VAAT EDİLEN Mesih geldiğinde Yehova Tanrı insanların onu tanıyabilmesine yardım edecek miydi? Evet. Şimdi Tanrı’nın bu konuda ne yaptığına bakalım. İbranice Kutsal Yazıların tamamlanışından dört yüz yıl kadar sonraydı. Kuzeydeki Celile bölgesinde, Nasıra denen şehirde Meryem adındaki genç kıza bir ziyaretçi geldi; bu eşi benzeri görülmemiş şaşırtıcı bir ziyaretti. Cebrail isimli melek Meryem’e göründü ve bakire olmasına rağmen bir oğul doğuracağını söyledi. Tanrı bunu kutsal ruhunu, yani etkin gücünü kullanarak sağlayacaktı. Bu oğul uzun zamandır vaat edilen ve sonsuza dek hüküm sürecek Kral olacaktı! Onun gökte var olan hayatı mucizevi şekilde Meryem’in rahmine taşınacak, böylece bir insan olarak doğmasına rağmen Tanrı’nın Oğlu olarak adlandırılacaktı.

Meryem kendisine verilen bu muhteşem görevi alçakgönüllülükle kabul etti. Tanrı bir meleğini Meryem’in nişanlısı Yusuf’a gönderip bu hamileliğin nedeni hakkında ona güvence verdi; sonra Yusuf Meryem’le evlendi. Mesih’in doğacağı yerin Beytlehem adında küçük bir kasaba olacağı Kutsal Kitapta önceden bildirilmişti (Mika 5:2). Oysa marangoz Yusuf ile Meryem bu kasabanın 140 kilometre uzağında yaşıyorlardı. Acaba bu peygamberlik sözü nasıl gerçekleşecekti?

Roma imparatoru bir nüfus sayımı yapılmasını emretti. İnsanlar kendi memleketlerine gidip orada kütüğe yazılmalıydılar. Hem Yusuf’un hem de Meryem’in aslen Beytlehemli olduğu anlaşılıyor, çünkü Yusuf hamile karısını alıp oraya gitti (Luka 2:3). Meryem basit bir ahırda doğum yaptı ve bebeğini bir yemliğe yatırdı. Sonra Tanrı kalabalık bir melek topluluğu göndererek bir tepenin yamacındaki çobanlara az önce doğan çocuğun vaat edilen Mesih olduğunu bildirdi.

Daha sonra İsa peygamberin vaat edilen Mesih olduğuna tanıklık eden başkaları da olacaktı. İşaya peygamber, yaşamsal bir görev yerine getirecek olan Mesih’in yolunu açan birinin çıkacağını önceden bildirmişti (İşaya 40:3). Bu haberci, Vaftizci Yahya idi. O İsa’yı gördüğünde heyecanla, “İşte, dünyanın günahını ortadan kaldıran Tanrı Kuzusu!” demişti. Yahya’nın öğrencilerinden bazıları hemen İsa’nın ardından gitmeye başladı. Onlardan biri “Biz Mesih’i bulduk” dedi (Yuhanna 1:29, 36, 41).

Başka bir kanıt daha vardı. Yahya İsa’yı vaftiz ettiğinde bizzat Yehova Tanrı gökten konuşmuştu. O kutsal ruhu aracılığıyla İsa’yı Mesih olarak atadı ve “Sevgili oğlum budur, ondan memnunum” dedi (Matta 3:16, 17). Uzun zaman önce vaat edilen Mesih gelmişti!

Bu olay ne zaman yaşandı? MS 29 yılında, yani tam Daniel’in bildirdiği 483 yıllık dönemin sonunda. Bu gerçekten de İsa’nın Mesih olduğunun kesin bir kanıtıdır. Peki İsa yerdeki yaşamı boyunca hangi mesajı duyuracaktı?

(Matta 1-3, Markos 1, Luka 2  ve Yuhanna 1. bölümlere dayanır.)

YERYÜZÜNDEYKEN İsa’nın başarması gereken iş neydi? Bu konuda kendisi şunları söyledi: “Tanrı’nın krallığı hakkındaki iyi haberi bildirmeliyim, çünkü ben bunun için gönderildim” (Luka 4:43). Yaptığı duyurunun ana teması olan bu Krallık hakkında İsa’nın öğrettiği dört noktayı ele alalım.

1. İsa bu krallığın Kralı olacak. İsa önceden bildirilen Mesih olduğunu açıkça söyledi (Yuhanna 4:25, 26). Ayrıca Daniel peygambere bir görüntüde gösterilen kralın kendisi olduğunu açıkladı. Elçilerine, bir gün “ihtişamlı tahtına” oturacağını ve onların da tahtlara oturacaklarını söyledi (Matta 19:28). İsa kendisini bir çobana benzeterek, yönetimde yer alacak bu gruptan kendisine ait “küçük sürü” olarak söz etti ve bu gruba dahil olmayan “başka koyunları” da olduğunu belirtti (Luka 12:32; Yuhanna 10:16).

2. Tanrı’nın Krallığı gerçek adaleti sağlayacak. İsa Tanrı’nın Krallığının en büyük adaletsizliği ortadan kaldıracağını belirtti. Bu Krallık, Şeytan’ın Aden’deki isyandan beri Yehova Tanrı’nın ismine sürdüğü tüm lekeleri temizleyecek ve bu ismin kutsallığını gösterecekti (Matta 6:9, 10). İsa her gün erkek kadın, zengin yoksul ayrımı yapmadan herkese Tanrı’nın Sözünü öğreterek taraf tutmadığını da gösterdi. Başlıca görevi İsrailoğullarına hakikati öğretmek olsa da o, yardım amacıyla Samiriyelilere ve Yahudiler dışındaki milletlerden insanlara da erişti. Kendi dönemindeki din adamlarının tersine, İsa’da kayırmacılıktan ve önyargıdan eser yoktu.

