Yehova’ya Var Gücümüzle Hizmet Etmekten Mutluyuz!
1 Elçi Pavlus, hizmetini yerine getirmek uğruna ‘kendini feda etmekten’ mutluydu (2. Kor. 12:15). Benzer şekilde bugün de birçok Hıristiyan, öncü olarak gayretle hizmet ediyor. Başkalarıysa ağır aile sorumluluklarına rağmen, her hafta hizmete katılmak için yoğun programlarında ayarlamalar yapıyor. Ciddi sağlık sorunları olan bazılarıysa, sınırlı güçlerini, Krallıkla ilgili uğraşlara ilk yeri vermek için kullanıyor. Yaşı ya da koşulları ne olursa olsun, hizmetçilerinin Yehova’ya var gücüyle hizmet ettiğini görmek gerçekten çok teşvik edici!
2 Komşu Sevgisi: Yehova’ya hizmet ederken elimizden geleni yapmamız, hem Tanrı’ya hem de komşulara duyduğumuz sevginin bir göstergesidir. Böylece rahat bir vicdana sahip oluruz. Pavlus iyi haberi duyururken tüm benliğiyle hizmet ettiğinden sevinçle şöyle söyleyebildi: “Hiçbir insanın kanından sorumlu olmadığıma, işte bugün tanıklık etmenizi istiyorum” (Elçi. 20:24, 26; 1. Sel. 2:8). Koşullarımız elverdiği ölçüde iyi haberi duyurmamız, kan suçu sorumluluğu taşımamızı engelleyecektir (Hez. 3:18-21).
3 Başkalarına yardım etmek için var gücümüzle çalışmamız bizi mutlu eder (Elçi. 20:35). Bir birader şunları söyledi: “Yehova’nın hizmetinde geçirdiğim günün akşamında, eve yorgun dönüyor olsam da mutluyum. Kimsenin elimden alamayacağı bu sevinci bana yaşattığı için Yehova’ya minnettarım.”
4 Tanrı Sevgisi: Gökteki Babamız Yehova’ya var gücümüzle hizmet etmemizin en önemli nedeni, O’nu memnun etmek istememizdir. Tanrı sevgisi, iyi haberi duyurmak ve öğrenci yetiştirmek de içinde olmak üzere O’nun emirlerine uymamızı sağlar (1. Yuhn. 5:3). İnsanlar mesajımıza ilgi göstermediğinde ya da karşı geldiğinde bile Yehova’ya var gücümüzle hizmet etmeye sevinçle devam ederiz.
5 Şimdi yavaşlamanın zamanı değildir. Hasat vaktinde yaşıyoruz (Mat. 9:37). Bir çiftçinin ekinini bozulmadan toplaması için sınırlı vakti vardır; bu nedenle çiftçi genellikle hasat vaktinde her gün saatlerce çalışır. Ruhi hasat işine ayrılan vakit de sınırlıdır. Hangi dönemde yaşadığımızı aklımızdan çıkarmazsak, hepimiz hizmette var gücümüzle çalışmayı sürdürebiliriz (Luka 13:24; 1. Kor. 7:29-31).