Bolivya’nın Ücra Köşelerinde İyi Haber Duyuruluyor

KIYIDA yaklaşık 20 kişi bir aradayız. Nehrin yukarısındaki köylere yapacağımız günü birlik geziyi sabırsızlıkla bekliyoruz. And Dağlarının eteklerinde, Beni Irmağının Amazon Havzasındaki uçsuz bucaksız düzlüklerle buluştuğu yerdeyiz. Burası olağanüstü güzellikte bir yer.

Ancak biz turist olarak gelmedik. Bazılarımız buralı, birkaçımız Rurrenabaque kasabasında yaşamak için uzak şehirlerden geldi. Rurrenabaque, damları sazdan yapılmış evleri, sessizliği yalnızca ara sıra taksi motosikletlerin bozduğu sokakları ve çiçekli ağaçlarıyla şirin bir kasabadır.

Kısa süre önce Luis adlı bir Şahit şöyle dedi: “La Paz şehrinde kariyer yapma fırsatım vardı. Fakat ana babam her zaman en iyi kariyerin, hakikati öğretme işi olduğunu söylerdi. Bu nedenle inşaat yöntemleri üzerine kısa süreli bir kursa gittim. Rurrenabaque’deki bir tatil sırasında insanların iyi haberi istekle dinlediğini fark ettim. Orada ne kadar az kardeş olduğunu görünce, gidip yardım etmem gerektiğini düşündüm. Şu anda 12 tetkikim var. Örneğin dört çocuklu genç bir çiftle Mukaddes Kitabı inceliyorum. Adam çok içki içiyor ve kumar oynuyordu; fakat hepsini bıraktı ve Yehova hakkında öğrendiklerini arkadaşlarına anlatmaya başladı. Tetkike her zaman hazırlık yapıyor. Ormanda ağaç kesme işi yüzünden mecburen üç dört gün evden uzak kalınca üzülüyor; çünkü hiçbir ruhi faaliyeti kaçırmak istemiyor. Onların tüm ibadetlere katıldığını görünce, buraya gelmekle yaptığım özveriye değdiğini hissediyorum.”

Juana çocuğunu tek başına yetiştiren bir anne. O da şöyle anlatıyor: “La Paz’da hizmetçi olarak çalışıyordum. Oğlum küçükken şehirde iyi haberi tamgün duyurmaya başlamıştım. Bir seyahat sırasında Rurrenabaque’ye gelince, buraya taşınırsam ne kadar daha çok şey başarabileceğimi fark ettim. Böylece buraya geldik ve tekrar hizmetçi olarak işe başladım. Başlarda sıcağa ve böceklere dayanmak zordu. Fakat buraya geleli yedi yıl oldu. Her hafta birçok kişiyle Mukaddes Kitabı inceleyebiliyorum ve içlerinden birçoğu ibadetlere gelerek takdirlerini gösteriyorlar.” Nehrin yukarısına gitmek için tekneye binenler arasında Juana ve oğlu da var. Siz de bize katılır mısınız?

Nehrin Yukarısına Yolculuğumuz

Motor büyük bir gürültüyle çalışırken, teknenin burnunu dağlar arasındaki dar geçide çeviriyoruz. Bir papağan sürüsü çığlıklar atarak varlığımızı protesto ediyor. Dağlardan gelen çamurlu sular çevremizde güçlü bir girdap oluşturuyor, fakat kaptanımız bizi akıntıdan ustalıkla kurtarıyor. Öğleden önce, küçük bir köyde tekneden iniyoruz. Orada Rurrenabaque Cemaatinin gözetmenlerinden biriyle buluşuyoruz. Bize iyi haberi nerede duyuracağımızı gösteriyor.

Köy halkı, bir ağacın gölgesinde ya da bambudan yapılmış ve palmiye yapraklarıyla kaplanmış evlerinde bize konukseverlik gösteriyor. Çok geçmeden, el yapımı tahta bir preste, şekerkamışı ezen genç bir çiftle karşılaşıyoruz. Şekerkamışının suyu bakır bir kaba doluyor. Sonra bu suyu koyu renkli bir pekmez olana dek kaynatacaklar ve pekmezi kasabada satacaklar. Bu çift bizi evlerine davet ediyor ve Mukaddes Kitap hakkında birçok soru soruyor.

İyi haberi köyden köye duyurarak nehrin yukarısına doğru ilerlemeye devam ediyoruz. Birçok kişi Mukaddes Kitabın hastalık ve ölümün sonu hakkında neler söylediğini duymaktan büyük mutluluk duyuyor (İşaya 25:8; 33:24). Tıbbi bakımın yetersiz olduğu bu bölgede, ne yazık ki çocuklarından en az birini kaybetmiş ailelere sık rastlanıyor. Kıt kanaat geçinen çiftçilerin ve balıkçıların yaşamı zor ve güvencesiz. Bu nedenle birçoğu yoksulluğu sona erdirecek bir yönetimle ilgili 72. Mezmurdaki Tanrısal vaadi çok ilginç buluyor.