3. Tanrı’nın Krallığı bu dünyaya ait bir yönetim olmayacak. İsa büyük bir kargaşa döneminde yaşadı. Memleketi yabancı bir gücün hâkimiyetindeydi. Buna rağmen, insanlar kendisini yaşadığı dönemin siyasi meselelerine dahil etmeye çalıştıklarında İsa bulunduğu ortamı terk etti (Yuhanna 6:14, 15). Bir keresinde bir siyaset adamına “Benim krallığım bu dünyaya ait değil” dedi (Yuhanna 18:36). Öğrencilerine de, “Siz dünyaya ait değilsiniz” dedi (Yuhanna 15:19). Ve kendisini savunmak için bile silah kullanmalarına izin vermedi (Matta 26:51, 52).

4. Mesih’in yönetimi sevgiye dayalı olacak. İsa insanlara onları ferahlatacağı ve yüklerini hafifleteceği vaadinde bulundu (Matta 11:28-30). Ve her zaman bu sözüne uygun davrandı. İnsanlara kaygılarıyla başa çıkmak, aralarındaki ilişkileri düzeltmek, maddecilik eğilimiyle mücadele etmek ve mutluluğu bulmak gibi konularda pratik, sevgi dolu öğütler verdi (Matta 5–7. bölümler). Sevgi gösterdiğinden, her kesimden insan onu kendisine yakın buldu. Ezilmiş, perişan durumdaki insanlar bile kendilerine değer verip şefkatle davranacağına güvenerek ona gittiler. İsa gerçekten mükemmel bir yönetici olacaktı!

İsa’nın Tanrı’nın Krallığının nasıl bir yönetim olacağını öğretmek için kullandığı çok etkili bir yöntem daha vardı. O çok sayıda mucize yaptı. Neden mucizeler yaptığını görelim.

(Matta, Markos, Luka ve Yuhanna kitaplarına dayanır.)

TANRI İsa’ya diğer insanların başaramayacağı şeyleri yapma gücü verdi. İsa çok sayıda mucize yaptı ve bunları genellikle kalabalığın gözü önünde gerçekleştirdi. Bu mucizeler, kusurlu insanların asla başa çıkamayacakları düşmanlar ve aşamayacakları engeller karşısında İsa’nın zafer kazanabileceğini gösterdi. Bazı örnekleri ele alalım.

Açlık. İki farklı olayda İsa binlerce aç insanı yalnızca birkaç somun ekmek ve birkaç balıkla doyurdu. Her iki durumda da herkes için gerekenden çok daha fazla yiyecek sağlanmıştı.

Hastalık. İsa insanlardaki “her türlü hastalık ve illeti” iyileştirdi (Matta 4:23). Görme ya da işitme yetilerini kaybetmiş kişiler, cüzam ve sara hastaları İsa’nın elinden şifa buldular. O topalları, kötürümleri ve sakatları da iyi etti. Üstesinden gelemediği bir hastalık yoktu.

Tehlikeli hava koşulları. İsa ve öğrencileri Celile Gölünün karşı kıyısına tekneyle geçerken şiddetli bir fırtına koptu. Öğrencileri dehşete kapılmıştı. İsa ise sadece fırtınaya baktı ve “Dur! Sakin ol!” dedi. Bunun üzerine ortalık sütliman oldu (Markos 4:37-39). Başka bir olayda İsa, korkunç bir fırtına sırasında suyun üzerinde yürüdü (Matta 14:24-33).

Kötü ruhlar. Kötü ruhlar insanlardan çok daha güçlüdür. Tanrı’nın düşmanı olan bu zalim varlıkların pençesine düşmüş çok sayıdaki insanın onlardan kurtulmaya gücü yetmedi. Ancak pek çok olayda İsa bu ruhları kovdu ve onların kurbanı durumundaki insanları kurtardı. İsa bu ruhlardan korkmadı. Tam tersi, onlar İsa’dan korktu, çünkü yetkisini biliyorlardı.

Ölüm. Ölüm hiçbir insanın yenemediği bir düşmandır, dolayısıyla yerinde olarak “son düşman” diye adlandırılmıştır (1. Korintoslular 15:26). Fakat İsa ölüleri diriltti. Dul bir kadına ölen genç oğlunu, kederli bir ana babaya da kızlarını geri verdi. İsa’nın diriltme mucizelerinden en çarpıcı olanı da, yaklaşık dört gündür ölü olmasına rağmen, yasını tutan büyük bir kalabalığın önünde sevgili dostu Lazar’ı diriltmesiydi! İsa’nın en amansız düşmanları bile bu mucizeyi yaptığını inkâr edemediler (Yuhanna 11:38-48; 12:9-11).

İsa bütün bu mucizeleri neden yaptı? Yardım ettiği bu insanların hepsi eninde sonunda ölümün kurbanı olmayacak mıydı? Elbette, fakat İsa’nın mucizelerinin kalıcı bir yararı vardı. Bunlar, Kral Mesih’in yönetimi hakkında peygamberler tarafından bildirilmiş heyecan verici vaatlerin gerçekleşeceğine dair kesin bir kanıt oluşturdu. Tanrı’nın atadığı Kralın açlığı, hastalığı, tehlikeli hava koşullarını, kötü ruhları ve bizzat ölümü tamamen ortadan kaldıracağından kuşkulanmaya gerek yoktur. O Tanrı’nın kendisine böyle bir güç verdiğini kanıtlamış durumdadır.

