TUFANDAN sonra insanların yaşadıkları kentlerden biri Ur adıyla tanınıyordu. Ur önemli bir şehirdi, içinde güzel evler vardı. Fakat Ur’da yaşayan insanlar sahte tanrılara tapınıyorlardı. Babil’deki insanlar da aynını yapıyorlardı. Babil ve Ur’da yaşayanlar, Yehova Tanrı’ya hizmet eden Nuh ve oğlu Sam’a hiç benzemiyorlardı.

Tufan’dan 350 yıl sonra sadık Nuh ölür. Onun ölümünden iki yıl sonra ün kazanacak bir adam doğar. Bu adam, Tanrı için özel biridir. Adı İbrahim’dir. Ailesiyle birlikte Ur şehrinde yaşamaktadır.

Yehova Tanrı, bir gün İbrahim’e, ‘Ur’u ve akrabalarını terk et, sana göstereceğim memlekete git’ der. Acaba İbrahim Tanrı’ya itaat edip Ur’daki rahat hayatını bırakır mı? Evet, bırakır. O hep Tanrı’ya itaat ettiğinden, Tanrı’nın dostu olarak tanınır.

İbrahim’in ailesinin bazı üyeleri de onunla birlikte Ur şehrini terk ederler. Babası Terah, yeğeni Lût ve karısı Sara da İbrahim ile birlikte göç ederler. Bir süre sonra Haran adlı bir yere gelirler. Babası Terah oada ölür. Artık Ur’dan çok uzaktaydılar.

Daha sonra İbrahim ve ev halkı Haran’ı da arkalarında bırakıp Kenân diyarına gelirler. Yehova Tanrı, orada İbrahim’e ‘bu diyarı senin çocuklarına vereceğim’ der. İbrahim Kenân’da kalır ve orada çadırda oturur.

Tanrı, İbrahim’e yardım eder; böylece onun büyük koyun sürüleri, başka hayvanları ve yüzlerce hizmetçisi olur. Fakat Sara’nın hiç çocuğu olmamıştır.

İbrahim 99 yaşına geldiği zaman Yehova ona, ‘sana söz veriyorum, birçok milletin babası olacaksın’ der. Fakat İbrahim ve Sara o sırada çocukları olamayacak kadar yaşlıdırlar. O halde acaba Tanrı’nın bu sözü nasıl yerine gelecek?

BU RESİMDE İbrahim’in ne yaptığını görüyor musun? Elinde bir bıçak var, görünüşe bakılırsa, onunla oğlunu öldürecek. Fakat neden böyle bir şeyi yapmaya kalkıştı? İstersen, önce İbrahim ve Sara’nın nasıl çocuk sahibi olduklarını görelim.

Tanrı’nın onlara bir oğulları olacağını söylediğini hatırlayalım. Ama bunun olması imkânsız gibi görünüyordu, çünkü İbrahim ve Sara çok yaşlıydılar. Bununla birlikte İbrahim, Tanrı’nın imkânsız gibi görünen şeyleri bile yapabildiğine inanıyordu. Acaba ne oldu?

Tanrı’nın bu sözü vermesinden sonra bir yıl geçmişti. İbrahim 100 ve Sara 90 yaşındayken, onların İshak adında bir oğulları olur. Böylece Tanrı sözünü tutmuştur!

Fakat İshak büyüdüğü zaman, Yehova, İbrahim’in imanını dener. Ona ‘İbrahim’ diye seslenir. İbrahim, ‘işte ben’ diye cevap verir. O zaman Tanrı ona ‘oğlunu, biricik oğlun İshakı al ve sana göstereceğim dağa git. Orada oğlunu öldür ve kurban olarak takdim et’ der.

Bu sözler İbrahim’i çok üzer, çünkü oğlunu seviyor. Fakat şunu unutma: Tanrı, İbrahim’e çocuklarının Kenân diyarında oturacaklarına söz vermişti. Fakat İshak ölürse, bu söz nasıl yerine gelecek? İbrahim bunu bilmiyor, ama yine de Tanrı’ya itaat eder.

Dağa vardıkları zaman, İbrahim, İshak’ı bağlar ve yaptığı bir mezbahın üzerine yatırır. Sonra oğlunu öldürmek üzere bıçağı kaldırır. Fakat tam o sırada Tanrı’nın meleği “İbrahim, İbrahim!” diye seslenir. İbrahim, “işte ben”, der.

Tanrı ona ‘çocuğa birşey yapma. Şimdi bana iman ettiğini biliyorum, çünkü oğlunu, biricik oğlunu benden esirgemedin’ der.

İbrahim’in Tanrı’ya karşı gerçekten ne büyük imanı var! Yehova için hiçbir şeyin imkânsız olmadığına, İshak ölse bile, onu diriltebileceğine inanıyor. Fakat aslında Tanrı, İbrahim’in İshak’ı öldürmesini istemez. Bunun için Tanrı, İbrahim’in yanındaki çalıların içine bir koç gönderir ve oğlu yerine onu kurban etmesini söyler.