• En Doğru Kariyeri Seçtim
    Uyanış!—2007 | Mart

    • 1 Şubat 1981’de mezun olduk ve ben Enriqueta Ayala’yla birlikte (şimdi Fernández) Bolivya’nın La Paz kentine tayin edildim.

      La Paz’a vardığımızda, bizi karşılayacak olan kardeşler henüz gelmemişti. “Neden zaman kaybedelim ki?” dedik ve havaalanındaki insanlara şahitlik etmeye başladık. Çok hoş geçen üç saat sonunda bürodan kardeşler geldi. Özür dileyip, karnaval nedeniyle trafiğin tıkalı olduğunu söylediler.

      Bulutların Üzerinde Şahitlik

      La Paz, deniz seviyesinden neredeyse 3.600 metre yüksekte olduğu için çoğu zaman bulutların üzerinde oluyorduk. Oksijen miktarı düşük olduğundan nefes almak zordu ve hizmetteyken çabucak yoruluyordum. Bu yoğun nem oranına alışmam bir yılımı aldı ama Yehova’nın desteği, fiziksel zorlukları kat kat aşıyordu. Örneğin, 1984’te bir sabah, kayalık bir dağın tepesindeki bir eve kadar tırmandım. Yorgun argın kapıyı çaldım, bir bayan çıktı. Çok güzel bir sohbetimiz oldu ve birkaç gün içinde tekrar uğrayacağımı söyledim.

      Bana, “pek sanmam” dedi. Fakat tekrar gittim ve benden, kızına Mukaddes Kitabı öğretmemi istedi. “Bu ana babaların sorumluluğudur” dedim “ama isterseniz size yardım edebilirim.” Hem teklifimi, hem de benimle Mukaddes Kitabı incelemeyi kabul etti. Okuma yazma bilmediğinden, incelemeye Yehova’nın Şahitlerinin bu gibi durumlar için hazırladığı Learn to Read and Write (Okuma Yazmayı Öğrenin) adlı kitapçık ile başladık.

      Zamanla ailedeki çocuk sayısı sekize çıktı. Oraya gittiğimde çocukların birkaçı el ele tutuşup zincir oluşturur ve yamacı tırmanmama yardım ederdi. Sonunda tüm aile, anne, baba ve sekiz çocuk Yehova’ya hizmet etmeye başladı. Kızların üçü öncülük yapıyor, erkeklerden biri de cemaatte ihtiyar olarak hizmet ediyor. Babaları da, 2000 yılında ölünceye dek cemaatte hizmet görevlisi olarak hizmet etti. Bu muhteşem aileyi ve sadakatlerini düşününce öyle mutlu oluyorum ki! Onlara yardım etmeme izin verdiği için Yehova’ya şükrediyorum.

      Yeniden Carmen’le

      Annem 1997’de ölünce Carmen yeniden özel öncü olarak hizmet etme daveti aldı. 1998’de benim hizmet ettiğim yere, Bolivya’nın Cochabamba kentine tayin edildi. Evet, 18 yıl sonra yeniden birlikteydik ve Carmen görevli vaiz olarak tayin edilmişti. Cochabamba’da çok iyi vakit geçirdik. Orada hava o kadar güzeldir ki halk arasında “kırlangıçlar buradan hiç ayrılmaz” denir. Şimdi, Bolivya’da yüksek bir vadiye kurulmuş olan 220.000 nüfuslu güzel Sucre kentindeyiz. Eskiden buraya Küçük Vatikan denirmiş çünkü çok fazla Katolik Kilisesi varmış. Şu anda kentte Yehova’nın Şahitlerinin beş cemaati var.

      Carmen ve ben toplam 60 yılı aşkın bir süredir öncülük yapıyoruz. Yüzden fazla insanın vaftiz edilmesine yardım etmek gibi eşsiz bir ayrıcalığa sahip olduk. Evet, Yehova’ya bütün canımızla hizmet etmenin en doyum verici yaşam yolu olduğuna hiç şüphe yok (Markos 12:30).