(Matta, Markos, Luka ve Yuhanna kitaplarına dayanır.)

ZEYTİNLİK DAĞINDAYDILAR; önlerinde Yeruşalim şehri ve mabedinin muhteşem görüntüsü vardı. Dört elçisi bir kenara çekilmiş söylediği bazı şeylerle ilgili İsa’ya sorular soruyordu. İsa az önce Yeruşalim’deki mabedin yıkılacağını söylemişti. Daha önce de onlara ‘bu ortamın sonundan’ söz etmişti (Matta 13:40, 49). Bu nedenle elçiler şunları sordu: “Bu olaylar ne zaman olacak? Senin [kral olarak] hazır bulunuşunun ve bu ortamın sonunun alameti ne olacak?” (Matta 24:3).

İsa cevabında Yeruşalim’in yıkımından önce neler olacağını anlattı. Fakat sözleri çok daha geniş bir anlam taşıyordu. Bildirdiği olaylar ileride daha büyük boyutta, dünya çapında gerçekleşecekti. İsa birtakım olaylardan ve dünya koşullarından oluşan bir tablo çizdi; bunların tümü bir arada tek bir işareti ya da alameti oluşturacaktı. Bu alamet yeryüzünde yaşayanlara İsa’nın gökte Kral olarak hazır bulunduğu dönemin başladığını gösterecekti. Başka sözlerle, bu alamet Yehova Tanrı’nın Mesih İsa’yı uzun zamandır vaat edilen krallığın başına getirdiğini gösterecekti. Alamet aynı zamanda Krallığın yakında kötülüğü ortadan kaldıracağı ve insanlık için gerçek barışı getireceği anlamına gelecekti. Dolayısıyla İsa’nın önceden bildirdikleri, şu anda var olan tüm dini, siyasi ve sosyal sistemleriyle birlikte bu eskimiş ortam için son günlerin geldiğinin ve yeni bir ortamın başlayacağının işareti olacaktı.

İsa gökte Kral olarak hazır bulunduğu dönem boyunca yeryüzünde neler olacağını açıklarken, milletler arasındaki savaşlardan, gıda yetersizliğinden, büyük depremlerden ve yaygın hastalıklardan söz etti. Kanunsuzluk yaygınlaşacaktı. İsa’nın gerçek öğrencileri Tanrı’nın Krallığı hakkındaki iyi haberi tüm yeryüzünde duyuracaklardı. Ve bütün bu gelişmeler daha önce hiç yaşanmamış bir “büyük sıkıntı” ile doruğa ulaşacaktı (Matta 24:21).

İsa’nın takipçileri bu sıkıntının yakın olduğunu nasıl bilecekti? İsa “İncir ağacı örneğinden ders çıkarın” dedi (Matta 24:32). İncir dallarında beliren yapraklar yazın yakın olduğunun açık bir işaretidir. Benzer şekilde, İsa’nın bildirdiği şeylerin tümünün aynı dönem içinde gerçekleşmesi sonun yakın olduğunun açık bir alameti olacaktı. İsa, Tanrı’dan başka kimsenin büyük sıkıntının başlayacağı kesin gün ve saati bilmediğini söyledi. Bu nedenle öğrencilerine şu tembihte bulundu: “Gözünüzü açın, uyanık kalın, çünkü belirlenmiş zamanı bilmiyorsunuz” (Markos 13:33).

(Matta 24 ve 25, Markos 13 ve Luka 21. bölümlere dayanır.)

ÜÇ BUÇUK yıldır duyuru ve eğitim işiyle meşgul olan İsa artık yerdeki yaşamının sonuna yaklaştığını biliyordu. Yahudi din adamları aralarında gizlice anlaşmış, onu öldürmek istiyorlar fakat bir kargaşaya yol açmaktan korkuyorlardı; çünkü halk İsa’yı peygamber olarak görüyordu. Bu sırada Şeytan İsa’nın 12 elçisinden biri olan Yahuda İskariyot’u etkisi altına alarak İsa’ya ihanet etmesini sağladı. Din adamları İsa’yı ele vermesi için Yahuda’ya 30 gümüş teklif ettiler.

Son gecesinde İsa Fısıh kutlaması nedeniyle elçileriyle bir aradaydı. Yahuda’yı oradan gönderdikten sonra İsa yeni bir kutlama başlattı; bu kutlama Efendimizin Anma Yemeği olarak adlandırıldı. Eline bir ekmek aldı, dua etti ve ekmeği bölüp 11 elçisine verdi. “Bu sizin uğrunuzda verilecek olan bedenimi temsil eder” dedi. “Beni anmak için bunu yapmaya devam edin.” Aynı şeyi şarap kâsesiyle de yaptı ve “Bu kâse sizin uğrunuzda dökülecek kanıma dayanan yeni ahdi temsil eder” dedi (Luka 22:19, 20).

İsa’nın o gece elçilerine söyleyeceği çok şey vardı. Onlara yeni bir emir verdi; birbirlerini bencillikten uzak bir sevgiyle sevmeliydiler. Şöyle dedi: “Aranızda sevgi olursa, herkes benim öğrencilerim olduğunuzu bununla bilecek” (Yuhanna 13:34, 35). Ayrıca, yakında gerçekleşecek feci olaylardan ötürü kedere kapılmamalarını tembih etti. Büyük bir içtenlikle onlar için dua etti. Birlikte ilahiler söyleyerek gecenin karanlığında yola çıktılar.

