD; 22:33) Bu şahadet işi dünya çapında yapılmaktadır. Bundan hangi sonuç çıkar? Bir tek sonuç, o da henüz yapılması gereken bir va’zetme ve öğretme işinin hâlâ mevcut olduğu ve bu hizmete katılmak suretiyle Yehova’ya ve hemcinslerimize sevgimizi göstermek üzere önümüzde bir fırsatın bulunduğu.

² Yehova’nın şahitlerini va’zetmek ve öğretmek üzere harekete geçiren saik, onların fert, fert yüreklerinde bulunmaktadır. “Çünkü ağız yüreğin taşmasından söyler.” (Luka 6:45) Yüreklerinde Tanrı’nın sevgisi taştığında, bu, onları, Yehova’nın isminin tarafında duruş almağa sevk eder. (Mezm. 40:5-10) Bunu bir misalle anlatacak olursak eğer çok sevdiğin bir dostun yalan yere suçlanmış ve sen onun masum olduğunu ispatlayacak delile sahip olsaydın, ona karşı duyduğun sevgi onu temize çıkarmak, onun hakkını savunmak üzere seni konuşmaya zorlamayacak mıydı? Aynı şekilde Yehova’nın şahitlerinin yürekleri de Yehova Tanrı hakkındaki hakikati va’zetmek ve öğretmek üzere harekete geçmektedir. Yehova’nın şahitleri, bu sistemin kötülüklerinden dolayı binlerce insanın Tanrı’yı suçladıklarını bildiklerinden, onları, insan dünyasının karşılaştığı tüm problemleri halletmek üzere, Yehova’nın Krallığı ve bununla ilgili yaptığı tanzimlerden haberdar etmek isterler.

³ Ya Yehova’nın şahitlerinin hâlâ dünyanın bir kısmı olan komşuları hakkında ne denilebilir? Tanrı’nın maksatlarına şimdiye kadar uymayanlar, yakında hayatlarını kaybetme tehlikesi ile karşı karşıya kalacaklardır. Bir kimseyi Yehova korumazsa, onun için hiç bir ümit yoktur. Evet, onlar ölümün gölgesinde yaşamaktadırlar. Şahitler, kendilerini sevdikleri gibi onları da sevdiklerinden Yehova’ya yaklaşabilmeleri için onlara ellerinden gelen her tür yardımı yapmak isteyeceklerdir.—Rom. 10:14.

⁴ Yehova’nın isminin hakkını savunma ve komşuya yardım etme işine katılmaları, onlardan faaliyet talep eder. Acaba her şahit, Krallık mesajını her fırsatta onlarla paylaşarak bu sorumluluğunu yerine getiriyor mu?

⁵ Acaba Yehova’nın Hıristiyan şahitleri, dostlarına, akrabalarına, rastlantılarda karşılaştıkları kimseler veya görüştükleri başka kimselere bir şahadet vermek üzere fırsatlardan tam anlamıyle yararlanıyorlar mı? Gerçi ferden hepsinin hergün dolgun şekilde bu işe katılmaları mümkün olmuyorsa da, hemen hemen her gün hakikatte olmayan biriyle, meselâ bir bakkal, seyyar satıcı, dost gibi biriyle karşılaşabilir, onunla bu konu hakkında konuşabilirler. Rastlantılarda bir şahadet vasıtasiyle hakikati başkalarıyle paylaşmak üzere hergün ellerine geçen fırsatlardan yararlanırlarsa, birçoklarının gerçek bir ümide sahip olmalarına yardım etmiş olurlar.

⁶ Her geçen gün birçok kişi kendini Tanrı’ya vakfediyor. Bu, Yehova’nın bir bereketidir. Tanrı’nın kendi şahitlerini bereketlemeğe devam edeceğini ümit ediyoruz. “Büyük sıkıntı”dan önce başkalarına yardım etmek üzere ne kadar vakit kaldığını hiç bir Şahit bilemez. (Mat. 24:36) Bununla beraber İsa’nın Matta 24, Markos 13, Luka 21’de yazılı olan peygamberliklerinin bu nesil üzerinde gerçekleşmekte olduğunu her Şahit bilir.

⁷ O halde, henüz başkalarının duymağa ve kabul etmeğe fırsatları varken, Yehova’nın şahitlerinin yüreklerinin, onları va’zetme ve öğretme işine zaman ve enerjilerini cömertçe vermek üzere harekete geçmeğe sevk etmesi âcil değil midir? (Sül. Mes. 3:27) Şahitler, Tanrı’ya ve komşuya duydukları derin sevgiyle harekete geçiyor ve Krallığı va’zetme ve öğretme işine katılmak üzere ellerinden geleni yapıyorlar.—II. Kor. 5:14, 15.