Paradan Daha Önemli: Aile Birliği

Göçmenlerin hikâyeleri birbirinden farklı olsa da, önceki makalelerde adı geçen George, Rachel ve Patricia’nın örneklerinde gördüğümüz gibi hepsinin öyküsünün ortak bir yönü var. Anne baba ya da eşlerden biri evden ayrıldığında tüm aile acı çeker ve tekrar bir araya gelmeleri yıllar sürebilir. Örneğin, George ve ailesi dört yıldan uzun bir süre ayrı kaldılar.

Rachel kızından ayrı geçirdiği yaklaşık beş yılın ardından onu yanına almak için sonunda Filipinler’e döndü. Kucağında bebeğiyle birlikte İspanya’ya varan Patricia da şöyle diyor: “Ondan başka kimsem yok. Bu nedenle kızıma çok iyi bakmaya çalışıyorum.”

Birçok göçmen yalnızlık duygularına, ekonomik sorunlara ve uzun süre ailelerinden ayrı yaşamalarına rağmen gittikleri ülkelerde kalmaya çalışıyor. Başka bir ülkeye göç etmek çok fazla zaman, enerji ve paraya mal olabiliyor. Bu nedenle göçmenler başarısız olduklarında çok azı bunu kabul ediyor ve çevreden gelebilecek tepkiler yüzünden tekrar eve dönmeye cesaret edemiyor.

Bu konuda cesur davranan göçmenlerden biri de bir zamanlar Filipinler’de yaşayan Allan’dı. O, İspanya’da iyi bir iş buldu fakat 18 ay sonra evine geri döndü. Şöyle söylüyor: “Eşimi ve kızımı o kadar özlemiştim ki! Bir daha çalışmak için yurt dışına gittiğimde mutlaka ailemi de yanıma almaya karar verdim ve bunu yaptım. Gerçekten de aile paradan çok daha önemliymiş.”