Getsemani bahçesinde İsa diz çöküp tüm yüreğiyle Tanrı’ya yakardı. Çok geçmeden kâhinler, askerler ve başka silahlı kişilerden oluşan bir kalabalık onu tutuklamak üzere geldi. Onlara bir işaret vermek için Yahuda yaklaşıp İsa’yı öptü. Askerler İsa’yı bağlarken elçileri kaçtı.

Yahudi yüksek mahkemesi önünde İsa kendini Tanrı’nın Oğlu olarak tanıttı. Mahkeme onu Tanrı’ya küfretmekten suçlu buldu ve ölümü hak ettiği sonucuna vardı. O zaman İsa Romalı Vali Pontius Pilatus’a götürüldü. Vali İsa’nın suçsuz olduğunu gördüğü halde, sürekli bağırarak öldürülmesini isteyen kalabalığa onu teslim etti.

İsa Golgota denen yere götürüldü ve orada Romalı askerler tarafından direğe çivilendi. Bu sırada gün ortasında mucizevi şekilde ortalık karardı. Öğleden sonra İsa öldü ve büyük bir deprem oldu. Cansız bedeni kayaya oyulmuş bir mezara kondu. Ertesi gün kâhinler mezarı mühürleyip girişine nöbetçi diktiler. Peki İsa mezarda kalacak mıydı? Hayır. Mucizelerin en büyüğü gerçekleşmek üzereydi.

(Matta 26 ve 27, Markos 14 ve 15, Luka 22 ve 23 ve Yuhanna 12-19. bölümlere dayanır.)

İSA’NIN ölümünden üç gün sonraydı; öğrencisi olan bazı kadınlar mezara geldiklerinde, girişi kapatan taşın yuvarlanmış olduğunu gördüler. Üstelik mezar boştu!

Derken iki melek göründü. Onlardan biri, “Siz . . . . Nasıralı İsa’yı arıyorsunuz” dedi. “O diriltildi” (Markos 16:6). Kadınlar hemen koşup bunu elçilere anlatmak istediler. Yolda İsa’yla karşılaştılar. İsa onlara “Korkmayın!” dedi. “Kardeşlerime haber götürün, Celile’ye gitsinler; beni orada görecekler” (Matta 28:10).

Aynı gün sonraki saatlerde İsa’nın iki öğrencisi Yeruşalim’den Emmaus köyüne doğru yürüyorlardı. Bir yabancı onlara katılıp aralarında ne konuştuklarını sordu. Bu aslında diriltilmiş İsa idi; onlara ilk bakışta tanıyamayacakları şekilde görünmüştü. İki öğrencisi, yüzlerinde hüzünlü bir ifadeyle İsa hakkında konuştuklarını söylediler. Bunun üzerine yabancı onlara tüm Kutsal Yazılardan Mesih’le ilgili noktaları açıklamaya başladı. Gerçekten de, Mesih hakkında önceden bildirilen her şey en ince ayrıntısına kadar İsa’nın yaşamında gerçekleşmişti.a Öğrencileri, bu yabancının aslında ruh olarak diriltilmiş İsa olduğunu fark ettiklerinde ise o gözden kayboldu.

İki öğrenci derhal Yeruşalim’e döndü. Orada elçileri buldular; hepsi bir aradaydı ve bulundukları yerin kapıları sıkıca kapalıydı. İki adam başlarından geçeni onlara anlatırken İsa göründü. Şaşkınlık içindeki takipçileri gözlerine inanamıyordu! İsa, “Neden yüreğinizde kuşkular doğuyor? . . . . Mesih’in acı çekeceği ve ölüp üçüncü gün diriltileceği yazılmıştır” dedi (Luka 24:38, 46).

İsa, diriltilmesinden sonraki 40 gün boyunca birçok kez öğrencilerine göründü. Bir keresinde 500’den fazla kişiye göründü! Muhtemelen bu olayda onlara şu önemli görevi verdi: “Siz gidin bütün milletlerden insanları öğrencim olarak yetiştirin. . . . . Size emrettiğim her şeye uymalarını onlara öğretin. Ben bu ortamın sonuna kadar, her zaman sizin yanınızda olacağım” (Matta 28:19, 20).

İsa, 11 sadık elçisiyle son kez buluştuğunda şu vaatte bulundu: “Fakat kutsal ruh üzerinize inince güç kazanacaksınız; Yeruşalim’de, bütün Yahudiye’de, Samiriye’de ve yeryüzünün en uzak yerlerine dek şahitlerim olacaksınız” (Elçiler 1:8). Sonra yukarı alındı ve göğe yükselirken bir bulut onu örterek öğrencilerinin görmesini engelledi.

(Matta 28, Markos 16, Luka 24, Yuhanna 20 ve 21. bölümlere ve 1. Korintoslular 15:5, 6’ya dayanır.)

İSA’NIN göğe çıkışından on gün sonra 120 kadar öğrencisi Yeruşalim’de bir evde toplanmıştı. MS 33 yılıydı ve o sırada Yahudiler Pentekost bayramını kutluyordu. Ansızın, rüzgârı andıran bir ses evi doldurdu. Öğrenciler mucizevi şekilde farklı diller konuşmaya başladılar; bunlar daha önce bilmedikleri dillerdi. Bu garip olayların anlamı neydi? Tanrı İsa’nın öğrencilerine kutsal ruhunu vermişti.

