Süleyman belirli bir “zamanı var” gibi görünen birçok şeyi sıraladıktan sonra şöyle yazdı: “Tanrı’nın uğraşsın diye insanoğluna verdiği işi gördüm. O her şeyi vaktinde ve güzel yaptı” (Vaiz 3:10, 11).

Tanrı insanlığa yapacak birçok şey, birçok uğraş verdi ve Süleyman bunlardan bazılarını saydı. Ayrıca Tanrı bize yapmak istediğimizi seçme özgürlüğü de tanıdı. Ancak bir şeyin en iyi sonucu verebilmesi için doğru ya da uygun zamanda yapılması gerekir. Örneğin Süleyman’ın Vaiz 3:2’de kayıtlı olan “dikmenin vakti, dikileni sökmenin vakti var” sözlerini ele alalım. Çiftçiler her ürün için uygun bir ekim zamanı olduğunu bilir. Peki çiftçi bu basit gerçeği görmezden gelip bir ekini yanlış bir zamanda veya mevsimde ekerse ne olacak? Çok emek verdiği halde iyi ürün alamazsa, bunun sorumluluğunu kadere mi yüklemeli? Tabii ki hayır! Sorun çiftçinin ürünü doğru zamanda ekmemiş olmasıydı. Çiftçi, Yaratıcının kurduğu doğal düzene uysaydı iyi bir sonuç alabilirdi.

Dolayısıyla Tanrı, bireylerin kaderini ya da her olayın sonucunu belirlemez; O’nun belirlediği şey, insanların yaptıklarının Kendi amacı doğrultusunda gelişmesini sağlayan kesin ilkelerdir. İnsanlar başarılı olmak için Tanrı’nın amaçlarını ve bunları gerçekleştirmek için belirlediği zamanı fark etmeli ve bununla uyumlu yaşamalıdır.

“Tanrı insanı Kendi yansıması, Kendi benzeri olarak yarattı; Tanrı onları erkek ve kadın olarak yarattı” (Başlangıç 1:27).

KUTSAL KİTABIN ilk sayfalarındaki bu sözler, Tanrı’nın ‘vaktinde ve güzel yaptığı’ en önemli şeylerden birini, kusursuz insan çifti olan Âdem ve Havva’yı yaratmasını anlatır (Vaiz 3:11).