Yiyecek bulmak zorlaşmış olmasına rağmen Erika ailenin yiyeceği konusunda asla ciddi bir zorluk yaşamadı. (Matta 6:33) Bir keresinde dikiş makinesini tamir ettiğim Katolik bir çiftçi ona patates vermişti. Ayrıca mesajlarımı da Erika’ya o ulaştırıyordu. Erika bir keresinde eczaneden aldığı bir şey için bir gulden ödedi. Onun saklanarak yaşadığını ve yiyecek karnesi alamadığını bilen dükkân sahibi ona aldığı şeyin yanında iki gulden verdi. Böyle duygudaşlık ifadeleri onun hayatta kalmasına yardım etti.—İbraniler 13:5.

Buna ek olarak, yasaklanmış olmasına rağmen, Hollanda’nın doğu bölgesindeki çiftliklerden batıdaki şehirlere yiyecek taşınmasını düzenlemiştik. At arabalarına yiyecek yükleyip batıya doğru yola çıkıyorduk. Bir ırmağa geldiğimizde, askerler tarafından korunduğu için hiçbir köprüyü kullanamıyorduk. Bunun yerine yükümüzü küçük botlara boşaltıp karşıya geçiriyor ve orada başka bir arabaya yüklüyorduk. Gideceğimiz şehre ulaşınca karanlığın çökmesini bekliyor, atların toynaklarına çorap geçirip sessizce cemaatlerin gizli yiyecek depolarına gidiyorduk. Yiyecekler oradan ihtiyacı olan kardeşlere dağıtılıyordu.

Alman ordusu böyle bir depoyu bulursa bir kişi hayatından olabilirdi. Buna rağmen birçok kardeş yardım etmeye gönüllüydü. Örneğin Amersfoort kentinde yaşayan Bloemink ailesi oturma odalarının bir yiyecek deposu olarak kullanılmasına izin verdi, aslında evleri Alman ordusunun bir garnizonuna çok yakındı! Böyle cesur Şahitler kardeşleri uğruna yaşamlarını tehlikeye attılar.