Bayram dolayısıyla şehre birçok ülkeden ziyaretçiler geldiğinden dışarıda bir kalabalık vardı. Bu insanlar kendi anadillerinin İsa’nın öğrencileri tarafından böylesine akıcı şekilde konuşulduğunu duyunca çok şaşırdılar. Elçi Petrus tüm bu olanları açıklarken Yoel peygamberin çok önceden yazdığı sözlere değindi. O, Tanrı’nın ruhunu ‘dökeceğini’ ve bu ruhun onu alan kişilere mucizevi yetenekler bağışlayacağını yazmıştı (Yoel 2:28, 29). Kutsal ruhun etkisinin bu güçlü kanıtı önemli bir değişikliğin olduğunu açıkça gösteriyordu: Tanrı lütfunu artık İsrail’e değil yeni oluşan İsa’nın takipçilerinin cemaatine gösteriyordu. Tanrı’ya O’nun kabul edeceği şekilde hizmet etmek isteyenlerin bundan böyle Mesih’in takipçisi olmaları gerekiyordu.

Bu arada İsa’nın öğrencilerinin gördüğü muhalefet yoğunlaştı ve düşmanları onları hapse attılar. Fakat Yehova’nın meleği gece hapishanenin kapılarını açtı ve öğrencilere duyuru işine devam etmelerini söyledi. Onlar da gün ağarırken gidip meleğin dediğini yaptılar. Mabede girdiler ve İsa hakkındaki iyi haberi halka öğretmeye başladılar. Düşmanları olan din adamları çok öfkelendiler ve bu faaliyetlerinden vazgeçmelerini emrettiler. Elçiler korkusuzca şu karşılığı verdi: “Biz insanlardan önce Tanrı’ya itaat etmeliyiz” (Elçiler 5:28, 29).

Zulüm daha da yoğunlaştı. Bazı Yahudiler İsa’nın öğrencilerinden İstefanos’u Tanrı’ya küfretmekle suçlayıp taşlayarak öldürdüler. Genç bir adam olan Tarsuslu Saul da bu cinayeti onaylayarak izledi. Sonra, İsa’yı takip eden kim varsa tutuklamak için Şam’a gitti. Saul Şam yolundayken, aniden gökten parlayan bir ışık çevresini aydınlattı ve “Saul, Saul, neden bana zulmediyorsun?” diye bir ses duydu. Işık yüzünden gözleri kör olan Saul, “Sen kimsin?” diye sordu. Sesin sahibi, ‘Ben İsa’yım’ cevabını verdi (Elçiler 9:3-5).

İsa üç gün sonra Saul’un yeniden görmesini sağlamak için Hananya adlı bir öğrencisini gönderdi. Saul vaftiz edildi ve İsa’yla ilgili hakikati cesaretle duyurmaya başladı. O daha sonra Elçi Pavlus olarak tanındı ve ilk cemaatin gayretli bir üyesi oldu.

İsa’nın öğrencileri kurulacak olan Tanrı’nın Krallığıyla ilgili iyi haberi yalnızca Yahudilere ve Samiriyelilere duyuruyorlardı. Fakat sonra, dindar bir Romalı yüzbaşı olan Kornelius’a bir melek göründü ve ona, elçi Petrus’u çağırmasını söyledi. Petrus ve yanındakiler Kornelius ve ev halkına iyi haberi duyurdular. Petrus konuşurken Yahudi olmayan bu imanlı insanların üzerine de kutsal ruh indi; bunun üzerine Petrus onların İsa’nın adıyla vaftiz edilmelerini istedi. Sonsuz yaşamın yolu bundan böyle tüm milletlerden insanlara açılmıştı. Cemaat artık iyi haberi dünyanın her yanına yaymaya hazırdı.

(Elçiler 1:1–11:21’e dayanır.)

İSA’NIN TAKİPÇİSİ olduktan sonra Pavlus büyük bir istekle Tanrı’nın Krallığı hakkındaki iyi haberi bildirmeye başladı. Bir zamanlar muhalefet ettiği bu işi yaparken artık kendisi de sık sık acımasız bir muhalefetle karşılaşıyordu. Yorulmak nedir bilmeyen bu elçi, Krallık hakkındaki iyi haberi yaymak için birkaç kez uzun yolculuklara çıkarak çok yer dolaştı. Duyurduğu iyi haber Tanrı’nın insanlıkla ilgili başlangıçtaki amacını bu krallığın gerçekleştireceği haberiydi.

İlk gezisi sırasında Pavlus bugünkü Konya ili sınırları içinde Hatunsaray yakınlarında bulunan eski Listra şehrinde doğuştan topal bir adamı iyileştirdi. Toplanan kalabalık Pavlus ve yol arkadaşı Barnabas’a “tanrılar” diyerek tezahürat yaptılar. Bu iki adam insanların kendilerine kurbanlar sunmasını güçlükle engelledi. Aynı kalabalık daha sonra muhalefet edenlerin etkisinde kalarak Pavlus’u taşladı ve öldüğünü düşünerek bıraktı. Ancak Pavlus bu saldırıda sağ kaldı ve oradaki öğrencileri yüreklendirici sözlerle güçlendirmek üzere bir süre sonra aynı şehre geri döndü.

İsa’nın takipçileri arasından Yahudi kökenli olan bazıları, diğer milletlerden olanların da Musa Kanunundaki bazı emirlere uymaları gerektiğini savunuyorlardı. Pavlus bu meseleyi Yeruşalim’deki elçilere ve ihtiyarlara götürdü. Onlar Kutsal Yazılarda söylenenleri dikkatle düşünerek ve Tanrı’nın kutsal ruhu tarafından yönlendirilerek, cemaatlere bir mektup yazdılar. İman edenlere, putperestlikten, kan ya da kanlı et yemekten ve cinsel ahlaksızlıktan sakınmalarını tembih ettiler. Uyulması “gereken” emirler bunlardı, fakat bunlara itaat etmek Musa Kanununa uymayı gerektirmiyordu (Elçiler 15:28, 29).

