Elçi Pavlus, Tanrı’dan aldığı ilhamla Habil hakkında şunları yazdı: “Habil ölmüş olduğu halde, bu sayede hâlâ konuşur” (İbraniler 11:4). Habil ne sayesinde konuşuyor? İman sayesinde. Habil bu değerli niteliği gösteren ilk insandı. İmanını öyle etkileyici şekilde sergilemişti ki, onun örneği hâlâ canlıdır. Habil’in iman dolu yaşamından ders çıkarır ve imanını örnek alırsak, onunla ilgili Kutsal Kitaptaki kayıt bizimle canlı ve etkili bir tarzda konuşur.

Peki Kutsal Kitapta çok az sözü edilen Habil’den ve onun imanından ne öğrenebiliriz? Görelim.

HABİL’İN İMANLI BİRİ OLMASINA NE YARDIM ETTİ?

Ailenin ihtiyaçlarının karşılanması gerekiyordu, bu nedenle bu iki çocuk büyürken Âdem onlara iş yapmayı öğretmiş olmalı. Kain çiftçilik, Habil de çobanlık yapmaya başladı.

Ancak Habil çok daha önemli bir şey yaptı. Yıllar içinde iman niteliğini, Pavlus’un daha sonra İbraniler kitabında sözünü ettiği bu güzel niteliği geliştirdi. Bir düşünün, Habil’in örnek alabileceği hiçbir insan yoktu. Peki o, Yehova Tanrı’ya nasıl iman edebildi? Habil’in güçlü bir iman geliştirmesine üç şey yardım etmiş olmalı.

Yehova’nın yarattığı eserler.

Aslında Yehova toprağı lanetlemişti, bu yüzden artık topraktan tarım yapmayı zorlaştıran dikenler ve çalılar çıkıyordu. Yine de toprak, Habil’in ailesinin hayatta kalması için gereken yiyeceği bol bol sağlıyordu. Ayrıca kuşlar, balıklar ve diğer hayvanlar lanetlenmemişti; dağlar, göller, ırmaklar ve denizler ya da gökyüzü, bulutlar, güneş, ay ve yıldızlar da lanetlenmemişti. Habil baktığı her yerde, her şeyi yaratan Yehova Tanrı’nın büyük sevgisinin, hikmetinin ve iyiliğinin kanıtlarını görüyordu (Romalılar 1:20). Bunlar üzerinde takdirle derin düşünmek onun imanını güçlendirdi.

Habil kuşkusuz ruhi konular üzerinde uzun uzun düşünmek için zaman ayırdı. Onu sürüsüyle ilgilenirken gözünüzde canlandırın. Bir çobanın hayatı çok yürümeyi gerektirir. Habil de bu narin hayvanları yaylalara çıkarır, vadilerden, ırmaklardan geçirir; her zaman en yeşil otlakları, en iyi su kaynaklarını ve dinlenecekleri en korunaklı yerleri arardı. Tanrı’nın yarattığı tüm canlılar arasında sanki en savunmasız olanlar koyunlardı; insanın rehberliğine ve korumasına muhtaç canlılar olarak tasarlanmış gibiydiler. Acaba Habil de insandan çok daha hikmetli ve güçlü birinin rehberliğine, korumasına ve ilgisine ihtiyaç hissetti mi? Şüphesiz dualarında bu tür düşüncelerini dile getirdi ve böylece imanı gelişmeye devam etti.

Yehova’nın vaatleri.

Âdem ve Havva çocuklarına, Aden bahçesinden kovulmalarıyla sonuçlanan olayları anlatmış olmalı. Dolayısıyla Habil’in üzerinde düşüneceği çok şey vardı.

Yehova toprağın lanetli olacağını söylemişti. Habil etrafındaki diken ve çalılara bakınca bu sözlerin gerçekleştiğini açıkça görebiliyordu. Ayrıca Yehova, Havva’nın gebelikte ve doğumda çok sıkıntılar çekeceğini de bildirmişti. Habil, kardeşleri doğarken bu sözlerin de yerine geldiğini kuşkusuz fark etti. Havva’nın, kocasının sevgisine ve ilgisine aşırı ihtiyaç duyacağını ve Âdem’in de karısına hâkim olacağını Yehova önceden görmüştü. Bu acı gerçek Habil’in gözünün önünde yaşanıyordu. O, her durumda Yehova’nın sözlerinin tamamen güvenilir olduğunu gördü. Dolayısıyla Aden’de başlayan yanlışları bir gün düzeltecek olan “soy”la ilgili Tanrısal vaade iman etmek için Habil’in sağlam nedenleri vardı (Başlangıç 3:15-19).

Yehova’ya hizmet edenler.

Habil’e iyi örnek olacak hiçbir insan yoktu, fakat o dönemde yeryüzündeki zekâ sahibi tek varlık insan değildi. Âdem ve Havva cennetten kovulduğunda, Yehova hem onların hem de soylarının yeryüzündeki cennete girmesine engel olmak için bir şey yapmıştı. Bahçenin girişine sürekli dönen alevli bir kılıçla birlikte kerubileri, yani çok yüksek konumdaki melekleri yerleştirmişti (Başlangıç 3:24).

Küçük bir çocukken, Habil’i kerubilere bakarken hayal edin. Bu kerubiler insan bedenlerine sahip olduğundan, şüphesiz çok güçlü görünüyorlardı. Ayrıca sürekli dönen alevli “kılıç” da hayranlık ve korku uyandırıyordu. Acaba Habil büyürken, akıl yürütme ve karar verme yeteneğine sahip bu kerubilerin hiç sıkıldığını ve görevlerini bıraktığını gördü mü? Hayır. Günler geçti, aylar geçti, yıllar geçti, bu güçlü ruhi varlıklar tam o noktada beklemeye devam etti. Böylece Habil Yehova Tanrı’nın doğru ve sadık kulları da olduğunu öğrendi. Kendi ailesinde görmediği nitelikleri, yani Yehova’ya itaatli ve vefalı olmayı kerubilerde gördü. Kuşkusuz bu meleklerin örneği imanını güçlendirdi.

Evet, Habil şu üç şey üzerinde derin düşününce imanının gittikçe güçlendiğini gördü: Yehova’nın, yarattığı eserler aracılığıyla Kendisi hakkında öğrettikleri, vaatleri ve O’na hizmet edenlerin örneği. Habil’den ne kadar çok şey öğreniyoruz, öyle değil mi? Sanki Habil bizimle konuşuyor. Habil’in örneği özellikle gençler için yüreklendirici olabilir. Gençler onun yaşamına bakınca, aileleri onlara örnek olmadığında bile Yehova Tanrı’ya gerçek bir iman geliştirebileceklerini görürler. Bugün etrafımızda yaratılış harikaları, elimizin altında Kutsal Kitabın tümü ve pek çok imanlı kişinin örneği var; dolayısıyla imanımızı güçlendirecek çok şeye sahibiz.