Tarihçi Will Durant, Caesar and Christ adlı kitabında şöyle yazar: “Sıradan birkaç adamın . . . . bu kadar güçlü ve etkileyici bir kişiliği, bu kadar yüksek bir ahlak sistemini ve insanların kardeşliğiyle ilgili böyle hayranlık uyandıran bir öngörüyü kendi zihninde yaratmış olması, İncillerde kayıtlı bütün mucizelerden daha inanılmaz olurdu. İki yüzyıllık Mukaddes Kitap eleştirmenliğine rağmen Mesih’in yaşamı, kişiliği ve öğretileri temelde hâlâ yeterince açık olup, Batı tarihinin en büyüleyici özelliğini oluşturur.”

Tarihçi Durant, İncil kayıtlarını tamamen objektif bir bakış açısıyla tarihsel belgeler olarak incelemeye çalıştı. Onlarda çelişki gibi görünen şeyler olduğunu söylese de, şu sonuca vardı: “Çelişkiler esasta değil, önemsiz ayrıntılardan oluşuyor; temel noktalarda dört İncil çarpıcı bir uyum içindedir ve Mesih’in tutarlı bir portresini çizer.”

Mukaddes Kitap eleştirmenlerinin, İncillerin tarihsel gerçekleri içermediği yönündeki iddiaları için ne denebilir? Durant sözlerini şöyle sürdürür: “Mukaddes Kitap Eleştirmenliği, buluşları konusunda gösterdiği coşkuyla Yeni Ahit’in gerçekliğini öylesine katı testlerle sorguladı ki, bunlarla eski zamanların Hammurabi, Davud ve Sokrates gibi yüzlerce değerli adamı efsane durumuna gelirdi. İncil vaizleri tarafgirliğine ve teolojik önyargılarına rağmen, masalcıların mutlaka gizleyeceği birçok olayı kaydetmişlerdir. Buna birçok örnek gösterilebilir: Resullerin Krallıkta daha yüksek bir yer edinme yarışı, İsa’nın tutuklanmasından sonra kaçmaları, Petrus’un inkârı . . . . Bu kayıtları okuyan hiç kimse, bunların ardındaki kişilerin gerçekliğinden kuşku duyamaz.”