Duyuru amacıyla çıktığı ikinci gezide Pavlus, bugünkü Yunanistan topraklarında bulunan eski Veriya şehrini ziyaret etti. Oradaki Yahudiler Pavlus’un duyurduğu mesajı büyük bir istekle benimsediler; onun öğrettiklerinin doğruluğunu görmek için her gün Kutsal Yazıları inceliyorlardı. Fakat Pavlus muhalefet yüzünden bir kez daha bulunduğu şehri terk etmek zorunda kaldı; bu kez Atina’ya gitti. Orada bir grup eğitimli Atinalı önünde yaptığı etkili sunuş, nazik, ayırt edici ve incelikli bir konuşmanın güzel örneklerinden biridir.

Pavlus üçüncü gezisinin ardından Yeruşalim’e gitti. Mabedi ziyaret ettiği sırada bazı Yahudiler onu öldürmek isteyerek bir kargaşa çıkardılar. Romalı askerler duruma müdahale etti ve Pavlus’u sorguya çekti. O Roma vatandaşı olduğundan daha sonra savunmasını Romalı Vali Feliks’in önünde yaptı. Yahudiler Pavlus’a yönelttikleri suçlamalarla ilgili bir kanıt gösteremediler. Pavlus sonra başka bir Romalı vali olan Festus’un huzuruna çıkarıldı ve kendisini Yahudilere teslim etmesini engellemek amacıyla ona “Davamı Sezar’a arz ediyorum!” dedi. Festus da, bunun üzerine “Sezar’a gideceksin” diye karşılık verdi (Elçiler 25:11, 12).

Pavlus duruşmaya çıkarılmak üzere gemiyle İtalya’ya götürüldü. Yolculuk sırasında, bindiği geminin batması üzerine kışı Malta adasında geçirmek zorunda kaldı. Sonunda Roma’ya ulaştı ve kiraladığı bir evde iki yıl kaldı. Bu elçi, muhafız askerlerin gözetiminde olduğu halde kendisini ziyarete gelen herkese Tanrı’nın Krallığını duyurmaya her zamanki gayretiyle devam etti.

(Elçiler 11:22–28:31’e dayanır.)

İSA’NIN TAKİPÇİLERİNİN yeni kurulmuş cemaati Yehova’nın amacının gerçekleşmesinde önemli bir rol üstlenecekti. Fakat ilk yüzyıldaki takipçiler hemen saldırıların hedefi haline gelmişti. Acaba cemaatin bireyleri, hem dışarıdan gördükleri zulüm hem de kendi içlerindeki kişilerden kaynaklanan daha sinsi tehlikeler karşısında Tanrı’ya sadakatlerini koruyacaklar mıydı? İncil kayıtları bunun için gereken öğüt ve teşvikleri sağlayan 21 mektup içerir.

Bu mektuplardan 14’ü, yani Romalılardan İbranilere kadar olanlar elçi Pavlus tarafından kaleme alınmıştır. Bu mektuplar, gönderildikleri kişilerin ya da cemaatlerin adını taşır. Şimdi Pavlus’un mektuplarında işlenen bazı konular üzerinde duralım.

Ahlak ve davranış konusunda tembihler. Cinsel ahlaksızlık, zina ve diğer ciddi günahları alışkanlık edinenlerin “Tanrı’nın Krallığında mirası olmayacak” (Galatyalılar 5:19-21; 1. Korintoslular 6:9-11). Yehova Tanrı’ya iman edenler hangi milletten olurlarsa olsunlar birlik içinde olmalı (Romalılar 2:11; Efesoslular 4:1-6). Muhtaç durumda olan iman kardeşlerine ellerindekini sevinçle vermeliler (2. Korintoslular 9:7). Pavlus, “Durmadan dua edin” der. Evet, Yehova Tanrı’ya iman edenler dua yoluyla O’na içlerini dökmeye teşvik edilirler (1. Selanikliler 5:17; 2. Selanikliler 3:1; Filipililer 4:6, 7). Tanrı’nın işitmesi için imanla dua etmek gerekir (İbraniler 11:6).

Ailelerin sağlam ve güçlü olmasına ne yardım eder? Kocalar karılarını kendi bedenleri gibi sevmelidir. Kadınlar kocalarına derin saygı duymalıdır. Çocuklar ana babalarının sözünü dinlemelidir, çünkü bu Tanrı’yı memnun eder. Ana babalar Tanrı’nın koyduğu ilkelerden yararlanarak, çocuklarını sevgiyle eğitmeli ve yönlendirmelidir (Efesoslular 5:22–6:4; Koloseliler 3:18-21).

Tanrı’nın amacını aydınlatan bilgiler. Musa Kanunu, birçok maddesiyle Mesih gelene dek İsrailoğulları için korunma sağladı ve yol gösterici olarak hizmet etti (Galatyalılar 3:24). Fakat İsa’nın takipçilerinin Tanrı’ya tapınmak için o kanuna ihtiyacı yoktur. Pavlus Yahudi kökenli Hıristiyanlara, yani İbranilere yazdığı mektupta Musa Kanununun anlamını ve Tanrı’nın amacının Mesih’le nasıl gerçekleştiğini daha da aydınlattı. Pavlus bu kanun kapsamındaki çeşitli düzenlemelerin ileride gerçekleşecek şeylerle ilgili bir fikir verdiğini açıkladı. Örneğin, hayvanların kurban edilmesi İsa’nın hayatını kurban olarak vereceğine işaret ediyordu; günahların gerçek anlamda bağışlanması İsa’nın ölümüyle mümkün olacaktı (İbraniler 10:1-4). İsa’nın ölümüyle Tanrı Kanun ahdini iptal etti; çünkü artık ona ihtiyaç kalmamıştı (Koloseliler 2:13-17; İbraniler 8:13).

