Övgü Canlandırır
1 Küçük kız yatma vakti geldiğinde ağlayarak annesine “Anne, bugün uslu bir kız değil miydim?” diye sordu. Bu soru annesini çok şaşırttı. O gün kızının, iyi davranmak için ne kadar çok çaba harcadığını fark etmesine rağmen, bununla ilgilenmeyip onu takdir ettiğini belirten tek bir söz bile söylememişti. Bu küçük kızın gözyaşları bize, genç ya da yaşlı olalım hepimizin övgüye ihtiyacı olduğunu hatırlatmalı. Yaptıkları iyi şeyler için takdirimizi ifade ederek etrafımızdaki insanları canlandırıyor muyuz?—Sül. Mes. 25:11.
2 İman kardeşlerimizi övmek için pek çok iyi nedene sahibiz. İhtiyarlar, hizmet-yardımcıları ve öncüler sorumluluklarını yerine getirmek için çok çalışıyor. (I. Tim. 4:10; 5:17) Tanrı korkusuna sahip ana babalar, çocuklarını Yehova’nın yollarında yetiştirmek üzere ellerinden gelen her şeyi yapıyorlar. (Efes. 6:4) İsa’nın takipçisi gençler bu “dünyanın ruhu”na karşı koymak için mücadele ediyor. (I. Kor. 2:12; Efes. 2:1-3) Bazıları da ilerlemiş yaşları, sağlık sorunları ve diğer denemelere rağmen Yehova’ya sadakatle hizmet ediyor. (II. Kor. 12:7) Böyle kişilerin hepsi övgüye layıktır. Onların övgüye değer çabalarının farkında mıyız?
3 Kişisel Olarak ve Açık Bir Şekilde: Kürsüden övüldüğümüzü duymak gerçekten hepimizi memnun ediyor. Bununla birlikte, övgü dolu sözler bizzat bize söylendiğinde çok daha canlandırıcıdır. Örneğin Pavlus Romalılar’a yazdığı mektubun 16. babında Fibi, Priska, Akuila, Trifena ve Trifosa, Persis ve aralarındaki başka kişilerle ilgili açık takdir ifadelerinde bulundu. (Rom. 16:1-4, 12) Onun sözleri oradaki sadık kişileri ne kadar canlandırmış olmalı! Böyle bir övgü kardeşlerimize kendilerine ihtiyaç duyulduğuna dair güvence verir ve bizi birbirimize yaklaştırır. Son zamanlarda siz açık bir şekilde bir kişiyi özel olarak övdünüz mü?—Efes. 4:29.
4 Yürekten Gelen Övgü: Gerçekten canlandırıcı olması için övgünün içten olması gerekir. İnsanlar, gerçekten içtenlikle mi konuşuyoruz, yoksa sadece ‘pohpohluyor’ muyuz, bunu ayırt edebilirler. (Sül. Mes. 28:23, YÇ) Kendimizi başkalarının iyi yönlerine dikkat etmek üzere eğittikçe yüreğimiz onları övmek üzere bizi harekete geçirecek. ‘Vaktinde söylenen sözün ne kadar iyi’ olduğunu bilerek, başkalarını içtenlikle övmek konusunda cömert olalım.—Sül. Mes. 15:23.