Çağımızda Heyecan Verici Bir Başlangıç

Amerika Birleşik Devletleri’ne göç etmiş bazı Arnavut göçmenler, daha sonra Yehova’nın Şahitleri ismini benimseyen Mukaddes Kitap Tetkikçilerine katıldılar. Bu kişiler öğrendikleri şeyleri paylaşmak üzere 1920’li yıllarda Arnavutluk’a döndüler. Bu kişiler arasında Nasho İdrizi de vardı. Bazıları iyi habere olumlu karşılık verdi. Giderek artan ilgiye karşılık verebilmek için, 1924 yılında Romanya’daki büroya Arnavutluk’taki duyuru işini gözetme sorumluluğu verildi.

Thanas Duli (Athan Doulis), o yıllarda Arnavutluk’ta Yehova hakkında bilgi alan kişilerden biriydi. O günlerle ilgili şöyle dedi: “1925 yılında Arnavutluk’ta üç cemaat vardı, bunun yanında ülkenin çeşitli yerlerinde cemaatten uzak Mukaddes Kitap Tetkikçileri ve ilgililer de vardı. Aralarındaki sevgi, . . . . çevrelerindeki insanlarınkine kıyasla çok farklıydı!”a

Karayollarının iyi durumda olmaması yolculuğu çok zor hale getiriyordu. Ancak gayretli müjdeciler bu zorluğu da göğüslediler. Örneğin güney sahillerindeki Vlorë’de (Avlonya), 1928 yılında 18 yaşındayken vaftiz edilen Areti Pina, elinde bir Mukaddes Kitapla engebeli dağları aşıp iyi haberi duyurdu. Kendisi 1930’lu yılların başlarında Vlorë’deki gayretli bir cemaatin üyesiydi.

Arnavutluk’ta iyi haberi duyurma işi 1930’dan itibaren Yunanistan’ın Atina kentindeki büro tarafından yönetildi. 1932 yılında kardeşleri teşvik etmek ve güçlendirmek üzere Yunanistan’dan bir gezici gözetmen Arnavutluk’a geldi. O zamanlar Mukaddes Kitap hakikatini öğrenenlerin çoğu gökte yaşama ümidine sahipti. Temiz ve dürüst kişiler olarak yaptıkları nam, her yerde onlara derin saygı kazandırdı. Bu sadık kardeşlerin çalışmaları bol semere verdi. Hem 1935 yılında, hem de 1936 yılında Arnavutluk’ta Mukaddes Kitaba dayalı 6.500 kadar yayın dağıtıldı.

Bir gün Nasho İdrizi, Vlorë’nin merkezinde J. F. Rutherford’un konuşmalarından birinin gramofon kaydını dinletti. İnsanlar işyerlerini kapatıp İdrizi biraderin yaptığı Arnavutça çeviriyi dinlemeye geldiler. Bu yorulmak bilmeyen ilk Mukaddes Kitap öğretmenlerinin gayreti bereketlendi. 1940’ta Arnavutluk’ta artık 50 Şahit vardı.

1957 yılında 75 müjdeciyle yeni bir zirveye ulaşıldı.

İyi haberi duyurmak ve bir araya gelmek neredeyse imkânsızdı. Şahitler birbirlerinden ayrı kalsalar da, bireyler olarak Yehova’ya hizmet etmek için ellerinden geleni yaptılar. Şahitlerin sayısı 1960’lardan 1980’li yıllara doğru giderek azaldı. Fakat onlar ruhen güçlüydüler.

Ülke çapında, insanlar ruhen açlık çekiyordu ve dinsel önyargıları azdı. Bu nedenle Şahitlerden aldıkları Mukaddes Kitaba dayalı yayınların hepsini bir solukta okudular. Birçok genç tetkike başladı ve hızla ilerledi.

Ülke çapında 90’dan fazla cemaat ve grup ‘iman yolunda güçlenmeye’ ve ‘kardeşlerin sayısı günden güne artmaya devam ediyor (Elçilerin İşleri 16:5). Arnavutluk’taki 3.513 Şahidin yapacak hâlâ çok işi var. Mart 2005’teki Mesih’in Ölümünün Anılmasında 10.144 kişi hazır bulundu. Duyuru işinde konuksever insanlarla yapılan müzakereler 6.000’den fazla Mukaddes Kitap tetkiki ile sonuçlandı.