Ülkede çeşitli tırtıl türleri de yenir. Arkadaşımız Ella bize Imbrasia larvası ikram etmişti. Büyük kahverengi bir güve, sapelli ağaçlarına yumurtalarını bırakır. Tırtıllar yumurtadan çıktıktan sonra köylüler onları toplar ve yıkar. Ardından her aile kendi tarifine göre tırtılı domates, soğan ve başka malzemelerle birlikte pişirir. Birazı bozulmaması için kurutulabilir ya da tütsülenebilir ve üç ay saklanabilir.

Tırtılın küçük olmasına aldanmamak gerek, aslında besin değeri çok yüksektir. Birleşmiş Milletler Gıda ve Tarım Örgütü’ne göre, kurutulmuş tırtılda, sığır etinin iki katından fazla protein var. Gıda uzmanları da böceklerin gelişmekte olan ülkeler için bir besin kaynağı olabileceğini keşfediyor.

Türüne bağlı olarak yalnızca 100 gram tırtıl yemek bile insanın günlük mineral ihtiyacının büyük kısmını karşılar, çünkü tırtıl çinko, demir, fosfor, kalsiyum, magnezyum ve potasyum gibi önemli mineraller, ayrıca birçok vitamin içerir. Öğütülmüş tırtıldan yapılan un da yetersiz beslenen çocukların mamasına besin desteği olarak eklenebilir.

Ella, dumanı üstünde bir yemekle mutfaktan çıkınca herkesin iştahı kabardı. Yanımızda gözleri sevinçle parlayan sekiz Afrikalı arkadaşımız, önümüzde de iki büyük kâse tırtıl vardı. Misafir olduğumuz için yemeği önce bize ikram ettiler, hem de bol bol.

[Sayfa 27’deki resim]

Pişmemiş “makongo” (tırtıl)