Kardeşlerin Faal Tapıcılar Olmalarına Yardım Etmek
1 Mukaddes Kitap, hayatını Yehova’ya vakfeden ve vakfını suda vaftiz edilmek suretiyle sembolize eden herkesin, mecazî yönden “hamt kurbanı” denilen, imanını alenen ilân etme sorumluluğunu kabul ettiğini gösterir. (İbr. 13:15; Luka 12:8; I. Kor. 9:16; Yuh. 18:37) Resul Pavlus, Romalılara yazdığı mektubun 10’uncu babının 9’dan 15’e kadar olan ayetlerinde bu alenî ilânın büyük önemini belirtmektedir. Aynı zamanda İsa da, şakirtlerinin babasını izzetlendirmek üzere çok meyve vermeleri gerektiğini söylemişti.—Yuh. 15:8.
2 Hayatını vakfetmiş olanların genel olarak büyük bir kısmı bu hizmeti muntazaman yapmaktadır. Bunu yapmaları, şüphesiz onların, Tanrı’ya yapılan kutsal hizmete ve komşularının bundan yararlanmasına çok fazla değer verdiklerini ispatlar. Fakat zaman zaman bazıları gayretlerini yavaşlatıp, faaliyetsiz veya gayrı muntazam duruma gelebilirler.
3 Böyle bir durumda, onların başkalarıyle hakikati paylaşmaktan neden uzaklaştıkları veya bu işi neden yavaşlattıkları sorusu doğabilir. Acaba, işlerini durdurmalarının nedeni sıkıntılar veya aşırı baskılar mıdır? Yoksa bu şeyler sisteminin kaygıları veya zenginliğin aldatıcı gücü müdür? (Mat. 13:18-23) Onların ilk sevgileri soğumuş mudur? (Vah. 2:4) Acaba onlar bir kardeşin bazı suçlamalarda bulunmasından dolayı mı sürçmüşlerdir? (Fil. 1:10) İmanları zayıflamış mıdır? (Yak. 2:26) Her ne olursa olsun, böyle kimseler ruhî bakımdan hasta durumdadır ve âcil bir yardıma ihtiyaçları vardır.
4 Onlara nasıl yardım edilebilir? İhtiyarlar ve hizmet-yardımcıları bu kimselerden haberdar olmalıdırlar. Onlardan bazıları toplantılara belki hâlâ katılmaktadır ama bazıları belki bunu da yapmıyorlar. Bu durumda, bir kimsenin onlara nasıl yardım edeceğini bilebilmesi için her şeyden önce onların faal bir tapıcı olmaktan vazgeçmelerinin gerçek nedenini bilmesi gerekir. Bunun için de, ihtiyarlar ve hizmet-yardımcıları onları ziyaret etmeli ve onlarla sevgiyle, dostça, bina edici şekilde konuşmalıdırlar. Onların kendi problemlerini kendilerinin söylemelerini sağlamak gerekir. Onları teşvik etmek amacıyle ziyaret etmesi, bir kimsenin Tanrı’ya yaptığı hizmetin önemli bir kısmıdır. (Mat. 18:12-14; Res. İşl. 11:23) Bundan dolayı ihtiyacı olan bu kimselere özel olarak dikkat etmek kardeş sevgisinin bir ifadesidir ve zengin şekilde mükâfatlandırılacaktır.
5 İhtiyaca göre; ya onların problemlerini müzakere ederek, ya bir problemin nasıl yenilebileceği hususunda Mukaddes Kitaptan nasihatler vererek, ya da iman ve kuvvet kazanmaları için onlarla birlikte dua ederek onlara kişisel yardımda bulunulabilir. Fakat çoğu vakalarda onları, başka faal tapıcılarla birlikte kutsal hizmete iştirak etmeğe davet etmek problemi halledecektir.
6 Böylece Tanrı’ya tüm tapınanlar—yavaşlayan kardeşlerine yardım etmek isteyen ihtiyarlar, hizmet-yardımcıları veya başka kimseler—Tanrı’ya hamt etmek için yeniden meyve vereceklerdir. Bu kimselere yardım edenler, Galatyalılar 6:9, 10’da yazılı olan şu nasihati yerine getirmiş olurlar: “İyilik yapmakta usanmıyalım; çünkü gevşemezsek, mevsiminde biçeceğiz. İmdi bu halde fırsat buldukça, herkes için, ve bilhassa iman ehli için iyilik edelim.”