Şeytan da oradaydı ve Eyüp’e karşı ardı ardına suçlamalarda bulundu. (Eyüp 1:6-11’i okuyun.) Şeytan Eyüp’ün malından mülkünden söz ettiyse de, asıl olarak onun ahlaksal bütünlüğüne dikkatini yöneltti ve buna meydan okudu. Kutsal Kitapta bu kavrama karşılık gelen İbranice sözcük, dürüst, temiz, doğru ve lekesiz olma düşüncesi taşır; insan için kullanıldığında Yehova’ya yürekten, tam bir bağlılığı, sadakati anlatır.

5. Şeytan Eyüp’le ilgili ne iddia etti?

⁵ Şeytan Eyüp’ün Tanrı’ya tapınmasının temelinde yatan niteliğin sadakat değil bencillik olduğunu iddia etti. Eyüp’ün ancak Yehova kendisini korumaya ve ödüllendirmeye devam ettiği sürece O’na vefalı kalacağını öne sürdü. Şeytan’ın suçlamasına cevap olması için, Yehova onun bu sadık adama saldırmasına izin verdi. Sonuç olarak, Eyüp bir tek gün içinde tüm hayvanlarının çalındığını ve yok edildiğini, hizmetkârlarının öldürüldüğünü ve on çocuğunun da yaşamını yitirdiğini öğrendi (Eyüp 1:13-19). Şeytan’ın saldırıları Eyüp’ü çökertebildi mi? Eyüp’ün başına gelen felaketler karşısındaki tepkisi ilhamla yazılan kayıtta şöyle anlatılıyor: “Veren de Yehova, alan da Yehova. Yehova’nın ismine her zaman şükredilsin” (Eyüp 1:21).

6. (a) Gökteki başka bir toplantıda ne oldu? (b)  Eyüp’ün Yehova’ya olan sadakatine meydan okurken Şeytan’ın aklında başka kimler de vardı?

⁶ Sonra gökte bir toplantı daha oldu. Şeytan yine Eyüp hakkında suçlamalarda bulundu: “İnsan derisi için deri, canı için de her şeyini verir. Şimdi, elini uzatıp etine ve kemiğine dokun da bak, yüzüne karşı Sana nasıl lanet edecek.” Şeytan’ın suçlamalarının kapsamını genişlettiğine dikkat edin. İblis, “İnsan . . .  canı için her şeyini verir” diyerek yalnız Eyüp’ün değil Yehova’ya tapınan her “insan”ın sadakatine meydan okudu. Bunun üzerine Tanrı Şeytan’ın Eyüp’ü acı veren bir hastalıkla vurmasına izin verdi (Eyüp 2:1-8).

İblis, Yehova’nın sadık hizmetkârı olan Eyüp’ün maddi refahını kaybettiğinde O’na vefalı kalmayacağını iddia etmişti. Eyüp’ün vefası sınava dayandı. Bunun üzerine Şeytan herhangi bir insanın fiziksel olarak acı çektiğinde Tanrı’dan uzaklaşacağını iddia etti. Eyüp acı çekti, ama sadakatini bozmadı. Böylece, bu kusurlu ama sadık insanın durumunda Şeytan’ın yalancı olduğu kanıtlandı.

Eyüp 1:6’da söz edilen gökteki toplantıyla Eyüp 2:1’deki toplantı arasında geçen belirsiz süre boyunca Eyüp gaddarca sınandı. Eyüp’ün sadakati Yehova’nın Şeytan’a şunu söylemesini mümkün kıldı: “Hiçbir neden yokken onu yok edeyim diye Beni kışkırttığın halde [Eyüp] doğruluktan ayrılmıyor.” Fakat Şeytan iddialarının çürütülmüş olduğunu kabul etmedi. Tam tersi, Eyüp’ün başka bir ağır sınavdan geçirilmesini talep etti. Böylece İblis Eyüp’ü hem refah içindeyken hem de yoksul düştükten sonra sınadı. Şeytan’ın muhtaç durumdakilere ya da felaket kurbanlarına hiç acımadığı açıktır. O sadık insanlardan nefret eder (Eyüp 2:3-5). Fakat Eyüp’ün sadakati Şeytan’ın yalancı olduğunu gösterdi.