Kutsal Kitabın ilk sözleri evrenin başlangıcını basit bir dille kısaca şöyle anlatır: “Başlangıçta Tanrı gökleri ve yeri yarattı” (Başlangıç 1:1). Tanrı bitkileri ve hayvanları yarattıktan sonra da ilk insanları, yani Âdem ile Havva’yı yarattı. Onlar hayvanlardan farklıydı, çünkü insanlar bir ölçüde Tanrı’nın niteliklerine sahiptir; buna özgür irade de dahildir. Bu nedenle Âdem ve Havva yaptıklarından sorumluydu. Yaratıcılarının talimatlarına itaat ederlerse, küresel insan ailesinin ilk ana babaları olarak Tanrı’nın amacında pay sahibi olabileceklerdi; böylece insanlar yeryüzünde kusursuz şekilde sonsuza dek huzurlu bir yaşam sürecekti.

Ancak bir melek, insanları kendi bencil çıkarları için kullandı. Böylece Şeytan (anlamı “Karşı Gelen”) haline geldi. Şeytan bir yılan aracılığıyla Havva’ya, Tanrı’nın rehberliği olmadan yaşamanın daha iyi olacağını söyleyerek onu aldattı. Âdem ve Havva, Şeytan’ın dediğini yaparak Yaratıcılarıyla aralarındaki bağı kopardı. İlk ana babamız yaptıkları kötü seçimden dolayı sonsuz yaşam hakkını kaybetti ve günah, kusurluluk ve kaçınılmaz şekilde ölüm hepimize geçti.

Tanrı hemen, bu üzücü durumu düzeltmeyi amaçladığını ve Âdem’in soyunun sonsuz yaşam kazanması için bir düzenleme yapacağını bildirdi. Tanrı’nın seçtiği özel bir kişi, bir gün Şeytan’ı yok edecek ve Şeytan’ın, Âdem’in ve Havva’nın neden olduğu tüm acıları telafi edecekti (Başlangıç 3:15). Kutsal Kitapta “soy” olarak söz edilen bu kişi kim olacaktı? Bunu zaman gösterecekti.

Bu sırada Şeytan, Tanrı’nın bu harika amacını sürekli engellemeye çalıştı. Günah ve kötülük hızla yayıldı. Tanrı bir tufanla kötüleri yok etmeye karar verdi. Nuh peygambere sandık şeklinde devasa bir gemi yapmasını emretti; böylece hem Nuh ve ailesi hem de Tanrı’nın gemiye alınmasını istediği hayvanlar kurtulacaktı.

Tufan başladıktan bir yıl sonra Nuh ve ailesi gemiden dışarı çıktığında yeryüzü temizlenmişti. Fakat “soy” henüz ortaya çıkmamıştı.

(Başlangıç 1-11. bölümlere, Yahuda 6, 14, 15 ve Vahiy 12:9’a dayanır.)

Yaratıcımız, İbrahim peygambere önceden bildirilen “soy”la ilgili bir vaatte bulundu. Bu “soy” İbrahim’den gelecekti. Bu kişi aracılığıyla ‘tüm milletlerden’ insanlar nimetler elde edecekti (Başlangıç 22:18). Daha sonra İbrahim’in torunu Yakup Mısır’a taşındı, orada ailesi genişledi ve eski İsrail ulusunu oluşturdu.

Bir süre sonra İsrailoğulları, Mısır’ın zalim Firavununun kölesi oldu. Ancak Tanrı mucizevi şekilde Kızıldeniz’in sularını yararak, Musa peygamber önderliğinde bu ulusu Mısır’dan çıkardı. Bundan sonra İsrailoğullarına rehberlik etmek ve onları korumak için On Emir de dahil bazı kanunlar verdi. Bu kanunlar günahların bağışlanması için kurbanlar sunulması gerektiğini gösteriyordu. Musa ilhamla İsrailoğullarına, Tanrı’nın onlara başka bir peygamber göndereceğini söyledi. Bu peygamber vaat edilen “soy” olacaktı.

Tanrı dört yüzyıldan uzun bir süre sonra Kral Davut’a, gelecek olan kişinin, yani Aden bahçesinde bildirdiği “soy”un, sonsuza dek var olacak bir krallığı yöneteceğini söyledi. Bu kişi Tanrı’nın, insanlığı kurtarmak ve yeryüzünü cennete dönüştürmek için tayin ettiği Kurtarıcı, yani Mesih olacaktı.

Davut ve başka peygamberler aracılığıyla Tanrı, Mesih hakkında giderek daha çok bilgi verdi. Onlar Mesih’in alçakgönüllü ve şefkatli biri olacağını, onun yönetiminde açlık, adaletsizlik ve savaşların son bulacağını bildirdi. Bu yönetim altında yaşayan tüm insanlar birbirleriyle, hatta hayvanlarla barış içinde olacaktı. Yaratıcımızın başlangıçtaki amacının asla bir parçası olmayan hastalık, acı ve ölüm ortadan kalkacak, ölmüş olan insanlar yeryüzünde diriltilecekti.

Tanrı, Mika peygambere Mesih’in Beytlehem’de doğacağını, Daniel peygambere de Mesih’in öldürüleceğini bildirdi. Ancak Tanrı Mesih’i diriltecek ve gökte Kral olarak hüküm sürmesi için tayin edecekti. Ayrıca Daniel peygamber Mesih’in Krallığının, sonunda kalıcı olarak diğer tüm yönetimlerin yerini alacağını bir görüntüde önceden gördü. Peki Mesih gerçekten de önceden bildirildiği gibi mi geldi?

