Minnettarlığınızı Gösterin
1 “Çetin anlarda” yaşıyor olmamıza rağmen, Yehova’ya minnettar olmamız için hâlâ birçok nedenimiz var. (II. Tim. 3:1) Başta bizlere verdiği en değerli hediye olan Oğlu için O’na minnettarız. (Yuhn. 3:16) Ayrıca sahte dinde ruhen açlık çekilirken, bol bol ruhi gıdaya sahip olduğumuz için de sevinçliyiz. (İş. 65:13) Dünya çapındaki kardeşlik birliğinin bir parçasıyız ve hakiki tapınmayı genişletme işinde heyecan verici bir imtiyaza sahibiz. (İş. 2:3, 4; 60:4-10, 22) Bize verdiği bu nimetler için Yehova’ya minnettarlığımızı nasıl gösterebiliriz?—Kol. 3:15, 17.
2 Sevinçle, Yürekten Yapılan Hizmet: Resul Pavlus maddi şeylerden söz ederken şunu dedi: “Allah sevinç ile vereni sever.” (II. Kor. 9:7) Bu ilke aynı zamanda Tanrı’ya hizmetimiz için de geçerlidir. Minnettarlığımız, hakikat konusundaki içtenliğimizden, ibadetlerdeki sevincimizden, tarla hizmetindeki gayretimizden ve Tanrı’nın iradesini yerine getirirken neşeli olmamızdan açıkça görülmelidir.—Mezm. 107:21, 22; 119:14; 122:1; Rom. 12:8, 11.
3 Eski İsrail’de Kanun, sunular için belli bir miktarı şart koşmazdı. Tanrı’ya tapınan her kişi O’na minnettarlığını, O’nun “verdiği berekete göre” vererek gösterebilirdi. (Tesn. 16:16, 17) Benzer şekilde bugün de minnettar bir yürek bizi, durumumuzun elverdiği ölçüde Gökteki Krallığı vaaz etme ve öğrenci yapma işine katılmaya sevk edecektir. Minnettarlığımızı göstermek üzere, yaz ayları genellikle ek fırsatlar sağlar. İşe veya okula giden bazıları tatil günlerinden ve günlerin uzamasından faydalanarak tarla hizmetine daha fazla vakit ayırıyor; hatta öncü yardımcılığı bile yapıyorlar. Siz de bu yaz hizmetteki payınızı artırabilir misiniz?
4 Şükranda Artarak: Yehova’ya olan minnetimizi ifade etmenin başlıca yolu dua etmektir. (I. Sel. 5:17, 18) Tanrı’nın Sözü bizleri ‘imanda ve şükranda artmaya’ teşvik eder. (Kol. 2:7) Çok meşgul ya da stres altında olduğumuzda bile her gün ettiğimiz dualarda, her zaman Tanrı’ya olan şükranlarımızı dile getirmeliyiz. (Filip. 4:6) Evet, dualarımızla olduğu kadar hizmetimizle de ‘Tanrı’ya şükretmekte zenginleşelim.’—II. Kor. 9:12, YÇ.