Cemaatin teşkilatlanması için yönlendirmeler. Cemaatte sorumluluk almak isteyen erkekler yüksek ahlak standartlarını benimsemiş ve Kutsal Kitapta belirtilen niteliklere sahip kişiler olmalı (1. Timoteos 3:1-10, 12, 13; Titus 1:5-9). Yehova Tanrı’ya iman edenler birbirlerini teşvik etmek için iman kardeşleriyle düzenli olarak bir araya gelmeli (İbraniler 10:24, 25). İbadet niteliğindeki bu toplantılar yapıcı ve eğitici olmalı (1. Korintoslular 14:26, 31).

Elçi Pavlus Timoteos’a ikinci mektubunu yazdığında tekrar Roma’daydı ve yargılanmak üzere hapishanede bulunuyordu. Yalnızca birkaç kişi onu ziyaret etme cesaretini göstermişti. Pavlus az vakti kaldığını biliyordu. “Bu değerli mücadeleyi sürdürdüm” dedi; “Koşuyu tamamladım ve iman yolundan ayrılmadım” (2. Timoteos 4:7). Pavlus muhtemelen bundan kısa bir süre sonra öldürüldü. Bu elçinin mektupları bugüne dek Tanrı’ya doğru şekilde tapınanlara yol göstermiştir.

(Romalılar, 1. Korintoslular, 2. Korintoslular, Galatyalılar, Efesoslular, Filipililer, Koloseliler, 1. Selanikliler, 2. Selanikliler, 1. Timoteos, 2. Timoteos, Titus, Filimon ve İbraniler kitaplarına dayanır.)

YAKUP ile Yahuda İsa’nın üvey kardeşleriydi. Petrus ve Yuhanna ise İsa’nın elçilerindendi. Yunanca Kutsal Yazılarda bulunan mektuplardan yedisini bu dört imanlı kişi yazmıştır. Bu mektupların her biri yazarın ismini taşır. Bu mektuplardaki öğütler Tanrı ilhamıydı ve İsa’nın takipçilerinin Yehova Tanrı’ya ve Krallığına vefalı kalmalarına yardım edecekti.

İman. Kişinin sadece imanlı olduğunu söylemesi yeterli değildir. Gerçek iman davranışlarla ortaya konur. Yakup, ‘işlerden yoksun iman ölüdür’ der (Yakup 2:26). Sınavlar karşısında imanla davranmak tahammül oluşturur. Bunu başarmak için kişi Tanrı’dan hikmet dilemelidir ve Tanrı’nın bunu kendisine vereceğinden emin olmalıdır. Tahammül eden kişi Tanrı’nın onayını kazanır (Yakup 1:2-6, 12). Yehova Tanrı’ya iman eden biri sadakatini korursa Yehova’dan bunun karşılığını alacaktır. Yakup, “Tanrı’ya yaklaşın, size yaklaşacaktır” der (Yakup 4:8).

İman öylesine güçlü olmalıdır ki, kişinin ayartmalara ve ahlaksız etkilere karşı koymasına yardım edebilmelidir. Yahuda’nın döneminde ortam ahlaksal açıdan giderek yozlaşıyordu, bu nedenle iman kardeşlerini “inanç uğrunda zorlu bir mücadeleye teşvik etme” gereği duydu (Yahuda 3).

Temiz bir yaşam. Yehova, Kendisine iman edenlerin her açıdan temiz, yani kutsal olmalarını bekler. Petrus şöyle der: “Tüm davranışlarınızla kutsal olun. Çünkü şöyle yazılmıştır: ‘Sizler kutsal olacaksınız, çünkü Ben [Yehova] kutsalım’” (1. Petrus 1:15, 16). İmanlı kişilerin izleyebileceği çok güzel bir örnek var. Petrus, “Mesih de sizin uğrunuzda acı çekti ve onun adımlarını izleyebilesiniz diye size bir örnek bıraktı” der (1. Petrus 2:21). İsa’yı takip edenler Tanrı’nın standartlarına bağlı kaldıkları için acı çekseler de yaşamlarını “rahat bir vicdan”la sürdürürler (1. Petrus 3:16, 17). Petrus iman edenlerin Tanrı’nın hüküm gününü ve “doğruluğun barınağı” olacak yeni dünyayı beklediklerini söyler. Bu yüzden onları Tanrı’ya bağlılık yansıtan işler ve kutsal davranışlar açısından gayretli olmaya teşvik eder (2. Petrus 3:11-13).

Sevgi. Elçi Yuhanna “Tanrı sevgidir” der. Tanrı’nın, İsa’yı “günahlarımıza kefaret eden bir kurban olarak göndermekle” büyük sevgisini gösterdiğini belirtir. İmanlı kişiler buna nasıl karşılık vermelidir? Yuhanna şöyle der: “Sevgili kardeşlerim, Tanrı bizi böyle sevdiyse, biz de birbirimizi sevmeye borçluyuz” (1. Yuhanna 4:8-11). Bu sevgiyi göstermenin bir yolu iman kardeşlerimize karşı konuksever olmaktır (3. Yuhanna 5-8).

Peki, Yehova’ya iman edenler O’na sevgilerini nasıl gösterebilir? Yuhanna şöyle cevap veriyor: “Tanrı sevgisi O’nun emirlerine uymayı gerektirir ve O’nun emirleri ağır değildir” (1. Yuhanna 5:3; 2. Yuhanna 6). Tanrı’ya itaat edenler O’ndan sevgi göreceklerinden emin olabilirler ve bu sevgi sonsuz yaşam boyunca da sürecektir (Yahuda 21).

