On yedi yaşındaki Jennifer isimli bir gencin yaşadıklarını ele alalım. O şunları anlattı: “Okulda öğle yemeğindeydim. Oturduğum masadaki kızlar din hakkında konuşmaya başladılar ve kızlardan biri hangi dine mensup olduğumu sordu.” Jennifer cevap vermek konusunda tedirgin oldu mu? “Evet,” diye yanıtlıyor, “çünkü nasıl bir tepkiyle karşılaşacağımı bilmiyordum.” Peki Jennifer ne yaptı? “Arkadaşlarıma Yehova’nın Şahidi olduğumu söyledim. Başlangıçta çok şaşırdılar. Anlaşılan Yehova’nın Şahitlerinin tuhaf insanlar olduğunu düşünüyorlardı. Bu yüzden bana sorular sordular ve onların yanlış anladıkları şeyleri açıklama fırsatım oldu. O günden sonra bile zaman zaman bazı kızlar yanıma gelip sorular sordular.”

⁷ Jennifer inançları hakkında konuşma fırsatını değerlendirdiği için pişmanlık duydu mu? Kesinlikle hayır! Şunları söyledi: “Öğle teneffüsü bittiğinde kendimi çok iyi hissediyordum. Artık arkadaşlarım Yehova’nın Şahitlerinin gerçekten kimler olduğunu daha iyi biliyorlar.” Şimdi Jennifer basit bir öneride bulunuyor: “Sınıf arkadaşlarınızla ya da öğretmenlerinizle inancınız hakkında konuşmak size zor geliyorsa hemen kısa bir dua edin. Yehova size yardım edecek ve siz de şahitlikte bulunmak üzere fırsatınızı iyi değerlendirdiğiniz için mutlu olacaksınız.”—I. Petrus 3:15.

8. (a) Nehemya beklenmedik bir durumla karşılaştığında, dua etmek ona nasıl yardımcı oldu? (b) Okulda Yehova’ya kısaca ve sessizce dua etmeni gerektirebilecek bazı durumlar nelerdir?

⁸ İnancınla ilgili şahitlikte bulunma fırsatı aniden ortaya çıktığında, Jennifer’ın Yehova’ya ‘kısa bir dua etmekten’ söz ettiğine dikkat et. Pers Kralı Artahşaşta’nın sakisi olan Nehemya da, beklenmedik bir durumla karşılaştığında tam olarak bunu yaptı. Nehemya, Yahudilerin içinde bulunduğu zor durumu, Yeruşalim’in surlarının ve kapılarının harap durumda olduğunu öğrenmişti ve bu yüzden sıkıntılı olduğu açıkça görülüyordu. Nehemya’nın kaygılı olduğunu gören kral, sorunun ne olduğunu sordu. Nehemya cevap vermeden önce rehberlik için dua etti. Sonra, Yeruşalim’e dönüp, harap durumdaki şehrin tekrar inşa edilmesine yardım etmek üzere cesurca izin istedi. Artahşaşta Nehemya’nın isteğini kabul etti. (Nehemya 2:1-8) Bundan nasıl bir ders çıkarabilirsin? İnancınla ilgili şahitlikte bulunma fırsatı çıktığında kendini gergin hissediyorsan, sessizce dua etmeyi unutma. Petrus şöyle yazdı: “Bütün kaygınızı onun üzerine atın, çünkü o sizi kayırır.”—I. Petrus 5:7; Mezmur 55:22.

‘Cevap Vermeye Hazır’

9. Okulda 13 yaşındaki Lea nasıl 23 tane Gençler Soruyor kitabı dağıttı?

⁹ Başka bir tecrübeyi ele alalım. 13 yaşındaki bir genç kız olan Lea, okulda öğle teneffüsünde Gençler Soruyor—Sorular ve Pratik Cevaplara başlıklı kitabı okuyordu. Olanlarla ilgili şunları anlattı: “Diğerleri beni izliyordu ve kısa süre içinde etrafıma bir kalabalık toplandı. Kitabın neyle ilgili olduğunu sormaya başladılar.” Günün sonunda, dört kız Lea’dan Gençler Soruyor kitabından bir tane istedi. Bu kızlar hemen kitabı başkalarına gösterdiler ve onlar da kitaptan istediler. Sonraki birkaç hafta içinde Lea, kendi okul arkadaşlarına ve onların arkadaşlarına 23 tane Gençler Soruyor kitabı verdi. En başta arkadaşları okuduğu kitap hakkında sorular sorduklarında, açıkça konuşmak Lea için kolay mıydı? Kesinlikle değildi! O şöyle diyor: “Başlangıçta gergindim. Ancak dua ettim ve Yehova’nın benimle olduğunu biliyordum.”