(Başlangıç 22-50. bölümlere, ayrıca Çıkış, Kanunun Tekrarı, 2. Samuel, Mezmurlar, İşaya, Daniel, Mika kitaplarına ve Zekeriya 9:9’a dayanır.)

Mika peygamberin Mesih’in Beytlehem’de doğacağını bildirmesinden yaklaşık yedi yüzyıl sonra İsa peygamber orada doğdu. Bundan yaklaşık 30 yıl sonra, MS 29’da Daniel peygamberin Mesih’in gelişi hakkındaki sözlerinin ilk kısmı gerçekleşti: İsa vaftiz edildi ve kutsal ruhla meshedildi, yani Tanrı’dan özel bir görev aldı. Böylece uzun zamandır beklenen Mesih, “Soy” tam vaktinde ortaya çıktı!

İsa ‘Tanrı’nın krallığını müjdeleyerek’ hemen hizmetine başladı (Luka 8:1). Tam önceden bildirildiği gibi şefkatli, nazik ve başkalarıyla içtenlikle ilgilenen biriydi. Öğretim tarzı etkili ve sevgi doluydu. İnsanların ‘her türlü hastalığını ve illetini iyileştirerek’, Tanrı’nın onunla olduğunu gösterdi (Matta 4:23). Her yaştan insan akın akın İsa’ya gitti ve şu sonuca vardı: “Biz Mesih’i bulduk”! (Yuhanna 1:41).

İsa, Tanrı’nın Krallığı tam olarak hüküm sürmeye başlamadan önce dünyada savaşlar, depremler ve başka birçok sıkıntının yaşanacağını söyledi. O herkese “Uyanık kalın!” uyarısında bulundu (Markos 13:37).

İsa Tanrı’ya sadakatini koruyan kusursuz biriydi fakat düşmanları onun sonunda öldürülmesine neden oldu. Onun ölümü sayesinde Âdem ve Havva’nın kaybettiği şeye tekrar sahip olmamız için gereken kusursuz kurban sunulmuş oldu, başka sözlerle cennette sonsuza dek yaşama ümidine tekrar kavuştuk.

İsa’nın ölmesiyle ve Tanrı’nın onu üç gün sonra güçlü bir ruhi varlık olarak diriltmesiyle Kutsal Kitabın önceden bildirdikleri gerçekleşmiş oldu. İsa diriltildikten sonra 500’den fazla öğrencisine göründü. Göğe alınmadan önce takipçilerine bir görev vererek kendisi ve Krallığı hakkındaki iyi haberi ‘bütün milletlerden insanlara’ bildirmelerini söyledi (Matta 28:19). Onlar bu görevi ne çapta yerine getirdi?

(Matta, Markos, Luka, Yuhanna ve 1. Korintoslular kitaplarına dayanır.)

İsa’nın diriltilmesi takipçilerinin imanını güçlendirdi ve onları gayrete getirdi. Özellikle elçi Pavlus, Anadolu’yu ve Akdeniz’i dolaşarak cemaatler oluşturdu, ayrıca ahlaksal baskılara ve şiddetli muhalefete dayanmaları için İsa’nın takipçilerini güçlendirdi. Bu tür zorluklara rağmen Hıristiyanlık gelişti ve yayıldı.

Sonra Pavlus hapse atıldı, ancak oradan bile mektuplar yazıp cemaatleri teşvik etti ve onlara öğütler verdi. Hatta onları daha büyük bir tehdit hakkında uyardı: İmandan sapanlar hakikate isyan edecekti. Tanrı’nın kutsal ruhunun rehberliğiyle Pavlus, “çarpıtılmış sözler” söyleyen ‘zalim kurtların’ cemaate sızacağını ve ‘öğrencileri kendi peşlerinden sürükleyeceğini’ bildirdi (Elçiler 20:29, 30).

Hakikate isyan birinci yüzyılın sonunda başladı. Diriltilmiş İsa bu dönemde elçi Yuhanna’ya, geleceği sembolik görüntülerle anlatan Vahiy’i verdi. Yuhanna’nın daha sonra kaleme aldığı sözlere göre, muhalifler de sahte öğretmenler de Tanrı’nın yeryüzü ve insanlıkla ilgili başlangıçtaki amacını tam olarak gerçekleştirmesine engel olamayacaktı. Evet, ‘her millet, her kabile, her dil ve her halk’ Tanrı’nın Krallığı hakkındaki iyi haberi duyacak (Vahiy 14:6). Yeryüzünde cennet tekrar kurulacak ve Tanrı’nın isteğini yapan herkes orada olacak!

Bu sizin için de ‘iyi bir haber’ mi? Öyleyse Tanrı’nın Kutsal Kitapta tüm insanlara verdiği mesaj hakkında ayrıntılı bilgi almak ister misiniz? Bu mesaj bugün ve gelecekte size birçok yarar sağlar.

Kutsal Kitabı www.pr418.com sitesinden okuyabilirsiniz. Bu internet sitesinde Kutsal Kitap Bize Ne Anlatır? ve Yaratıcımızdan Gelen İyi Haber kitapçıklarını, ayrıca Kutsal Kitap Aslında Ne Öğretiyor? kitabını da inceleyebilirsiniz. Sitemizde Kutsal Kitaba neden güvenebileceğimizi ve pratik öğütlerini ailemizde ve kendi hayatımızda nasıl uygulayabileceğimizi gösteren başka yayınlar da bulunuyor. Daha fazla bilgi almak için Yehova’nın Şahitlerine de danışabilirsiniz.

(Elçilerin İşleri, Efesoslular, Filipililer, Koloseliler, Filimon, 1. Yuhanna ve Vahiy kitaplarına dayanır.)