Acil Bir İş!
1. Günümüzde Pavlus’un hangi tembihi çok önemlidir?
1 “Tanrı’nın sözünü duyur, . . . . acil bir iş olduğunun bilinciyle bunu yap” (2. Tim. 4:2). Pavlus’un bu tembihi günümüzde neden çok önemlidir? Bu sözler hem bizim yaşamımızı hem de başkalarının yaşamını nasıl etkiler?
2. İyi haberi henüz duymamış olanları neden gayretle arıyoruz?
2 Yaşamlar Söz Konusu: Dünya çapında kurtulmak için iyi haberi duyması gereken daha milyonlarca insan var (Rom. 10:13-15; 1. Tim. 4:16). Sık çalışılan sahalarda bile iyi yürekli birçok insanla hâlâ karşılaşıyoruz. Aynı sahaya başka bir gün ya da günün başka bir saatinde gidersek farklı kişileri bulabiliriz. Sahamızı böyle gayretle tararsak vicdanımız rahat olacak ve kimsenin kanından sorumlu olmayacağız (Elçi. 20:26).
3. Hizmetteyken vaktimizi nasıl iyi değerlendirebiliriz?
3 Birinci yüzyılda yaşamış olan Hıristiyanlar şiddetli muhalefete rağmen ‘öğretilerini tüm Yeruşalim’e yaydılar’ (Elçi. 5:28). Biz de iyi habere “tam anlamıyla tanıklık” etmeye onlar kadar kararlı mıyız? (Elçi. 20:24). Hizmetteyken vaktimizi iyi değerlendiriyor muyuz? Eğer sahaya grupça gittiysek ve diğer kardeşlerimizi beklememiz gerekiyorsa o sırada gelip geçenlere iyi haberi duyurmak için gayret ediyor muyuz?
4. Acil bir iş olduğunun bilinciyle iyi haberi duyurmak uyanık kalmamıza nasıl yardım eder?
4 Uyanık Kalmamızı Sağlar: Bu ortamın sonu yaklaştığından uyanık kalmalı ve her an tetikte olmalıyız (1. Sel. 5:1-6). Krallık ümidimiz hakkında düzenli olarak konuşursak bu ortamın kaygıları yüreklerimizi ağırlaştırmayacak (Luka 21:34-36). Evet, Yehova’nın gününü ‘aklımızdan hiç çıkarmazsak’ hayat kurtaran duyuru işine daha çok katılma isteği duyarız (2. Pet. 3:11, 12).
5. Yaşama saygı duymak hizmet etme isteğimizi nasıl artırır?
5 Acil bir iş olduğunun bilinciyle iyi haberi duyurduğumuzda Yehova’nın yaşamla ilgili görüşünü yansıtmış oluruz. ‘O hiç kimsenin yok olmasını istemiyor, herkesin tövbe etmesini istiyor’ (2. Pet. 3:9; Hez. 33:11). Sahamızda mümkün olduğunca çok insana ulaşmaya kararlı olalım, böylece Yehova’yı yüceltelim (Mezm. 109:30).