10, 11. İsrailli küçük bir kız, Suriyeli kumandana nasıl yardım etti ve kumandan daha sonra nasıl değişti?

¹⁰ Lea’nın yaşadıkları sana, Suriye’ye tutsak götürülen İsrailli küçük kızın karşılaştığı benzer bir durumu hatırlatabilir. Suriyeli bir kumandan olan Naaman cüzamlıydı. Belki onun karısının konuyu açmasıyla, bu küçük kız inancı hakkında açıkça konuştu. Kız şöyle dedi: “Keşke efendim Samiriyedeki peygamberin önünde ola idi! O zaman onu cüzamından iyi ederdi.”—II. Kırallar 5:1-3.

¹¹ Bu kızın gösterdiği cesaret, Naaman’ın sonuçta “bütün dünyada Allah yoktur, ancak İsrailde vardır” demesini sağladı. Hatta Naaman şöyle bir karar aldı: “Artık bu kulun başka ilâhlara değil ancak Yehovaya yakılan takdime ve kurban arzedecektir.” (II. Kırallar 5:15, 17) Yehova bu küçük kızın cesaretini kesinlikle ödüllendirdi. O, bugün de gençler için aynısını yapabilir ve yapacaktır. Lea bunun doğru olduğunu gördü. Zamanla okul arkadaşlarından bazıları ona gelip, Gençler Soruyor kitabının davranışlarını düzeltmelerine yardım ettiğini söyledi. Lea şunları söylüyor: “Mutluydum, çünkü insanların Yehova hakkında daha fazla bilgi almalarına ve yaşamlarını değiştirmelerine yardım ettiğimi biliyordum.”

[Sayfa 20’deki çerçeve/resimler]

Küçük Çocuklar da Yehova’ya Hamt Ediyor

Küçük çocuklar da okulda şahitlik ediyorlar. İşte bununla ilgili bazı örnekler:

Beşinci sınıfa giden on yaşındaki Amber’in bir dersinde II. Dünya Savaşı sırasında Nazilerin Yahudilere yaptığı saldırı hakkında bir okunuyordu. Amber, öğretmenine Purple Triangles (Mor Üçgenliler) isimli video kaseti götürmeye karar verdi. Öğretmen, Nazi rejiminde Yehova’nın Şahitlerine de zulmedildiğini öğrendiğinde şaşırmıştı. Videoyu tüm sınıfa seyrettirdi.

Alexa sekiz yaşındayken sınıfına, onların yaptığı Noel kutlamasına neden katılamayacağını açıklayan bir mektup yazdı. Öğretmeni o kadar etkilenmişti ki, Alexa’dan yazdığı mektubu kendi sınıfına ve başka iki sınıfa daha okumasını istedi. Alexa mektubunun sonlarına doğru şöyle diyordu: “Bana, inançları benimkinden farklı olan insanlara saygılı olmam öğretildi; Noel’i kutlamama kararıma saygı gösterdiğiniz için de ben size teşekkür ediyorum.”

Eric, birinci sınıfa başladıktan kısa bir süre sonra Mukaddes Kitap Öyküleri kitabını okula götürdü ve onu sınıf arkadaşlarına göstermek için izin istedi. Öğretmeni daha iyi bir fikri olduğunu söyleyerek şöyle dedi: “Oradaki bir hikâyeyi sınıfa okumaya ne dersin?” Eric böyle yaptı. Daha sonra bu kitaptan edinmek isteyenlerin parmak kaldırmasını istedi. Öğretmen de dahil, on sekiz kişi parmak kaldırdı. Eric, artık şahitlik etmesi için kendisinin özel bir sahası olduğunu düşünüyor.

Dokuz yaşındaki Whitney, Jehovah’s Witnesses and Education (Yehova’nın Şahitleri ve Eğitim) başlıklı küçük kitaptan ötürü minnettarlık duyuyor.c Bunun sebebini şöyle anlattı: “Genellikle annem her yıl bu küçük kitabı öğretmenlerime verir. Fakat bu yıl bunu kendim yaptım. Bu küçük kitap sayesinde öğretmenim beni ‘haftanın öğrencisi’ seçti.”

[Dipnot]