⁶ Birden, ağacın meyvesi karşı konulamaz şekilde çekici geldi! Havva ağacın meyvesinden aldı ve yedi, sonra kocasına da verdi. Âdem bunun sonuçlarının tam anlamıyla bilincinde olduğu halde, karısını dinledi ve meyveyi yedi. Sonuç ne oldu? Yehova, kadın için şu hükmü verdi: “Zahmetini ve gebeliğini ziyadesile çoğaltacağım; ağrı ile evlât doğuracaksın; ve arzun kocana olacak, o da sana hâkim olacaktır.” Ya adama hangi hükmü verdi? Ona da şöyle dedi: “Toprak senin yüzünden lânetli oldu; ömrünün bütün günlerinde zahmetle ondan yiyeceksin; ve sana diken ve çalı bitirecek; ve kır otunu yiyeceksin; toprağa dönünciye kadar, alnının terile ekmek yiyeceksin; çünkü ondan alındın; çünkü topraksın, ve toprağa döneceksin.” Artık Âdem ve Havva mutluluk ve doyumu kendi istedikleri şekilde arayacaklardı. İnsanların, Tanrısal amaçtan bağımsız olarak doyum veren bir yaşam sürme çabaları başarılı olacak mıydı? Cennet bahçesine bakmayı ve onun sınırlarını yerin uçlarına dek genişletmeyi içeren zevkli işin yerini zahmet ve sıkıntı aldı, onlar artık Yaratıcı’yı yüceltecek hiçbir şey yapmadan sadece yaşamlarını sürdürmek için çalışıp didineceklerdi.—Tekvin 3:6-19.

⁷ İlk insan çifti, iyilik ve kötülüğü bilme ağacının meyvesinden yedikleri gün Tanrı’nın gözünde öldüler ve adım adım fiziksel ölüme doğru gitmeye başladılar. Sonunda öldüklerinde onlara ne oldu? Mukaddes Kitap ölülerin durumu hakkında anlayış verir. “Yaşıyanlar biliyorlar ki, öleceklerdir; fakat ölüler bir şey bilmezler, ve artık onlar için ücret yoktur; çünkü onların anılması unutulmuştur.” (Vaiz 9:5; Mezmur 146:4) İnsanın ölümden sonra yaşamaya devam eden bir “can”ı yoktur. Günahın cezası, yanan bir cehennemde sonsuz işkence değil, ölümdür. Ayrıca ölüm, insanı gökte sonsuz bir mutluluğa da götürmez.a

⁸ Tıpkı, içinde çentik bulunan bir kek kalıbından, aynı izi taşıyan bir kekin çıkması gibi, artık kusurlu hale gelmiş olan erkek ve kadın da ancak kusurlu çocuklar meydana getirebilirdi. Mukaddes Kitap bunu şöyle açıklıyor: “Günah bir adam vasıtası ile, ve ölüm günah vasıtası ile dünyaya girdiyse, böylece ölüm de bütün insanlara geçti; çünkü hepsi günah işlediler.” (Romalılar 5:12) Bu nedenle, hepimiz günah içinde doğuyoruz ve bir hiçliğe, amaçsızlığa teslim oluyoruz. Âdem’in soyu için yaşam, düş kırıklığı yaratan zahmetli bir iş oldu. Peki çözüm yolu yok mu?

² Âdem ve Havva günah işlediğinde, soylarının yeryüzünde sonsuza dek doyum veren bir yaşam sürme olanağını yok etmiş oldular. Doğru ve yanlışa kendilerinin karar vermelerinin karşılığında, gelecekteki ailelerini günaha ve ölüme sattılar. Onların soyundan olanlar, bu ailede doğdukları için, zalim kralların hüküm sürdüğü ücra bir adaya hapsedilmiş kölelere benzetilebilirler. Gerçekten de ölüm bir kral gibi, başka bir kral olan günah tarafından köleleştirilmiş olan insanlık üzerinde saltanat sürmektedir. (Romalılar 5:14, 21) Onları kurtaracak kimse yok gibi görünüyor. Onları köle olarak satan kendi atalarıydı!