‘Her Şey Münasip Surette Olsun’
1 Resul Pavlus intizam sahibi bir kişiydi. Onun isteği şuydu: “Her şey münasip surette (edeple, Kr. Sat. Tercümesi) olsun.” (I. Kor. 14:40) Bugün bizim Pavlus’un sözlerinde yatan prensipleri bütün davranışımızda takip etmemiz iyi olur.
2 Meselâ, misafirler Toplantı Salonuna girerlerse, ne hissederler? Selâmlanırlar ve rahat olmalarına dikkat edilir mi? Onlarla ilk karşılaşan kişi kendilerini cemaatteki başkalarıyle tanıştırır mı? Yoksa, onlar girdikten sonra herkesin kendi sohbetleriyle meşgul olup ve kendilerine dikkat edilmediğini mi görürler? Bazen müjdeciler aralarında o derece görüşürler ki, yeni gelenleri görmezler ve ziyaret eden kardeşleri selâmlamazlar. Acaba bu yönden herkese gerekli dikkati vermek üzere bir gayret sarf edemez miyiz?
3 Ayrıca, bazı Toplantı Salonlarında çocukların daha edepli tarzda davranmalarına gerek görülmüştür. Bazılarının Toplantı Salonunda koşuştukları müşahade edilmiştir. Başkaları Toplantı Salonu dışında bağırarak komşuları rahatsız etmişlerdi. Tabiî, ana-babalar çocuklarını evlerinde yetiştirmekten başlayarak onlara nezaret etmek suretiyle davranışlarını düzeltmekte önderlik etmek isteyecekler. Öte yandan ihtiyarların da yardıma muhtaç olanlara yardım etme sorumluluğu vardır.
4 Birçok çocuğun toplantı sırasında sık sık tuvalete gitmelerine veya su içmelerine izil verildiği müşahade edilmiştir. Bir cemaatte hazır bulunan 120 kişiden 40 kişinin tuvalete gitmek veya su içmek için toplantıyı terk ettikleri tespit edilmiştir. Ayrıca, bazı ihtiyarlar toplantı sırasında ortalıkta dolaşırlar. Yehova’ya tapınmamızın bir kısmı olduğu için kapanış duası yapılmadan önce yerlerimizi gereksiz yere terk etmekten kaçınmamız uygun olur. Bazılarının dinlenme faaliyetlerine uzun süreler, belki bir saat veya daha fazla zaman ayırıp da bu konuda hiç bir düzeltme yapmadıkları görülmüştür. Toplantılar yapılırken hazır bulunmağa devam etmek, bunlara ve ruhî meselelere değer vermek daha önemli değil midir?
5 Bazı Toplantı Salonlarında iskemlelere zarar verilmiştir. Bazıları kalem veya başka bir yazma aletiyle çizilmiştir. Başkaları kısmen yırtılmış veya kesilmiştir. Aynı zamanda tuvaletler düzensiz halde bırakılmıştır. Bu gibi meselelere şimdi olduğundan daha fazla dikkat etmemiz gerekirse, bunu yapmamız gerekmez mi? Bazı cemaatlerin muntazam temizleme programlarını ihmal ettikleri görülüyor. Acaba Toplantı Salonumuzu, temiz tutulduğu ve iyi bakıldığı için, misafirlere ve yeni gelenlere göstermekten kıvanç duymaz mıyız, yoksa kötü durumu dolayısıyle bundan kaçınıyor muyuz?
6 Belki hepimizin bu meselelere dikkat etmemiz gerekir. Yehova’nın tapınma evinin temiz tutulmasını sağlamak bizim sorumluluğumuzdur. Hepimiz, içten ve dıştan temiz ve iyi durumu nedeniyle ve aynı zamanda içinde herkes uygun davrandığı için Toplantı Salonuna gitmek isteriz. Dünyanın her neresine giderlerse gitsinler, Yehova’nın Şahitlerinin terbiyeli davranışı göze çarpmıştır. Muhakkak ki bu mükemmel şöhreti kaybetmek istemiyoruz. Bundan dolayı, hepimiz semavi Babamız Yehova’ya izzet verebilmesi için davranışımıza dikkat edip ilgilenelim.—I. Pet. 2:12.