(Yakup, 1. Petrus, 2. Petrus, 1.Yuhanna, 2. Yuhanna, 3. Yuhanna ve Yahuda’ya dayanır.)

KUTSAL KİTABIN son kısmı olan Vahiy tüm insanlığa ümit verir. Elçi Yuhanna bu kitapta kendisine görüntülerle iletilen mesajları kaleme alır. Bunlar Yehova’nın amacının gerçekleşmesiyle muhteşem bir sona ulaşan bir dizi görüntüdür.

İlk görüntüde, diriltilmiş İsa bazı cemaatlere hitap eder; onları över ve tembihlerde bulunur. Sonraki görüntü, gökteki varlıkların övgülerle Tanrı’yı yücelttiği bir sahneyi anlatarak bizi Tanrı’nın tahtının önüne götürür.

Tanrı’nın amacı adım adım gerçekleşirken, “Kuzu” olarak tasvir edilen İsa Mesih’e yedi mühürlü bir tomar verilir. İlk dört mührün açılmasıyla dünya sahnesine bazı atlılar çıkar; bu atlılar birer simgedir. İlk atlı, beyaz bir atın üzerindeki İsa’dır; Kral olarak taç giymiştir. Ardından gelen farklı renklerdeki atlar ve binicileri dünyada var olan ortamın son günleri boyunca yaşanacak olayları simgeler; bunlar savaş, kıtlık ve salgın hastalıklardır. Yedinci mührün açılması yedi simgesel borazanın çalınmasına yol açar; bu Tanrı’nın hükümlerinin duyurulması anlamına gelir. Bunun sonucunda yedi bela görülür ki, bunlar da Tanrı’nın öfkesinin ifadeleridir.

Gökte, yeni doğmuş bir erkek bebekle tasvir edilen yeni yönetim, yani Tanrı’nın Krallığı kurulur. Sonra bir savaş kopar; Şeytan ve kötü melekleri yeryüzüne atılır. Gökte, “Yer ve deniz, vay halinize!” diyen güçlü bir ses duyulur; çünkü zamanının az olduğunu bilen İblis büyük bir öfke içindedir (Vahiy 12:12).

Yuhanna gökte İsa’yı temsil eden bir kuzu görür. Ve İsa’nın yanında insanlar arasından seçilmiş 144.000 kişi bulunmaktadır. Onlar İsa ile birlikte “kral olarak hüküm sürecek” kişilerdir. Böylece Vahiy kitabı vaat edilmiş soyun diğer kısmını oluşturan kişilerin sayısının 144.000 olduğunu açıklar (Vahiy 14:1; 20:6).

Dünyanın yöneticileri “Mutlak Güce Sahip Tanrı’nın büyük gününde yapılacak savaş için” toplanırlar; bu Armagedon savaşıdır. Onlar beyaz atın binicisiyle, yani gökteki ordulara önderlik eden İsa’yla savaşır. Bu dünyanın tüm yöneticileri yok edilir. Şeytan bağlanır, İsa ve onunla birlikte olan 144.000 yönetici yeryüzü üzerinde “bin yıl” hüküm sürer. Bin yılın sonunda Şeytan yok edilir (Vahiy 16:14; 20:4).

Mesih ve onunla birlikte hüküm sürecek 144.000 kişinin yönetimi itaatli insanlar için neler başaracak? Yuhanna şöyle yazıyor: “[Yehova] gözlerinden bütün gözyaşlarını silecek. Artık ölüm olmayacak, artık matem, feryat ve acı da olmayacak. Önceki şeyler geçti” (Vahiy 21:4). Böylece yeryüzü cennet olacak!

Vahiy kitabı böylece Kutsal Kitabın mesajına son noktayı koyar. Mesih’in yönetimindeki Krallık aracılığıyla Yehova’nın isminin kutsallığı ve O’nun egemenliğinin haklılığı sonsuza dek kesin şekilde kanıtlanmış olur!

(Vahiy kitabına dayanır.)

24. MÖ yaklaşık 2 İsa doğuyor

25. MS 29 İsa vaftiz ediliyor ve Tanrı’nın Krallığını duyurmaya başlıyor

26. MS 31 İsa 12 elçisini seçiyor;Dağdaki Vaaz’ı veriyor

27. MS 32 İsa Lazar’ı diriltiyor

28. 14 Nisan, MS 33 İsa direğe geriliyor (Yahudi takviminde Nisan ayı Mart-Nisan ayları arasına denk düşer)

29. 16 Nisan, MS 33 İsa diriltiliyor

30. 6 Sivan, 33 Pentekost; kutsal ruhun verilmesi (Sivan ayı Mayıs-Haziran ayları arasına denk düşer)

31. MS 36 Kornelius İsa’ya iman ediyor

32. MS yaklaşık 47-48 Pavlus’un ilk duyuru gezisi

33. MS yaklaşık 49-52 Pavlus’un ikinci gezisi

34. MS yaklaşık 52-56 Pavlus’un üçüncü gezisi

35. MS yaklaşık 60-61 Pavlus Roma’da hapisteyken mektuplar yazıyor

36. MS 62’den önce İsa’nın üvey kardeşi Yakup mektubunu yazıyor

37. MS 66 Yahudiler Roma’ya isyan ediyor

38. MS 70 Yeruşalim ve mabedinin Romalılar tarafından yıkılması

39. MS yaklaşık 96 Yuhanna Vahiy kitabını yazıyor

40. MS yaklaşık 100 İsa’nın son elçisi Yuhanna’nın ölümü