Dakik Olma Alışkanlığı Edinin
1. Dakik olmak konusunda Yehova nasıl bir örnektir?
1 Yehova her şeyi vaktinde yapar. Örneğin sadık kullarına “zamanında yardım” eder (İbr. 4:16, Kitabı Mukaddes). Ayrıca ruhi gıdayı ‘vaktinde verir’ (Mat. 24:45). Bu nedenle bizler, O’nun yaklaşan öfke gününün ‘geç kalmayacağından’ emin olabiliriz (Hab. 2:3). Yehova’nın dakik bir Tanrı olması bize çok büyük yarar sağlıyor! (Mezm. 70:5). Bununla birlikte kusurlu insanlar olarak bu yoğun hayat temposunda dakik olmak bizim için zor olabilir. Peki neden dakik olma alışkanlığı geliştirmeliyiz?
2. Dakik olmak neden Yehova’yı yüceltir?
2 Kendini seven ve özdenetimden yoksun birçok insanın yaşadığı bu son günlerde, dakik insanlara rastlamak gittikçe zorlaşıyor (2. Tim. 3:1-3). Bu nedenle Hıristiyanlar olarak işimize, randevularımıza ve ibadetlerimize zamanında gittiğimizde, diğer insanlar bunu fark eder ve Yehova’yı yüceltmiş oluruz (1. Pet. 2:12). Geçerli bir sebep olmadığı sürece hepimiz işyerine vaktinde gideriz. Peki, teokratik buluşmalara genelde geç mi kalıyoruz? İbadetlere vaktinde gelerek açılış ilahisine ve duaya katılmak, düzenli Tanrımızı örnek almak istediğimizi gösterir (1. Kor. 14:33, 40).
3. Dakik olmak neden başkalarıyla ilgilendiğimizi gösterir?
3 Dakik olmak başkalarıyla ilgilendiğimizi de gösterir (Filip. 2:3, 4). Örneğin, cemaat ibadetlerine ve tarla buluşmalarına vaktinde gittiğimizde iman kardeşlerimizi gereksiz yere rahatsız etmemiş oluruz. Öte yandan geç kalmayı alışkanlık edinen biri, kendi vaktinin başkalarınınkinden daha değerli olduğunu düşünen biri olarak görülür. Dakiklik, çevremizdeki insanlar tarafından takdir edilen güvenilirlik ve çalışkanlık gibi niteliklerin bir göstergesidir.
4. Genelde geç kalan biriysek hangi adımları atabiliriz?
4 Eğer genelde geç kalan biriyseniz, bunun nedenleri üzerinde düşünün. Kendinize, işlerinizi zamanında yapmanızı sağlayacak gerçekçi bir program hazırlayın (Vaiz 3:1; Filip. 1:10). Yehova’dan yardım isteyin (1. Yuhn. 5:14). Dakik olmak, Kanundaki en büyük iki emir olan Tanrı ve komşu sevgisine önem verdiğimizi göstermenin bir yoludur (Mat. 22:37-39).