Soru Köşesi
◼ Dağıttığımız yayınlara e-mail adresimizi yazmamız uygun mudur?
Bazı müjdeciler, dağıtacakları dergi ya da broşürlere, bir mühür ya da etiketle kişisel e-mail adreslerini koyuyor. Böylece yayını alan, daha fazla bilgi edinmek isterse sonradan müjdeciyle temasa geçebiliyor. İlgi gösterenlere yardım etmek için gösterilen böyle çabalar iyi niyetle yapılır. Bununla birlikte dergilerin ve broşürlerin arkasında resmi Web sitemiz zaten yazıyor. Bu nedenle, yayınlara kişisel e-mail adreslerimizi koymamak en iyisidir.
Bir müjdecinin, özellikle tekrar ziyaretler yaparken, kendisiyle temasa geçmek için gereken bilgileri ayrı bir kağıda yazarak sahasındaki insanlara verip vermemesi kişisel bir karardır. İlgi gösterenlerin daha fazla bilgi almak için bizimle temasa geçmelerini beklemektense, tekrar ziyaretler yapmak üzere ilk adımı biz atmalıyız. Kişiyle yüz yüze sohbet edildiğinde samimi bir ilgi göstermek çok daha kolay olur.
◼ Hıristiyan bir ailenin çocuğu dinsel eğitimin zorunlu olduğu bir okula gitmek zorundaysa ne yapmalıdır?
Hıristiyan ana babalar çocuklarının zihinlerine sahte dine ait öğretilerin aşılanmasını istemez. Ancak çocukların dinsel öğretimin verildiği bir derse girmeyi reddedemeyeceği durumlar olabilir; yine de sahte dine ait eylemlere ya da törenlere katılmayacaklardır.
İsa da gençken hakiki tapınma konusunda ailesinden ve cemaatçe yapılan öğretim işinden yararlandı. Bu sayede “büyüyüp gelişiyor, hikmetini artırıyor, Tanrı’nın ve insanların takdirini kazanıyordu” (Luka 2:52).
Dünyanın çoğu yerinde Hıristiyan gençler devlet okullarında dünyevi eğitim görüyor. Okullarda öğretilen her şey Mukaddes Kitap hakikatiyle ve kanıtlanmış gerçeklerle uyumlu değildir. Örneğin nesiller boyunca Hıristiyan gençler normal müfredatın bir kısmı olarak fen ya da biyoloji derslerine girdi. Onlardan çoğu yaygın evrim teorilerine ve bununla ilişkili olarak yeryüzündeki yaşamın “doğal” kökenlerine dair görüşlere maruz kaldı.
Bununla birlikte söz konusu durum, bu Hıristiyan gençleri Tanrıtanımaz evrim görüşünün destekçileri haline getirmedi. Neden? Çünkü daha önce evde ve ibadetlerde Tanrı’nın ilham edilmiş Sözüne dayalı tam bilgi almışlardı, bu da “algılama yeteneğini doğruyu yanlışı ayırmak üzere” geliştirmelerine yardım etti (İbr. 5:14).
Peki hâkim olan yerel dinle ya da hatta genel olarak dinle ilgili eğitimin verildiği dersler hakkında ne denebilir?
Böyle bir eğitimin tarafsız bir şekilde, sadece bir bilgi olsun diye verilmesi çok küçük bir olasılıktır. Hatta öğretmen o dinin bir mensubu olabilir ve bu nedenle öğrencilerin zihinlerini ve yüreklerini etkilemeye çalışabilir. Yehova’nın Şahitleri bu nedenle çocuklarının din derslerinden muaf tutulmasını tercih ederler.
Böyle bir durumda ne yapması gerektiğine her aile kendisi karar vermelidir.
Babil’de kendilerine özel bir eğitim verilen ve devlet memuru yapılan Daniel’in arkadaşı üç İbrani gencin örneğini düşünelim (Dan. 1:6, 7). İstediklerini yapmak ya da istemediklerini reddetmek gibi bir özgürlükleri yoktu. Bir keresinde Kral Nebukadnetsar Dura ovasında diktiği altın heykelin bulunduğu yerde diğer memurlarla birlikte bir araya gelmelerini emretti, orada milliyetçi bir bağlılık yansıtacak eylemler sergilenecekti. Bu üç İbrani çağrıya nasıl karşılık verdi? Orada olmamayı tercih ettiklerinden emin olabiliriz, fakat bu mümkün değildi. Bununla birlikte onlar inançlarına ve Mutlak Güce Sahip Tanrı’ya sadık kaldılar. Tanrı’ya bağlı vicdanları orada bulunmalarına izin verdi, ancak sahte dinle ilgili herhangi bir eyleme katılmayı ya da bireysel olarak yerine getirmeyi kararlılıkla reddettiler (Dan. 3:1-18).
Tüm öğrencilerin bir din dersinde hazır bulunmaları ve muhtemelen standart sınavları geçebilecek ölçüde öğrenmeleri zorunluysa, gerçek Hıristiyan ailelerin çocukları üç İbraninin Nebukadnetsar’ın emri nedeniyle Dura ovasında hazır bulunduğu gibi hazır bulunabilirler. Fakat Hıristiyan gençler ilk yeri Tanrı’ya verir. Nasıl üç İbrani, başkaları altın heykele secde ettiklerinde onlara müdahale etmeye kalkışmadıysa, onların da başkalarınca söylenen her yanlış şeye ya da Kutsal Yazılara aykırı her uygulamaya karşılık vermesi gerekmez. Bununla birlikte Hıristiyan gençler tapınma hareketlerine, birlikte yapılan dualara, ilahilere ve benzeri şeylere katılmaz.
Bu gençler diğer zamanlarda ‘onları hikmetli kılarak Mesih İsa’ya iman yoluyla kurtuluşa eriştirebilecek olan kutsal yazılar’dan kuvvetlendirici bilgiler almak üzere gayret etmelidir (2. Tim. 3:15). Ana babalar, çocuklarıyla kurdukları iletişim yoluyla derste öğretilen şeylerin içeriğini düzenli olarak denetlemelidir. Bu, yetişkin Hıristiyanların Mukaddes Kitabı kullanarak neyin düzeltilmesi ya da açıklığa kavuşturulması gerektiğini tespit etmesine yardım edecek ve böylece çocuklarının kafası karışmayacak ya da yanlış yönlendirilmiş olmayacaklar.